Το ξαφνικό ξέσπασμα του πολέμου στη γειτονιά μας, μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων και η αγριότητα των μαχών που συνεχίζονται, έχουν δημιουργήσει έντονους προβληματισμούς και στους Έλληνες βιομήχανους.

Δεν είναι ούτε ο φόβος μείωσης επενδύσεων και στις δύο οντότητες, οι οποίες έτσι κι αλλιώς είναι μηδενικές, ούτε ο φόβος μείωσης των ισραηλινών επενδύσεων στη χώρα μας, άλλοι είναι οι λόγοι ανησυχίας τους και δικαιολογημένα.

Κατ’ αρχήν, σπάει ουσιαστικά η συμμαχία Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας, αλλά και άλλων αραβικών χωρών, που με τόσο κόπο είχαν βελτιωθεί τα δύο τελευταία χρόνια.

Επιπλέον, η ουδέτερη Τουρκία, μπορεί σήμερα να παίζει έναν κάπως εξισορροπητικό ρόλο μεταξύ των δύο πλευρών, αλλά φοβίζει η προοπτική μιας Τουρκίας χωρίς τον Ερντογάν, καθώς οι φήμες για την υγεία του εντείνονται.

Παράλληλα, με βάση το ίδιο σκεπτικό, κινδυνεύουν να μπουν και πάλι σε δοκιμασία οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, καθώς η χώρα μας πήρε ανοιχτά θέση υπέρ του Ισραήλ, ενώ οι συνομιλίες Ελλάδας-Τουρκίας για όλα τα θέματα (Αιγαίο, συνεργασίες, υποστήριξη ένταξης στην Ε.Ε. κλπ.) βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή.

Η δε θέση της Τουρκίας για ίδρυση παλαιστινιακού κράτους στη λογική των δύο κρατών, “ακουμπάει” στο πολύ ευαίσθητο εθνικά θέμα της Κύπρου, όπου η Τουρκία έχει μόνιμη θέση υπέρ της ύπαρξης δύο ξεχωριστών κρατών.

Ένα σχόλιο μάλιστα γνωστού επιχειρηματία ότι αν οι Αμερικανοί παραμείνουν με το αεροπλανοφόρο τους δίπλα στις ακτές της εμπόλεμης περιοχής για μεγάλο διάστημα, υπάρχει ο κίνδυνος είτε αντιποίνων κάθε είδους (απο Ιράν, Συρία) από την εκεί παρουσία του, που θα προκαλέσει και πολεμική εμπλοκή του είτε της καθόδου και ρωσικού πολεμικού για αντιπερισπασμό, γεγονός που θα μετατρέψει τη σημερινή σύγκρουση σε τεράστιο κίνδυνο παγκόσμιας ανάφλεξης.

Με λίγα λόγια, οι Έλληνες βιομήχανοι φοβούνται σοβαρή επιδείνωση της πολιτικής κατάστασης στη ΝΑ Μεσόγειο, που από μόνη της προμηνύει και σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις για πολλές γειτονικές χώρες, επηρεάζοντας σε σημαντικό βαθμό και τις επιχειρήσεις, ιδίως αν τα κόστη (ενεργειακά, μεταφορών κλπ.) πάρουν ξανά την ανιούσα.

Θυμίζω μόνο ότι οι περιοχές της Αν. Μεσογείου και της ΝΑ Ευρώπης αποτελούν σημεία-«κλειδιά» για να γίνει η Ευρώπη πραγματικά ενεργειακά ανεξάρτητη. Ειδικότερα, μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, το ζήτημα της ενεργειακής ανεξαρτητοποίησης από το ρωσικό φυσικό αέριο οδήγησε στην υλοποίηση ενός πρότζεκτ που θα καλύπτει τις ανάγκες της νότιας Ευρώπης.

Ο αγωγός Eastmed, που βρίσκεται ακόμα στο στάδιο του σχεδιασμού, θα συνδέει απευθείας τους ενεργειακούς πόρους της Αν. Μεσογείου με την ηπειρωτική Ελλάδα, μέσω Κύπρου και Κρήτης.

Ο αγωγός θα μετέφερε φυσικό αέριο από τα υπεράκτια αποθέματα φυσικού αερίου της Θάλασσας του Λεβάντε στην Ελλάδα και σε συνδυασμό με τους αγωγούς Poseidon και IGB, στην Ιταλία και σε άλλες ευρωπαϊκές περιοχές.

Τώρα, όλα αυτά βρίσκονται στον αέρα, εξ ‘ού και οι φόβοι για τα ενεργειακά κόστη από τους βιομηχάνους μας εν προκειμένω, αλλά το θέμα θα έχει, δυστυχώς, ευρύτερες κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις.

Διαβάστε ακόμη: