Ζήτημα ημερών είναι πλέον η απόσυρση του Μπάιντεν από την κούρσα της προεδρίας. Όλος πλανήτης είδε πλέον πως ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ανίκανος να ηγηθεί. Όμως εξίσου ανήμπορος είναι και ο Τραμπ να σώσει αυτό το καράβι – Κι αν τον βγάλουν, θα είναι ακριβώς επειδή θέλουν να σκάσει πάνω του η «καυτή πατάτα» της οικονομίας…
Δια της βίας έχρισαν τον ανοϊκό γεράκο πλανητάρχη, διά της βίας των εξωθούν τώρα. Εξάντλησε, φαίνεται, τη χρησιμότητά του…
“Αποχώρησε ήσυχα για να μην αποχωρήσουμε εμείς”, απειλούν οι χορηγοί του, που ήδη μας “ταϊζουν” την επόμενη εκλεκτή τους….
Και τα ίδια μίντια που μέχρι χθες τον παρουσίαζαν ως αυτόν που θα μας “σώσει” απ’ τον Τραμπ, ξαφνικά συνειδητοποίησαν ότι είναι ακατάλληλος να κατέβει ένα σκαλοπάτι, πόσο μάλλον να ηγηθεί της Δύσης…
Και ερωτώ: γιατί όλοι μαζί χειροκροτούσαμε ένα γυμνό αυτοκράτορα; Τόσο τσακωμένοι είμαστε πια με την κοινή λογική; Μήπως η ίδια η κοινωνία μας είναι αυτή που πάσχει από άνοια;
Από τα χρόνια της πανδημίας κι έπειτα, αισθάνομαι ότι η Δύση έχει εισέλθει στην Εποχή της Παράνοιας. Όχι ότι πριν από αυτήν όλα ήταν ρόδινα και αθώα. Τα ίδια σκάνδαλα και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας διαπράττονταν από εκείνους που ορίζουν τις τύχες των λαών του πλανήτη, με εκτελεστικά όργανα τις κυβερνήσεις, και τα μίντια σε ρόλο «πλυντηρίου», να ξεπλένουν τα αμαρτήματα σε βάρος της αδαούς μάζας.
Σε αυτό το διεθνές γεωπολιτικό θέατρο, σκηνοθέτιδα είναι η παγκόσμια ελίτ που φυσικά δρα παρασκηνιακά – μη ρωτήσετε όλο ειρωνεία «ποια είναι επιτέλους αυτή η ελίτ;», ανατρέχτε στο γενεαλογικό δέντρο μιας οποιαδήποτε τράπεζας, και θα βρείτε τα ονόματα, δεν είναι τόσο κρυφά (αλλά θα πρέπει να πάτε αρκετά πίσω).
Οι ταλαντούχοι και εξαιρετικά επίλεκτοι ηθοποιοί δεν είναι άλλοι από τους πολιτικούς-θρησκευτικούς ηγέτες, ή οι φιλόδοξοι πολέμαρχοι, CEOs κολοσσών που καθορίζουν τη διατροφή, αγωγή και ψυχαγωγία μας, ή ακόμη και διάσημα πρόσωπα της σόου μπιζ και του αθλητισμού.
Τέλος, τα μίντια αναλαμβάνουν ίσως τον πιο κρίσιμο ρόλο: τον αφανή ρόλο της σκηνογραφίας, του μοντάζ, των φώτων, της μουσικής. Είναι αυτοί που ρυθμίζουν το κλίμα μέσα στην αίθουσα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, προκειμένου άλλοτε να βελτιώσουν ή να αλλοιώσουν την εμπειρία των θεατών, οι οποίοι φυσικά είναι όλοι οι υπόλοιποι.
Παρουσιάζουν αν θέλουν τον πραγματικό κακό της ιστορίας ως καλό, και το αντίστροφο. Ανεβοκατεβάζουν το θερμοστάτη προκαλώντας δυσφορία ή ανακούφιση στο κοινό, λούζουν με όμορφα φώτα και πολύχρωμα κομφετί τον επιλεγμένο πρωταγωνιστή τους, ασχέτως αν αυτός δίνει μια άθλια παράσταση, ή ακόμη «ρίχνουν» τα φώτα επικαλούμενοι τεχνική βλάβη, αν θέλουν να αποκρύψουν κάποια αποτρόπαια πράξη.
Φυσικά τα όποια γιουχαρίσματα δεν τους πτοούν, αφού κατέχουν το μονοπώλιο σε θέατρα της περιοχής. Και να θες να πας αλλού, δεν έχει. Εξάλλου, στο τέλος της παράστασης προσφέρεται δωρεάν γλύκισμα σε όποιον χειροκροτήσει περισσότερο. Ενίοτε επιβραβεύονται τα «σους» σε όσους… απολίτιστους τολμήσουν να γιουχάρουν το αίσχος που παρακολουθούν (και για το οποίο πληρώνουν).
Κάπως έτσι λειτουργεί ο κόσμος μας, και λίγο-πολύ οι περισσότεροι το γνωρίζουμε αυτό (αν και με την πρώτη ευκαιρία το ξεχνάμε). Και ξέρετε κάτι; Είμαι οκ με αυτό. Δε θεωρώ ότι εκείνοι που παίζουν το θέατρο είναι οι «κακοί», και ότι το κοινό είμαστε οι καλοί της ιστορίας. Ίσα ίσα, όσο περνούν τα χρόνια, βλέπω το αντίθετο.
Πλέον βιώνω αμφιθυμικά το κάθε δραματικό γεγονός του έργου. Τον πληθωρισμό, τη διαχείριση της πανδημίας ή ενός πολέμου, την εκλογή του επόμενου πλανητάρχη. Από τη μία απογοητεύομαι με την απάθεια του επί σφαγήν κοπαδιού και ανησυχώ για το μέλλον της πατρίδας μου, του κόσμου.
Από την άλλη δεν εκπλήσσομαι γιατί ξέρω τι να περιμένω, και κατά έναν φαινομενικά σαδιστικό τρόπο χαίρομαι για το κακό που βρίσκει τους πραγματικούς ήρωες της ιστορίας (εμάς). Χαίρομαι όχι από χαιρεκακία για τις άβουλες μάζες γύρω μου, που αδυνατούν να καταλάβουν ότι με τις δικές μας πράξεις (ή μη πράξεις) ευθυνόμαστε για τον όποιο πληθωρισμό ή κακοδιαχείριση κρίσεων.
Χαίρομαι επειδή κατανοώ ότι από ένα σημείο και μετά, όταν μια κοινωνία βρίσκεται σε παρακμή και σαν τα ποντίκια στον Μαγεμένο Αυλό βουτάμε στον γκρεμό, όχι μόνο δεν έχει νόημα να φωνάξεις «γυρίστε πίσω», αλλά να εύχεσαι να έρθει όσο το συντομότερο η καταστροφή.
Διότι μόνο μέσα από αυτήν μπορεί να υπάρξει υγιής επανεκκίνηση, και όσο πιο γρήγορα έρθει, τόσο πιο ποιοτικό χρόνο ζωής θα εξοικονομήσουμε. Ειδάλλως, τα χρόνια θα περνούν σε μια ενδιάμεση μιζέρια, που μόνο το πιο κακόγουστο κοινό θα χειροκροτούσε.
Έτσι, δεν έχω παράπονο για ο,τι κακό συμβαίνει, το αγκαλιάζω. Τι να πουν κι άλλοι που χρειάστηκε να κάνουν απόβαση στην πρώτη γραμμή της Νορμανδίας, για έναν πόλεμο που ίσως ποτέ να μην κατανόησαν. Όμως πανάθεμά με, έχω παράπονο με το αισθητικό αποτέλεσμα του έργου που παρακολουθούμε. Είμαι θεατής και πληρώνω και δικαιούμαι να γκρινιάξω έστω γι’ αυτό.
Τι θέλω να πω; Ότι υπήρχε μια εποχή, που οι δολοπλόκοι θεατρίνοι έκαναν μεν τα κόλπα τους, αλλά «σέβονταν» σε έναν βαθμό το κοινό τους. Το σέβονταν τόσο ώστε να εργαστούν προκειμένου να παρουσιάσουν έστω ένα αισθητικά ικανοποιητικό και πειστικό θέαμα.
Με άλλα λόγια, ξέραμε κι οι δυο τι θα συμβεί, αλλά φροντίζαμε να υπάρχει έστω η κατάλληλη ατμόσφαιρα, προτού πάμε στην κρεβατοκάμαρα. Τώρα μας πηγαίνουν απ’ ευθείας εκεί (κι ούτε καν εκεί)! Ίσως δεν είναι τυχαίο που στην εποχή μας σπανίζει ο ρομαντισμός (και ας είναι και θεατρινισμός), και κυριαρχούν η ψύχρα, η ωμή συναλλαγή, η μασημένη τροφή, η κακόγουστη τέχνη.
Μέχρι και την εποχή της πανδημίας ήθελα να έχω την ψευδαίσθηση πως είναι η ιδέα μου πως το ίδιο έργο βλέπαμε και πριν και θα βλέπουμε πάντα. Όμως μετά ήρθαν οι εκλογές των ΗΠΑ το 2020.
Και δυστυχώς επιβεβαιώθηκα πως έχουμε εισέλθει σε μια νέα εποχή, το ίδιο θεατρινίστικη με πριν, αλλά πολύ πιο κακόγουστη αισθητικά, όπου οι μαριονετίστες μας δεν προσπαθούν καν να δώσουν ένα σόου, απλώς μας πλασάρουν ωμά και ξεδιάντροπα τα άνοστα σχέδιά τους, και εμείς χειροκροτούμε και λέμε και ευχαριστώ.
Και αυτή η μαζοποιημένη κακογουστιά εκτείνεται παντού γύρω μας, από τους ατάλαντους πολιτικούς μέχρι τα άψυχα αυτοκίνητα, τραγούδια και κτήρια.
Η νοθεία του αιώνα σε λάιβ μετάδοση
Διότι στις 3 Νοεμβρίου 2020 μεταδόθηκε για πρώτη φορά σε παγκόσμια τηλεοπτική μετάδοση ο ξεπεσμός της Δύσης. Ο Τραμπ κέρδιζε κόντρα στα προγνωστικά, σπέρνοντας τρόμο στα διεθνή μίντια που τα ’χαν βάψει μαύρα σα να πέθανε κάποιος, η Δημοκρατία υποθέτω (εδώ γελάμε).
Μάλιστα λίγες στιγμές πριν το τέλος της διαδικασίας οι στοιχηματικές «έχριζαν» νικητή τον Τραμπ (σε φραγμένες αποδόσεις τύπου 1.05 φυσικά). Το γνωρίζω γιατί ο ίδιος είχα ποντάρει σε αυτόν, όχι από συμπάθεια, αλλά λόγω καθαρά ψυχρής εκτίμησης. Το έκανα παρότι είχα σα σενάριο στο μυαλό μου πως με κάποιον τρόπο θα τον «φάνε» στη στροφή.
Όμως είναι σαν το λεγόμενο σενάριο «πυρηνικού πολέμου», το οποίο είναι πάντα μια υπαρκτή πιθανότητα, αλλά τα χρηματιστήρια δεν μπορούν να προεξοφλήσουν, διότι πολύ απλά αν γίνει πυρηνικός πόλεμος δε θα μείνει κανείς για να μαζέψει το χρήμα!
Έτσι κι εγώ έλεγα «αποκλείεται» να το κάνουν. Αποκλείεται να «κλέψουν» την προεδρία των ΗΠΑ. Κι όμως, στις καθυστερήσεις του ματς «εμφανίστηκαν» 20.000 επιστολικές ψήφοι που άλλαξαν το αποτέλεσμα υπέρ του Μπάιντεν, κι έτσι βγήκε ο τότε εκλεκτός του συστήματος. Διότι αυτό που θέλουν θα το κάνουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Φυσικά μιλάμε για τη νοθεία του αιώνα, τη μεγαλύτερη κλοπή μετά του Αβραάμ Λίνκολν, μια νοθεία που ακόμη και σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη αγνοεί. Οι αποδείξεις κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο σε κοινή θέα, με τρανταχτή νοθεία μέσω των ταχυδρομείων, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται, η ζωή προχωρά. Κι εδώ ακριβώς είναι το θέμα.
Εκείνη τη στιγμή δεν υπέστην σοκ που έχασε ο Τραμπ ή που τον «έκλεψαν». Πρόβλημά του, ας πρόσεχε. Το σοκαριστικό ήταν πως μεταδόθηκε λάιβ η κλοπή των εκλογών των ΗΠΑ, της ηγέτιδας υποτίθεται της Δύσης. Αυτό σημαίνει πως α) πλέον δεν τους νοιάζει καν να καλύψουν τα ψέματα, και β) άμα αυτά γίνονται στην Αμερική, φανταστείτε τι συμβαίνει σε άλλες χώρες (βλέπε Ελλάδα)!
Ήταν η μέρα που οι παραγωγοί του δράματός μας τράβηξαν μια γραμμή (από την οποία δεν υπάρχει γυρισμός) στο πώς μέχρι τότε έπαιζαν τα πράγματα. Δεν ξέρω, δεν τους έβγαιναν πια τα κουκιά να δαπανούν ανούσια ποσά σε σκηνικά και φώτα για τη βέλτιστη εμπειρία μας (;)
Ή πολύ απλά συνειδητοποίησαν πως έχουν να κάνουν με ένα πανεύκολο κοινό σε καταστολή, και έτσι δεν υπάρχει λόγος να καραμελώνουν πολύ τα αισχρά ψέματά τους – μας τα πλασάρουν ωμά αφού γνωρίζουν πως όχι μόνο δε θα φέρουμε αντίρρηση, αλλά θα τους επευφημούμε κιόλας.
Στο σημείο αυτό, καμπόσοι δήθεν αντιρρησίες θα πουν «τι λες, ρε, ποιος τους επευφημεί; Όλοι εκεί έξω είναι απογοητευμένοι με τους πολιτικούς, σε κάθε γωνιά Ευρώπης και Αμερικής». Πράγματι, στα λόγια. Στην πράξη, όμως; Μπροστά στη γυναίκα μας ή στα παιδιά μας είμαστε ατρόμητες ατίθασες ψυχές, στην πράξη, όμως, σε κάθε κομβικό γεγονός της κοινωνίας μας είμαστε απαθείς και συνένοχοι.
Στην πανδημία δέχθηκαμε κάθε λογής παράλογα μέτρα (τα οποία οι ίδιοι τώρα παραδέχονται πως ήταν λάθος) και μάλιστα τους χειροκροτούσαμε.
Όταν ο δήθεν σατανικός Τραμπ έχασε από τον Μπάιντεν, πάλι σύσσωμη η Δύση επευφημούσε, χωρίς να ξέρει καν γιατί. Σε γκάλοπ «ποιον προτιμάτε για πλανητάρχη» η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων διάλεγε τον Μπάιντεν.
Η ίδια συντριπτική πλειοψηφία δε γνώριζε τίποτα για τον γερο-Τζο, αλλά ούτε και για τον «Πορτοκαλί», παρά μόνο ό,τι τους τάιζαν τα κανάλια λίγες μέρες πριν τις εκλογές.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι ότι διαλέγαμε Μπάιντεν ή Τραμπ. Σε ό,τι με αφορά, και οι δύο παίζουν τον ρόλο του καλού-κακού μπάτσου. Το πρόβλημα είναι πως χιλιάδες χιλιόμετρα από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, δεν είχαμε την παραμικρή ιδέα τι πραγματικά συμβαίνει στις ΗΠΑ και ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, όμως βρίζαμε τον έναν και επευφημούσαμε τον άλλον!
Η εξίσου συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας αγνοεί πώς πραγματικά προκαλείται ο πληθωρισμός (μέσω του τυπώματος χρήματος από Fed/ΕΚΤ), κι όμως επαινεί μέτρα όπως «το καλάθι του νοικοκυριού» ή δήθεν επιδόματα, τα οποία πρακτικά τροφοδοτούν τις ίδιες άρρωστες οικονομικές πρακτικές.
99 στους 100 Αθηναίους (η μισή Ελλάδα, δηλαδή) αγνοούν πώς εκτρέφεται ένα πρόβατο, κι όμως σύντομα δε θα έχουν κανένα πρόβλημα να καταναλώσουν «εργαστηριακό κρέας», προκειμένου δήθεν να σώσουν το οικοσύστημα. Επικροτούμε πολιτικές που μάλιστα το καταστρέφουν ακόμη ταχύτερα, αντί να συντηρούν μια ισορροπία.
Ο περισσότερος κόσμος θαρρεί πως το ηλεκτρικό όχημά του είναι «πράσινο» και παράγει… ουράνια τόξα αντί για καυσαέρια, αλλά ξεχνά ότι η μπαταρία του και το ρεύμα που το κινεί παράγονται από τις ίδιες «βρόμικες» ύλες.
Γενικότερα, στα καφενεία και στις χαλαρές συζητήσεις υπάρχει μια ομοφωνία απογοήτευσης προς το εκάστοτε σύστημα, αλλά σε όλα τα καίρια ζητήματα της κοινωνίας μας – αυτά που πραγματικά επηρεάζουν τη ζωή μας (συχνά προς το χειρότερο) και τα οποία δεν ερευνούμε καν – είμαστε εκεί και τους επευφημούμε.
Και κατόπιν εορτής, αφού βγούμε από την αίθουσα, γιουχάρουμε. Λοιπόν, ποιος φταίει που η κάθε επόμενη παράσταση είναι ακόμα χειρότερη;
Δεν είναι μόνο ο Μπάιντεν… ολόκληρη η Δύση πάσχει από άνοια
Η ζημιά στην κοινωνία επιταχύνθηκε στο απόγειο της Εποχής της Πληροφορίας στην οποία ζούμε, ήτοι με την εξάπλωση των social media.
Η παρατεταμένη έκθεσή μας σε χαοτικό υλικό (συστημικό και μη) μας βύθισε σε έναν ωκεανό από αλήθειες και fake news, όπου όλα μαζί έχουν γίνει ένας αχταρμάς και είναι σχεδόν αδύνατον να ξεχωρίσεις τι είναι σωστό και τι λάθος, τι είναι συνωμοσία και τι ρεαλισμός.
Η χρόνια αυτή έκθεση μας έριξε σε μια ανοσοκαταστολή, κι έτσι αφού ο κόσμος είναι ανίκανος να φιλτράρει ό,τι του πλασάρουν, έχουν πάψει και οι ίδιοι οι παραμυθάδες του να ασχολούνται να πλάσουν έναν σωστό μύθο. Προβάλλουν αφιλτράριστα τα αίσχη τους σε λάιβ μετάδοση, και κανείς δε λέει τίποτα.
Σα να παίζει τσόντα μέρα μεσημέρι στην τηλεόραση, ενώ παρακολουθούν παιδιά. Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνη κατάσταση για μια κοινωνία από το να παρακολουθεί έγκλημα σε βάρος της, σε κοινή θέα, και να μη σαλεύει, να μην το συζητά καν.
Είναι θεωρώ τελικό στάδιο κατάπτωσης ενός πολιτισμού, και εύχομαι να είναι τελικό, προκειμένου να προλάβω να ζήσω την αναγέννηση. Διότι θα υπάρξει αναγέννηση. Είναι Φυσική, δεν είναι Οικονομική Θεωρία.
Ο λόγος, λοιπόν, για τον Μπάιντεν, που μας αφήνει πρόωρα χρόνους (πολιτικά), και δεν εννοώ στις ερχόμενες εκλογές του Νοεμβρίου, αλλά από ό,τι φαίνεται πολύ πιο σύντομα.
Biden: “Ho, ho, ho! Happy Independence Day!”
The rehab tour is not going at all well.
— Western Lensman (@WesternLensman) July 5, 2024
Μετά και το καταστροφικό ντιμπέιτ-φιάσκο της περασμένης εβδομάδας, όπου όλος ο πλανήτης παρακολούθησε σε μια ακόμη δραματική ζωντανή μετάδοση το θλιβερό θέαμα ενός ανήμπορου γεράκου μπλεγμένου στα σχοινιά του ρινγκ να τον σφυροκοπούν, σύσσωμο το αμερικανικό Σύστημα έχει ήδη σκηνοθετήσει την έξοδο του «Sleepy Joe».
Και αυτή τη φορά όλοι είδαν, και δεν μπορούσαν να αρνηθούν, πόσο κοιμισμένος ήταν. Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για κανονική κακοποίηση ηλικιωμένου, και αν η οικογένειά του είχε τσίπα (αλλά μιλάμε για ανθρώπους-ερπετά) δε θα τον εξέθετε σε αυτή την ατιμωτική κατάσταση.
Σχεδόν τον λυπήθηκα – είχα κι εγώ κάποτε μια λατρεμένη γιαγιά σε αντίστοιχη κατάσταση, όμως ακόμη κι εκείνη πιο κατάλληλη ήταν να κυβερνήσει από αυτό το κουφάρι!
Μιλάμε για έναν άνθρωπο 81 χρόνων, σε ξεκάθαρα προχωρημένο στάδιο άνοιας, που δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον, σκοντάφτει παντού, αδυνατεί να ολοκληρώσει μια πρόταση, και φυσικά δεν είναι σε θέση να κάνει συζήτηση, πόσο μάλλον ντιμπέιτ για το προεδριλίκι της υποτίθεται ισχυρότερης χώρας του πλανήτη!
Πραγματικά… τι ζούμε; Είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό; Πρόκειται για κακόγουστη φάρσα; Κι εμείς αγναντεύουμε από τα κινητά μας την λάιβ κατάπτωση της Δύσης, και παριστάνουμε πως «όλα πάνε καλά»;!
Αυτός είναι που θα μας «έσωζε» από τον… Αντίχριστο (έτσι τον παρουσίαζαν) Τραμπ;! Αυτός δεν μπορεί να σώσει τον ίδιο του τον εαυτό, πόσο μάλλον να ολοκληρώσει ένα ντιμπέιτ μισής ώρας. Με ενέσεις κρατιόταν όρθιος, ενώ φόραγε και ακουστικό και διάβαζε τις απαντήσεις του. Ήταν ένα άβολο μαρτύριο που όλοι περιμέναμε να τελειώσει, ακόμη και οι ίδιοι οι Δημοκρατικοί.
Στο χωριό μου λέμε «το ’χασε» (το μυαλό). Κι άμα το χάσεις, δε ματαγυρνά. Στις μέρες μας χειροκροτάμε σα να μην τρέχει τίποτα, και τον χρίζουμε και πλανητάρχη, να ορίζει τις τύχες μας. Που εντάξει, όλοι γνωρίζουμε (ελπίζω) πως δεν κάνει στα αλήθεια κουμάντο ο κάθε Μπάιντεν, αλλά το επιτελείο από πίσω του, και πιο συγκεκριμένα το επιτελείο… πίσω από το επιτελείο.
Το λεγόμενο Βαθύ Κράτος της Αμερικής (Deep State), δηλαδή το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, η ελίτ που ελέγχει τράπεζες και μίντια, και τροφοδοτεί πολέμους (και κάθε λογής κρίσεις) προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού, και η οποία πρακτικά κινεί την εκάστοτε μαριονέτα-Πρόεδρο των ΗΠΑ αλλά και την εξίσου κομβικής σημασίας Federal Reserve, η νομισματική πολιτική της οποίας ουσιαστικά καθορίζει τις ζωές μας. Οπότε ναι, λίγη σημασία έχει ποιος φαίνεται να είναι στο τιμόνι του πλοίου.
Αλλά, ρε διάολε, βάλτε μια σωστή μαριονέτα, μας βλέπει ο κόσμος! (Ρώσοι, Ινδοί, Κινέζοι, κ.λ.π.) Κάπως έτσι σε καβαλάνε μετά. Αν ο μπροστάρης σου είναι ένα αδύναμο ραμολιμέντο, σημαίνει πως αδύναμος είσαι κι εσύ.
Δεν είναι μόνο ο Μπάιντεν… ολόκληρη η Δύση πάσχει από άνοια. Εμείς όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας, καταντήσαμε απαθή ζόμπι, να «σκοντάφτουμε» σαν τον Μπάιντεν από λάθος σε λάθος, ανήμποροι να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις και ανταγωνιστές.
“I am the first black woman to serve with a black president” – Biden just declared
Source: Philadelphia radio (WURD) pic.twitter.com/rKB9zGipPl
— End Wokeness (@EndWokeness) July 4, 2024
Θέλουν να σκάσει στον Τραμπ (;) «η καυτή πατάτα»
Και ο Τραμπ, βέβαια, του φέρθηκε με «σεβασμό» (ή λύπηση), δεν τον σφυροκόπησε παρότι μπορούσε. Γεγονός που με προβληματίζει όσον αφορά στον πραγματικό ρόλο που παίζει ο Τραμπ στην όλη ιστορία (καλός μπάτσος); Διότι μην έχετε αυταπάτες, εξίσου ανήμπορος είναι και ο βαψομαλλιάς να σώσει αυτό το πλοίο. Κι αν τον βγάλουν, θα είναι ακριβώς επειδή θέλουν να σκάσει σε αυτόν η «καυτή πατάτα» της οικονομίας.
Η βόμβα ενός μη βιώσιμου χρέους, ενός πληθωρισμού που κατατρώει μήνα με τον μήνα την αγοραστική μας δύναμη, και ο μόνος τρόπος να «ισιώσει» είναι με ένα κατακλυσμιαίο γεγονός. Ακόμη και η Wall Street ψάχνει την αφορμή της να κατοχυρώσει τα έτσι κι αλλιώς πλασματικά κέρδη που απολαμβάνει όλα αυτά τα χρόνια της Εποχής της Παράνοιας…
Προτού συμβεί αυτό, βέβαια, ενδεχομένως να πιάσει νέα ιστορικά υψηλά, διότι… απλά μπορεί. Άλλωστε, είναι εντελώς αποκομμένη από την πραγματική οικονομία και την αλήθεια.
Αλλά επίσης γιατί το ντιμπέιτ έγινε τόσο νωρίς; Αν θέλαν δεν κάναν καθόλου μέχρι τον Νοέμβριο. Διότι πολύ απλά αν αυτό το έκτρωμα συνέβαινε λίγο πριν τις εκλογές, δε θα υπήρχε χρόνος να σωθεί η Δημοκρατική παράταξη (εκτός κι αν δεν ήθελε να σωθεί). Έτσι, τώρα έχουν τον χρόνο να σπρώξουν σιγά-σιγά (ή και γρήγορα) την αμέσως επόμενη υποψήφια, Καμάλα Χάρις.
Ήδη πληθώρα Δημοκρατικών βουλευτών πιέζουν για αντικατάσταση του γερο-Τζο. Οι χορηγοί του απειλούν πως θα αποσυρθούν, ενώ όλα τα mainstream μίντια (Bloomberg, New York Times κ.λ.π.) προοικονομούν την πρόωρη έξοδό του. Και αφού τα μίντια το παίζουν έτσι το έργο, να είστε σίγουροι πως έχει ήδη δρομολογηθεί…
Ένας από τους μεγαλύτερους χορηγούς του Δημοκρατικού Κόμματος, ο συνιδρυτής του Netflix, Reed Hastings, προέτρεψε τον Μπάιντεν να αποσυρθεί από την προεδρική κούρσα.
«Όποιος κατέχει αυτή τη θέση πρέπει να έχει τον πλήρη έλεγχο των νοητικών του ικανοτήτων», τονίζει το Atlantic, το οποίο διατυπώνει την άποψη πως «ο Μπάιντεν θα πρέπει να εγκαταλείψει το αξίωμα για να δώσει την ευκαιρία στην αμερικανική Δημοκρατία να επιβιώσει».
Εάν ήταν ως υποψήφια για την προεδρία, η 59χρονη Χάρις θα αναλάμβανε τον έλεγχο στα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από την εκστρατεία του Μπάιντεν, ήτοι σχεδόν 100 εκατ. δολάρια.
Ο αυτοκράτορας είναι γυμνός
Από μεριάς μου να πω «δεν τα ’λεγα;» Έχω κουραστεί να το λέω, κι έχω σίγουρα κουράσει. Τέσσερα χρόνια μέσα από αυτήν τη στήλη, από την πρώτη στιγμή εκλογής Μπάιντεν, είχα γράψει δεκάδες φορές πως δε σκόπευαν ποτέ να ολοκληρώσει τη θητεία του.
Θα τον αντικαθιστούσαν «βολικά» λίγο πριν το τέλος με την 59χρονη ακόμη πιο βολική Καμάλα, η οποία είναι η τέλεια μαριονέτα για να εκτελέσει πιστά όποιο σχέδιο βγάλουν από το συρτάρι. Κι ας τον έδιναν τότε οι στοιχηματικές φαβορί τον Μπάιντεν. Ήδη η Καμάλα πέρασε δεύτερη μετά τον Τραμπ, μειώνοντας τη διαφορά.
Λοιπόν, πώς ένας τιποτένιος αρθρογράφος στην Ελλάδα «έβλεπε» και επέμενε για τεχνητή αντικατάσταση Τζο Μπάιντεν (με κύρια υποψήφια την Καμάλα); Μήπως μιλούσα απ’ ευθείας με Λευκό Οίκο;
Πώς όλοι οι αναλυταράδες εκεί έξω για χρόνια έλεγαν το άσπρο μαύρο, και χειροκροτούσαν έναν γυμνό αυτοκράτορα, αγνοώντας επιδεικτικά το απλό και ξεκάθαρο: ότι ο άνθρωπος εκφυλιζόταν σταδιακά από άνοια, και με τίποτα δε θα έβγαζε την 4ετία, πόσο μάλλον μία ακόμη 4ετία! Δεν είναι επιστήμη, ούτε βαθιά γεωπολιτική ανάλυση… Κοινή λογική είναι.
Πώς γίνεται να έχουμε εκφυλιστεί τόσο ως κοινωνία, ώστε να αρνούμαστε την κάθε απλή πραγματικότητα που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, αρκεί που μια οθόνη μάς λέει ότι δεν είναι έτσι; Και όσοι τολμούν να θίξουν το οφθαλμοφανές, να αποκαλούνται τρελοί.
Στο κλασικό παραμύθι του Χαν Κρίστιαν Άντερσεν, μερικοί απατεώνες έπεισαν τον βασιλιά να ντυθεί με… αόρατα ρούχα, κι έτσι αυτός κυκλοφορούσε γυμνός.
Οι αυλικοί, για δικά τους συμφέροντα, κάνανε σα να μη συμβαίνει τίποτα. Ο λαός ακολούθησε, από φόβο μη θεωρηθεί χαζός (εμπρός στις αυθεντίες) ή απλά επειδή… το έκαναν όλοι. Και όλοι μαζί χειροκροτούσαν. Μόνο ένα παιδί φώναξε το αυτονόητο, ότι ο αυτοκράτορας είναι γυμνός.
Μήπως, τελικά, σε μια γερασμένη Δύση που μαστίζεται από υπογεννητικότητα, αυτό χρειαζόμαστε; Περισσότερα παιδιά… και περισσότερους τρελούς;..
Ακολουθούν τα άρθρα από τα υπογραμμισμένα links του κειμένου:
Ο ακατάλληλος Μπάιντεν και τα επικίνδυνα «Μπαϊντενομικά» του
Και η «καυτή πατάτα» σκάει… στον Τραμπ που θεωρείται φαβορί για τις φετινές εκλογές των ΗΠΑ
Η Fed θα σώσει την αγορά ομολόγων …αλλά θυσιάζει τον πληθωρισμό – Περιμένατε κάτι διαφορετικό;
Τέσσερα χρόνια… παροδικού πληθωρισμού και τα ψέματα συνεχίζονται!
Διαβάστε ακόμη
- Tα 10 πιο ακριβά σπίτια στον κόσμο προς πώληση για το 2024
- Με θέα το τροπικό δάσος ή τα κύματα του ωκεανού – Οι καλύτερες πισίνες του κόσμου
- Τζούλιαν Ασάνζ: «Δον Κιχώτης» ή κακός του Διαδικτύου; Όλη η ιστορία του!
- Το σκοτεινό παγκόσμιο δίκτυο που πλημμυρίζει τις αγορές με φαιντανύλη
