Τι «κρυφό» δηλαδή; Κρυφό είναι μόνο για τους 1 δισ., σε καταστολή, πολίτες της Δύσης, που νομίζουν ότι ο πληθωρισμός είναι παροδικός, η Ουκρανία κερδάει, και αν αντί για μοσχάρι αρχίσουμε να τρώμε έντομα, θα σώσουμε το κλίμα…
Για τα υπόλοιπα 7 δισ. του πλανήτη που όχι μόνο δεν είναι υπανάπτυκτοι, αλλά είναι οι βασικοί παραγωγοί όσων προϊόντων καταναλώνουμε και πρακτικά ρυθμιστές της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας, οι αξίες της εργασίας και του χρήματος είναι πιο ξεκάθαρες.
Κι έτσι το ότι οι κεντρικές τράπεζες των χωρών τους φορτώνουν με το τσουβάλι μπάρες χρυσού όχι μόνο δεν τους ξενίζει αλλά το θεωρούν αυτονόητο εθνικό καθήκον: το χρήμα, δηλαδή η ενέργεια από τις σκληρές εργατοώρες τους να πιάνει τόπο, να μετατρέπεται σε ασφαλές μέσο αποθήκευσης Αξίας, άφθαρτο από τη σταδιακή διάβρωση του πληθωρισμού.
Όμως εμείς είμαστε έξυπνοι! Εμείς στην αντίπερα όχθη τις τελευταίες δεκαετίες γελάγαμε με αυτά. «Κοίτα τους, στοιβάζουν χρυσό, λες κι είμαστε στον 15ο αιώνα». Εμείς είχαμε το ανίκητο χάρτινο δολάριο/ευρώ, τι να μπλέκουμε με βαριά μέταλλα;
Κοροϊδεύαμε αφ’ υψηλού και μέσα στην ύβρη μας θεωρούσαμε μάλιστα ότι αυτοί είναι εξαρτημένοι από εμάς, επειδή εμείς είμαστε οι «πελάτες» τους! Πόσο ηλίθια και κοντόφθαλμη σκέψη.
Μόνο οι ελιτιστές Ευρωπαίοι θα μπορούσαν να είναι τόσο ρατσιστές και σε τέτοια παραίσθηση, ώστε να νομίζουν ότι είναι πλουσιότεροι (ενώ ζουν με επιδόματα), ισχυρότεροι, και αυτόκλητοι σωτήρες του υπόλοιπου φτωχού πλανήτη που δήθεν μας έχει ανάγκη.
Αυτοί οι… φτωχοί την έχουν βιώσει τη «σωτηρία» μας καλά, δεν την έχουν ανάγκη, ξέρουν πώς να επιβιώσουν: παράγοντας έργο, αγαθά, αξία.
Και παρότι είναι οι κατεξοχήν δεχόμενοι ρατσισμό, δεν αναλώνονται γύρω από αυτόν, πόσο μάλλον σε ψευτο-προοδευτικές “πράσινες” δράσεις των Δυτικών, οι οποίες πλέον διαμορφώνουν (με το ζόρι μάλιστα) τις ζωές μας γύρω μια προσχηματική ατζέντα –από το πώς αλληλεπιδρούμε μέχρι το πώς πρέπει να στηθεί μια εταιρία προκειμένου να πληροί τις μη βιώσιμες απαιτήσεις που σκέφθηκε κάποιος κόπανος φεουδάρχης, ρίχνοντας ακόμη περισσότερο την ήδη πεσμένη παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα, έναντι του υπόλοιπου ραγδαία αναπτυσσόμενου πλανήτη.
Τα νούμερα δε λένε ψέματα…
Την ώρα που η Δύση πυροβολεί τα πόδια της με ανούσιες κυρώσεις ή… αδυνατεί να ξεχωρίσει τι είναι άντρας και τι γυναίκα, οι BRICS παράγουν κάργα πληθυσμό (τον σημαντικότερο οικονομικό δείκτη) και μετατρέπουν τις εργατοώρες τους σε χειροπιαστή αξία, όπως μέταλλα και γη.
Εκείνοι γεννάνε αβέρτα κι εμείς κυριολεκτικά ψάχνουμε να βρούμε… το φύλο μας, (για να μην πω τίποτα άλλο).
Κι όσοι θεωρούν τη σύγκριση αυτή άτοπη είναι γελασμένοι. Διότι πηγάζει από την ίδια βασική (αν)ικανότητα εκτίμησης αξιών.
Το να ξεχνάς ποιος είσαι, να καταλύεις πάσα αξία στο όνομα της… ισότητας, εξισώνοντας αλλά στην ουσία ισοπεδώνοντας τα πάντα -φύλα, ρόλους, ικανότητες- δεν είναι πρόοδος, αλλά υπανάπτυξη.
Δεν είμαστε όλοι το ίδιο, δεν έχουμε τις ίδιες προοπτικές και δυνατότητες, διαφέρουμε κι αυτό είναι το ωραίο στην ανθρώπινη φύση, η συνδυαστική αυτή πολυπλοκότητα δημιουργεί μεγαλεία.
Το να νομίζεις ότι είσαι άρχοντας του πλανήτη όταν πληθυσμιακά αντιπροσωπεύεις ούτε το 10% αυτού, δηλώνει αμάθεια και συνάμα ελιτισμό, συνδυασμός που σε καθιστά θλιβερό ον σαν τον κακομοίρη που επέλεγαν οι Αζτέκοι για ανθρωποθυσία στον θεό του Ήλιου.
Ο οποίος εκείνη την ώρα αισθανόταν βασιλιάς επειδή τον είχαν ντυμένο και περιποιημένο. Κι όταν, όντας αυτό το θλιβερό 10%, θεωρείς ότι αν κόψεις τις μετακινήσεις και το κρέας θα αλλάξεις το κλίμα, την ώρα που το υπόλοιπο (ακόμη πιο βιομηχανοποιημένο) 90% παράγει πολλαπλάσιους ρύπους (και μαζί με αυτούς η ίδια ελίτ που σου λέει «πάρε ηλεκτρικό» ενώ οι ίδιοι κυκλοφορούν με τζετ και γιοτ), ε, τότε δε βρέχει, σε φτύνουν.
G7 (“Δύση”) εναντίον BRICS
Από την ίδια πηγαία ανικανότητα του σύγχρονου Δυτικού να αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω του προκύπτει και η εσφαλμένη εκτίμηση ότι 1) εξακολουθούμε να είμαστε άρχοντες του πλανήτη κι οι άλλοι είναι εξαρτημένοι από εμάς, 2) ότι το χάρτινο δολάριο θα κυριαρχεί για πάντα, και ότι 3) όσοι συγκεντρώνουν μέταλλα είναι πρωτόγονοι. Και μη νομίζετε ότι με το ψηφιακό χρήμα θα αλλάξει κάτι, διότι δεν είναι η μορφή του το θέμα, αλλά το πώς παράγεται (“τυπώνεται”) το χρήμα…
Σε ιστορικά υψηλά τα πολύτιμα μέταλλα
Ξεκινώντας από το 3), τα πολύτιμα μέταλλα και σπάνιες γαίες όχι μόνο δεν είναι ξεπερασμένα, αλλά αποτελούν ό,τι πιο «hot» και σύγχρονο αυτή τη στιγμή, αφού ήδη γίνονται τεράστιες επενδύσεις για εξόρυξή τους από το… Διάστημα (π.χ. αστεροειδείς).
Παράλληλα, η ζήτηση για χρυσό, παλλάδιο, χαλκό και άλλα μέταλλα για μικροτσίπ και ιατρική είναι υψηλότερη από ποτέ. Όσο για την αξία του χρυσού ή ασημιού ως store of value η Ιστορία μιλά από μόνη της. Αλλά και επενδυτικά υπεραποδίδουν. Ο χρυσός έχει αυξηθεί πάνω από 30% από τον Οκτώβριο φτάνοντας μέχρι και τα 2.400 δολ./ουγγιά, ενώ το ασήμι έχει ακόμη καλύτερες επιδόσεις!
Τόσο για το χρυσό αλλά ειδικά για το ασήμι (το οποίο είχαμε “δώσει” στα $13), έχουν γραφτεί έντονες συστάσεις αυτά τα χρόνια, μέσα από αυτήν τη στήλη…
Οι κεντρικές τράπεζες που φορτώνουν χρυσό θωρακίζουν τη ρευστότητα της πατρίδας τους, ενώ ο ιδιώτης πολίτης κερδίζει τον πληθωρισμό, την ώρα που τα γελοία επιτόκια καταθέσεων δεν αρκούν καν γι’ αυτό. Και λογικό, αφού αποτελούν μέρος της ίδιας πληθωριστικής νομισματικής πολιτικής του τυπώματος (“λεφτόδεντρο”).
Γεγονός που μας πάει στη δεύτερη ψευδαίσθηση, του ανίκητου δολαρίου.
Ο πόλεμος της Ρωσίας δεν εξέθεσε τη στρατιωτική αδυναμία της Δύσης, αλλά την οικονομική
Το πρόβλημα με το δολάριο είναι ότι δεν έχει αντίκρισμα (κανόνας του χρυσού).
Ο Αμερικάνος φρόντιζε μέχρι τώρα να αντισταθμίζει αυτή του την απάτη, όντας ο μεγαλύτερος νταής. Δεν πείραζε που η αξία των εργατοωρών του λαού του εξανεμιζόταν στο ανεξέλεγκτο τύπωμα χρήματος και τροφοδότησης ενός μη βιώσιμου χρέους, αρκεί που οι ΗΠΑ διέθεταν τα καλύτερα όπλα και συντηρούσαν πολέμους. Πόλεμοι που δίναν αξία στο πετροδόλαρο, τη μόνη αξία που του απέμεινε αφότου εγκαταλείφθηκε το αντίκρισμά του σε χρυσό.
Όμως ο Αμερικάνος δεν είναι πια ο μεγαλύτερος νταής. Και σίγουρα όχι ο μόνος. Αυτό απέδειξε ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας (που στην πραγματικότητα έιναι πόλεμος με το ΝΑΤΟ, αφού εξοπλίζει με όπλα και χρήμα τους Ουκρανούς).
Όμως το χρήμα του είναι πληθωριστικά κωλόχαρτα, και τα όπλα του δε φτάνουν. Όχι ότι αν ήθελε ο Αμερικανός δεν διαθέτει την ισχύ πυρός που απαιτείται για να κάνει ζημιά στη Ρωσία.
Αλλά ο Πούτιν δεν είναι πια η μόνη απειλή στην παγκόσμια σκακιέρα. Ο Κινέζος γιγαντώθηκε υπερβολικά. Αφέθηκε να γιγαντωθεί, χάρη στην αλαζονεία και ψευδαίσθηση του Δυτικού ότι ως «αγοραστής» των φθηνών κινεζικών αγαθών τον κράταγε στο χέρι.
Όμως το πράγμα ξέφυγε, την ώρα μάλιστα που ο ίδιος ο Δυτικός έμενε ακόμη πιο πίσω σε παραγωγικότητα, μέχρι που τελευταία το ’ριξε και στην προοδευτικότητα, και βάρεσε εντελώς διάλυση το μαγαζί…
Γι’ αυτό ο σύγχρονος Δυτικός πλανιέται ότι κρατά ακόμη το μαστίγιο, ενώ πλέον μετατράπηκε στον εξαρτημένο καταναλωτή. Διότι πράγματι μέχρι πρότινος ο Αμερικάνος αγόραζε φθηνά προϊόντα από τον Κινέζο, εγκαταλείποντας σταδιακά τη δική του παραγωγή των αντίστοιχων προϊόντων, διανέμοντας πόρους και εργατικό δυναμικό σε πιο «ψαγμένες» καταστάσεις (τεχνολογίες, Google κ.λ.π.)
Κατακαημένη Δύση….
Κάπως έτσι φτάσαμε ο S&P, το άλλοτε βαρόμετρο των βιομηχανιών, να απαρτίζεται από κάτι Facebook και Nvidia, ενώ ο απέναντι σε εφοδιάζει κυριολεκτικά με το φαγητό σου (και την ενέργειά σου).
Κι εσύ νόμιζες ότι δεν πειράζει που έπαψες να οργώνεις και να αρμέγεις, αφού τον σημαδεύεις με πιστόλι. Όμως πλέον κρατά κι αυτός πιστόλια, κι έχει και ισχυρούς φίλους, σε αριθμητική υπεροχή. Αυτοί είναι επτά δισ. κι εσύ ένα. Κι ακόμη και στα καμάρια σου, τις τεχνολογίες, δεν είσαι πια τόσο ανταγωνιστικός, αφού κι οι άλλοι διαθέτουν το δικό τους Google, Facebook, δορυφόρους και οτιδήποτε έχουν ανάγκη. Πλήρης αυτάρκεια, στα πάντα.
Εσύ όμως όχι, εσύ εισάγεις περισσότερα από όσα εξάγεις. Τελικά, ποιος βρέθηκε να είναι ο εξαρτημένος;
Πολλοί ανόητοι πίστευαν ότι εξακολουθούμε να έχουμε στο χέρι τον Κινέζο, τον Ινδό, τον οποιονδήποτε, διότι είμαστε η αγορά του. Επειδή “έχουμε λεφτά”. Το χρήμα δε σημαίνει τίποτα, πληθωρίζεται. Η γη είναι το παν, η παραγωγή. Όποιος ελέγχει τον εφοδιασμό, βάζει τους κανόνες.
Κάπως έτσι έφτασε και η άλλοτε αυτάρκης (βιομηχανικά και όχι μόνο) Ελλάδα να τσιμπάει πληθωριστικά δανεικά, να ανταλλάζει χωράφια και βιομηχανίες με επιδοτήσεις και τυπωμένα κωλόχαρτα.
Να ακούει πόσο ψηλά είναι το δολάριο και το ευρώ και να χαίρεται… Σάμπως καταλάβαινε κανείς τι σημαίνει αυτό; Κι οι απέναντι, με τα “υποτιμημένα” νομίσματα, αλλά την υγιή παραγωγή πληθυσμού και αγαθών, να γελούν τελευταίοι.
Ο πελάτης έχει δύναμη, μόνο όταν μιλάμε για μη βασικά αγαθά. Όταν δεν είναι αυτάρκης σε ενέργεια, τρόφιμα και βιομηχανικά μέταλλα, τότε είναι έρμαιο αυτών που τα παράγουν/προμηθεύουν.
Ο ίδιος ο καπιταλισμός των Αμερικανών τούς πρόδωσε τελικά. Οι νόμοι προσφοράς/ζήτησης της ελεύθερης αγοράς μέσω της παγκοσμιοποίησης έδιωξαν σταδιακά την παραγωγή βασικών αγαθών από τη Δύση, μετατρέποντάς την σε εξαρτημένο καταναλωτή.
Οι δασμοί και το νταηλίκι των Αμερικανών κράταγαν την κατάσταση σε μια «ισορροπία», όμως οι ισορροπίες άλλαξαν. Η ζυγαριά γέρνει προς την Ανατολή και ο Αμερικάνος δεν είναι πια ο πολέμαρχος που ήταν. Αλλιώς το Ουκρανικό θα είχε ήδη τελειώσει.
Αντίστοιχα ο Γερμανός ευδοκιμούσε χάρη στο φθηνό φυσικό αέριο από τους Ρώσους, και είχε βασίσει ολόκληρη τη σύγχρονη βιομηχανία του πάνω σε αυτό. Όμως στην ουσία ήταν μια απάτη. Διότι δεν ήταν αυτάρκης ενεργειακά, κι έτσι μόλις η κάνουλα έσφιξε, τα πράγματα όχι απλώς ζόρισαν αλλά ξεκίνησε ένα καταστροφικό ντόμινο που εξέθεσε το πόσο ευάλωτο ήταν το δήθεν οικονομικό θαύμα των Γερμανών, που στην πραγματικότητα ήταν βασισμένοι σε εξαρτήματα που κατασκευάζονται στην Κίνα, σε φθηνά εργατικά χέρια, και σε μια άρρωστη Οικονομική Ένωση που ευνόουσε τον ισχυρό σε βάρος των υπολοίπων, αλλά κατέληξε να συμπαρασύρει όλους μαζί.
Έτσι η οικονομία της Γερμανίας έφτασε να συρρικνώνεται τώρα, ενώ η Ευρώπη συρρικνώνεται γενικότερα (οικονομικά και πληθυσμιακά).
Όσο οι ΗΠΑ ήταν με διαφορά το πιο ισχυρό πιόνι στη σκακιέρα, η απάτη του τυπώματος χρήματος (χρέους, πληθωρισμού) δε μας ενοχλούσε τόσο. Κάθε τόσο θα συνέβαινε μια κρίση, όπου θα κουκούλωναν τις παθογένειες κάτω από το χαλί, και η ζωή θα συνεχιζόταν.
Τώρα όμως το πρόβλημα δεν κουκουλώνεται, διότι όχι μόνο δεν υπάρχει η αυτάρκεια, αλλά δεν είμαστε κι αρκετά νταήδες να τη διεκδικήσουμε.
Διότι από μόνος του ένας Ρώσος ή ο Κινέζος ίσως να μην είναι πρόβλημα, όλοι μαζί όμως είναι. Αυτό το λάθος κάνει ο σύγχρονος Δυτικός που βλέπει μεμονωμένα πράγματα, και με απαρχαιωμένα δεδομένα που πλέον δεν ισχύουν. Ή οι αναλυταράδες που κάθε εβδομάδα βλέπουν νίκη Ουκρανίας, και το σκηνικό συνεχίζεται.
Κίνα, Ινδία, Ρωσία, Βραζιλία και Νότια Αφρική (καθώς και Αίγυπτος, Ιράν και ΗΑΕ πρόσφατα) συνθέτουν τις BRICS.
Και δεν είναι απλώς μια υπολογίσιμη γεωπολιτική δύναμη, αλλά άμεση απειλή κατά του δολαρίου, και της θλιβερής Δύσης κατ’ επέκταση. Διότι η σύγχρονη Δύση είναι μια απάτη, βασισμένη στο πάλαι ποτέ ανίκητο δολάριο. Παράγουμε λιγότερα από όσα καταναλώνουμε, και τυπώνουμε χρήμα (χρέος) για να το μπαλώσουμε, πράγμα φυσικά μη βιώσιμο.
Γι’ αυτό η ακρίβεια και ο πληθωρισμός δε σταματούν, όσο κι αν σας λένε μπούρδες στα κανάλια ότι είναι παροδικός. Δε γίνεται να σταματήσει, διότι το ισοζύγιο του νοικοκυριού είναι αρνητικό, ξοδεύουμε περισσότερα από όσα παράγουμε, και δεν έχουμε ούτε την αυτάρκεια αλλά ούτε τα μέσα για να την διεκδικήσουμε.
Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που θα πρέπει να φοβάστε τις BRICS. Όχι επειδή θέλουν συνειδητά να μας καταστρέψουν, αλλά επειδή η ίδια τους η ύπαρξη ως γεωπολιτική και οικονομική οντότητα, αφήνει εκτεθειμένη τη μη βιώσιμη Δύση.
Μας είχαν ανάγκη αρχικά ως προμηθευτές τους, στη συνέχεια ως πελάτες τους, τώρα δεν μας έχουν τίποτα από τα δύο ανάγκη. Διότι είναι 7 δις. αυτάρκεις, κι εμείς 1 δις. Μας φοβόντουσαν, πλέον ούτε αυτό.
Κι αν δε φαίνεται ακόμη σε κάποιους, θα φανεί σε 50 χρόνια όταν θα μάστε κάτω από 1 δις. (όπως δείχνουν τα δημογραφικά) κι εκείνοι πιο κοντά στα 8 ή 9, και το μερίδιο αγοράς μας ακόμη πιο μικρό. Και 50 χρόνια δεν είναι μακριά, είναι τα παιδιά, τα εγγόνια μας. Αυτή είναι η Ευρώπη που θέλαμε; Θα την αφήσουμε στην τύχη της;
Δεν είναι ο απέναντι ο «εχθρός» μας. Οι άνθρωποι αυτοί, Κινέζοι, Ινδοί κλπ μέχρι τώρα ζούσαν τις ζωές τους χωρίς να ενοχλούν κανέναν, εργάζονται σκληρά και παίρνουν το μερίδιο που τους αξίζει σε αυτή τη Γη.
Εμείς είμαστε αυτοί που μάθαμε μόνο με νταηλίκια, μέχρι που τα παρατήσαμε κι αυτά και το ρίξαμε στην προοδευτικότητα και τα 65 φύλα. Μόνοι μας έχουμε τη δύναμη να διεκδικησούμε ξανά τη θέση μας στη σκακιέρα, με δουλειά και λογική όμως, όχι με μπούρδες και ψέματα.
Σαν τρελές “στοκάρουν” χρυσό οι κεντρικές τράπεζες – Κίνα ο μεγαλύτερος αγοραστής
Η Κίνα και η Ινδία ανταγωνίζονται συνήθως για τον τίτλο του μεγαλύτερου αγοραστή στον κόσμο. Αλλά αυτό άλλαξε πέρυσι, καθώς η κινεζική κατανάλωση κοσμημάτων, ράβδων και νομισμάτων κατέγραψε άνοδο σε επίπεδα ρεκόρ.
Η ζήτηση για χρυσά κοσμήματα στην Κίνα αυξήθηκε κατά 10%, ενώ η ζήτηση της Ινδίας μειώθηκε κατά 6%. Οι κινεζικές επενδύσεις σε ράβδους και νομίσματα, εν τω μεταξύ, αυξήθηκαν κατά 28%.
Αν και η Κίνα εξορύσσει περισσότερο χρυσό από οποιαδήποτε άλλη χώρα, η ζήτηση την αναγκάζει να εισάγει ολοένα και μεγαλύτερες ποσότητες.
Τα τελευταία δύο χρόνια, οι αγορές στο εξωτερικό ανήλθαν συνολικά σε πάνω από 2.800 τόνους – περισσότερο από όλο το μέταλλο που υποστηρίζει χρηματιστηριακά αμοιβαία κεφάλαια σε όλο τον κόσμο, ή περίπου το ένα τρίτο των αποθεμάτων που κατέχει η Federal Reserve των ΗΠΑ.
Ακόμα κι έτσι, ο ρυθμός των εισαγωγών έχει επιταχυνθεί τον τελευταίο καιρό. Οι εισαγωγές αυξήθηκαν εν όψει της Σεληνιακής Πρωτοχρονιάς της Κίνας, μια περίοδο αιχμής για δώρα, και κατά τους δύο πρώτους μήνες του έτους είναι 53% υψηλότερες από ό,τι ήταν το 2023.
Η Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας βρίσκεται σε αγοραστική φρενίτιδα για 17 συνεχόμενους μήνες, το μεγαλύτερη σερί αγορών της ιστορικά , καθώς προσπαθεί να διαφοροποιήσει τα αποθέματά της μακριά από το δολάριο και να αντισταθμίσει την υποτίμηση του νομίσματος. Είναι ο πιο ένθερμος αγοραστής μεταξύ πολλών κεντρικών τραπεζών που επενδύουν στον χρυσό.
Ο επίσημος τομέας κατέγραψε επίπεδα σχεδόν ρεκόρ στην τιμή του πολύτιμου μετάλλου πέρυσι και αναμένεται να διατηρήσει τις αγορές σε υψηλά επίπεδα το 2024.
Είναι ενδεικτικό της αυξανόμενης γοητείας του χρυσού ότι η κινεζική ζήτηση παραμένει τόσο ανοδική, παρά τις τιμές ρεκόρ και το ασθενέστερο γιουάν που κλέβει την αγοραστική δύναμη των αγοραστών.
Οι αγοραστές χρυσού στην Κίνα πρέπει συχνά να πληρώσουν ένα ασφάλιστρο (premium) σε σχέση με τις διεθνείς τιμές. Αυτό εκτινάχθηκε στα 89 δολάρια η ουγγιά στις αρχές του μήνα. Ο μέσος όρος του περασμένου έτους είναι 35 δολάρια έναντι ενός ιστορικού μέσου όρου μόλις 7 δολαρίων.
Οι BRICS φτιάχνουν το δικό τους νομισματικό σύστημα
Την ίδια ώρα, με τη Ρωσία να έχει αναλάβει την ηγεσία σε μια κρίσιμη συγκυρία, η ομάδα των BRICS βρίσκεται στο τελικό στάδιο ενός σχεδίου για τη δημιουργία ενός νέου συστήματος πληρωμών που δεν ελέγχεται από τις ΗΠΑ και δεν εξαρτάται από το δολάριο. Ένα τέτοιο σύστημα θα επιταχύνει ακόμη περισσότερο την αποδολαριοποίηση στις διεθνείς εμπορευματικές συναλλαγές.
Σημειώνεται ότι οι BRICS αντιπροσωπεύουν περίπου το 42% της παγκόσμιας παραγωγής αργού πετρελαίου.
Επί του παρόντος, το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου εμπορίου κινείται μέσω του SWIFT. Δεδομένου ότι το δολάριο χρησιμεύει ως το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, το SWIFT διευκολύνει αποτελεσματικά το διεθνές σύστημα πληρωμών των διεθνών συναλλαγών σε δολάρια.
Θα θυμάστε ότι κάπου στην αρχή του Ουκρανικού, γράψαμε ένα άρθρο τονίζοντας ότι ο πραγματικός πόλεμος θα γίνει για το ψηφιακό χρήμα (αντι-SWIFT)…
Μέχρι τώρα οι ΗΠΑ χρησιμοποιούσαν το SWIFT και το δολάριο ως όπλο για την προώθηση των στόχων εξωτερικής πολιτικής τους. Τι θα γίνει όμως αν οι BRICS εγκαταλείψουν το SWIFT; Να εύχεστε να μην το ζήσουμε γιατί θα κλάψουν μανούλες…
Οι Ρώσοι άρχισαν να αναπτύσσουν το Σύστημα Διαβίβασης Οικονομικών Μηνυμάτων (SPFS) το 2014, αφού οι ΗΠΑ απέκλεισαν τις ρωσικές τράπεζες από το SWIFT για πρώτη φορά.
Μέχρι το τέλος του 2020, 23 ξένες τράπεζες συνδέθηκαν στο SPFS. Οι περισσότερες από αυτές τις τράπεζες βρίσκονται σε αναπτυσσόμενες χώρες με εχθρικές σχέσεις με τις ΗΠΑ, αλλά περιλαμβάνουν τράπεζες στη Γερμανία και την Ελβετία.
Σύμφωνα με τη Nabiullina, το SPFS έχει επί του παρόντος 159 ξένους συμμετέχοντες σε 20 χώρες. Στην ανακοίνωσή της νωρίτερα φέτος, η Nabiullina επεσήμανε ότι «παρόμοια υποδομή υπάρχει και σε άλλες χώρες». Για παράδειγμα, η Κίνα έχει αναπτύξει ένα σύστημα γνωστό ως Σύστημα Διασυνοριακών Διατραπεζικών Πληρωμών (CIPS).
Η Ρωσία θα ήθελε να δει αυτά τα συστήματα να συνεργαζονται διαμορφώνοντας μια ισχυρή εναλλακτική λύση στο SWIFT. «Διεξάγουμε συζητήσεις για την αλληλεπίδραση τέτοιων πλατφορμών, αλλά εδώ είναι σημαντικό το ενδιαφέρον και η τεχνική ετοιμότητα των εταίρων μας. Διεθνείς αναλυτές επισημαίνουν ότι η δημιουργία ενός ανεξάρτητου συστήματος πληρωμών είναι προς το συμφέρον του μπλοκ των BRICS, επειδή το SWIFT έχει πλέον καταστεί γεωπολιτικό όπλο».
Μεγάλο μέρος του κόσμου απειλείται πάντα από κυρώσεις από τις ΗΠΑ ή την Ευρώπη και είναι προς το συμφέρον τους να δημιουργήσουν ένα εναλλακτικό σύστημα. Η αρχική στόχευση ή σκοπός του SWIFT δεν ήταν να χρησιμοποιηθεί στο σύστημα κυρώσεων αλλά ως μέσο ανάπτυξης και διευκόλυνσης του παγκόσμιου εμπορίου, αυτό άλλαξε όταν αυτό χρησιμοποιήθηκε ως μέσον άσκησης οικονομικής πίεσης.
Μην κοιτάτε που πάνε τα όπλα, κοιτάτε που πάει ο χρυσός…
Τελικά αυτό το σύστημα αναμένεται να αποδειχθεί χρήσιμο για την ανάπτυξη ενός είδους παγκοσμιοποίησης εκτός της αμερικανικής ηγεμονίας και ένα σημαντικό μέρος του κόσμου θα το χρησιμοποιήσει. Όμως ένα τέτοιο σύστημα θα μπορούσε και να αυξήσει τον ρόλο του χρυσού στο διεθνές νομισματικό σύστημα.
Τώρα λοιπόν αρχίζει να βγάζει νόημα αγοραστική φρενίτιδα των BRICS τις τελευταίες δύο δεκαετίες… Ετοιμάζονται χρόνια τώρα για την αποδολαριοποίησή τους, και ο χρυσός αποτελεί το κλειδί για τη μετατροπή των αποθεματικών τους.
Σε αυτόν τον πόλεμο, όσο οι άλλοι σκιαγραφούν την πορεία των πυραύλων, το πραγματικό παιχνίδι παίζεται στις χρηματαποστολές ράβδων χρυσού στα θησαυροφυλάκεια των κεντρικών τραπεζών…
Ήδη από λίγο πριν από την οικονομική κρίση του 2008, τα επίσημα αποθέματα χρυσού που διατηρούν τα κράτη BRICS έχουν αυξηθεί από λίγο περισσότερους από 1.500 τόνους σε λίγο περισσότερους από 6.600 τόνου.
Όπως επεσήμανε ένας αναλυτής, ακόμη και αν υπάρχει κάποια δυσπιστία μεταξύ των χωρών BRICS στη χρήση των νομισμάτων του τρίτων εξαιτίας των σημαντικών συναλλαγματικών διακυμάνσεων, ο χρυσός θα μπορούσε να καλύψει τον ρόλο του δολαρίου ως ενδιάμεσου μέσου το οποίο θα κρατά σε σταθερότητα την τιμή των assets – σε αντίθεση με το δολάριο το οποίο θα υποστεί σημαντικές διακυμάνσεις που σχετίζονται με την ευθεία αμφισβήτηση της αμερικανικής ηγεμονίας στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης.
Η αποδολαριοποίηση δεν απειλεί απλώς την οικονομία των ΗΠΑ, αλλά την ύπαρξη της Δύσης γενικότερα
Πέρα από τη διάβρωση της επιρροής της εξωτερικής πολιτικής της Αμερικής, ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο σύστημα πληρωμών από τα κράτη της ομάδας των BRICS θα μπορούσε επίσης να επιταχύνει την αποδολαριοποίηση.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξαρτώνται από αυτή την παγκόσμια ζήτηση του νομίσματός τους για να στηρίξουν τον άσκοπο δανεισμό και τις δαπάνες τους. Η αποδολαριοποίηση θα μπορούσε να οδηγήσει υπερβολική προσφορά του δολαρίου και σε υπερπληθωρισμό στις ΗΠΑ ο οποίος θα καταστρέψει την αξία κάθε περιουσιακού στοιχείου.
Ο μόνος λόγος που οι ΗΠΑ μπορούν να δανειστούν, να ξοδέψουν και να παρουσιάσουν τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα στον βαθμό που το κάνουν είναι ο ρόλος του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος. Δημιουργεί μια αναγκαστική παγκόσμια ζήτηση για δολάρια και περιουσιακά στοιχεία αποτιμημένα σε δολάρια.
Τη ζήτηση αυτή τη δημιουργεί κρατώντας το πιστόλι…
Όμως οι ισορροπίες αλλάζουν γοργά. Το δολάριο είναι άμεσα εξαρτημένο από τη γεωπολιτική ισχύ των Αμερικανών, και οι Αμερικανοί είναι άμεσα εξαρτημένοι από το δολάριο. Αν χάσουν την κότα με τα χρυσά αυγά, τελείωσαν.
Το πως θα κινηθούν οι Αμερικανοί τώρα, και για τα επόμενα 20 χρόνια, στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα, θα κρίνει την ίδια τους την ύπαρξη, και κατ’ επέκταση, τη δική μας (της Δύσης γενικότερα).
Γι’ αυτό και το Ουκρανικό δεν είναι απλώς ένα ζήτημα εδαφών. Είναι η αρχή των πάντων. Είναι οι BRICS που αρχίζουν να βγαίνουν μπροστά και να σηκώνουν κεφάλι, όχι μόνο γεωπολιτικά, αλλά νομισματικά.
Σημειώνεται ότι ήδη η Αλγερία, το Μπαχρέιν, το Μπαγκλαντές, η Βολιβία, το Καζακστάν, η Κούβα, το Κουβέιτ, η Νιγηρία, το Πακιστάν, η Παλαιστίνη, η Σενεγάλη, η Ταϊλάνδη, η Βενεζουέλα, το Βιετνάμ και η Λευκορωσία έχουν υποβάλει επίσημα αιτήσεις για ένταξη το 2024. (Με μπλε εμφανίζονται στο χάρτη όσες ακόμα εκτιμώνται ότι θα προσχωρήσουν πιο μελλοντικά)
Όσο κράτη θα προσχωρούν στην Ένωση αυτή και θα την ισχυροποιούν οικονομικά, τόσο θα εξασθενεί το δολάριο. Μη σας ξεγελά ο δείκτης δολαρίου στις 106 μονάδες. Πλασματικό προϊόν της πρέσσας της Federal Reserve είναι.
Όσο οι Αμερικανοί είναι κυρίαρχοι, μπορούν να τυπώνουν χρέος. Όσο χάνουν όμως μερίδιο από την παγκόσμια αγορά, η παραμύθα τελειώνει…
Μια αποδολαριοποίηση της παγκόσμιας οικονομίας θα προκαλούσε κατάρρευση της αξίας του αμερικανικού νομίσματος και πιθανόν να πυροδοτήσει νομισματική κρίση.
Στο άκρο, θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και σε υπερπληθωρισμό. Φυσικά αυτό δε θα συμβεί εν μία νυκτί, γι’ αυτό και ο περισσότερος κόσμος αδυνατεί να αντιληφθεί την τάση. Όμως η τάση αποδολαριοποίησης είναι γεγονός, αποτυπώνεται διαγραμματικά, και επιταχύνεται κάθε χρόνο. Και σε όποιο βαθμό κι αν συμβεί είναι πρόβλημα για τις ΗΠΑ.
Υπάρχει ήδη υπερπληθώρα αμερικανικών ομολόγων στην αγορά και αυτό αυξάνει τις αποδόσεις. Αυτό σημαίνει υψηλότερο κόστος για την καταβολή τοκοχρεολυσίων για την κυβέρνηση των ΗΠΑ και ισχυρή δημοσιονομική πίεση.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τίποτα δεν εγγυάται ότι το δολάριο θα διατηρήσει την κυριαρχία του για πάντα. Στην πραγματικότητα, η Ιστορία διδάσκει ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.
Ακολουθούν τα σχετικά άρθρα από τα links του κειμένου:
Τέσσερα χρόνια… παροδικού πληθωρισμού και τα ψέματα συνεχίζονται!
Σήκωσαν κεφάλι οι BRICS και αμφισβητούν ευθέως την παγκόσμια τάξη πραγμάτων
Ασήμι: Το αληθινό Short Squeeze που μπορεί να ρίξει το σύστημα
Η εποχή… της έλλειψης του Χαλκού οδηγεί στη «Μεγάλη Στέρηση»
Διαβάστε ακόμη:
- Η Μπάρκα και η Καινούριου της Αριστεράς έχουν καταντήσει Ανδρουλάκης και Κασσελάκης
- Για τα μάτια του Κασσελάκη ετοιμάζει ο Λάκης Λαζόπουλος νέο κύκλο του Αλ Τσαντίρι Νιουζ
- Τα «έχει πάρει στο κρανίο» ο Βελόπουλος με τον Άδωνι Γεωργιάδη που τον ξεμπρόστιασε
- Ιταλία: Η Μελόνι υποψήφια στις ευρωεκλογές ενώ παραμένει πρωθυπουργός
