“Σχετική έννοια ο παροδικός πληθωρισμός”, μας πληροφόρησε ο Πάουελ. Κοινώς, ό,τι καταλαβαίνει κανείς! Όλες οι γελοιότητες που ακούστηκαν στη FOMC και τι σημαίνουν για το μέλλον μας…

“Θα έχετε tapering και θα είναι σα να μην έχετε tapering.” – Γέροντας των Αγορών (υποθέτουμε)

Η κρίσιμη αλλά κατά τα άλλα άνευρη συνεδρίαση της Fed έλαβε τέλος – ραντεβού το χειμώνα για τον μεγάλο τελικό. Άνευρη διότι δεν είχε καμία έκπληξη. Το δήθεν tapering που ανακοινώθηκε είχε ήδη προεξοφληθεί από τις αγορές, και οι μπούρδες περί παροδικού πληθωρισμού πλέον δεν αγγίζουν κανέναν…

Γράφει ο Γιάννης Τσιρογιάννης

Και λέμε “δήθεν” διότι αυτό δεν είναι tapering. Είναι μια ανούσια μείωση μιας ποσοτικής χαλάρωσης που υποτίθεται θα κρατούσε 1-2 έτη (τελικά μετρά δεκαετίες), και η οποία τέλος πάντων θα κοβόταν μαχαίρι τώρα που ο πλανήτης σιγά-σιγά “επιστρέφει στην κανονικότητα” (εδώ κι αν γελάμε).

Όχι, η ποσοτική χαλάρωση δεν θα κοπεί ΠΟΤΕ. Παρά μόνο όταν αποφασίσουν να ρίξουν τις αγορές και να κάνουν το πολυπόθητο (great) reset. Το QE έγινε PEPP κι από PEPP θα γίνει κάτι άλλο – όνομα αλλάζει, ουσία όμως όχι. Ακόμη και οι πιο πραγματιστές “λογικοί” παίχτες που, στην περίπτωση της παράλογης φούσκας των αγορών που βιώνουμε θα ήταν οι σορτάκηδες, έχοντας χιλιοκαεί πλέον ποντάροντας σε μια πτώση που δεν έρχεται ποτέ – ακόμη κι αυτοί έχουν αρχίσει να το συνειδητοποιούν αυτό.

Τα (εγκληματικά) εθιστικά εργαλεία νομισματικής πολιτικής των κεντρικών τραπεζών έχουν έρθει για να μείνουν, διότι δίχως αυτά το χάρτινο παλατάκι καταρρέει, κι επομένως κανένα tapering δε μας λέει κάτι. Αν είχαμε πραγματικό, σκληρό tapering, μετοχές και risk assets θα είχαν ξεράσει σε όλα τα ταμπλό διεθνώς.

Αντί αυτού ο S&P πανηγυρίζει αλλεπάλληλα ιστορικά υψηλά και το Bitcoin κάνει πάρτι – για να μη μιλήσω για κάτι σκυλάκια κι άλλες φούσκες όπου η παγκόσμια επενδυτική κοινότητα εν γνώσει ρίχνει τα λεφτά της. Αυτή δεν είναι συμπεριφορά αγοράς που αναμένει σφίξιμο χαλιναριών. Αυτο είναι ένα θέατρο παράλογου που γλεντάει τις τελευταίες του στιγμές πριν κλείσει την πόρτα (στα γνωστά ψαράκια). Κι όσο για τα σπασμένα… φταίει η πανδημία και η κλιματική αλλαγή.

Η αναπόφευκτη πτώση φυσικά και θα έρθει κάποια στιγμή – να είστε σίγουροι γι’ αυτό όσοι πέφτετε στην παγίδα που έχουν στήσει – ωστόσο θα φροντίσουν να έρθει αφού έχουν πετάξει πρώτα εκτός αγοράς και τον τελευταίο εναπομείναντα “λογικό”. Κατά την ταπεινή μας εκτίμηση, το σινιάλο λήξης θα δοθεί κάπου στο καταχείμωνο, όπως έχουμε αναλύσει.

Tapering: Too little, too late

Κάτι ακόμη όσον αφορά το tapering. Η μείωση της ποσοτικής χαλάρωσης στην παρούσα φάση δεν έχει νόημα. Δεν στέκει οικονομικά, πόσο μάλλον αφού, όπως οι ίδιοι οι τραπεζίτες ισχυρίζονται, ο πληθωρισμός θα πέσει τους ερχόμενους μήνες. Αν πράγματι πέσει ο πληθωρισμός, τότε το tapering δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω από ένα αχρείαστο “σφίξιμο” που μόνο κακό θα προκαλάσει στις διεθνείς αγορές.

Εκατομμύρια Αμερικανοί δεν έχουν γυρίσει στις δουλειές τους ενώ υποτίθεται επιστρέφουμε στην κανονικότητα, με πολλούς μάλιστα να έχουν χάσει και το επίδομα ανεργίας. Το αντίστοιχο ισχύει για Ευρώπη. Αν το επόμενο διάστημα οι καταναλωτικές συνήθειες αλλάξουν δραματικά προς το χειρότερο, και όχι λόγω άδειων ραφιών αλλά επειδή ο κόσμος δε θα έχει χρήματα, τότε το tapering θα κάνει ακόμη χειρότερα τα πράγματα αφού θα δυσκολέψει τις τράπεζες στο να δανείσουν με ευνοϊκούς όρους.

Αν από την άλλη ο στασιμο-πληθωρισμός δεν είναι παροδικός (και δε θα είναι) τότε… κλάφτε τα έτσι κι αλλιώς. Σε κάθε περίπτωση η συγκεκριμένη νομισματική πολιτική θα γυρίσει μπούμερανγκ. Δημιουργείται ένα “σπιράλ θανάτου” για την οικονομία, και είναι πραγματικά απορίας άξιο για ποιο λόγο παίρνονται τέτοιες αποφάσεις.

Εκτός κι αν, όπως αναλύσαμε το Μάρτιο του 2020 και στην “Αξία” στο άρθρο “Το Τέλειο Έγκλημα”, σκοπός τους εξ αρχής είναι η ελεγχόμενη κατεδάφιση μιας άρρωστης οικονομίας, προκειμένου να ξεκινήσει από την αρχή… Και ο λογαριασμός φυσικά σε εμάς.

Πίσω στα της FOMC, το μόνο άξιο… θαυμασμού στη συνεδρίαση της Fed ήταν οι εξωπραγματικές μπούρδες και τα ψέματα που ξεστόμισε για άλλη μια φορά ο επικεφαλής Τζερόμ Πάουελ, ο άνθρωπος που έχουν βάλει στο τιμόνι ενός καραβιού που στην πραγματικότητα τρέχει στον αυτόματο (με πορεία το παγόβουνο…) – να χαϊδέψει αυτιά και να πάρει το φταίξιμο.

Δε χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να ερμηνεύσει τα απίθανα που ακούστηκαν. Συλλέξαμε μερικά από αυτά (συνοδευόμενα από τα απαραίτητα σαρκαστικά σχόλια) – μπορείτε να παρακολουθήσετε όλη την ομιλία στο παρακάτω βίντεο (Ο Πάουελ μιλάει στο 57′).

“Παροδικός”: Μια αφηρημένη έννοια

“Δεν έχουμε αποδείξεις περί σπιράλ αύξησης μισθών-τιμών”. Στο μεταξύ οι τιμές κυριολεκτικά στα πάντα σκαρφαλώνουν σε υψηλά δεκαετίας ή και ρεκόρ, ενώ οι μισθοί παραμένουν ακούνητοι. Α, ξέχασα, ο κατώτατος αυξάνεται 2% (την ώρα που προϊόντα αυξάνονται εώς και 100%)…

“Ο πληθωρισμός που βλέπουμε δεν είναι αποτέλεσμα της σφιχτής αγοράς εργασίας. Είναι αποτέλεσμα των λεγόμενων bottlenecks (“μποτιλιάρισμα” στην εφοδιαστική αλυσίδα) και της ζήτησης.” Με άλλα λόγια ο Πάουελ ρίχνει το φταίξιμο σε μεταφορικές και οδηγούς. Οι οποίοι είναι οι τελευταίοι που φταίνε στο θέατρο του παραλόγου που ζούμε. Οι οδηγοί δεν άλλαξαν κάτι – όπως δούλευαν προ-κόβιντ δουλεύουν, αν όχι περισσότερο τώρα.

Τα εγκλήματα διαχείρισης που συνέβησαν στην πανδημία είναι πολλά, προειδοποιήσαμε γι’ αυτά από την αρχή της, και σιγά-σιγά βγαίνουν στη φορά. Είναι αδύνατον να τα καραμελώσει ο Πάουελ κι ο κάθε Πάουελ…

Σε ερώτηση του Steve Liesmann, επικεφαλής οικονομολόγου του CNBC Economics προς τον Πάουελ “τι προκαλεί ο πληθωρισμός;”, ο ρυθμιστής των τυχών του πλανήτη απάντησε “εμ, συγνώμη, δε σας ακούω, χάνεστε”.

Κάποια στιγμή πέταξε το (αναμενόμενα) απίθανο: “Ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται διαφορετικά το “παροδικός”. Παροδικός πληθωρισμός σημαίνει το να μην έχεις μόνιμα υψηλότερες τιμές.”

Κι ό,τι καταλάβατε, καταλάβατε από την ερμηνεία της Πυθίας… Για παράδειγμα, ο υπερπληθωρισμός της Βαϊμάρης είχε χαρακτηριστεί παροδικός. Διήρκησε μόνο… 9 χρόνια.

“Χρειαζόμαστε την απόλυτη εμπιστοσύνη του αμερικανικού λαού πως εργαζόμαστε διαρκώς μόνο για το συμφέρον του.” Κι όταν λέμε “λαού” εννοούμε το 0,001% του λαού, ε.

Και για το φινάλε: “Πρέπει να είμαστε ταπεινοί με τα όσα γνωρίζουμε για την μετα-κόβιντ οικονομία.”

Ή μάλλον, με τα όσα ΔΕ γνωρίζουμε. Διότι φυσικά όταν τα πράγματα ζορίσουν, απλά πετάμε την κάρτα ατού “ζούμε κάτι πρωτόγνωρο” και άρα απαλασσόμαστε από οποιαδήποτε κακοδιαχείριση.

Στρατηγός Άνεμος και στον πληθωρισμό

Φυσικά δεν έλειψαν οι ερωτήσεις περί κλιματικής αλλαγής. Δε θα μπω καν στον κόπο να σχολιάσω το τι ειπώθηκε περί αυτού, οι απόψεις μου όσον αφορά το πως εκμεταλλεύονται ΚΑΙ αυτό το αφήγημα, είναι γνωστές. Θα πω μόνο πως χθες η Τράπεζα του Καναδά είχε το θράσος να σχολιάσει πως ο πληθωρισμός σε Ζιμπάμπουε, Αργεντινή, Λίβανο και Βενεζουέλα “μάλλον” οφείλονται στην κλιματική κρίση.

Κι όσοι δεν καταλαβαίνουν γιατί τραπεζίτες προβαίνουν σε τέτοια σχόλια και για “τέτοιες χώρες” (νομίζοντας πως για μας τις “ανεπτυγμένες χώρες” ισχύει κάτι άλλο) θα τους βοηθήσω. Τέτοια σχόλια σκοπό έχουν να στρώνουν το έδαφος, να κανονικοποιούν έννοιες και ερμηνείες. Πρώτα είναι η Αργεντινή. Μετά έρχεται η Ελλάδα και ο Δυτικός κόσμος.

Αν και όταν πέσουν στο κενό όλες οι μάταιες προσπάθειες τους να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, δηλαδή τον ανεξέλεγκτο πληθωρισμό (που στην πραγματικότητα προκάλεσαν οι εγκληματικές νομισματικές πολιτικές), τότε θα έρθει η κλιματική κρίση, ο παγκόσμιος καταλύτης να λύσει το γόρδιο δεσμό και να μας (τους) απαλλάξει από όποιες ευθύνες.

Για τον πληθωρισμό κύριοι δε φταίει το αστρονομικό χρέος που τυπώνουμε απρόκλητα. Φταίτε εσείς που αναπνέετε (κι εκπνέετε σατανικό διοξείδιο του άνθρακα) και οι αγελάδες που κλ@νουν στο λιβάδι. Άντε και καλή λευτεριά…