Το πιο παρεξηγημένο κρυπτονόμισμα, το έχουν αποκαλέσει έως και «διαβολικό»: το «φιλοτραπεζικό» (;) XRP.

Όμως έχει την τιμητική του πολλά χρόνια τώρα σε αυτές εδώ τις σελίδες, και όχι τυχαία.

Διότι το radar ξέρει να αναγνωρίζει μια αξία με διάρκεια στο χρόνο.

Τα κρυπτονομίσματα έχουν ήδη κλείσει 15 χρόνια ζωής (πώς περνάει ο καιρός), κι όμως ακόμα κάποιοι νομίζουν ότι πρόκειται για «περαστική μόδα»!

Δεν τους παρεξηγώ, είναι συνήθως άνθρωποι μιας γενιάς μαθημένης με την πιο χειροπιαστή, αναλογική τεχνολογία της 3ης βιομηχανικής επανάστασης, που αδυνατεί (και αρνείται) να συλλάβει το ψηφιακό, το μη συμπαγές.

Έχοντας βιώσει τη μετάβαση στη ψηφιακή εποχή, δεν τους αδικώ.

Διότι το «ψηφιακό» αφαιρεί τη ζωντάνια και το χρώμα από καθετί.

Ναι, ο κόσμος κινείται πιο γρήγορα και τα πάντα βελτιστοποιούνται, όμως το «optimization» είναι ένας «κομπιουτερίστικος» όρος και μη ρεαλιστικός.

Στην πραγματική ζωή, το τέλειο είναι εχθρός του καλού.

Το ταξίδι, ο μόχθος και η διαρκής τριβή με το περιβάλλον είναι αυτή που μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί άνθρωποι. Αλλιώς συμπεριφερόμαστε σαν, και είμαστε, μηχανές.

Κάποτε έπρεπε να ψάξεις για να βρεις γυναίκα/άντρα, τώρα πατάς ένα κουμπί σε μια ψηφιακή βιτρίνα, όπου οι άνθρωποι εκτίθενται σαν κενά θεάματα με μη ρεαλιστικές προσδοκίες.

Ακόμη και η ιερή διαδικασία του φιλοδωρήματος (ή το χαρτζιλίκι) χάνει τη χάρη που αντικειμενικά είχε, αφού πώς να το κάνουμε, υποβαθμίζεται σε άβολη… ψηφιακή ελεημοσύνη, μέσω ενός άχαρου μηχανήματος POS.

Κάποτε χρειαζόταν να πάρεις το αμάξι και ναι, να υποφέρεις στην κίνηση για να πας στη δουλειά σου, τώρα την κάνεις από το σπίτι.

Το να υποφέρουμε και να τριβόμαστε με το περιβάλλον όμως δεν είναι ένα περιττό βάρος της ανθρώπινης υπόστασης που πρέπει να «βελτιστοποιηθεί» (να αφαιρεθεί).

Είναι βασική κινητήριος δύναμη του πολιτισμού μας.

Ναι, θα χάσεις χρόνο καθ’ οδόν για τη δουλειά σου, θα βρίσεις, θα τρακάρεις.

Αλλά μπορεί και να συναντήσεις τον έρωτα της ζωής σου, ή μπορεί το όλο συσσωρευμένο βασανιστήριο να σε οδηγήσει τελικά σε μια καθοριστική απόφαση ζωής, όπως το να αλλάξεις δουλειά, σύντροφο, περιβάλλον.

Πράγματα που ίσως να μην άλλαζες, όντας «βαλτωμένος» στη ψηφιακή βόλεψη. Άλλωστε πώς αξιοποιούμε το χρόνο που υποτίθεται εξοικονομούμε χάρη π.χ. στις γρήγορες ψηφιακές συναλλαγές;

Καρφωμένοι ακόμη περισσότερο στις ψηφιακές οθόνες μας.

Αυτή είναι η «βελτιστοποίηση»;

Στο τέλος της ημέρας, ο μέσος εργαζόμενος του 21ου αιώνα απολαμβάνει δραματικά λιγότερες εμπειρίες (καλές ή κακές) της ζωής, από το μέσο εργαζόμενο του 20ου αιώνα, κι αυτό μετράει στην τελική.

Η ψηφιακή εποχή ίσως είναι κακόγουστη, αλλά είναι γεγονός.

Η 4η βιομηχανική επανάσταση έχει ήδη συμβεί.

Αυτοκίνητα που οδηγούνται μόνα τους, Τεχνητή «Νοημοσύνη», το ψηφιακό χρήμα βρίσκεται ήδη εδώ, αφού η συντριπτική πλειοψηφία πληρώνει χωρίς μετρητά.

«Το ψηφιακό χρήμα δεν είναι χρήμα», λένε οι παλιοί. Εδώ δε θα διαφωνήσω.

Όμως ούτε το χάρτινο χρήμα είναι «χρήμα». Έπαψε να είναι αφότου έπαψε να έχει αντίκρισμα σε μέταλλο.

Ο JPMorgan το είχε πει καλύτερα: «Μόνο ο χρυσός είναι χρήμα. Όλα τα άλλα είναι πίστωση».

Ναι, τα τυπωμένα, πληθωρισμένα κωλόχαρτα της τράπεζας διαθέτουν ας πούμε «πραγματική», εσωτερική αξία (intrinsic value) στο πλαίσιο του ότι εκδίδονται από μια «αξιόπιστη» κεντρική αρχή.

Αλλά το ίδιο μπορεί να πει κανείς και για τα ψηφιακά νουμεράκια που μας φορτώνουν στους λογαριασμούς.

Ναι, αλλά τα κρυπτονομίσματα δεν εκδίδονται από κάποια αξιόπιστη αρχή, θα πει κανείς.

Δεν έχει καμία σημασία. Διότι οι άνθρωποι δίνουν αξία σε ό,τι θεωρούν αυτοί πως έχει ΑΞΙΑ.

Και σε έναν (οσονούπω) αμιγώς ψηφιακό κόσμο, τα κρυπτονομίσματα θα έχουν αξία, ακόμη κι αν δε θεωρούνται αξιόπιστα. Διότι σε μια cashless κοινωνία, είναι τα μόνα που μπορούν να αναλάβουν το ρόλο των μετρητών.

Σε έναν κόσμο όπου τα πάντα πραγματοποιούνται από το smartphone, απαιτείται μια διέξοδος για το μαύρο χρήμα.

Και πάντα θα υπάρχει διέξοδος για την παραοικονομία (καθότι αποτελεί αδερφάκι της οικονομίας), μην τρέφετε αυταπάτες περί «εξάλειψης της φοροδιαφυγής» και άλλα τέτοια αστεία που διαφημίζουν οι πρωτομάστορες της ψηφιακής μετάβασης.

Φοροδιαφυγή δε θα υπάρχει για τους αθώους και ανόητους, που θα είναι εγκλωβισμένοι σε ένα αυτοματοποιημένο, «βελτιστοποιημένο» σύστημα συναλλαγών/μισθοδοσίας/φορολογικής ενημερότητας όπου τα πάντα θα ελέγχονται σε πραγματικό χρόνο, με εργαλείο φυσικά το ψηφιακό χρήμα, και συγκεκριμένα τα CBDC των κεντρικών τραπεζών.

Οι άλλοι, οι «έξυπνοι», να είστε σίγουροι πως μια χαρά θα κινούν τρισεκατομμύρια μαύρου χρήματος καθημερινά, μέσω οποιασδήποτε διαθέσιμης οδού.

Και η μόνη οδός τεχνολογικά αυτή τη στιγμή και στο άμεσο μέλλον, είναι τα «κακά» κρυπτονομίσματα, το alteregoτου «καλού» ψηφιακού χρήματος.

Επομένως οποιαδήποτε κουβέντα περί «περαστικής μόδας» ή τεχνολογίας που θα απαγορευθεί, είναι το λιγότερο αστεία, αν όχι σκοπίμως παραπλανητική.

Όπως για παράδειγμα τα περίφημα σχόλια-κωλοτούμπες των BlackRock ή JPMorgan κ.ά. οι οποίες σκοπίμως δαιμονοποιούσαν ως «τρομοκρατικά» τα κρυπτονομίσματα στα πρώτα στάδια της ζωής τους, προκειμένου να εμφανιστούν ως υποστηρικτές τους αργότερα, αφού φυσικά είχαν κάνει τις ανάλογες επενδυτικές τοποθετήσεις τους.

Έτσι χειραγωγούν την αγορά, κι αυτός είναι ένας παραπάνω λόγος για να είστε σίγουροι πως τα κρυπτονομίσματα δεν πάνε πουθενά.

Το Bitcoin έχει γίνει το αγαπημένο παιχνίδι της Wall Street, και δε θα το αφήσει έτσι εύκολα.

Ή αντίστοιχα η στάση των θρύλων των επενδύσεων Warren Buffet και Charlie Munger, οι οποίοι αποκαλούσαν τα crypto «απάτη».

Βέβαια η αλήθεια είναι πως τα δισ. των assets τους σε «ασφαλή» ομόλογα και blue chips είναι υπεραρκετή πηγή εσόδων και δεν υπάρχει λόγος να το «γυρίσουν» τώρα στα γεράματα (92 και 99 ετών αντίστοιχα!).

Το να αποκαλέσει κανείς τα crypto «απάτη» είναι θεμιτό, και σε μεγάλο βαθμό συμφωνώ μαζί του.

Το να είναι όμως κάτι απάτη, δε συνεπάγεται πως δε θα έχει διάρκεια ζωής.

Και η κλιματική αλλαγή ως αποτέλεσμα «ανθρωπογενούς παρέμβασης» αποτελεί απάτη, κατά την άποψη του γράφοντα, αν το πάρουμε έτσι.

Μέχρι πριν λίγα χρόνια γέλαγαν με τα ESG.

Ήταν μια ακόμη ταμπέλα πράσινης «εταιρικής υπευθυνότητας» προκειμένου οι εταιρίες να μπουν στο χορό των δισεκατομμυρίων που ξεκίνησαν ως επιδοτήσεις, αλλά έφτασαν όπως να καθορίζουν τις ζωές μας.

Αυτό που ξεκίνησε ως νέα παράμετρος (ή απάτη) έφτασε να γίνει το mainstream αφήγημα, παγκόσμια επενδυτική σταθερά.

Κρυπτονομίσματα-αρπαχτές και… «διαμαντάκια»

Προφανώς και τα κρυπτονομίσματα, και το ψηφιακό χρήμα, κάποτε θα αντικατασταθούν ίσως, από δε ξέρω τι.

Τίποτα δεν κρατάει για πάντα.

Μπορεί οι άνθρωποι να φτάσουν να πληρώνουν με το χρόνο τους, ή να επιστρέψουν στο αλάτι και τα μέταλλα.

Όμως στην παρούσα φάση, στην οποία μόλις που εισερχόμαστε, τη φάση της ψηφιακής εποχής, τα κρυπτονομίσματα θα παίξουν το ρόλο τους.

Και μπορεί από τα χιλιάδες «shitcoins» εκεί έξω, τα περισσότερα να πάνε στον κάλαθο των αχρήστων, σε αυτό που έχουμε αποκαλέσει το «Μεγάλο Ξεσκαρτάρισμα», ωστόσο κάποια έχουν έρθει για να μείνουν.

Και ο ρόλος των μετρητών και του μαύρου χρήματος φυσικά δεν είναι ο μόνος που θα αναλάβουν.

Κάποια έχουν πολύ ανώτερες και σπουδαιότερες φιλοδοξίες.

Όπως για παράδειγμα το XRP, το οποίο ξαναλέμε, όχι τυχαία, έχουμε τιμήσει σε αυτές τις σελίδες χρόνια πριν, όταν ο υπόλοιπος χώρος αγνοούσε την ύπαρξή του, ή στην καλύτερη το θεωρούσε αποτυχία.

Στην πραγματικότητα ήταν ανίκανοι να αναγνωρίσουν το διαμάντι μέσα σε ένα μάτσο λαμπερά αντικείμενα.

Πολλοί είναι αυτοί που ασχολούνται αποκλειστικά με το να ψάχνουν το επόμενο «διαμαντάκι» ανάμεσα στα χιλιάδες cryptoprojects που παρουσιάζονται καθημερινά.

Το διαμαντάκι αυτό δεν τους ενδιαφέρει να είναι πράγματι αληθινό διαμάντι, δηλαδή να έχει καλές προοπτικές τεχνολογικά όσο επενδυτικές.

Διότι καμιά φορά κι οι απάτες πάνε μπροστά (βλέπε Doge).

Στην ψεύτικη εποχή των social media, δυσφήμηση=διαφήμιση και δεν έχει τόση σημασία το προϊόν όσο η προσοχή που λαμβάνεις.

Μια καλή «αρπαχτή». Αυτά τα «διαμαντάκια αρπαχτές» αναζητούν λοιπόν οι περισσότεροι εκεί έξω, ψάχνοντας την επόμενη 100x άνοδο που θα τους χαρίσει μπόλικα ευρώ (και όχι crypto).

Όμως οι επενδύσεις είναι σαν την αγάπη. Κάποιοι λένε «δεν πρέπει να τις παντρεύεσαι», διότι μπορεί να φας μια ζωή με κάτι που τελικά δεν άξιζε.

Από την άλλη όμως, αν βρεις ένα κορίτσι-διαμάντι, το παντρεύεσαι.

Το αρπάζεις και παρατάς όλες τις άλλες γυαλιστερές πετρούλες, διότι δεν πιάνουν μία μπροστά του, είναι χάσιμο χρόνου και πόρων.

Αν κάποιος έχει βρει μια επένδυση που θεωρεί ΑΞΙΑ, δεν είναι παράλογο να της δώσει τα πάντα.

Παράλογο θα ήταν να μην το κάνει, και να μοιράσει την ενέργειά του από δω κι από κει, λαμβάνοντας στο τέλος μια μέτρια απόδοση από όλα.

Ή όπως ο ίδιος ο Warren Buffet έχει πει: «η μεγάλη διασπορά (χαρτοφυλακίου) χρειάζεται μόνο όταν δε γνωρίζεις τι κάνεις».

Οι περισσότεροι επενδύουν σε δεκάδες διαφορετικά κρυπτονομίσματα, σα να απλώνουν ανόητα μάρκες σε ένα τραπέζι ρουλέτας, ποντάροντας ότι έστω ένα από αυτά θα τους ανταμείψει.

Έτσι όμως χάνεται το μεγαλύτερο μέρος της απόδοσης, και η όλη ουσία της επένδυσης.

Στην πραγματικότητα το κάνουν επειδή δεν είναι σίγουροι για τις επιλογές τους, λόγω έλλειψης εμπειρίας ή/και πρωτοβουλίας.

Και να έχουν το διαμάντι μπροστά τους, δεν το βλέπουν, δεν είναι ικανοί να εκτιμήσουν τη (μακροπρόθεσμη) αξία του και άρα να πάρουν τη μεγάλη απόφαση, να το «παντρευτούν».

Στο radar έχουμε αποδείξει πολλάκις πως ξέρουμε να αναγνωρίζουμε αξίες όταν υπάρχουν, και το ανάποδο.

Είμαστε οι πρώτοι που φωνάζουμε «παγόβουνο» όταν άλλοι δεν το βλέπουν καν να πλησιάζει, οπότε σε καμία περίπτωση δεν κινούμαστε σαν τυφλοί ερωτευμένοι, και ειδικά έπειτα από τόσα χρόνια, στην περίπτωση του XRP.

Χωρίς νεύρο και πάθος, αναγνωρίζουμε πως το XRP δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ακόμη άχαρο ψηφιακό νόμισμα, το οποίο όμως έχει εξασφαλίσει μια θέση στο ψηφιακό χρηματοπιστωτικό σύστημα που διαμορφώνεται, όπου θα παίξει το ρόλο γέφυρας μεταξύ «καλών τραπεζών και κακών crypto», κουμπώνοντας άριστα ως παζλ στον κρισιμότερο μοχλοβραχίονα του παγκόσμιου εμπορίου: το κομμάτι των διασυνοριακών συναλλαγών.

«Φιλοτραπεζικό»; Ναι, αλλά όχι όπως το νομίζουν οι απανταχού Bitcoinάδες.

Τι πραγματικά σημαίνει η ιστορική νίκη της Ripple έναντι SEC

Το XRP βρέθηκε πριν λίγες εβδομάδες στο παγκόσμιο οικονομικό επίκεντρο, αφού «έβγαλε» όχι απλώς την είδηση της χρονιάς, αλλά μία από τις καθοριστικότερες στην ιστορία και το μέλλον των κρυπτονομισμάτων.

Η πολυετής δικαστική διαμάχη με την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) έλαβε τέλος (περίπου…), με το δικαστήριο να αποφαίνεται πως το XRP δεν αποτελεί αξιόγραφο (security), και άρα δεν επηρεάζεται άμεσα από ό,τι συμβαίνει στη «μαμά» εταιρία Ripple, πίσω από την οποία κρύβεται η ομάδα που ανέπτυξε εξ αρχής το κρυπτονόμισμα.

Με άλλα λόγια, το XRP δε θα αντιμετωπίζεται ως μετοχή (νόμισμα είναι, άλλωστε…) και γιατί αυτό είναι σπουδαίο νέο για τα κρυπτονομίσματα γενικότερα;

Διότι η υπόθεση αυτή δημιουργεί φυσικά νομικό προηγούμενο, και αν το XRP δε θεωρείται και με τη βούλα security, τότε ΚΑΝΕΝΑ κρυπτονόμισμα δε μπορεί να θεωρηθεί εσφαλμένα ως τέτοιο, όπως π.χ. Cardano, Solana κ.λ.π.

Με άλλα λόγια, το XRP που όλοι τόσο γουστάρουν να μισούν, το «μαύρο πρόβατο» του χώρου (αφού η πλειοψηφία των κρυπτο-επενδυτών το θεωρεί «συστημικό» εργαλείο των τραπεζών), κάνει τη βρόμικη δουλειά, κερδίζοντας μόνο του μια μάχη για όλους, και θέτει τα θεμέλια για τη σταδιακή επίσημη ενσωμάτωση του «σκιώδους» οικοσυστήματος των crypto, στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.

Τα κρυπτονομίσματα εξακολουθούν να αποτελούν «γκρίζα» ζώνη νομικά, φορολογικά, αλλά και ως έννοια και χρήμα στη συνείδηση της κοινωνίας, και θα πάρει χρόνια προτού αφομοιωθούν πλήρως.

Όμως η νίκη του XRP αποτελεί ένα πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση.

Μεταξύ μας, βέβαια, η όλη υπόθεση ήταν φιάσκο, όπως έχουμε αναλύσει στο παρελθόν.

Εξ αρχής όλοι γνωρίζαμε πως η υποστήριξη της SEC δεν έχει βάση, και ταυτόχρονα γνωρίζαμε πως το αποτέλεσμα θα ήταν υπέρ της Ripple(και ορθότερα, υπέρ του XRP, διότι η ίδια η εταιρία δεν την έχει γλυτώσει ακόμη).

Και γιατί συνέβη τότε; Για τον ίδιο λόγο που γίνονται πάντοτε όλα. Για το σόου, και στο παρασκήνιο η χειραγώγηση της αγοράς.

Το ίδιο είχε συμβεί κάποτε επί dotcom, όταν μια δήθεν δικαστική διαμάχη της SEC με τη νεοσύστατη τότε, αλλά κάργα ελπιδοφόρα, Amazon (όλοι στο κόλπο ήταν) άσκησαν πίεση σκοπίμως στη μετοχή προκειμένου να φορτώσουν πρώτα τα «αλάνια» της Wall Street.

Διότι ένα διαμάντι σαν την Amazon δεν προοριζόταν για την πλέμπα…

Εμείς, ας μπαίναμε αργότερα, στην υπεραξία, όταν άλλοι θα είχαν ήδη χαρεί το διαμάντι στη λάμψη του.

Ενδεχομένως αντίστοιχα η SEC και γιατί όχι, η ίδια η Ripple, να ήταν εξ αρχής στο κόλπο, προκειμένου να έχουν την τέλεια δικαιολογία να ανεβοκατεβάζουν την αγορά.

Και πιο συγκεκριμένα, να την κρατάνε χαμηλά, διότι καλώς ή κακώς δε βρισκόμαστε ακόμη στη φάση που το XRP (και το κάθε XRP) είναι έτοιμα να γίνουν εντελώς mainstream, καθότι οι γενικότερες οικονομικές συνθήκες και υποδομές του νέου αυτού ψηφιακού κόσμου, δεν είναι ώριμες.

Πολύ σύντομα θα είναι, γι’ αυτό και ανακοινώνεται επίσημα το λανσάρισμα των τραπεζικών CBDC μέσα στο 2024 (η όλη διαδικασία υπολογίζεται να έχει ολοκληρωθεί πολύ πριν κλείσει αυτή η δεκαετία).

Τα πιόνια μπαίνουν σιγά σιγά στη θέση τους, όμως και οι θεσμικοί επενδυτές θέλουν να βγάλουν τα φράγκα τους, έτσι;

Και για να γίνουν οι απαραίτητες διαδοχικές μαζικές τοποθετήσεις, χρειάζεται η αγορά να διατηρείται όσο πιο χαμηλά γίνεται, με σταδιακή συσσώρευση και ενδιάμεσα ξεσπάσματα.

Η δήθεν δικαστική διαμάχη ήταν το τέλειο εργαλείο για αυτή τη δουλειά.

Δώστε προσοχή στο «ήταν». Αν πράγματι όπως λέω, η όλη υπόθεση ήταν για χάριν χειραγώγησης, γιατί την «τελείωσαν» τώρα; Γιατί να μην τη διαιωνίζουν κι άλλο;

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν τελείωσε, εντελώς. Ναι μεν το XRP δε θεωρείται πια αξιόγραφο, έκλεισε αυτό, αλλά ολόκληρη η υπόθεση δεν έχει τελεσιδικήσει και υπάρχουν ακόμη (δήθεν) «ατασθαλίες», από τις οποίες να είστε σίγουροι ότι θα «πιαστούν» προκειμένου να ξαναρίξουν την αγορά όταν θελήσουν.

Πολλοί περίμεναν (και περιμένουν) πως μετά από αυτή τη νίκη το XRP «θα έφτανε στο θεό», ή τέλος πάντων θα ξεφύγει από τη μακρά νεκρή περίοδο που έχουν εισέλθει γενικότερα τα crypto.

Μάλιστα το θεωρούν σινιάλο τέλους της bear market που διανύουμε. Μπορεί και να είναι.

Αλλά εγώ θα μιλήσω ειδικά για το XRP που παρακολουθώ και γνωρίζω, και που πρώτος από όλους έλεγα «μπείτε» όταν ήταν $0,15, θεωρώντας τον έναν εξαιρετικά σπάνιο «πάτο» που δε γνωρίζω αν θα ξαναδούμε. Αυτό που θεωρώ σίγουρο όμως είναι ότι θα το ξαναδούμε πιο φθηνά από ό,τι είναι τώρα.

Το XRP πραγματοποίησε μια φαινομενική άνοδο 100% από αυτές που μας έχει συνηθίσει, στον απόηχο της δικαστικής νίκης, εκτοξευόμενο από το $0,48 στο $0,95.

Επιπλέον, ξανάρχισε το trading στα αμερικάνικα ανταλλακτήρια, όπως Coinbase.

Η κίνηση ωστόσο ήταν ΤΕΧΝΙΚΗ, και όχι αποτέλεσμα της είδησης (η αγορά κινεί την είδηση, όχι η είδηση την αγορά)!

Δηλαδή, η κίνηση αυτή ΗΤΑΝ να συμβεί, και ήταν «γραμμένη» στο διάγραμμα καιρό πριν, για όσους είχαν μάτια και βλέπαν.

Όπως το radar, όπου τρεις μήνες πριν κάναμε εκτενή ανάλυση στο πώς η αγορά και ειδικά το XRP συσσώρευε στα επίπεδα των 40 cents, σχηματίζοντας ένα κλασικό τριγωνάκι μέχρι το αναπόφευκτο break του.

Είχαμε υποστηρίξει πως αυτό θα ήταν breakout, δηλαδή ισχυρή άνοδος, αλλά όχι σε ιστορικά υψηλά, όπερ και εγένετο (καλοφάγωτα σε όσους ακολούθησαν). Εμείς οι ίδιοι λοιπόν σας λέμε ότι θα το ξαναδούμε πάλι φθηνότερα.

Πότε δεν γνωρίζω, αλλά γνωρίζω το γιατί.

Αρχικά διότι α) η δικαστική υπόθεση «βρομάει» πως ο κακός της ταινίας δεν νικήθηκε ακόμη, β) οι όγκοι συναλλαγών δεν με πείθουν για το τελικό «μαζικό» φόρτωμα στο XRP. Έχω δει πώς είναι θεσμικές φάλαινες πραγματικά να βουτάνε σε αυτό, και δεν ήταν έτσι.

Και γ) οι γενικότερες παγκόσμιες συνθήκες δεν είναι έτοιμες για το «μεγάλο φινάλε».

Ωστόσο, πιθανολογώ πως θα υπάρξει μεσοπρόθεσμα και δεύτερο ανοδικό κύμα, πιθανόν προς το $1,15, προτού το ξαναδούμε στα επίπεδα των 50 cents.

Διότι πάντα υπάρχει δεύτερο κύμα (Elliott waves) – είναι αυτό όπου «τραβάνε» μέσα όσα αδύναμα ψαράκια πούλησαν μεν στο 0,90, αλλά δεν έμειναν πιστοί στην επιλογή τους, και κάποιος άλλος θα τους φάει το διαμαντάκι, αφού τους βάλουν να ξαναγοράσουν και μάλιστα ακριβότερα…

Γιαυτό, παιδιά, όταν βρίσκουμε διαμάντια, τα κρατάμε.

Διαβάστε ακόμη: