Σε μια στιγμή αλαζονικής ειλικρίνειας και περίσσιου ελιτισμού, ο διορισμένος αρχιρυθμιστής της τύχης του Δυτικού πολιτισμού ξεστόμισε, σχεδόν τραυλίζοντας, την πιο απλή και ξεκάθαρη περιγραφή του πως πρόκειται να βιώσει ο πλανήτης το χειρότερο στασιμοπληθωρισμό ever: Κάποιοι απλώς… θα υποφέρουν περισσότερο από άλλους! Ε λοιπόν εμείς οι κάποιοι (το 99%) έχουμε ένα μήνυμα προς εσάς…
(Το άρθρο αποτελεί συνέχεια του “Η ΕΚΤ πρέπει να διαλέξει: Απότομη ύφεση ή μακροχρόνιο πληθωρισμό“)
Γράφει ο Γιάννης Τσιρογιάννης
Τι κι αν ιστορικά οι υψηλοί πληθωρισμοί αποδεδειγμένα καταστρέφουν τη φτωχή και μέση τάξη, κάνοντας μάλιστα στην πορεία τους πλούσιους πλουσιότερους, αφού το χρήμα είναι ενέργεια, και η ενέργεια δεν καταστρέφεται, παρά μόνο μεταφέρεται.
Ο πλανήτης μόλις που ξεκινά να βιώνει το χειρότερο στασιμοπληθωρισμό του αιώνα, σε μια οικονομία πολύ διαφορετική από της δεκαετίας του 1970 (με την οποία εσφαλμένα συγκρίνουμε). Η αναδιανομή πλούτου που πρόκειται να συμβεί θα είναι ίσως η επικότερη στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Κι αυτό ήδη φαίνεται από τα στατιστικά που μαρτυρούν ακόμη μεγαλύτερο άνοιγμα της ψαλίδας, καθώς οι τοπ δισεκατομμυριούχοι του κόσμου γιγάντωσαν τις περιουσίες τους στην πανδημία.
Και δε μιλάμε καν για τους πραγματικά ΠΟΛΥ πλούσιους, το 0,001% των γνωστών οικογενειών που βρίσκονται πίσω από τις Vanguard και Blackrock, τους μεγαλύτερους επενδυτικούς ομίλους του πλανήτη, οι οποίοι και βρίσκονται πρακτικά πίσω από κάθε εταιρία που ορίζει κάθε πτυχή της ζωής μας, από πετρελαϊκές και κατασκευαστικές μέχρι φαρμακευτικές και μίντια.
Η μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου στην ιστορία
Η φτώχεια και η μιζεροποίηση του 99% της παγκόσμιας κοινωνίας που θα αφήσει πίσω της η οικονομική κρίση (με πρόσχημα την πανδημία) δε θα έχει προηγούμενο. Σε αυτόν το “θαυμαστό νέο κόσμο“, ο οποίος θα έχει διαμορφωθεί μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας, η πλειοψηφία του κόσμου ίσως και μην έχει πια τη δυνατότητα να συντηρεί αυτοκίνητο ή ακίνητο.
Ένας κόσμος όπου όλα θα είναι “δανεικά”, όπως τον φαντάστηκαν οι εμπνευστές του Great Reset, όπου τίποτα δε θα μας ανήκει (διότι όλα πλέον θα ανήκουν σε “εκείνους”).
“Δε θα σας ανήκει τίποτα, και θα είστε ευτυχισμένοι” – τάδε έφη WEF (World Economic Forum – 2020)
Αυτή η κολοσσιαία αναδιανομή πλούτου έχει ήδη ξεκινήσει. Κάθε φουσκωμένος λογαριασμός ρεύματος, κάθε δυσβάσταχτο τέλος κυκλοφορίας και γέμισμα ντεπόζιτου, μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην απώλεια περιουσίας μας, ή οποία σταδιακά θα αλλάξει χέρια, προκειμένου να καταλήξει -μαντέψτε που- στα ισχυρά χέρια του 1%, αυτών που έχουν τα μέσα όχι μόνο να αντέξουν ως το τέλος το μαρτύριο του πληθωρισμού, αλλά να επωφεληθούν κιόλας από αυτόν και να ευδοκιμήσουν.
Την ίδια ώρα οι ίδιοι, μέσα στην αλαζονεία τους αλλά και την άγνοια σχετικά με το πως ο λαός βιώνει την τρομακτική ακρίβεια, δηλώνουν κυνικά πως… απλώς, “κάποιοι είναι καταδικασμένοι να υποφέρουν περισσότερο από άλλους”.
Στη συνέντευξη τύπου της Fed την περασμένη εβδομάδα, ο Τζέρομ Πάουελ βρέθηκε αντιμέτωπος με μια εξαιρετική ερώτηση, σε μια σπάνια στιγμή δημοσιογραφικής “διαύγειας” από την Rachel Siegel της Washington Post (βλέπω να μένει άνεργο το κορίτσι).
Η ερώτηση των (τρισ)εκατομμυρίων
“Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσατε να μας μιλήσετε για τυχόν μετρήσεις που χρησιμοποιεί η Fed προκειμένου να ποσοτικοποιήσει πως ο πληθωρισμός επηρεάζει τα διάφορα οικονομικά στρώματα των Αμερικανών, ειδικότερα τους χαμηλόμισθους, και αν ανησυχείτε πως η Fed υποτιμά ή αδυνατεί να μετρήσει αποτελεσματικά την επίδραση του πληθωρισμού στα ευάλωτα νοικοκυριά”, ρώτησε εύλογα απευθυνόμενη στον αρχιρυθμιστή της οικονομικής τύχης του πλανήτη (ή τέλος πάντων, τον “αυτοφωράκια” τους)…
Ο Πάουελ σάστισε, τραυλίζοντας στο πρώτο σκέλος της απάντησης του (μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη παρακάτω – στο 01:08:30):
“Είναι περισσότερο θέμα του… ε… Νομίζω ότι το πρόβλημα με το οποίο έχουμε να κάνουμε εδώ είναι πως οι άνθρωποι που ζουν με σταθερά εισοδήματα, που ζουν στα όρια κάθε μήνα (paycheck to paycheck). Ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος ή όλο από το… εε.. από.. από ό,τι βγάζουν σε φαγητό, βενζίνη, νοίκι, θέρμανση… στο να ζεσταίνονται, τέτοια πράγματα. Βασικές ανάγκες. Οπότε ο πληθωρισμός αυτή τη στιγμή… αυτή τη στιγμή… αναγκάζει τέτοιους ανθρώπους να πάρουν πολύ δύσκολες αποφάσεις. Αυτό είναι το θέμα.”
Όλα καλά μέχρι εδώ, Πάουελ. Ακούγεται σαν ένα τεράστιο γ@μ@μ@νο πρόβλημα για ένα μεγάλο μέρος της χώρας, σωστά; (όπου ΗΠΑ, βάλτε οποιαδήποτε χώρα της Δύσης που υποφέρει από πληθωρισμό)
Όμως μετά, έρχεται αυτό:
“Δεν γνωρίζω αν… εεμ, ξέρετε, εάν ο πληθωρισμός πλήττει περισσότερο διαφορετικά κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Δεν είναι αυτή η ουσία. Η ουσία είναι πως κάποιοι άνθρωποι απλώς (σ.σ. είναι καταδικασμένοι να) υποφέρουν περισσότερο από άλλους.”
Μα αν “δεν έχει πέσει στην αντίληψή σου” Πάουελ πως ο πληθωρισμός πλήττει περισσότερο άλλες κοινωνικές ομάδες, τότε προς τι ο λόγος για τις χαμηλές τάξεις που “απλά το ‘χει η μοίρα τους να υποφέρουν περισσότερο”…;
Ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Τράπεζας ολοκλήρωσε την απάντηση-σαλάτα που έδωσε προτού προχωρήσει στην επόμενη ερώτηση:
“Και για τους ανθρώπους που είναι οικονομικά ευκατάστατοι, ο πληθωρισμός δεν είναι καλός, είναι κακός… Ο υψηλός πληθωρισμός είναι κακός. Απλώς θα συνεχίσουν να είναι ικανοί να τρώνε, να συντηρούν τα ακίνητα και οχήματά τους και τέτοια πράγματα… είναι… κάπως έτσι το σκέφτομαι.”
Αν ο πληθωρισμός είναι τόσο κακός για το 1%, Πάουελ, τότε γιατί η ψαλίδα πλούσιων-φτωχών εξακολουθεί να ανοίγει;
Γιατί στα καταστροφικά (λόγω λοκντάουν) χρόνια της πανδημίας η περιουσία της ελίτ του πλανήτη έφτασε σε ασύλληπτα νούμερα, με την παρακάτω εικόνα να δείχνει μόνο ενδεικτικά την κορυφή του παγόβουνου; Και όπως είπαμε δε μιλάμε καν για την πραγματικά πλούσια ελίτ, που βρίσκεται πίσω από Vanguard/Blackrock και μπροστά τους ωχριούν οι Μασκ και Μπέζος…
Ο κόσμος ξυπνάει, οι κεντρικές τράπεζες είναι εγκλωβισμένες
Η απάντηση του Πάουελ βρίθει από εξίσου περίσσεια νευρικότητα (το ξεκάθαρο άγχος του μαρτυρά πως μέσα του γνωρίζει πως δεν υπάρχει διέξοδος για την Fed), όσο και από περίσσεια αλαζονεία και ελιτισμό.
Κάποτε μπορούσαν να κουκουλώνουν δυσάρεστες οικονομικές καταστάσεις (που οι ίδιοι ουσιαστικά προκαλούσαν) τυπώνοντας περισσότερο χρήμα. Βούλωναν τρεις τρύπες, άνοιγαν μία (μεγάλη όμως), αυτή του πληθωρισμού. Διότι τους έπαιρνε. Διότι ο πληθωρισμός ήταν σχετικά χαμηλός και ξέφευγε από τα ραντάρ. Τώρα είναι παντού. Είναι το νούμερο 1 θέμα στα κανάλια όλων των χωρών. Οι πολιτικοί (που είναι οι αμέσως επόμενοι στην ιεραρχία από τους κεντρικούς τραπεζίτες) δεν έχουν κυριολεκτικά τι να πουν στον κόσμο.
“Μην ανησυχείτε. Μπορούμε να τυπώσουμε όσο χρήμα θέλουμε. Έχουμε απεριόριστη ρευστότητα (!) στη Fed”, δήλωνε (από θράσος, από βλακεία; ποιος ξέρει) ο Neel Kashkari της Fed το 2020… Και είδαμε τα αποτελέσματα…
Τώρα ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι, και η Fed εχει ξεμείνει από δικαιολογίες και περιθώρια. Συνέβη αυτό που δεν ήθελαν ποτέ να συμβεί και που μέχρι τώρα καταφέρναν να αποφεύγουν: τράβηξαν την προσοχή του κόσμου. Του απλού καθημερινού κόσμου, που ξαφνικά έμαθε ότι υπάρχουν κεντρικές τράπεζες, και ότι η νομισματική πολιτική τους πρακτικά καθορίζει τον πληθωρισμό (και τις ζωές μας, τις οποίες καταστρέφει στην περίπτωσή μας). Ο κόσμος έστρεψε το αγριεμένο βλέμμα του προς τους ρυθμιστές και τώρα αναμένει αλλαγή πολιτικής.
Και οι κεντρικές τράπεζες δεν έχουν πια διέξοδο. Είναι μια μεγαλειώδης τραγική ειρωνεία αλλά και κάθαρση σε ένα δράμα που αν δεν έχει καλό τέλος για το λαό, δε θα έχει για κανέναν. Γι’ αυτο και εκείνοι θα φροντίσουν να κάνουν το σωστό, αυτή τη φορά, για το δικό τους καλό…
Do not f@ck with us
Καθώς λοιπόν ανήκω στα κατώτερα χαμηλόμισθα στρώματα, έχω κι εγώ ένα μήνυμα προς τους τραπεζίτες, τους κεντρικούς ρυθμιστές και την ελίτ που πιστεύει πως μπορεί να παίζει με τις ζωές της ανθρωπότητας: έχουμε λάβει γνώση. Κάποτε είμασταν στο σκοτάδι, και πάντα θα είμαστε, στο μεγαλύτερο μέρος μας. Στην εποχή της Πληροφορίας όμως, ένα αξιοσήμαντο κομμάτι μας της κοινωνίας μας – είναι πλέον ενήμερο.
Και δεν έχουμε απλώς στρέψει τις μυρμηγκο-κεραίες μας πάνω σας. Αλλά γνωρίζουμε πλέον και πως να προστατευθούμε. Από τον πληθωρισμό, από την κάθε είδους αρπαγή πλούτου, εξουσίας ή ελευθερίας. Χετζ μέταλλα, γη, κρυπτονομίσματα, Short Squeeze σε ασήμι, GameStop, ό,τι τραβάει η όρεξη σας.
Γνωρίζουμε πλέον πως παίζεται το στημένο παιχνίδι, των αγορών, των μίντια, της νομισματικής πολιτικής που καθορίζει τις ζωές μας – και σκοπεύουμε να περνάμε από μικροσκόπιο κάθε απόφαση που θα παίρνεται από εδώ και στο εξής.
Λίγες ταινίες εξηγούν τον κόσμο τόσο απλά αλλά και ξεκάθαρα, όσο το φαινομενικά ταπεινό “παιδικό Ζουζούνια”.
Δε θα παραδώσουμε άλλα δικαιώματα και ελευθερίες, και πιστεύουμε πως έπειτα από δεκαετίες ζωής σε αυτό το διεφθαρμένο σύστημα, που σφετερίζεται τη δύναμη μας και τις ελευθερίες μας εν αγνοία μας και δίχως τη συγκατάθεσή μας, έχουμε κερδίσει το δικαίωμα τουλάχιστον να κρίνουμε οποιεσδήποτε και όλες τις “λύσεις” που προτείνετε στα προβλήματα της ανθρωπότητας (ή μήπως τα… προβλήματα για κάθε λύση), οι οποίες λύσεις δε δρουν προς το συμφέρον της ελευθερίας μας.
Και θα το κάνουμε αυτό ειρηνικά, όπως μέσα από ένα ταπεινό άρθρο που ασκεί τον ελάχιστο ελέγχο στην εξουσία και αποσκοπεί στο να ενημερώσει και να μορφώσει με όποιον τρόπο μπορεί αυτούς που το επιθυμούν.
Εξάλλου, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για τους χαμηλόμισθους, έτσι Πάουελ;
Δε χρειάζεται να φοβάστε για αυτούς που “απλώς” το έχει η μοίρα τους να υποφέρουν περισσότερο. Είμαστε… απλώς αυτοί που σας ταϊζουν, σας σερβίρουν, σας οδηγούν, σας ψηφίζουν…
Είμαστε μόνο το 99%.
“Fight Club – 1999”
Το άρθρο αποτελεί συνέχεια του “Η ΕΚΤ πρέπει να διαλέξει: Απότομη ύφεση ή μακροχρόνιο πληθωρισμό“
Διαβάστε το τρίτο μέρος εδώ:
Διαβάστε ακόμη:
Εκτός ελέγχου ο πληθωρισμός – Διπλή αύξηση επιτοκίων το Μάρτιο;!
Η ΕΚΤ πρέπει να διαλέξει: Απότομη ύφεση ή μακροχρόνιο πληθωρισμό
Η Μεγάλη Στέρηση: Θα είναι το 2022 το «τέλος» της πανδημίας;
Ευτυχισμένο το νέο… 1984: Επιστροφή στο παρελθόν, κοινωνικά και οικονομικά
Great Reset, μηδενικά επιτόκια και η αυγή μιας νέας οικονομίας
Είναι αργά να αποφευχθεί το κραχ, είτε αυξηθούν τα επιτόκια είτε όχι
Όχι Ελπίς… Απελπίς: Προειδοποίηση για οικονομική κρίση στη χώρα σας!
Ασήμι: Το αληθινό Short Squeeze που μπορεί να ρίξει το σύστημα
Οι κεντρικές τράπεζες έχουν χάσει τη μπάλα με τον πληθωρισμό
