Τα οικονομικά του Μπάιντεν δε βγάζουν νόημα… όπως κι ο ίδιος – Η φθίνουσα υγεία του πλανητάρχη αποτελεί προσωποποίηση της παρακμής της Δύσης
Με αποσπάσματα από την εφημερίδα Axianews 01/07/23
Ήρθε η ώρα να πούμε μερικές κουβέντες για τον ηγέτη της κυρίαρχης δύναμης της Δύσης. Αυτόν που κάποτε όλοι αποκαλούσαν «πλανητάρχη» και… γέμιζε το στόμα τους, με ένα μίγμα δέους, σεβασμού αλλά και φόβου που προκαλούσε (ειδικά από τον Β’ΠΠ κι έπειτα) η αδιαμφισβήτητη ιμπεριαλιστική υπερδύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών, που με τα καλά και τα κακά της, έδωσε στη Δύση το σύγχρονο πολιτισμό και την αμερικανική κουλτούρα που λίγο πολύ, όχι μόνο η Ευρώπη, αλλά ολόκληρος ο κόσμος αφομοίωσε.
Τότε… Διότι τώρα δεν αποτελεί παρά σκιά του εαυτού της. Η εμφανής παρακμή των αυτοαποκαλούμενων «συνεχιστών της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας», σε μια τραγική επανάληψη της ιστορίας, αντιγράφει τον ξεπεσμό ενός λαμπρού πολιτισμού που ξεπέρασε τα όρια του πλανήτη μας και έφτασε μέχρι το φεγγάρι. Φαινομενικά οι ΗΠΑ παραμένουν οι κυρίαρχοι αυτού του πλανήτη, πόσο μάλλον η αιχμή του δόρατος της Δύσης. Εδώ που τα λέμε βέβαια, έτσι που κατήντησε η Ευρώπη δεν είναι και πολύ δύσκολο για την Αμερική να διατηρήσει αυτό το στάτους…
Όμως οι τριγμοί στην αυτοκρατορία είναι πλέον παραπάνω από εμφανείς. Σε οικονομικούς όρους, ο Κινεζικός γίγαντας έχει ξεπεράσει προ πολλού το Πραγματικό αμερικανικό ΑΕΠ, σύντομα και το Ονομαστικό ΑΕΠ. Ο μόνος λόγος που δεν το έχει καταφέρει ακόμα, είναι επειδή οι Αμερικανοί ελέγχουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα, με όπλο το δολάριο και τις «πρέσες» της Fed, κι έτσι, λογιστικά τουλάχιστον, παρουσιάζονται πιο ισχυροί.
Τα άλλα όπλα τους παραμένουν φυσικά τα πιο… παραδοσιακά, όμως ακόμη και στην τέχνη του πολέμου οι Αμερικανοί φαίνεται να έχουν «σκουριάσει». Σαν να τους λείπει η «μαγκιά» και το θράσος που είχαν άλλοτε, όταν φουσκωμένοι από την αυτοπεποίθηση και υπεροχή που τους χάρισε η νίκη του Β’ΠΠ, ξεκινούσαν πολέμους από εδώ κι από εκεί, στο όνομα της δημοκρατίας και της απελευθέρωσης. Ακόμη υπάρχουν – πάντα θα υπάρχουν- ανοιχτά αμερικανικά μέτωπα, όμως παρατηρείται μια πτωτική τάση, αντίστοιχη αυτής που οδήγησε τελικά στην παρακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Όταν δεν υπήρχαν πια άλλοι να κατακτηθούν και να συντηρήσουν την αχόρταγη πολεμική μηχανή (και τους αμέτρητους υπηκόους), αυτή άρχισε να καταρρέει υπό το ίδιο της το βάρος. Το μαστίγιο και η (τροφοδοτούμενη από τον πόλεμο) βιομηχανία έδωσαν τη θέση τους στα πολιτικά, τραπεζικά και την αμπελοφιλοσοφία. Ο πληθωρισμός έτρεχε με πολύ υψηλότερο ρυθμό από ό,τι μπορούσε να υποστηρίξει ο πληθυσμός (το ακριβώς ίδιο σύμπτωμα παρουσιάζει η Δύση σήμερα), και η ανώτερη τάξη επιδίδονταν σε όργια την ώρα που οι υπόλοιποι λιμοκτονούσαν. Στις τελευταίες “ώρες” της (που κράτησαν δεκαετίες) η αυτοκρατορία σφύραγε ανέμελα, ενώ βρισκόταν σε αποσύνθεση. Ακριβώς το ίδιο παρατηρούμε και τώρα.
Η “Πτώση της Ρώμης” αλά… USA
Η ίδια καθοδική τάση παρατηρείται παντού, ακόμη και στο τρίτο κυριότερο όπλο της Αμερικής: την κουλτούρα της. Η «αμερικανοποίηση» των Δυτικών αλλά και άλλων λαών αποτέλεσε κινήτηριος δύναμη της εξάπλωσης των ιδεών, αλλά και «ντιρεκτίβων» των ΗΠΑ, στα πλαίσια του ελέγχου των μαζών. Για να κατακτήσεις ένα λαό, αντί να τον πολεμάς, είναι προτιμότερο να τον πάρεις με το μέρος σου. Οι «μανούλες» στην προπαγάνδα (και τον… προσηλυτισμό) Εβραίοι φυσικά ανέλαβαν αυτό το ρόλο του «εκπροσώπου Τύπου» της Ουάσιγκτον, κατακτώντας στρατηγικές θέσεις στα διεθνή Μίντια. Και φυσικά, το Hollywood.
Παγκοσμιοποίηση –> Μαζοποίηση –> (α)διαφοροποίηση: Όταν όλοι καταναλώνουμε, συμπεριφερόμαστε, σκεπτόμαστε το ίδιο, αφομοιώνουμε (και αφομοιωνόμαστε) από την ίδια παγκόσμια κουλτούρα, τότε χάνουμε το όποιο συγκριτικό πλεονέκτημα μας διαφοροποιεί από τους άλλους
Κάποτε, πριν τα «ανοιχτά σύνορα» της παγκοσμιοποίησης, οι πολίτες μιας χώρας κορόιδευαν τα λεγόμενα «αμερικανάκια», όσους δηλαδή πέρα από το ντύσιμο με brands από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, συμπεριφέρονταν κι ανάλογα. Πλέον, ΟΛΟΙ είμαστε αμερικανάκια! Ακόμη κι αν δεν το ξέρουμε. Κολλημένοι διαρκώς στις οθόνες των smartphones, οθόνες που μας «ταϊζουν» υποσυνείδητα και μη, πληροφορίες, ιδέες και κουλτούρα από την ίδια συγκεκριμένη πηγή. Το Google, το Youtube κλπ, τις λεγόμενες «Big Tech», το τελευταίο ίσως πραγματικό όπλο των Αμερικανών σήμερα. Όμως, ακόμα και σε αυτόν τον τομέα παρατηρείται πτωτική τάση. Το Hollywood δεν είναι αυτό που ήταν, η μουσική βιομηχανία επίσης. Τα έσοδα μπορεί να είναι μεν υψηλά, αλλά αυτό μπορεί εύκολα να εξηγηθεί λογιστικά.
Η ουσία είναι όμως, πως δεν υπάρχει η «βιοποικιλότητα» που επικρατούσε κάποτε σε ένα τόσο ανταγωνιστικό χώρο. Οι κινηματογράφοι παρακμάζουν, οι ηθοποιοί είναι περισσότεροι από ποτέ, όμως οι ταινίες «λιγότερες». Τα γραφικά έχουν φτάσει σε επίπεδο που δε ξεχωρίζεις αληθινό από εικονικό, κι όμως τα βιντεογκέιμς, παρά τα έσοδά τους, χαρακτηρίζονται από έλλειψη φαντασίας. Δεν είναι τυχαίο που ενώ υπάρχουν περισσότερες και πιο προηγμένες κονσόλες (όσο και τίτλοι παιχνιδιών) από ποτέ, η συντριπτική πλειοψηφία των gamers παίζουν 1-2 παιχνίδια όλα κι όλα στην ακριβοπληρωμένη κονσόλα τους.
Δεν είναι τυχαίο όμως που η ίδια «συγκέντρωση δυνάμεων» (centralization) παρατηρείται σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Οι μικροκαλλιεργητές εξαφανίζονται προς όφελος των μεγάλων βιομηχανικών μονάδων. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες ανήκουν και υπηρετούν ένα μεγάλο όμιλο, ενώ ακόμη και τα ίδια τα αυτοκίνητα ως οντότητα χάνουν το χαρακτήρα και τη «φωνή» τους και εξελίσσονται (ή μεταλλάσσονται;) σε κινούμενες μπαταρίες που παράγουν έναν ίδιο, ενιαίο «ηλεκτρικό» ήχο. Ακόμη και οι ψηφιακές εφαρμογές, το νούμερο ένα προιόν του 21ου αιώνα, εξαγοράζονται διαρκώς από τους ίδιους τεχνολογικούς κολοσσούς. Έτσι δημιουργείται ένας «μονόπατος» κόσμο, που σκέπτεται και συμπεριφέρεται με τον ίδιο μαζοποιημένο τρόπο. Δεν αναφέρομαι καν σε πιο κομβικούς τομείς της ζωής μας, όπως τις συναλλαγές που σύντομα θα ελέγχονται και πραγματοποιούνται από μία ενιαία αρχή, μέσω των CBDC των κεντρικών τραπεζών.
Όμως όλα αυτά δεν έχουν τόση σημασία στο φινάλε. Η τεχνολογία και η οικονομία, μπορεί παροδικά να κάνουν «κοιλιά», όμως η καμπύλη τους μακροπρόθεσμα παραμένει ανοδική (αρκεί να αυξάνεται ο πληθυσμός). Το πρόβλημα είναι όταν ο ίδιος ο πληθυσμός παρακμάζει, και όχι μόνο αριθμητικά (όπως συμβαίνει ειδικά στην Ευρώπη), αλλά κοινωνικά.
Ίσως η παγκοσμιοποίηση να επεκτάθηκε σε τέτοιο βαθμό που αρχίζει να καταρρέει κάτω από το ίδιο της το βάρος. Σαν ένα Σύμπαν που διαστέλλεται και διαστέλλεται μέχρι που οι «τεντωμένες» βαρυτικές δυνάμεις αρχίζουν να καθιστούν αδύνατο τον τυχαίο παράγοντα (όπως αστεροειδείς) που καταστρέφει αλλά και δίνει ζωή. Όταν πάψει αυτή η τυχαία διαφοροποίηση, το σύμπαν “βαλτώνει” και έτσι αρχίζει να συστέλλεται και πάλι, να συρρικνώνεται ανακατεύοντας την τράπουλα, προκειμένου να προκύψει νέα ζωή. Το ίδιο συμβαίνει και σε έναν κόσμο που ναι μεν είναι τεχνολογικά προηγμένος, αλλά τόσο μαζοποιημένος και βαρετός και «ενιαίος», που η έλλειψη διαφοροποίησης σκοτώνει τη βιοποικιλότητα και τελικά το ίδιο το κλίμα που ευνοούσε την εξέλιξη αυτού του πολιτισμού.
Όταν όλοι καθημερινά χαζεύουμε την ίδια οθόνη κινητού, οδηγάμε τα ίδια αυτοκίνητα, ενημερωνόμαστε από τους ίδιους «ειδικούς» και καταναλώνουμε τα ίδια προϊόντα και υπηρεσίες, τελικώς σκεπτόμαστε το ίδιο, γινόμαστε το ίδιο. Ένας πολίτης του κόσμου, μια ενιαία οντότητα καταδικασμένη σε παρακμή. Σας ακούγεται μακρινό ή δυστοπικό; Στην πραγματικότητα αυτό συμβαίνει στις ΗΠΑ, και στη Δύση, τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Και μπορεί αυτή η αποσύνθεση πράγματι να κρατήσει πολύ, να πάρει έναν αιώνα, να μη ζει κανένας από εμάς αν και όταν θα δει την Αμερική να «σβήνει», όμως μαθηματικά η κυρίαρχη δύναμη της Δύσης οδεύει σε αυτό το μονοπάτι, αν δεν αλλάξει ριζικά τις άρρωστες και αυτοκαταστροφικές ιδεολογίες και πολιτικές που εφαρμόζει αυτή τη στιγμή.
Και αυτό μας φέρνει στην αρχή του άρθρου, στην «κεφαλή» αυτής της οντότητας. Ή έστω, στην κεφαλή της μαριονέτας που φέρεται να διευθύνει αυτή τη φαρσοκωμωδία. Διότι μεταξύ μας, δεν υπάρχει κανένας πλέον που να πιστεύει πως ο «πλανητάρχης» μας είναι αυτός που πραγματικά κατευθύνει το πλοίο, πόσο μάλλον ότι είναι κατάλληλος για καπετάνιος. Κι όταν λέω «κατάλληλος» εννοώ σωματικά. Ο τύπος είναι ένα λάθος μακριά από το να βγει στο δρόμο με την πάνα (ακράτειας) στο κεφάλι. Αν δεν του δοθεί η κατάλληλη ένεση δεν είναι ικανός να αρθρώσει μια ολοκληρωμένη πρόταση, πόσο μάλλον να διευθύνει το κυρίαρχο κράτος «των ελεύθερων λαών της Δύσης» και να ορίσει τις τύχες μας!
Εμφανή πλέον τα σημάδια άνοιας: Ο Αμερικανός πρόεδρος μπερδεύει συνεχώς τα λόγια του, δε βγάζουν νόημα οι προτάσεις του, ξεχνά σημαντικά γεγονότα και πράγματα που είπε λίγα λεπτά πριν!
Καλός ο χαβαλές αλλά τα πράγματα είναι πλέον σοβαρά. Μπορεί τα διεθνή μίντια να επιδόθηκαν σε έναν ανελέητο αγώνα «ακύρωσης» του «σατανικού, χιτλερικού και άλλα τέτοια» Ντόναλντ Τραμπ όλα αυτά τα χρόνια, προκειμένου να εκλεχθεί ο 80χρονος Μπάιντεν, όμως πλέον το θέμα δεν έχει να κάνει με το αν μισεί κανείς τον Τραμπ ή όχι. Είναι το λιγότερο θλιβερό, προσβλητικό για τη νοημοσύνη μας, και απογοητευτικό για μια Δύση που αγκομαχά, να έχει για ηγέτη της έναν άνθρωπο που μετά βίας επικοινωνεί με το περιβάλλον.
Όταν τον αποκαλούσαμε… κύριο Άνοια πριν μερικά χρόνια, ο περισσότερος κόσμος σφύριζε αδιάφορα ή παραήταν απασχολημένος να μετρά τη θερμοκρασία του μην τυχόν είναι άρρωστος. Την ίδια ώρα όμως η Αμερική βάδιζε σε επικίνδυνο μονοπάτι, κι αυτό μας αφορούσε όλους. Είναι άλλο πράγμα να μισούμε ομαδικώς τον Τραμπ (χωρίς να ξέρουμε γιατί), και άλλο να χειροκροτάμε τον γυμνό αυτοκράτορα.
Όσοι έχουμε βιώσει τη θλιβερή ψυχωματική κατάπτωση ενός συγγενή μας με άνοια, γνωρίζουμε τα σημάδια. Στην αρχή αρνούμαστε να το πιστέψουμε, παριστάνουμε πως τα περιστατικά είναι “μεμονωμένα”, το παίρνουμε στο χαβαλέ, όμως κανείς δε νικά τη φύση. Αυτή τη στιγμή ο πλανήτης παριστάνει πως ο πλανητάρχης χαίρει άκρας υγείας. Κρίνετε μόνοι σας:
Σαν στήλη δεν ασχοληθήκαμε ποτέ με το ποιος κυβερνά τις ΗΠΑ, αφενός γιατί δεν παίζει και μεγάλο ρόλο, αφού οι αποφάσεις παίρνονται από συμβούλια και όχι τον εκάστοτε ηθοποιό που δίνει συνεντεύξεις Τύπου στο Λευκό Οίκο, ενώ άλλωστε η μοναδική πολιτική που πραγματικά καθορίζει τις οικονομικές τύχες μας (τον πληθωρισμό, τα χρηματιστήρια, τα νοικοκυριά, τις εταιρίες, τα πάντα) είναι η νομισματική πολιτική των κεντρικών τραπεζών. Θα το λέμε και θα το ξαναλέμε. Αφετέρου επίσης δε μας έκανε «καρδιά» να πίασουμε το θέμα, καθώς άλλωστε τι να σχολιάσεις όταν βλέπεις έναν αδύναμο άνθρωπο που ζορίζεται να συντάξει μια πρόταση, που μπερδεύει τον πόλεμο στην Ουκρανία με το Ιράκ, που αναζητά… πεθαμένους;! Νιώθεις άβολα, σε πιάνει μια θλίψη, η ζωή ήδη τον κέρδισε, είναι υπερβολικό να τον «χτυπήσεις» κι εσύ. Ίσως γι’ αυτό τον έβαλαν σε αυτή τη θέση, τώρα που το σκέφτομαι… Ο Τραμπ «σηκώνει» το δούλεμα, ο Μπάιντεν όχι.
Όμως κάποια στιμή περνά ένα όριο όπου είναι αδύνατον να μη σχολιάσεις. Διότι μας αφορά όλους. Ας κυβερνούσε στην τελική ο οποιοσδήποτε επικοινωνιακά ικανότερος, που μπορεί να ανέβει μια σκάλα και να αρθρώσει ένα ολοκληρωμένο ψέμα, όπως όλοι οι πολιτικοί! Ήρθε η ώρα λοιπόν να κάνουμε και το «δικαστήριο» του κυρίου Τζο Μπάιντεν, ο οποίος πουλά «Bidenomics» (κοινώς φούμαρα economics), αλλά ποιος τα αγοράζει;
ποτ πουρί πτώσεων του Αμερικανού προέδρου…
και το αξέχαστο “ο Θεός να φυλά τη Βασίλισσα (Ελισάβετ)”, ενώ αυτή είχε αποδημήσει εις Κύριον…
Η πλειοψηφία των Αμερικανών ανησυχεί πως ο Μπάιντεν θα επανεκλεγεί!
Ο Αμερικανός Πρόεδρος στήριξε την καταστροφική νομισματική πολιτική του αεριτζίδικου τυπώματος, η οποία μας οδήγησε στον ακραίο πληθωρισμό που βιώνουμε, βαφτίζοντάς της ανάπτυξη και επενδύσεις με φανταχτερά ονόματα όπως «Build Back Better». Τώρα πάει «διπλά πάτσι» προοικονομώντας ακόμη περισσότερο τύπωμα, και φυσικά μια αναπόφευκτη ύφεση που όμοιά της δεν έχει ξαναζήσει η Δύση… Ίσως γι’ αυτό τοποθετήθηκε ο αναλώσιμος γεράκος στη θέση του Προέδρου, ώστε επί τετραετίας του να δρομολογηθούν όλες οι αυτοκαταστροφικές πολιτικές που θα ισοπεδώσουν την εναπομείνουσα μέση τάξη, και θα χαρίσουν βέβαια πολλά δις. στους ισχυρούς της Wall Street.
Φαντάζεστε όμως να εκλεγεί και δεύτερη τετραετία; Δεν το λέω εγώ, οι στοιχηματικές το λένε (2,6 απόδοση υπέρ του Μπάιντεν, 3,3 υπέρ του Τραμπ). Αν φυσικά δεν έχει «αποσυρθεί» μέχρι τότε για χάριν κάποιας Kamala Harris πχ… Πάντως οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του Μπάιντεν ανησυχούν… πως θα επανεκλεγεί!
Ειδικότερα, Το 60% των Αμερικανών πολιτών δεν επιθυμούν ο 80χρονος πρόεδρος να διεκδικήσει δεύτερη θητεία, όπως αναφέρει πρόσφατη έρευνα. Οι αριθμοί είναι ξεκάθαροι: το 68% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων ανησυχεί ότι ο Μπάιντεν δεν χαίρει άκρας ψυχικής και σωματικής υγείας. Το 55% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι «ανησυχεί» για την ηλικία του Μπάιντεν, ο οποίος, αν νικούσε στις επόμενες εκλογές, θα αποχωρούσε από τον Λευκό Οίκο στα 86 του χρόνια! Επίσης, το 60% των ερωτηθέντων απάντησε ότι ανησυχεί ότι ο υποψήφιος θα επανεκλεγεί. Το δε 46% είπε ότι το σενάριο αυτό τους προκάλεσε «μεγάλη ανησυχία».
Προς επιβεβαίωση της χαμηλής αποδοχής και δημοφιλίας που τυγχάνει πλέον το Δημοκρατικό κόμμα, άλλα στοιχεία από την έρευνα δείχνουν ότι το 44% των ψηφοφόρων λέει ότι θα σκεφτόταν «σίγουρα» ή «πιθανώς» να υποστηρίξει έναν ανεξάρτητο ή τρίτο υποψήφιο για την προεδρία το 2024. Όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, αυτό θα συμβεί σε περίπτωση που οι υποψήφιοι είναι ο Μπάιντεν για τους Δημοκρατικούς και ο πρώην πρόεδρος Τραμπ, το σημερινό φαβορί στην εσωτερική κούρσα με τον κυβερνήτη της Φλόριντα Ρον ντε Σάντις για τους Ρεπουμπλικάνους. Η προχωρημένη ηλικία του Μπάιντεν, ο οποίος είναι ο γηραιότερος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ, είναι στο επίκεντρο της ανησυχίας όχι μόνο για τους ψηφοφόρους αλλά και για τους ίδιους τους ηγέτες του Δημοκρατικού Κόμματος, οι οποίοι, από την αρχή της θητείας του, σκέφτηκαν άλλους ως πιθανούς αντικαταστάτες για το 2024.
Πάντως η Πρώτη Κυρία Τζιλ Μπάιντεν έχει πει ότι «τίποτα» δεν μπορεί να επιβραδύνει τον Μπάιντεν… Πράγματι, καμία δύναμη δεν μπορεί να σταματήσει τον Πρέοδρο από τα συνεχή πεσίματα, τα μπερδεμένα λόγια και τις στιγμές σύγχυσης. Μία από τις χειρότερες γκάφες του ήταν όταν αναζήτησε την βουλευτή της Ιντιάνα Jackie Walorski σε μια διάσκεψη στον Λευκό Οίκο — οκτώ εβδομάδες μετά τον θάνατό της, για την οποία μάλιστα είχε εκφωνήσει μια μακροσκελή επικήδειο. Ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει ότι αμφισβήτησε την επίσημη εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ ζητώντας αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία…;
Σημειώνεται επίσης πως ο Μπάιντεν άρχισε πρόσφατα να χρησιμοποιεί ένα μηχάνημα CPAP για τη θεραπεία της άπνοιας ύπνου, όπως ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος, αφού εμφανίστηκαν εσοχές από ιμάντες και στις δύο πλευρές του προσώπου του το πρωί της περασμένης Τετάρτης.
Στην ομιλία του υποστήριξε πως τα τρισεκατομμύρια δολάρια κυβερνητικών επενδύσεων που δόθηκαν υπό την εποπτεία του θα αποκαταστήσουν το «αμερικανικό όνειρο» μετά από δεκαετίες αποτυχημένης πολιτικής.
«Σήμερα, οι ΗΠΑ έχουν την υψηλότερη οικονομική ανάπτυξη μεταξύ των κορυφαίων οικονομιών του κόσμου. Προσθέσαμε πάνω από 13 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Περισσότερες θέσεις εργασίας σε δύο χρόνια από όσες έχει προσθέσει οποιοσδήποτε πρόεδρος σε μια τετραετία. Και παιδιά, αυτό δεν είναι τυχαίο. Αυτό είναι τα “Bidenomics” στην πράξη. Δεν βρήκα το όνομα, αλλά τώρα το διεκδικώ», είπε.
«Τα Bidenomics είναι ένας άλλος τρόπος για το αμερικανικό όνειρο. Έχει τις ρίζες του σε αυτό το οποίο κάναμε πάντα καλύτερα σε αυτή τη χώρα: επενδύοντας στην Αμερική, επενδύοντας σε Αμερικανούς, γιατί, όταν επενδύουμε στους ανθρώπους μας, ενισχύουμε τη μεσαία τάξη. «Η μείωση του πληθωρισμού παραμένει μια από τις κορυφαίες προτεραιότητές μου σήμερα. Ο πληθωρισμός είναι λιγότερο από το μισό από αυτό που ήταν πριν από ένα χρόνο».
Στην πραγματικότητα όμως, ο πληθωρισμός επιταχύνθηκε περισσότερο από ποτέ επί Μπάιντεν… Η πανδημία δεν αποτελεί δικαιολογία, διότι ο CPI σκαρφάλωνε πολύ πριν τις καραντίνες, ως αποτέλεσμα της καταστροφικής νομισματικής πολιτικής της Federal Reserve
Η ανεργία Μπάιντεν είναι χειρότερη κι από του Πούτιν! (και μάλιστα εν μέσω πολέμου)
Δε βλέπει ύφεση ο Μπάιντεν – Διαφωνούν BofA και JP Morgan
Ταυτόχρονα, ο Αμερικανός πρόεδρος εκφράζει την εκτίμηση ότι η οικονομία θα αποφύγει την ύφεση. Ωστόσο οι οικονομικοί δείκτες των ΗΠΑ έχουν δώσει στους αναλυτές περισσότερους λόγους ανησυχίας, με την αύξηση του ΑΕΠ να επιβραδύνεται δραματικά σε μόλις 1,1% το περασμένο τρίμηνο. Στο πλαίσιο αυτό, κορυφαίες τράπεζες των ΗΠΑ διαφωνούν με τον Μπάιντεν. Οι στρατηγικοί αναλυτές της JP Morgan δήλωσαν την περασμένη εβδομάδα ότι υπάρχουν μόλις 23% πιθανότητες οι ΗΠΑ να καταφέρουν να αποφύγουν την ύφεση, προειδοποιώντας τους επενδυτές να προετοιμαστούν για ένα σενάριο, για σοβαρές επιπτώσεις στην οικονομία από τις επιθετικής αυξήσεις των επιτοκίων. Οι αξιόπιστοι δείκτες της αγοράς προειδοποιούν επίσης ότι η οικονομία θα μπορούσε να καταρρεύσει μέσα σε λίγους μήνες. Η καμπύλη αποδόσεων -ένα γράφημα που απεικονίζει τη διαφορά μεταξύ των μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων κρατικών ομολόγων που προηγείται κάθε ύφεσης από το 1969- έχει αναστραφεί από τον Ιούλιο του 2022, σηματοδοτώντας μια διαφαινόμενη ύφεση.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η Bank of America η οποία στο παρελθόν είχε “καρφώσει” τον Αμερικανό πρόεδρο πως οι πολιτικές του ευθύνονται για τον ακραίο πληθωρισμό (αναλυτικά εδώ).
Ο Τζο Μπάιντεν έχει κατηγορήσει επανειλημμένα τις οικονομικές πολιτικές που έχουν υποστηρίξει οι Ρεπουμπλικάνοι από την εποχή του Ρόναλντ Ρίγκαν, οι οποίες βασίζονται σε χαμηλούς φόρους, απορρύθμιση και απεριόριστο ελεύθερο εμπόριο, επισημαίνοντας ότι το μοντέλο του ήταν δραματικά διαφορετικό.
Με άλλα λόγια, η σημερινή Αμερική “φτύνει” τις αρχές του “αγνού” καπιταλισμού (που στην τελική έχτισε αυτήν την αυτοκρατορία), και ασπάζεται τις πολιτικές επιδομάτων, φορολόγησης του “πλούτου” (που έλεγε και μια ψυχή), την πράσινη ανάπτυξη και τα δικαιώματα των… δικαιωματιστών – με μια λέξη, τον σοσιαλισμό. Αυτό είναι το μονοπάτι που έχει διαλέξει η τωρινή παραπαίουσα Αμερική, στο οποίο συμπαρέσυρε όλη τη Δύση. Στον κόσμο βέβαια αρέσουν αυτά. Τον σημερινό κόσμο που δεν του ανήκει τίποτα, μετά βίας ψωνίζει από το σούπερμαρκετ, και σύντομα θα τρώει… έντομα. Προσωπικά αρνούμαι να χειροκροτήσω το γυμνό αυτοκράτορα, τον παραλογισμό. Η ιστορία θα κρίνει που “στράβωσε” η δουλειά…
Ακολουθούν links του κειμένου με τα σχετικά άρθρα:
Μια εκτροχιασμένη κοινωνία: Μια βαθιά, οικονομικά και κοινωνικά, άρρωστη Δύση
Η BofA «καρφώνει» τον Μπάιντεν για την ύφεση και τον πληθωρισμό
Πέρα από το ουκρανικό μέτωπο: Ρωσία και BRICS κερδίζουν τον οικονομικό πόλεμο
Ευτυχισμένο το νέο… 1984: Επιστροφή στο παρελθόν, κοινωνικά και οικονομικά
Great Reset, μηδενικά επιτόκια και η αυγή μιας νέας οικονομίας
