Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια εύφορη γη «κάτω από το αυλάκι», μια «σιγανοπαπαδιά» του Τύπου που δήθεν αποκάλυπτε «σημεία και τέρατα» αλλά στην πραγματικότητα «εκτελούσε συμβόλαια» επί πληρωμή, που την έχανες που την έβρισκες, όλο στις εκκλησίες ξημεροβραδιαζόταν!

Και σταυροκοπιόταν η καψερή… Μη με ρωτήσετε «γιατί»! Έρωτας ήταν η αιτία!

Ένας «πάπαρος» με γενιά μακριά και βροντερή φωνή ήταν το αντικείμενο του πόθου που προκαλούσε το αχαλίνωτο πάθος της «σιγανοπαπαδιάς», η οποία δεν μπορούσε να αντισταθεί στα ιδιότυπα «γούστα» του «Άγιου» που υπερέβαιναν το μέτρο και θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως «παρά φύση»!

Παρά την σκληρή και αδυσώπητη οπτική της κοινωνίας, που χλευάζει τις ιδιαιτερότητες και επιδίδεται σε σχόλια του τύπου «τι φρούτα βγάζει η Καλαμάτα;» ο έρωτας της «σιγανοπαπαδιάς» και του «Άγιου» με τα μαύρα ράσα, τα μακριά γένια και τη βραχνή φωνή εξελίχθηκε και στις μέρες μας ζει και βασιλεύει!

Στο βαθμό που η προσταγή «σκύψε ευλογημένη» ακούγεται μέχρι τα όρια του νομού, που εκτός από τις ελιές και το λάδι έχει να καυχιέται και για την εκλεκτή παραγωγή του σε εξαιρετικής ποιότητας «σύκα και τσαπέλες»…

Διαβάστε ακόμη: