Αποκάλυψε η Αξία του Σαββάτου και ακολούθησε το Radar ότι κατά τις πληροφορίες (όπου σχεδόν ποτέ δεν πέφτουμε έξω, ούτε μας έχουν παραπλανήσει ιστορικά) η Deutsche Telekom φέρεται να έχει αποφασίσει να αποεπενδύσει από τον ΟΤΕ, το αργότερο το 2024 και πιθανόν ακόμη και το 2023 υπό προϋποθέσεις και βάσει της τρέχουσας επιχειρηματικής και οικονομικής συγκυρίας!
Μολονότι επισήμως από τον ΟΤΕ δεν υπήρξε διάψευση, εντούτοις διάφορες παραπολιτικές στήλες φιλοξένησαν διαρροές που αποδίδονται στον ισχυρό άνδρα του Οργανισμού Μιχάλη Τσαμάζ ότι ζήτημα αποεπένδυσης των Γερμανών δεν υφίσταται και πως τα κέρδη από τον ΟΤΕ που καταγράφουν στον ισολογισμό τους είναι πολύ σημαντικά και κατ’ αναλογία των επενδύσεων τους, τα υψηλότερα!
Κατ’ αρχήν ουδείς αμφισβήτησε την καταγραφή των κερδών από τον ΟΤΕ στα βιβλία της Deutsche Telekom!
Αντιθέτως η ισχυρή αυτή κερδοφορία είναι που καθιστά τις μετοχές του ΟΤΕ πολύ δελεαστικές και διαμορφώνει συνθήκες ευνοϊκές για εξεύρεση αξιόπιστου αγοραστή!
Γιατί θα πρέπει να ξέρει ο φίλος μου ο Μιχάλης Τσαμάζ – και πιστεύω ότι το ξέρει- πως η ιδανική πώληση λαμβάνει χώρα τη χρονική στιγμή εκείνη κατά την οποία καταγράφεις πολύ υψηλή κερδοφορία!
Πόσο μάλλον, όταν το σχέδιο για δημιουργία μονοπωλίου στις οπτικές ίνες έχει καταπέσει!
Ενώ ο ανταγωνισμός την ίδια ώρα ενισχύεται!
Και παράλληλα ότι προνομιακές προμήθειες είχαν να κάνουν οι Γερμανοί με τον ΟΤΕ τις έκαναν! Ο εκσυγχρονισμός τελείωσε!
Και κάτι τελευταίο: από πότε οι βασικοί μέτοχοι – αφεντικά- ενημερώνουν τους υπαλλήλους τους για τις μελλοντικές μετοχικές κινήσεις τους;
Λιμάνι Αλεξανδρούπολης: Οι διεθνείς λιμοκοντόροι, οι εκτελεστές συμβολαίων και η ανυπαρξία του ΤΑΙΠΕΔ! Το πρόβλημα στην εγγυητική του ενός και η ανυπαρξία Port operator στον άλλο!
Υπόθεση που παραπέμπει στο περίφημο μυθιστόρημα αστυνομικού μυστηρίου της Αγκάθα Κρίστι «Οι 10 μικροί νέγροι» (με μεταγενέστερο τίτλο «Και δεν έμεινε κανείς») θυμίζει ο διαγωνισμός για το Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης για το οποίο αρχικό ενδιαφέρον είχαν επιδείξει καμία δεκαριά παράγοντες, επιχειρηματίες και συστήματα, στη συνέχεια οι 10 έμειναν επίσημα 4 και στο τέλος πρόταση στον διαγωνισμό υπέβαλαν μόνον 2!!!
Οπότε ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο και το Radar το προανήγγειλε – αποκάλυψε σε μια ακόμη σπουδαία δημοσιογραφική επιτυχία, ότι οδηγούμαστε στην ακύρωση του διαγωνισμού, σε μία επανάληψη – παρωδία του μυθιστορήματος της σπουδαίας Αγγλίδας συγγραφέως που εκδόθηκε στις 6 Νοεμβρίου του 1939 στο Ηνωμένο Βασίλειο!
Οι διεθνείς λιμοκοντόροι, οι «εκτελεστές συμβολαίων», τα «κατακάθια» υπεράνω υποψίας και το ΤΑΙΠΕΔ όπου ο ένας δεν θέλει να βλέπει τον άλλον
Επί του προκειμένου τώρα, στο ανύπαρκτο και ακέφαλο ΤΑΙΠΕΔ όπου κάθε δωμάτιο έχει και τη δική του αυτόνομη εξουσία και όπου ως γνωστόν ο ένας δεν θέλει να βλέπει τον άλλον ούτε …ζωγραφιστό, ένα σύστημα διεθνών λιμοκοντόρων που έχει πλευρίσει με το αζημίωτο όλα τα κατακάθια (υπεράνω υποψίας) της ντόπιας πιάτσας, από σοβαροφανείς επικοινωνιολόγους μέχρι μεγαλοδημοσιογράφους – ερευνητές και «εκτελεστές συμβολαίων», συνεπικουρούμενους από «βαθιά λαρύγγια» του Μαξίμου που «είδαν φως και μπήκαν» και έπιασαν «δουλειά» αλά παλαιά (βρωμιές και νταραβέρια), κατάφερε να επιβάλει τη βούληση του!
Πρώτα έφαγαν τον Σαββίδη (δικαίως) και μετά «καθάρισαν» το τοπίο …
Πρώτα «έφαγαν» τον Ιβάν Σαββίδη, δηλαδή τον ΟΛΘ, δικαίως! Και στη συνέχεια, μέσα από ένα ιδιότυπο κυνήγι Μαγισσών που παραπέμπει στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου, κατάφεραν μέσα από την λάσπη και τις διεστραμμένες κατασκευές και συρραφές άσχετων στοιχείων και δεδομένων που εκτόξευαν διά μέσω και ξένων εντύπων (παράλληλα με τα εγχώρια σκουπίδια) να αποτρέψουν τον συνέταιρο των Αμερικανών στην Αλεξανδρούπολη όμιλο Κοπελούζου να κατέβει στον διαγωνισμό!
Ένας άφραγκος Ελληνοαμερικανός (με τη φωλιά του λερωμένη) και ένας γόνος εφοπλιστικής οικογένειας που έχει δει καράβι μόνο σε φωτογραφία!
Ένας άφραγκος και ανεπάγγελτος Ελληνοαμερικανός που έχει τη «φωλιά του λερωμένη» στις ΗΠΑ (θα βγουν όλα αργά ή γρήγορα) παρέα με έναν γόνο εφοπλιστικής οικογένειας (που έχει δει καράβι μόνο σε φωτογραφίες) παριστάνουν ξαφνικά στην Ελλάδα του σήμερα τους νέους «νταβατζήδες» που κάνουν παιχνίδι από το παρασκήνιο, χρησιμοποιούν τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα (μέσα στην άγνοια και την ανυπαρξία του, που κάνει Dolce vita σε πάρτι, γάμους, τραπέζια και δεξιώσεις) και «χτυπάνε» μέσα από υπόγεια βρώμικα συστήματα του παρακράτους και της λούμπεν δημοσιογραφίας!
Ευτυχώς στο τέλος, η κυβέρνηση τους πήρε χαμπάρι! Κατάλαβε τι κουμάσια είναι και πως παράλληλα είχαν κατέβει στον διαγωνισμό με πολλά κενά στις προσφορές τους, με προβλήματα στις εγγυητικές ο ένας και χωρίς Port operator ο άλλος!
Και με νηφάλια σκέψη, ο Μητσοτάκης, που δείχνει ξανά ότι είναι πρωθυπουργός και δεν άγεται και φέρεται από τα συμφέροντα, σήμανε το τέλος μιας γελοίας δήθεν διαγωνιστικής διαδικασίας!
Το κορίτσι – φωτιά με τα κόκκινα, ο τηλεοπτικός σταθμός, ο (fund) μάνατζερ που βάζει καλά μόνο την υπογραφή του και ο διχασμός των εργαζομένων που οι μισοί τη γλύφουν και οι άλλοι μισοί θάβουν!
Μου λένε, οι κακές γλώσσες, ότι σε ένα τηλεοπτικό σταθμό, (δεν μπορώ να σας πω για ευνόητους λόγους αν πρόκειται για συνδρομητικό ή όχι) μια δημοσιογράφος έχει πολύ ανεβασμένες μετοχές, σε βαθμό που στην κυριολεξία να «κάνει ότι θέλει» όχι μόνο στο κομμάτι των ειδήσεων, αλλά γενικότερα στη λειτουργία του σταθμού, ακόμη και όσον αφορά την Διοίκηση και το Εμπορικό τμήμα!
Οι φήμες λένε ότι η εν λόγω εντυπωσιακή (για να είμαστε δίκαιοι) ρεπόρτερ, με βαθιά γνώση του αντικειμένου, απολαμβάνει της στήριξης άνωθεν!
Μία πέραν των ορίων «εμπιστοσύνη» από την «ιδιοκτησία» που όχι μόνο έχει γίνει γνωστή και αντικείμενο κουτσομπολιού στους εργαζόμενους, αλλά και στην πιάτσα ολόκληρη, η οποία γελάει με τα συνεχή καμώματα του μάνατζερ με το «λευκό κολάρο» που χαρακτηρίζεται από την αδυναμία που τρέφει προς τις Πριγκίπισσες, είτε πρόκειται για ορίτζιναλ, είτε του Περιστερίου!
Μόνο που ο κολλεγιόπαις της διεθνούς κερδοσκοπίας δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι άλλο το Μπάκιγχαμ, άλλο το Μπουρνάζι!
Στην προκειμένη περίπτωση ωστόσο, η Πριγκίπισσα του Περιστερίου, φέρεται να καταχράται την «εμπιστοσύνη» του τεχνοκράτη μάνατζερ και με τη στάση και συμπεριφορά της να έχει διχάσει όλο το σταθμό, ειδικά το ενημερωτικό του κομμάτι.
Με αποτέλεσμα οι μισοί να την θάβουν πίσω από την πλάτη της, οι μισοί να την γλύφουν μπας και πει καμία καλή κουβέντα στο «αφεντικό» και προωθηθούν, ενώ δουλειά στην πράξη δεν γίνεται!
Δυστυχώς για μία ακόμη φορά ο μάνατζερ, ενώ έβαλε καλά την υπογραφή του, στο δεύτερο συστατικό της επιτυχίας, που θα πρέπει να ξέρεις που το βάζεις, τα έκανε μαντάρα!
Θα φάνε και τα …πόμολα; Ένα λιμάνι, κάπου στη Βόρεια Ελλάδα, η «ισχυρή» κυρία «διευθύνουσα» και μια ιδιωτικοποίηση που έκλεισε με χίλια ζόρια!
Η κυρία διευθύνει ένα λιμάνι κάπου στη βόρεια Ελλάδα.
Υποτίθεται δηλαδή, γιατί το τελευταίο εξάμηνο (υποτίθεται λόγω σοβαρών κωλυμάτων), είχε περάσει τρεις (3) φορές αυθημερόν από το Λιμάνι που προΐσταται.
Σε μια δουλειά πλήρους απασχόλησης!
Αλλά αυτό ίσως είναι και το μικρότερο πρόβλημα…
Το όνομα της κυρίας έχει εμπλακεί σε ΑΠΕΙΡΕΣ ιστορίες με σταθερό παρονομαστή:
Τα έκανε προσωπικά μαντάρα στην προσπάθεια της κυβέρνησης για μια ιδιωτικοποίηση που έκλεισε με χίλια ζόρια.
Παρουσιάζει παντού μεγαλεπήβολα σχέδια χωρίς βάθος και ουσία – προς μεγάλη χαρά εργολάβων και κατασκευαστών (με το αζημίωτο βέβαια…).
Προχωράει συστηματικά σε συμβάσεις μελετών για φιλόδοξα έργα (που θεωρούνται κάργα φουσκωμένες =«υπερτιμολογημένες» για όσους γνωρίζουν στην πιάτσα).
Εν ολίγοις, πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, αναφερόμενη στο «Έργο της».
Και βέβαια, υλοποιεί τα πάσης φύσης «νταραβέρια» διευκόλυνσης ενός τοπικού βουλευτή (περιβάλλοντος Κ. Μητσοτάκη κάποτε, αλλά τώρα πια στο περιθώριο χωρίς καμία ελπίδα μελλοντικής εκλογής).
Μέχρι και προσωπική απευθείας ανάθεση σύμβασης στον επόπτη καθηγητή της κανόνισε, εκείνον που συμμετείχε στο εκλεκτορικό σώμα του Τμήματος το οποίο την έκανε πρόσφατα μέλος ΔΕΠ στο τοπικό πανεπιστήμιο (με δαπάνη του Οργανισμού Λιμένος, βεβαίως, βεβαίως!).
Ίσως δεν πήρε μεγάλη έκταση το γεγονός, (λόγω του ότι το πρωτοδημοσίευσε με αναλυτικά στοιχεία το συριζαικό documento), αλλά αντικειμενικά συνιστά μεγάλη πρόκληση και δείχνει ξεκάθαρα την ηθική κατάπτωση στην ιστορία που περιγράφουμε.
Τέλος πάντων, αξιοποιώντας παράλληλα τις προνομιακές προσβάσεις που ισχυρίζεται πως έχει η κυρία στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ναυτιλίας (για ποιον γενικό γραμματέα περιβάλλοντος Πλακιωτάκη χτυπάει η καμπάνα;), δείχνει πως δεν λογαριάζει κανένα.
Γενικότερα, οι φήμες βοούν πως υπάρχει ολόκληρο παρεάκι το οποίο την στηρίζει καθώς κυνηγάει χρηματοδοτήσεις χωρίς να υφίσταται απαραίτητα αντικείμενο υπαρκτών έργων. Και τι σημασία έχει, λένε όσοι ξέρουν…;
Εξάλλου, στην εργασιακή καθημερινότητα η εν λόγω κυρία απειλεί ή εκβιάζει συστηματικά υπαλλήλους του Οργανισμού, καταπώς τη βολεύει.
Τάζει επίσης από εδώ κι από εκεί. Και υπόσχεται έργα που θα αλλάξουν την πόλη και θα αποδείξουν την «αξία της».
Γράφτηκαν τα περισσότερα από αυτά (και άλλα κάμποσα!) σε τοπικές εφημερίδες και συζητιούνται εκτενώς στην ίδια την πόλη.
Το ερώτημα όμως είναι ΑΝ τα μαντάτα αυτά έχουνε φτάσει στον Δ. Πολίτη, διευθύνοντα του ΤΑΙΠΕΔ και στη μητρική ΕΕΣΥΠ υπό τον Γρ. Δημητριάδη που μάλιστα κατάγεται από την περιοχή αυτή.
Συμπερασματικά, το επίπεδο διοικητικής διαχείρισης μετά από μια θλιβερή τριετία είναι κάτω από το μηδέν.
Στο βαθμό που η διευθύνουσα σύμβουλος του Οργανισμού δουλεύει ψιλό-γαζί όποιον έρχεται σε επαφή μαζί της, έντονη είναι πια η δυσφορία που εισπράττεται από τοπικούς παράγοντες αλλά ΚΑΙ εταιρείες συνεργαζόμενες με το Λιμάνι.
Αποκορύφωμα των παραπάνω, ακούγεται ότι τις προάλλες έβγαλε και «εισπράκτορα» με τεφτεράκι στα μαγαζιά με τις «παραχωρήσεις» του Οργανισμού, ώστε να μαζώξει ότι μπορεί για το «Φιλόπτωχο Ταμείο», προκειμένου να εγκριθούν παρατάσεις στις συμβάσεις ιδιωτών επιχειρηματιών (κυρίως στο χώρο της εστίασης).
Κακόβουλες φήμες σε δύσκολες εποχές;
Μωρέ μάζευε κι ας ειν’ και ρώγες. Μιλάμε, για άλλο επίπεδο…!
Σε απλά ελληνικά, αυτό ΠΙΑ δεν είναι Λιμάνι, είναι ξέφραγο αμπέλι και προσωπικό τσιφλίκι.
Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο…
Αλλά, ΟΤΑΝ σκάσει η «βόμβα» (καθώς πλησιάζουν οι εκλογές και λέγεται πως θα υπάρξουν πρόσθετες αποκαλύψεις…), θα τρέχουνε στο Μαξίμου να σβήσουν τη φωτιά στην τοπική κοινωνία, θα απολογούνται οι βουλευτές της περιοχής στον κόσμο της παράταξης και στο ΤΑΙΠΕΔ (όπως συνήθως), θα πετάνε χαρταετό.
Καλά θα πάει κι αυτό.
Για ποιον διεθνή «επιχειρηματία» – fund manager που «μπαίνει» δυναμικά στην Ελλάδα, φημολογείται ότι είχε ταξιδέψει στη χώρα μας χρησιμοποιώντας το διαβατήριο Ελληνοαμερικανού πράκτορα της CIA;
Επειδή εσχάτως στη χώρα μας έχει μαζευτεί «κάθε καρυδιάς καρύδι», τύποι περίεργοι και ιδιότυποι που το «παίζουν πράκτορες», παριστάνουν τους επιχειρηματίες, τους fund managers και διεκδικούν τράπεζες και λιμάνια, επικαλούμενοι τη σχέση τους με τον αμερικανικό παράγοντα, θέτουμε ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα:
1. Αληθεύει ότι ξένος δήθεν μεγαλοεπιχειρηματίας, fund manager που προτίθεται να ρίξει έναν πακτωλό χρημάτων σε επένδυση υψηλού ρίσκου, είχε ταξιδέψει προ ενός έτους στη χώρα μας με διαβατήριο πρώην Ελληνοαμερικανού πράκτορα;
2. Αληθεύει ότι η Υπηρεσία Ερευνών της Μεγάλης Βρετανίας ασχολήθηκε με το πρόσωπο του, επειδή εμφανιζόταν ως δήθεν «Αμερικανός πράκτορας»;
3. Υπάρχει άραγε σχετικό έγγραφο των Μυστικών Υπηρεσιών της Μ. Βρετανίας, που ήδη κυκλοφορεί στην πιάτσα;
4. Ποια είναι άραγε η άποψη των επενδυτών εκείνων που συνεργάστηκαν μαζί του σε μπίζνες στη Νοτιοανατολική λεκάνη της Μεσογείου; Το οικονομικό του οικοδόμημα είναι υγιές ή σαθρό;
Διαβάστε ακόμη:
