Η βασίλισσα Ελισάβετ Β’ άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 96 ετών, ενώ βρισκόταν στο κάστρο Μπαλμόραλ, το καταφύγιο της βασιλικής οικογένειας στη Σκωτία – μία είδηση που έγινε γνωστή από το ίδιο το Παλάτι το απόγευμα της Πέμπτης 8 Σεπτεμβρίου.

Από τη στιγμή της ανακοίνωσης και μετά, πλήθος κόσμου συνέρρεε έξω από τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ στο Λονδίνο, τραγουδώντας το «God Save the Queen» για την αγαπημένη του βασίλισσα, η οποία φέτος συμπλήρωσε 70 χρόνια στον θρόνο και μάλιστα το καλοκαίρι γιόρτασε και το Πλατινένιο Ιωβηλαίο.

Η βασίλισσα Ελισάβετ Β’ υπήρξε ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους εν ζωή ανθρώπους στον πλανήτη, αλλά και της ιστορίας γενικότερα και έγινε αντικείμενο της ποπ κουλτούρας: Πρωταγωνίστησε στα πορτραίτα του Andy Warhol, η ζωή της ίδιας και της οικογένειάς της μεταφέρθηκε ουκ ολίγες φορές στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη, το πρόσωπό της ήταν συνυφασμένο με το God Save the Queen των Sex Pistols, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1977 και επανακυκλοφόρησε φέτος με αφορμή το Πλατινένιο Ιωβηλαίο, αλλά και με το The Queen Is Dead των Smiths και πολλά άλλα ακόμη.

Εμείς όμως εδώ θα σταθούμε σε μερικά από τα πιο συγκλονιστικά πορτρέτα που έχουν δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια, εμπνευσμένα από την ίδια.

Όταν η βασίλισσα πόζαρε στον εγγονό του Φρόιντ – To αμφιλεγόμενο πορτρέτο της Ελισάβετ που ξεσήκωσε θύελλες

Μια βασίλισσα, ένας θρυλικός ζωγράφος και ένα πορτραίτο που δίχασε τη Μεγάλη Βρετανία. Ο θάνατος της σπουδαίας Ελισάβετ, αλλά και μια έκθεση για τον Λούσιαν Φρόιντ στη National Gallery του Λονδίνου που κάνει εγκαίνια τον Οκτώβριο, φέρνει ξανά στην επικαιρότητα την ιστορία ενός πίνακα που συζητήθηκε πολύ.

Όταν δύο σπουδαίες προσωπικότητες, η βασίλισσα του βρετανικού στέμματος και ένας από τους πιο μεγάλους ζωγράφους της Αγγλίας του 20ού αιώνα, κλείστηκαν, το 2000, για ώρες σε ένα ατελιέ, όλοι περίμεναν ένα μεγαλειώδες πορτραίτο. Τελικά, πήραν μια τεράστια απογοήτευση, έναν σκανδαλωδώς μικροσκοπικό καμβά, σε διάσταση 9X6,5 ιντσών που αποθεώθηκε μεν από τους θαυμαστές του σπουδαίου ζωγράφου Λούσιαν Φρόιντ ως έργο απολύτως συνεπές με το ύφος του εξπρεσιονιστή καλλιτέχνη, αλλά ξεσήκωσε θύελλες αντιδράσεων στο βρετανικό Τύπο, γράφοντας ιστορία ως πορτραίτο-παρωδία της Ελισάβετ.

Διαβάστε ακόμη: