Το radar.gr υπήρξε το ΜΟΝΑΔΙΚΟ εγχώριο μέσο που από την αρχή της πανδημίας προειδοποίησε, ανέλυσε, μίλησε ξεκάθαρα και με το πραγματικό του όνομα (ΣΤΑΣΙΜΟΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ) και όχι με «παροδικές» μπαρούφες, για το τέρας που αφέθηκε από το κλουβί την ώρα που οικονομίες έκλειναν αδιακρίτως. Το τέρας που έθρεψαν δεκαετίες εγκληματικής νομισματικής πολιτικής και ανεξέλεγκτου τυπώματος από Fed, σε μια κοινωνία που ήταν άρρωστη πολύ πριν την πανδημία… Τώρα, καθώς οι τραπεζίτες εγκαταλείπουν τα ψεύτικα αφηγήματα και τα σκάνε τα τρομακτικά νούμερα, το radar.gr κάνει ένα «μάζεμα» στην σοβαρή υπόθεση «πληθωρισμός». Αναλύουμε, και σκεπτόμαστε παρέα τι μπορούμε να κάνουμε από εδώ και πέρα…

Γράφει ο Γιάννης Τσιρογιάννης

Έπειτα από μήνες και μήνες όπου παρέμεναν γατζωμένοι στο εμετικό αφήγημα του «παροδικού πληθωρισμού», οι ρυθμιστές της νομισματικής τύχης του πλανήτη (της τύχης μας γενικότερα) αναγκάστηκαν τελικά να αποσύρουν τη λέξη «παροδικός».

Μια έννοια που στα χρόνια της πανδημίας βιάστηκε και ευτελίστηκε όσο καμία. Στην ουσία το πρωτοφανές ψέμα του «παροδικού (transitory) υπερπληθωρισμού» καθρεφτίζει το άλλο μεγάλο ψέμα που βιώνουμε, αυτό της «παροδικής κατάστασης έκτακτης ανάγκης». Το γνωστό σε όλους μας «υπομονή, δύο εβδομάδες είναι, πως κάνετε έτσι;!»

Όπως ο πληθωρισμός ΔΕΝ θα ήταν ποτέ παροδικός και αυτό ήταν ξεκάθαρο από την αρχή για κάποιους από εμάς, έτσι και η «έκτακτη» κανονικότητα των μασκών, της κοινωνικής αποστασιοποίησης και των πιστοποιητικών αρχίζει να γίνεται ξεκάθαρο πως αντικατέστησε ίσως μόνιμα, και όχι προσωρινά, την παλιά μας ζωή, άσχετα αν κάποτε σφυριχθεί η λήξη της πανδημίας ή όχι.

Όμως το παραμύθι του παροδικού πληθωρισμού, που σκοπίμως καλλιέργησαν για εσωτερική κατανάλωση και αποφυγή μαζικού πανικού, δεν ήταν απλώς ένα ακόμη ψέμα τραπεζιτών και πολιτικών, αλλά το μεγαλύτερο «Ψέμα της Δεκαετίας» (και βάλε), όπως είχαμε συγκεκριμένα τιτλοφορήσει το σχετικό άρθρο σε «Αξία» και «radar.gr» μήνες πριν.

Και το γκρέμισμα αυτού του ψέματος είναι αντίστοιχα το γεγονός-κλειδί της χρονιάς που έρχεται, που θα σφραγίσει τη νομισματική μοίρα του του πλανήτη μας από εδώ και στο εξής, για άγνωστο (αλλά σίγουρα μεγάλο) χρονικό διάστημα. Δυστυχώς οι (σε μεγάλο βαθμό δυσάρεστες) αλλαγές που έρχονται στην κοινωνία, όχι μόνο ως άμεσες συνέπειες του ανεξέλεγκτου πληθωρισμού (ραγδαίες αυξήσεις τιμών) αλλά γενικότερα στον τρόπο ζωή μας από την εγκαθίδρυση μιας νέας οικονομικής τάξης πραγμάτων, που εκτείνεται μέχρι την πλήρη αυτοματοποίηση και ψηφιοποίηση της παραγωγής και των υπηρεσιών, θα είναι κολοσσιαίες.

Και το σινιάλο έναρξης της κολοσσιαίας αυτής αλλαγής μόλις δόθηκε, μέσα από την εξίσου κολοσσιαία παραδοχή αποτυχίας της Fed να συντηρήσει το ψέμα του παροδικού πληθωρισμού, πόσο μάλλον να ελέγξει στ’ αλήθεια τη ραγδαία επιδεινούμενη κατάσταση μιας παγκόσμιας οικονομίας που νοσεί βαριά, χρόνια τώρα, πολύ πριν τον αποδιοπομπαίο κορωνοϊό που τόσο βολικά έχει αναλάβει το φταίξιμο για παλιές και νέες οικονομικές (και όχι μόνο) αμαρτίες.

Ο Τζέρομ Πάουελ της Fed λοιπόν, ο αρχιρυθμιστής των τυχών μας που ορίστηκε να βγάλει το φίδι από την τρύπα για χάρη προέδρων κι αφεντικών, μας ενημέρωσε ενώπιον Κογκρέσου, σε μια κατά τα άλλα βαρετή για το 99% του κόσμου κατάθεση (πάντα όμως τα πιο σημαντικά γεγονότα είναι αυτά που περίτεχνα προβάλλονται λιγότερο από τα μίντια), πως ήρθε η ώρα να «εγκαταλείψουμε το χαρακτηρισμό παροδικό» από τον πληθωρισμό που βιώνουμε.

Έναν πληθωρισμό για τον οποίο όχι μόνο μας τάιζαν ασύστολα ψέματα τα τελευταία δύο χρόνια της πανδημίας, βάζοντας ανήθικους και ανίκανους (αλλά εξαιρετικά ικανούς ψεύτες…) οικονομολόγους, τραπεζίτες και δημοσιογράφους να συντηρούν πάση θυσία το παροδικό αφήγημα, αλλά τον οποίο ακόμη και σήμερα δεν έχουν προσδιορίσει πραγματικά!

Πείτε τον σωστά… ΣΤΑΣΙΜΟΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ

Διότι μέχρι τώρα μας μιλούσαν για άκουσον-άκουσον παροδικό «υπερπληθωρισμό», τον οποίο μάλιστα στο radar.gr είχαμε παραλληλίσει ως μετεωρίτη που σκάει στη Γη και η έκρηξή του μεν διαρκεί λίγο (παροδικός), οι συνέπειές του ωστόσο (σκόνη που κρύβει τον ήλιο για δεκαετίες) είναι μη αναστρέψιμες. Μετά άρχισαν να το μαζεύουν, όταν έγιναν ρεζίλι με πρωτοφανείς οικονομικούς όρους που μοιάζουν να επινόησαν 5χρονα.

Για να μη μιλήσω για το γελοιοδέστατο αρχικό αφήγημα του «αποπληθωρισμού» (δηλαδή ότι πέφτουν οι τιμές!) που παραδόξως κάποια εντεταλμένα παπαγαλάκια εξακολουθούν να πιπιλίζουν, μάλλον λόγω απύθμενου κόμπλεξ εγωισμού που οδηγεί σε πλήρη άρνηση της πραγματικότητας, ή ίσως λόγω απλής ανικανότητας. Παπαγαλάκια που ο κόσμος ακούει και διαβάζει και από τα οποία ενημερώνεται καθημερινά από τα μεγαλύτερα μέσα της Ελλάδας και του πλανήτη.

Όχι, αυτό που βιώνουμε (και ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα) δε λέγεται υπερπληθωρισμός, ούτε σκέτος πληθωρισμός, πόσο μάλλον αποπληθωρισμός. Λέγεται απλά και ξεκάθαρα ΣΤΑΣΙΜΟΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ (δυσανάλογα ραγδαία αύξηση τιμών, που δε συνοδεύεται από αντίστοιχη αύξηση μισθών, σε καθεστώς στασιμότητας παραγωγής ή οικονομικής επιβράδυνσης). Το γιατί το εξήγησαμε επίσης σε παλαιότερο άρθρο, αν και πλέον δε χρειάζονται περαιτέρω αναλύσεις, αφού η πραγματικότητα επιβεβαιώνει.

Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν πως ο ρυθμός αύξησης τιμών καταναλωτή είναι ο υψηλότερος εδώ και 40 (!) χρόνια, ενώ στην Ευρώπη ο πληθωρισμός ξεπέρασε κατά πολύ τις εκτιμήσεις στο 5,2% (και που ‘σαι ακόμα)…

Το Ψέμα της Δεκαετίας…

Μιλώντας για «άρνηση πραγματικότητας», μέσα σε όλα τα άλλα οι τραπεζίτες των Fed και ΕΚΤ είχαν το θράσος να αποκαλούν επί μήνες «αρνητές και συνωμοσιολόγους» όσους τολμούσαν να δείξουν το γυμνό αυτοκράτορα, αντί να χειροκροτούν σα μαϊμούδες σε ένα αισχρό θέαμα την ώρα που ο πλανήτης βιώνε τη μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου που έγινε ποτέ.

Διότι το τα μηδενικά επιτόκια, η διαιώνιση εγκληματικά εθιστικών εργαλείων νομισματικής πολιτικής (QE, PEPP) που δεν προορίζονταν ποτέ για μόνιμα παρά μόνο σε εξαιρετικά έκτακτες καταστάσεις και σε μικρές δόσεις (ειδάλλως ο ασθενής καταδικάζεται), και το ανεξέλεγκτο τύπωμα χρήματος στο όνομα της πανδημίας (ή της κλιματικής κρίσης ή οτιδήποτε) τελικά έχουν ένα και μόνο αποτέλεσμα.

Τον ανεξέλεγκτο πληθωρισμό και κατ’ επέκταση τη σταδιακή (αργό θάνατο) φτωχοποίηση της κοινωνίας, το κλείσιμο των μικρομεσαίων και ουσιαστικά την απόλυτη μεταφορά πλούτου από το κάτω (το μεγαλύτερο) μέρος της κοινωνίας, στα ανώτερα στρώματα. Από τη λεγόμενη Main Street στη Wall Street και την ελίτ. Με δύο λέξεις, την οικονομική μιζέρια.

Ενδεικτικά, σχεδόν το 1/3 όλων των δολαρίων που εκδόθηκαν ποτέ, από τη δημιουργία του δύο αιώνες πριν έως σήμερα, τυπώθηκαν μόνο το 2020-21! Για όνομα του θεού δηλαδή, δε χρειάζεται να έχει κανείς μάστερ στα οικονομικά για να κατανοήσει ότι αυτό από μόνο του θα τροφοδοτούσε ένα τέρας πληθωρισμού, που όμοιο του η ανθρωπότητα δε θα έχει ξαναδεί, για τον απλούστατο λόγο ότι αφορά παγκόσμια κλίμακα (και ειδικότερα το Δυτικό πολιτισμό, Αμερικές Ευρώπες), και όχι μόνο… Βενεζουέλες, Ζιμπάμπουες και Βαϊμάρες.

Και ενώ συντελούνταν, και εξακολουθεί φυσικά να συντελείται αυτό το έγκλημα (διότι η ποσοτική χαλάρωση δεν σταμάτησε ποτέ), οι συντελεστές του είχαν το θράσος να αποκαλούν αρνητές όσους απλώς ανέφεραν τα ομολογουμένως τρομακτικά δεδομένα, που έτσι κι αλλιώς από μόνα τους διαψεύδουν το αφήγημα!

Δε χρειάστηκε ποτέ κανένας αμφιβόλου αξιοπιστίας Γιάννης Τσιρογιάννης να γκρεμίσει κάποιο αφήγημα (θα ήταν ανίσχυρος άλλωστε να το κάνει). Τα νούμερα είναι εκεί και δε λένε ψέματα. CPI, τιμές παραγωγών/καταναλωτή, ενέργεια, τρόφιμα και η λίστα δεν τελειώνει. Όποιος τα αρνείται είναι ο αρνητής της πραγματικότητας.

Και παρότι έκαναν τα πάντα για να το καραμελώσουν, καταφεύγοντας σε πρωτοφανή επικοινωνιακά και λογιστικά τρικ όπως νέους «βολικούς» τρόπους μέτρησης πληθωρισμού (αφαιρώντας ενέργεια και τρόφιμα!), πάλι απέτυχαν να το σώσουν. Μάλιστα στην κατάθεσή του την Τρίτη, ο Πάουελ τόλμησε να προτείνει να μετράμε τον CPI δίχως τις τιμές των αγαθών! Σα να λέμε θα ορίζουμε ποιος κερδίζει στη μπάλα, αλλά όχι με βάση ποιος έβαλε τα περισσότερα γκολ!

Αλλά όπως και να έχει, ελάχιστη σημασία θα είχε το τι θα αποκάλυπτε η κάθε «Αξία» για το σοβαρότερο οικονομικό ζήτημα της γενιάς μας. Διότι ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει, και άλλοι το αποφασίζουν. Εμείς γράφαμε προκειμένου να προειδοποιήσουμε τους αναγνώστες για τη λαίλαπα πληθωρισμού που θα ερχόταν, ούτως ώστε να κάνουν τα κουμάντα τους. Είτε αυτό σημαίνει να ρυθμίσουν το τι προμηθεύονται, είτε να επενδύσουν σε χετζ πληθωρισμού όπως μέταλλα, είτε ό,τι τους φωτίσει ο θεός… Η ηθική δικαίωση που έρχεται τώρα από το ρεζιλίκι του παροδικού αφηγήματος είναι απλά ένα μπόνους.

…και η Φούσκα του Αιώνα

Όμως το χειρότερο σε αυτήν την ιστορία δεν είναι το ασυγχώρητο ψέμα, η απόκρυψη μιας αλήθειας που ενδεχομένως αν είχε ειπωθεί εγκαίρως να είχε προστατεύσει την κοινωνία από τη μιζέρια που θα βιώσει. Το χειρότερο είναι πως το «Ψέμα της Δεκαετίας» σημαίνει κατ’ επέκταση πως η νομισματική πολιτική που ακολουθούσε μέχρι τώρα η Federal Reserve (και η πιστή «ουρά» της, ΕΚΤ) ήταν εντελώς λάθος, καθότι ουσιαστικά βασισμένη σε ένα ψέμα. Και μάλιστα σκόπιμα λάθος, γεγονός που καθιστά το έγκλημα ακόμη πιο βαρύ.

Γιγάντωσαν μια ήδη τεράστια asset bubble («Η Φούσκα των Πάντων», όπως την αποκαλούν αρκετοί), πολλαπλασιάζοντας την οικονομική ανισότητα, την ώρα που το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να πατήσουν το φρένο (tapering) νωρίτερα. Όμως η σωστή πολιτική θα σήμαινε φυσικά βαρύ πολιτικό κόστους για κυβερνώντες και οικονομικούς παράγοντες…

Το θέμα είναι τώρα τι κάνουμε;

Ως πολίτες, είναι αδύνατον πλέον να κάνουμε το οτιδήποτε προκειμένου να πιεστούν να αλλάξουν πολιτικές. Αυτό είναι ένα τρένο με σπασμένα φρένα που νομοτελειακά θα οδηγηθεί σε μη αναστρέψιμη καταστροφή. Θα την απορροφήσουμε και θα την πληρώσει ο λαός, όπως έκανε ανέκαθεν. Η δεκαετία που διανύουμε ενδεχομένως να είναι μια δεκαετία μιζέριας.

Το μόνο που μπορεί να κάνει ο καθένας, είναι να προστατευθεί ατομικά, να προβεί στις κατάλληλες κινήσεις (ό,τι σημαίνει αυτό για τον καθένα) που θα τον βοηθήσουν να απορροφήσει ηπιότερα το σοκ, ή και να επωφεληθεί από αυτό, διότι φυσικά σε κάθε κρίση υπάρχουν ευκαιρίες. Η καταστροφή των πολλών θα είναι το κέρδος κάποιων άλλων.

Τα χετζ πληθωρισμού όπως ομόλογα, γιεν, χρυσός, ασήμι και κρυπτονομίσματα, είναι πάντα μια καλή επιλογή, ωστόσο το ερώτημα είναι πότε ακριβώς «μπαίνεις» στην αγορά. Αν δεν είσαι από αυτούς που είδαν νωρίς τι έρχεται, θα πρέπει να κατανοήσεις ότι και αυτό το τρένο έχει αναχωρήσει. Μπορείς πάντα να το πάρεις, αλλά θα πρέπει να περιμένεις στο σωστό σταθμό.

Πότε όμως είναι η σωστή στιγμή;

Ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Τράπεζας λοιπόν, το αγαπημένο παιδί των Αμερικανών προέδρων και της Wall Street, παραδέχθηκε πως ο πληθωρισμός τελικά δεν (θα) είναι παροδικός και πως το περιβόητο tapering (το σινιάλο) ίσως θα πρέπει να έρθει νωρίτερα…

Οι άνθρωποι δεν είναι απλώς εγκληματίες, είναι θρασύτατοι. Αλλά βρίσκουν και τα κάνουν… σε μια μουδιασμένη κοινωνία που δε δείχνει να την αφορά τίποτα πλέον, απλώς φυτοζώει ακολουθώντας ό,τι μέτρα της προστάζουν, με μίντια και “οικονομολόγους” σε εντεταλμένη υπηρεσία, ενώ από την άλλη η ελίτ της Wall Street, που σε μια άλλη εποχή θα “εκτελούσε” τον καπετάνιο που οδηγεί το πλοίο ξεκάθαρα σε παγόβουνο, πλέον καλωσορίζει τις εγκληματικές νομισματικές πολιτικές του ατελείωτου τυπώματος και των αρνητικών επιτοκίων, αφού η πλήρως αποκομμένη από την παραγωγή και την πραγματική οικονομία αγορά έχει εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο εθιστικό κύκλο φθηνού χρήματος.

Η αγορά “ξέρασε” στον απόηχο Πάουελ, βέβαια όχι όμως επειδή αντιδρά πανικόβλητη, αλλά επειδή περιμένει καιρό το σινιάλο για profit taking…

Τα πάντα γύρισαν στο κόκκινο, με τα πονταρίσματα για πρόωρη αύξηση επιτοκίων να παίρνουν φωτιά. Βουτιά και στα κρυπτονομίσματα, τα οποία όπως έχουμε εξηγήσει θα είναι και τα πρώτα που θα καταρρεύσουν μόλις δοθεί το μεγάλο σύνθημα, καθότι αποτελούν βαλβίδα αποσυμπίεσης της υπέρμετρης ρευστότητας της Wall Street, στα χρόνια του ανεξέλεγκτου τυπώματος ελέω πανδημίας. Μιας ρευστότητας που φυσικά θα ρουφηχθεί όλη πίσω σα σιφώνι…

Μια πτώση όμως που δε μας πείθει εδώ στο radar.gr.

Πότε θα δοθεί το σινιάλο λήξης;

Αν επαληθευτεί η επίσης προ μηνών εκτίμηση του γράφοντα πως προτού φύγει αυτός ο χειμώνας θα δοθεί το σύνθημα λήξης της μακροβιότερης bull market όλων των εποχών, και η αρχή μιας βίαιης bear market. Κοινώς, τα πάντα θα σκάσουν, χρηματιστήρια, μετοχές, ακίνητα, κρυπτονομίσματα (ειδικά πρώτα αυτά), γενικώς τα risk assets.

Το σύνθημα θα δοθεί φυσικά από –ποιον άλλον- τη Fed πάλι, η οποία θα το πετάξει έξυπνα, όπως κάνει πάντα, μέσα από ρητορική που θα αφορά το QE, το tapering κλπ, προκειμένου να το «πιάσουν» αυτοί που θα έχουν τα αυτιά τους ανοιχτά.

Το radar.gr φυσικά και θα είναι εκεί για να σας ενημερώσει, ή τουλάχιστον θα προσπαθήσει να το «πιάσει». Η αρχική εκτίμηση του γράφοντα ήταν πως η Fed θα «τρενάρει» όσο μπορεί την τελική ανακοίνωση για την ποσοτική χαλάρωση, πιθανόν μέχρι το τέλος του χειμώνα. Και ακριβώς αυτό κάνει.

Το ίδιο το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων μπορεί να και κοπεί σε 2-3 χρόνια. Δε μας νοιάζει αυτό. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το πότε θα ανακοινωθεί, το ότι θα κοπεί. Και όπως όλα δείχνουν, η αρχική εκτίμησή μας φαίνεται να επαληθεύεται μέχρι τώρα.

Ωστόσο προτού δοθεί το σινιάλο λήξης, ενδεχομένως οι αγορές να σκαρφαλώσουν σε νέα ιστορικά υψηλά. Γιατί; Μα γιατί έτσι κάνουν οι αγορές. Ουδόλως συγκινεί το γεγονός ότι ο κόσμος καίγεται, και ο πληθωρισμός μαστίζει τα πάντα. «The market doesn’t care about the economy». Θα είναι άλλωστε ένα κύκνειο άσμα, μια τελευταία ευκαιρία για φούσκωμα κερδών προτού τα κατοχυρώσουν.

Αν επαληθευτεί και αυτή η εκτίμηση, τότε αυτό σημαίνει πως δεν είναι καλή εποχή να επενδύσει κανείς «κόντρα στον πληθωρισμό», σε χετζ δηλαδή. Εφόσον δεν το έκανε αρκετά νωρίτερα, όταν η απόδοση άξιζε, καλύτερα ίσως να περιμένει το «σύνθημα» πριν το μπαμ…

Αν θέλετε να ολοκληρώσετε το “διάβασμα” για το κρίσιμο θέμα του πληθωρισμού, μπορείτε να ενημερωθείτε στα παρακάτω λινκ: