Πολλές φορές το Radar.gr, έχει επισημάνει τους διαρκείς κινδύνους που εγκυμονεί για τη χώρα, την ουσιαστική αειφόρο ανάπτυξή της και την υγιή συνάμα τουριστική βιομηχανία της, η διαχρονική άναρχη δόμηση, ειδικά στα εκτός σχεδίου ακίνητα, τη μόνιμη γάγγραινα και καταστροφή της ελληνικής υπαίθρου, της γεωργικής και κτηνοτροφικής εκμετάλλευσής της και φυσικά των δασών της, που κάθε χρόνο και λιγοστεύουν επικίνδυνα πλέον.

Η βιομηχανία των δεκάδων και εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, με την ανέγερση κτιριακών συγκροτημάτων, βιλών και κατοικιών κάθε βαλαντίου, η διαχρονική δηλαδή καταπάτηση δημόσιας γης και η παράνομη οικοδόμηση εντός της, σε περιοχές εκτός σχεδίου ανά τη χώρα, κρατάει δεκαετίες. Αυτό το καθεστώς αυθεραισίας, στηρίζεται και παρατείνεται επί σειρά ετών από όλες τις κυβερνήσεις, με καταστροφικά οφέλη σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, καθώς στόχος ήταν και δυστυχώς παραμένει η – προσοδοφόρος και για το δημόσιο και για τους καταπατητές και για τους κατασκευαστές  – αγορά γης και ακινήτων. Πέραν της διόλου αμελητέας συμβολής στην παραμόρφωση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και των ιδιωτικών κατοικιών, που ξεφυτρώνουν ως δια μαγείας ακόμα και σήμερα, μέσα σε καθαρά δασικές εκτάσεις, το μεγαλύτερο μερίδιο κατέχει η στρεβλή τουριστική ανάπτυξη σε περιοχές εκτός σχεδίου. Με την αμέριστη συμβολή πολεοδομιών, δήμων, κοινοτήτων, νομών, περιφερειών και συναρμοδίων υπουργείων, όπως και κρίσιμων κρατικών φορέων.

Συντελείται μια άνευ προηγουμένου καταστροφή της φύσης

Ουσιαστικά, εδώ και δεκαετίες συντελείται μία άνευ προηγουμένου καταστροφή της φύσης, καθώς αυτού του είδους οι “επενδύσεις”, γίνονται την ώρα που δεν υπάρχει ακόμα οριστικό κτηματολόγιο, δεν υπάρχει χωροταξικό καν, ούτε κάποιο υποτυπώδες έστω σχέδιο αντιπυρικής προστασίας. Και όλα αυτά, όταν μιλάμε για κάθε είδους κτίσματα μέσα σε δασικές εκτάσεις, σε βουνά και λαγκάδια, σε παραλίες, ακόμα και πάνω ή δίπλα σε αρχαιολογικούς χώρους, αγνοώντας επιδεικτικά ακόμα και τις προστατευτικές αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας.

Επιπλέον, κανείς δεν αγνοεί ότι η ταχύτατη και ανεξέλεγκτη επέκταση της οικοδόμησης στην ύπαιθρο, πολλαπλασιάζει φυσιολογικά κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, πολλαπλασιάζοντας έτσι και τους κινδύνους πυρκαγιών και οδυνηρών καταστροφών δάσους, οικισμών, αλλά και της πολύτιμης για την επιβίωση του ανθρώπου και την ισορροπία της φύσης, πανίδας. Δείτε τι γίνεται στην Ευρώπη, για να έχουμε όλοι μας ένα μέτρο σύγκρισης. Στις περισσότερες χώρες, εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα η εκτός σχεδίου δόμηση, έχει δραστικά περιοριστεί, με αυστηρούς νόμους που τηρούνται απαρέγκλιτα ή έχει ρητά απαγορευτεί σε περιοχές ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς. Δεν καταστρέφουν, διατηρούν και αναπαλαιώνουν παραδοσιακούς οικισμούς, δεν χτίζουν νέα άχαρα κτίρια, προστατεύουν και προβάλλουν τουριστικά όσα εμείς γκρεμίζουμε. Δίνουν προτεραιότητα και ενισχύουν με κάθε τρόπο γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή, ανανεώνουν διαρκώς τα προγράμματα αγροτουρισμού, που αποφέρουν σημαντικό εισόδημα στις τοπικές κοινωνίες και τις κρατούν μακριά από την αστυφιλία και τις μεγαλουπόλεις.

Άναρχη τουριστική ανάπτυξη

Αλλά, βλέπεις ότι η κεντρική κυβέρνηση είναι παρούσα, ενισχύει τις κρατικές υποδομές, για να μπορεί να υπάρξει αγροτοβιομηχανία, βιοτεχνία, ακόμα και βιομηχανία, αλλά και μπορεί να αναπτυχθεί ο ωφέλιμος και ποιοτικός τουρισμός και όχι τα καραβάνια των 2-3 μηνών. Πηγαίνεις ακόμα και σε μικρά χωριά και βλέπεις την τεράστια διαφορά με τη δική μας χώρα. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, με μία μονομερή και μαζική, άχρωμη και άναρχη τουριστική ανάπτυξη, μόνο ένα προηγούμενο έχει, αυτό που συνέβη πριν μερικές δεκαετίες στην Ισπανία, με το χτίσιμο στις παραλίες τεράστιων ξενοδοχειακών μονάδων, που μόλυναν τη φύση και την αρχιτεκτονική του τοπίου και σταδιακά έδιωξαν εκατομμύρια τουρίστες προς άλλες χώρες. Μία τέτοια ανάπτυξη δεν ωφελεί ουσιαστικά κανέναν, τα οφέλη είναι πρόσκαιρα και για λίγους, η οικοδόμηση σε εκτός σχεδίου περιοχές και σε όλη ουσιαστικά την ύπαιθρο χώρα,  μειώνει το πράσινο, την ελκυστικότητα και την ομορφιά, το κάλλος του τοπίου, το οποίο αναζητά και πληρώνει περισσότερο ο ποιοτικός τουρισμός. Και το κυριότερο, από καθαρά μακρόπνοη οικονομική άποψη και θεώρηση, μειώνει την υπεραξία των ίδιων των επενδύσεων, όποιας μορφής καταλυμάτων, όταν καταστρέφονται από τα τσιμέντα τα μοναδικά τοπία της φύσης.

Όλα τα προαναφερόμενα, για να γίνουν πράξη, χρειάζεται όραμα, μακροπρόθεσμος εθνικός (και όχι κομματικός) σχεδιασμός, που να αποτελεί τη βάση της εθνικής πολιτικής ανάπτυξης της γης, ορθολογικής εκμετάλλευσης του πλούτου της υπαίθρου, χωροταξικό σχέδιο παντού σήμερα και ορισμός και κατάτμηση από τις υπηρεσίες του δημοσίου, βάσει λεπτομερών χαρτών, εκτάσεων που μπορεί να υπάρξει οικοδόμηση, ήπια, κατοικιών ή ξενοδοχειακών μονάδων, με πλήρη και αυστηρά κριτήρια, που θα έχουν και τη συναίνεση και τη συνεργασία των τοπικών κοινωνιών. Και έχει πολύ μεγάλη σημασία, το τι θα πράξει η κυβέρνηση, μέσω της σχετικής ρύθμισης που προωθούσε για τα εκτός σχεδίου ακίνητα, τώρα, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές που αφάνισαν πάνω από 550.000 στρέμματα δάσους σε όλη τη χώρα. Θα αλλάξει επί της ουσίας τη μέχρι τώρα λογική των «τακτοποιήσεων», δηλαδή, της νομιμοποίησης καραμπινάτων παρανομιών και αυθαιρεσιών, που αποτελούν για χρόνια «ευαγγέλιο» κάθε κυβέρνησης και συναρμόδιου υπουργείου;

Διαβάστε ακόμη: