Συνήθως τα πιο σημαντικά γεγονότα που καθορίζουν τις ζωές μας, περνάνε απαρατήρητα. Έτσι χαμηλά στα ραντάρ “πέταξε” και η είδηση της -ιστορικής κατ’ εμέ- συνεδρίασης της ΕΚΤ στην Αθήνα. Ως ιστορική θα τη χαρακτηρίσουν βέβαια οι αναλυτές του μέλλοντος, όταν θα έχουν καταλάβει την αξία της, αλλά γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ να δίνουμε βάρος εκεί που πρέπει, τότε που πρέπει.
Σαφώς υπήρξε δημοσιογραφική κάλυψη. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν αντανακλά τη βαρύτητα της υπόθεσης. Δε φταίνε και τα μίντια βέβαια. Πουλάνε ο,τι αγοράζει ο κόσμος. Η σεξουαλική ζωή του Κασσελάκη μας ενδιαφέρει περισσότερο από το μέλλον μας. Εδώ που τα λέμε βέβαια, η σεξουαλική ζωή του Κασσελάκη μπορεί να γίνει όντως το μέλλον μας…
Αν πραγματικά τόσο ο κόσμος όσο και οι δημοσιογράφοι γνώριζαν τι αποφασίζεται πίσω από κλειστές πόρτες αυτές τις ημέρες, μόνο για το ψηφιακό ευρώ θα συζητούσαν όλοι. Όσο για εκείνους πίσω από τις κλειστές πόρτες, σκοπίμως κρατάνε χαμηλό προφίλ, και καλά κάνουν. Η κοινωνία δεν είναι ούτε έτοιμη, ούτε ικανή να δεχτεί την αλήθεια. Κι αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Είμαστε ένα κακομαθημένο έφηβο που γκρινιάζει με τα πάντα, θαρρεί πως ξέρει τι είναι καλύτερο για αυτό, αλλά ούτε τα κορδόνια του δεν μπορεί να δέσει.
Και ειδικά η παρακμάζουσα Ευρώπη δεν είναι πια έφηβο, αλλά ένας κακομαθημένος μαντράχαλος, εξαρτημένος από τυπωμένο χρήμα και εισαγόμενη τροφή. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για τη Γηραιά Ήπειρο που βρίσκεται σε κομβικό σημείο. Ή αλλάζει, ή θα χαθεί. Και οι “χειριστές” μας, οι οποίοι δεν είναι και οι λαμπρότεροι, πατάνε κουμπιά αυτή τη στιγμή, σε μια απελπισμένη κίνηση να αλλάξει ρότα το πλοίο. Κανείς δε ξέρει που θα μας βγάλει αυτό, ούτε οι ίδιοι. Στην ουσία ζούμε ένα μεγάλο πείραμα. Μια τεράστια αλλαγή της ισχύουσας τάξης πραμάτων.
Και η αλλαγή αυτή είναι η ψηφιοποίηση του χρήματος. Το ψηφιακό ευρώ. Δε θα μπούμε σε τεχνικές λεπτομέρειες για τα επερχόμενα CBDC, τα έχουμε υπερ-αναλύσει σε παλαιότερα αφιερώματα. Το άρθρο αυτό γράφεται με αφορμή το πέρασμα στην επόμενη φάση, και σε μια νέα εποχή, με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Η ΕΚΤ λοιπόν μας τίμησε εις το κλεινόν άστυ, προκειμένου να κηρύξει από εδώ αυτό το “πέρασμα”, το “Πάσχα” του χρήματος, αν θέλετε (όσο βλάσφημο κι αν ακούγεται!) Δώστε προσοχή στη σημειολογία της υπόθεσης: Οι χειριστές μας δεν επιλέγουν τυχαία συμβολισμούς και ημερομηνίες. Λατρεύουν κάτι τέτοιους θεατρινισμούς, αυτή είναι η δουλειά τους άλλωστε.
Δεν είναι μόνο ότι συνέπεσε με το “ΟΧΙ” που τονίζει την τραγική αντίφαση της όλης κατάστασης: Από τη μία οι ένδοξοι προγόνοι μας που αντιστέκονταν στα βουνά, και από την άλλη ο σημερινός Νεοέλληνας που λέει “ναι” σε όλα (δεν έχει κι άλλη επιλογή, έτσι ζητιάνος που κατάντησε), συμπεριλαμβανομένης της νέας αυτής κανονικότητας που θα μας περιορίσει ακόμη περισσότερο σε μια ψηφιακή φυλακή.
Είναι δηλαδή μια προκλητική επίδειξη εξουσίας από τον “κατακτητή”, που υψώνει στον Ιερό Βράχο το σύμβολο της επόμενης φάσης της καταπίεσής μας. Και μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε τώρα, αλλά θα το καταλάβουμε μέσα στην επόμενη -συναρπαστική το δίχως άλλο- δεκαετία.
Μπορεί να ακούγομαι αντίθετος στο όλο εγχείρημα “ψηφιακό ευρώ”, ωστόσο κάθε άλλο. Οι αναγνώστες αυτής της στήλης γνωρίζουν πως εξετάζω ψυχρά ρεαλιστικά το τι μέλλει γενέσθαι, δε γκρινιάζω για τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα. Άλλωστε έγραφα για τα καλά και τα κακά των CBDC πολύ πριν άλλοι πάρουν χαμπάρι για τα πιο διάσημα “ξαδερφάκια” τους, ή μάλλον προπάτορές τους, τα κρυπτονομίσματα…
Η τεχνολογία δε σταματά, και δε θεωρώ κακούς όσους την επιβάλλουν. Επικίνδυνους θεωρώ μόνο τους ηλίθιους. Τα ψηφιακά νομίσματα είναι κάτι το αναπόφευκτο, κάτι για το οποίο η οικονομία και ειδικότερα το εμπόριο (που γίνεται όλο και πιο ψηφιακό) “διψά” διακαώς εδώ και χρόνια.
Χάρη στην αποδοτικότητα των συναλλαγών, το ψηφιακό ευρώ (και δολάριο και οτιδήποτε) θα επιταχύνει το παγκόσμιο εμπόριο και άρα τον πολιτισμό μας σε νέα υψηλά, οικονομικά μιλώντας, κι αυτό είναι αναμφισβήτητο.
Ωστόσο η δυστοπία που θα προκύψει από μια απολύτως τεχνοκρατική και ελεγχόμενη κοινωνία, είναι μια άλλη ιστορία, που πρέπει κι αυτή να έχουμε υπόψιν μας, έτσι δεν είναι…;
Γι’ αυτό και σχολίασα το συμβολισμό της ανακοίνωσης του ψηφιακού ευρώ την ίδια μέρα με το “ΟΧΙ”. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι ότι η ΕΚΤ συνεδριάζει ξανά στα έδρανα της Τράπεζας της Ελλάδος έπειτα από 15 χρόνια, με την τελευταία φορά δηλαδή να είναι -σωστά υπολογίσατε- το 2008, στην έναρξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Δεν ξέρω τι σηματοδοτεί αυτό για το μέλλον μας, αλλά οι οιωνοί δεν είναι και οι καλύτεροι…
Όπως λοιπόν ανακοίνωσε η ΕΚΤ, το ψηφιακό ευρώ περνάει στην “επόμενη φάση”. Το ερώτημα είναι, ποια ήταν η πρώτη φάση…; Εφόσον όπως λένε αυτή προπαρασκευαστική φάση θα διαρκέσει δύο έτη, αν το 2024-26 θα είναι η λεγόμενη beta έκδοση για το κοινό (για άλλους οι πρωτοπόροι, για άλλους οι εθελόδουλοι…), τότε η Alpha Stage (των πειραματόζωων) ποια ήταν, οέο;
Η alpha φάση επίσημα ήταν κάποια stress tests ψηφιακών νομισμάτων που πραγματοποιήθηκαν (επιτυχώς) μέσα στην πανδημία. Ναι, τότε που όλοι μετράγατε κρούσματα πανικόβλητοι, ενώ κάτι τέτοιες εξελίξεις πέρναγαν υπό των ραντάρ. Εμείς βέβαια πάλι τότε αναδείξαμε το θέμα, αλλά πόσοι να άκουσαν;
Ανεπίσημα όμως… Ποια ήταν η alpha, η φάση δηλαδή όπου το προϊόν τεστάρεται σιωπηλά στην ίδια την κοινωνία, πολλές φορές εν αγνοία της;
Η πρώτη φάση λοιπόν ήταν η ίδια η πανδημία. Μιλώ φυσικά για τις νέες οικονομικές “τάξεις πραγμάτων” που εισήχθησαν (ή επιβλήθηκαν) επί καραντίνων και πανδημίας. Και όλα όσα προηγήθηκαν τα τελευταία 15 χρόνια, από την κρίση και έπειτα, τα οποία μας οδήγησαν σε αυτή τη νέα εποχή.
Μιλώ όπως πάντα για τη νομισματική πολιτική των κεντρικών τραπεζών, το Άλφα και το Ωμέγα ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και συγκεκριμένα την εγκληματική πολιτική αρνητικών επιτοκίων, ποσοτικής (παρα)χαλάρωσης και αεριτζίδικου τυπώματος που σταδιακά θα οδηγούσε σε έναν άκρατο πληθωρισμό και μια βόμβα χρέους που οι ίδιοι οι χειριστές γνώριζαν περίπου πότε θα σκάσει.
Και έτσι χρειάζονταν ένα άλλοθι. Έναν αόρατο εχθρό να πάρει το φταίξιμο για ένα έγκλημα που ουσιαστικά είχε ήδη συμβεί. Μια πανδημία, μια κλιματική κρίση, έναν πόλεμο, όλα βολικά τους είναι. Τα έχουμε ξαναπει.
Στην ουσία, αρχής γενομένης από την ίδρυση της Federal Reserve, αλλά κυρίως τον τελευταίο μισό αιώνα όπου επιταχύνθηκε ανεξέλεγκτα το τύπωμα χρήματος, πραγματοποιείται αργά αλλά σταθερά, η μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου στη σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας. Από τη μέση τάξη, στα χέρια της ελίτ, ξανά. Η φτωχοποίηση της μέσης τάξης που τις περασμένες δεκαετίες σήκωσε κεφάλι, χάρη στον παλιό καλό καπιταλισμό, κάτι που φυσικά οι χειριστές μας δεν μπορούν να επιτρέψουν να γίνεται, όχι για πολύ τουλάχιστον.
Επιστροφή στην παλιά καλή φεουδαρχία λοιπόν. Και έτσι πρέπει, εδώ που τα λέμε. Αυτό μας αξίζει, διότι οι ίδιοι φτύσαμε κατάμουτρα τα υπέροχα αγαθά της ελεύθερης αγοράς. Παραήταν όμως ελεύθερη, και χρειαζόταν παραπάνω κρατική παρέμβαση από τους μαφίοζους οι οποίοι για λογαριασμό των πολυεθνικών αφεντικών τους, επιβάλλουν φόρους, ΕΝΦΙΑ και γενικώς κάνουν όσο πιο δύσκολη μπορούν τη ζωή στον επίδοξο επιχειρηματία ή ελεύθερο επαγγελματία. Διότι ως υπάλληλος είσαι πιο διαχειρίσιμος.
Και ένα μέλλον όπου ακόμα περισσότεροι είναι υπάλληλοι, ενώ η γη και τα μαγαζιά θα ανήκουν σε λίγα χέρια (ήδη συμβαίνει), ενώ οι συναλλαγές θα είναι απόλυτα ελεγχόμενες και θα επιβάλλουν αυτόματα ένα δυσβάσταχτο σύστημα φορολόγησης, είναι ένα μέλλον όπου η κοινωνία τίθεται υπό έλεγχο. Βλέπε Κίνα. Τουλάχιστον για όσο κρατήσει, μέχρι να “σκάσει”…
Είναι μια άδικη κοινωνία όπου θα είναι ακόμη πιο δύσκολο για τον φτωχό πλην ταλαντούχο, να σηκώσει κεφάλι. Μη μπερδέψετε ό,τι λέω με κομμουνιστικά μανιφέστα. Οι κομμουνιστές ζουν στη ψευδαίσθηση ότι μπορεί να υπάρξει ίση κοινωνία με ίσες ευκαιρίες για όλους. Μόνο που κάποιοι είναι πιο ίσοι από άλλους…
Ίσες ευκαιρίες ποτέ δε θα υπάρχουν. Η κοινωνία ασχέτως πολιτεύματος και οικονομικού συστήματος, ήταν και θα είναι μια «πολιτισμένη» ζούγκλα. Και ο μόνος νόμος που έχει αξία στη ζούγκλα είναι ο νόμος του ισχυρού. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Γεννήθηκες φτωχός και παραμορφωμένος; Πρόβλημά σου. Δε δικαιούσαι τίποτα. Και τα επιδόματα είναι κατάντια. Θες να επιβιώσεις; Κάνε τα αδύνατα δυνατά να αλλάξεις την τύχη σου.
Το θέμα είναι πως μέχρι και τα τέλη του περασμένου αιώνα, η τύχη αυτή ήταν ευκολότερο να αλλάξει. Η αγορά ήταν πιο ελεύθερη και αποκεντρωμένη. Τώρα η γη έχει μοιραστεί, και στη συνέχεια μπήκαν δικλίδες που καθιστούν σχεδόν αδύνατη την είσοδο νέων παιχτών στην αγορά. Το παιχνίδι γίνεται πιο στημένο, και απογοητευτικό. Αυτή είναι η όλη ιστορία.
Τώρα ο κλοιός σφίγγει γύρω από μια χούφτα κεντρικές οντότητες που έχουν τον απόλυτο έλεγχο και ορίζουν τους κανόνες. Η ίδια η λέξη CBDC (central bank digital currency) μαρτυρά την συγκέντρωση όλης της οικονομικής εξουσίας στα λίγια ίδια χέρια που στο φινάλε μας έφεραν σε αυτήν την τραγική κατάσταση. Οι κεντρικές τράπεζες διέλυσαν το σύστημα, και τώρα αποκτούν τον απόλυτο έλεγχο. Τις εμπορικές τράπεζες κλάφτε τις. Μπορεί να συμβιώσουν λίγο στην αρχή, όσο τα CBDC θα ωριμάζουν, όμως στην πορεία θα καταστούν άχρηστες.
Ίσως κάποιοι (ψευτοαναρχικοί) να χαίρεστε με αυτό, όμως δεν υπάρχει τίποτα πιο αντι-αναρχικό από αυτό. Ένας κόσμος με πολλές τράπεζες ήταν πολύ καλύτερος από έναν κόσμο με λίγες. Κι ας υπήρχαν αρκετές σάπιες ανάμεσά τους. Πάντα είναι καλό να μοιράζεται η εξουσία. Τις επόμενες δεκαετίες, ο θεός μας θα είναι η ΕΚΤ, η Fed, η όποια ψυχρή κεντρική τράπεζα, και εννοείται ξεχάστε την «προσωπική επαφή» που είχατε έως τώρα με τον τραπεζίτη της γειτονιάς σας.
Διότι μπορεί να τους βρίζετε, όμως οι περισσότεροι ειδικά στην Ελλάδα, ξέρατε να κάνετε τους διακανονισμούς σας και τα κουρέματα στα δάνεια… Τότε ήταν καλές οι τράπεζες ε;
Να δείτε τι καλές θα γίνουν τώρα, που δε θα έχουν καν πρόσωπο ή επωνυμία, θα είναι απλά ένας ψυχρός αλγόριθμος στο κινητό σας, που θα ρουφά ή θα φράζει το κεφάλαιό σας ακαριαία, στην παραμικρή παρατυπία που θα έχετε με το κράτος, είτε αυτό είναι φόρος, είτε κλήση στην τροχαία, είτε άλλες… πιο περίεργες παραβάσεις, όπως η υπέρβαση φερ’ ειπείν του μηνιαίου «πράσινου» ορίου σας.
Τι θα είναι αυτό; «Ανθρακικό αποτύπωμα» θα το πουν, και θα μετρά πόσο «ρυπογόνο» κρέας ή βενζίνη καταναλώσατε αυτό το μήνα, κι αν είστε στο κόκκινο, θα ακυρώνεται η επόμενη συναλλαγή σας για αγορά αεροπορικού εισιτηρίου, αν θελήσετε να την κάνετε από αυτή τη χώρα-παράδεισο (και πού θα βρείτε καλύτερα νομίζετε;!)
Κι όλα αυτά θα είναι εφικτά χάρη στο ψηφιακό χρήμα, που πράγματι, θα μας λύσει τα χέρια, αλλά θα μας δέσει… τα πόδια. Το όριο “πιλοτικα” θα είναι π.χ. €3.000 “μονάδες” (σας θυμίζει κάτι; το σύστημα «Δήμητρα» του Βαρουφάκη), για να κάνετε τη δουλειά σας, αλλά εδώ που τα λέμε, δε θα έχετε και πολλές παραπάνω καταθέσεις, μην κοροϊδευόμαστε…
Στις ΗΠΑ ήδη το 61% κατά τα επίσημα στοιχεία, ζει “pay check to pay check”, δηλαδή δεν έχει τίποτα στην άκρη και βγάζει δε βγάζει το μήνα. Το ψηφιακό ευρώ δε θα έχει προμήθειες (γι’ αυτό και σταδιακά θα εξαφανίσει τις εμπορικές τράπεζες), διότι σκοπός θα είναι οι γρήγορες συναλλαγές, σε έναν έτσι κι αλλιώς fast-track κόσμο όπου όλα είναι leasingκαι τίποτα δε μας ανήκει. Μπήκε ο μισθός, τόσα πάνε στην εφορία, τόσα στην τάδε συνδρομή, τόσα χρωστάω σε εσένα και ξανά μανά. Και τίποτα δε θα μένει κρυφό.
Ουδέν καλόν αμιγές κακού
Το κράτος-πατέρας θα επιβλέπει 24/7 και θα πατάει φρένο αυτόματα σε όποια συναλλαγή θέλει, σταδιακά φρένο στην ίδια τη σκέψη να αγοράσεις κάτι, πριν το κάνεις. Θα μας διαμορφώσει (στρώσει) χαρακτήρα σαν καλά κινεζάκια, και θα πούμε κι ευχαριστώ.
Με γνώμονα το ανθρακικό αποτύπωμα, κάθε σκέψη και πιθανή συναλλαγή θα περνά από κρατικό κόσκινο – μια διαρκής χειραγώγηση της ελεύθερης βούλησης.
Ό,τι δηλαδή συνέβαινε ανέκαθεν σε ένα υπερκαταναλωτικό ον, μόνο που τώρα δεν υπάρχει καν η ψευδαίσθηση της επιλογής. Τώρα δε θα έχει ξεκάθαρα άλλη επιλογή. Και αυτό θα σε πιέζει ψυχολογικά.
Αν ήμασταν σε μια σχέση όπου ο σύντροφος αποφάσιζε τι θα κάνουμε με τα λεφτά μας, θα τη λέγαμε «τοξική» και άλλα τέτοια μοδάτα. Αν η τηλεφωνική εταιρία άκουγε και λογόκρινε τις κλήσεις μας, δε θα ξανασηκώναμε τηλέφωνο. Τώρα όμως τα CBDC που θα κάνουν ακριβώς αυτά, και περισσότερα, τα αποδεχόμαστε με ενθουσιασμό την ημέρα του ΟΧΙ.
Γι’ αυτό και μας αξίζει το όποιο δυστοπικό μέλλον μας. Ένα αναγκαίο κακό σε μια κοινωνία σε αποσύνθεση, μια εδώ και δεκαετίες μη βιώσιμη κοινωνία, που καταναλώνει πολύ περισσότερο από όσο παράγει. Που γεννά λιγότερο από όσο πεθαίνει. Καταδικασμένη σε αφομοίωση από άλλους πολιτισμούς που ξέρουν να επιβιώνουν στη ζούγκλα.
Αυτή θα είναι η τύχη μας; Της Γηραιάς Ηπείρου; Δεν ξέρω, μάλλον δε θα ζω για να το δω. Αυτό που ξέρω είναι ότι έτσι όπως το πάμε τώρα, δεν πάμε πουθενά. Μόνοι μας φτύσαμε όλα όσα με κόπο πάλεψαν οι πρόγονοί μας, την ίδια μας στην ιστορία. Δε μας άρεσαν τα αξιόπιστα αυτοκίνητα και ψυγεία, θέλαμε μπαταρίες με ρόδες και smart πλυντήρια που μιλάνε (και ακούνε).
Δε μας αρέσει η απεριόριστη πυρηνική ενέργεια ή έστω οι βρόμικοι πλην τίμιοι λιγνίτες, θέλουμε ανεμιστήρες που αν έχει αίθριο καιρό δε στροφάρουν. Μας χάλαγε η τροφή που φύτρωνε απ’ τη Γη και το αρνάκι που θυσιάζαμε μεν (εκτρέφαμε και πολλαπλασιάζαμε δε), τώρα θα έχουμε πλαστικό τυπωμένο καρκίνο και €15lt λάδι. Φτύσαμε την καλόγουστη αρχιτεκτονική και κάθε τι όμορφο, και δώσαμε αξία σε ό,τι δε βλέπεται.
Βαφτίσαμε το υπέρβαρο υγιές. Δεν αποδεχόμασταν τη γυναίκα και τον άντρα με τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά τους, τα καλά και τα κακά των δύο φύλων, θέλαμε περισσότερα, και καταλήξαμε με ένα ομοιογενές απροσδιόριστο τίποτα.
Γενικώς σαν Δύση φτύσαμε τις όποιες αξίες μας έχτισαν εξ αρχής, επομένως μόνοι μας επιδιώξαμε αυτή τη (Μεγάλη) Επανεκκίνηση. Σαν κακομαθημένοι έφηβοι επαναστάτες. Και δε λέω, καλά κάναμε. Αυτή είναι όμως η επανεκκίνηση. Πολίτες ενός κόσμου, μιας κυβέρνησης, ενός νομίσματος, μίας κεντρικής τράπεζας. Χωρίς πολλή διαφοροποίηση, χωρίς αρκετό χώρο για νέες ιδέες και διαφυγή. Παρά μόνο όση κατανάλωση θα επιτρέπουν οι μηνιαίες «μονάδες» CBDC.
Δεν το θεωρώ κακό, θεωρώ πως κάθε γενιά έχει το λούκι της να τραβήξει, και όλα πρέπει να κάνουν τον κύκλο τους. Φυσικά όλα αυτά θα γίνουν σταδιακά, σε βάθος πολλών χρόνων, δεκαετιών. Ακόμη βρισκόμαστε στην «προπαρασκευαστική» φάση, όπως είπε και η ΕΚΤ. Μόλις που μπαίνουμε στην beta, εκεί που αληθινά τεστάρεται το προϊόν.
Η άλφα ήταν όλα όσα ζήσαμε μέχρι σήμερα, με ορόσημο την πανδημία, την τηλεργασία, τη διαρκής ταυτοποίηση (με τα πιστοποιητικά), τις αυξημένες ηλεκτρονικές συναλλαγές και όλες τις κανονικότητες που συνηθίσαμε προκειμένου να κάνουμε ομαλή μετάβαση στη νέα εποχή.
Οι νέες ψηφιακές ταυτότητες θα είναι το κλειδί, γι’ αυτό και άλλωστε το dead line τους (2026) συμπίπτει με το επίσημο λανσάρισμα του ψηφιακού ευρώ. Βέβαια ίσως παιχτούν και καθυστερήσεις, ειδικά για την Ελλάδα… Σε άλλες χώρες ήδη ο κόσμος έχει περάσει στη νέα εποχή. Και εννοείται πως ο καθησυχασμός των Αρχών πως «όχι, το ψηφιακό χρήμα δε θα αντικαταστήσει τα μετρητά» είναι ένα αστείο ψέμα.
Τα ίδια φαντάζομαι θα έλεγαν στους αμαξάδες όταν εφευρέθηκε το αυτοκίνητο. Μέχρι που ασφαλτοστρώθηκαν οι δρόμοι και τα άλογα εγκαταλείφθηκαν. Έτσι είναι, κι έτσι πρέπει να είναι.
Για όσους «ανησυχούν», η μόνη διέξοδος για το μαύρο χρήμα θα είναι τα κρυπτονομίσματα, το «ανώνυμο» alter ego των τραπεζικών CBDC. Άλλωστε τα CBDC ξεπήδησαν από το Bitcoin (που ενδεχομένως το ίδιο το σύστημα εισήγαγε, για ευνόητους λόγους)…
Η «νέα τάξη πραγμάτων» δεν είναι φυσικά το ψηφιακό χρήμα αυτό καθ’ αυτό. Αυτό είναι απλά το μέσο (means to an end). Στόχος εδώ και χρόνια είναι η περαιτέρω αυτοματοποίηση της παραγωγής (Τεχνητή Νοημοσύνη), η λεγόμενη 4η βιομηχανική επανάσταση. Οι υποδομές υπάρχουν εδώ και χρόνια, οι εργοστασιάρχες «δεν κρατιούνται» και οι απανταχού πολυεθνικές που φυσικά θα εξοικονομήσουν τεράστια κόστη σε μισθούς υπαλλήλων.
Εκατομμύρια θέσεις εργασίας είναι ήδη «άχρηστες», καθώς η δουλειά εκτελείται αυτόματα, και καλύτερα (βλέπε διόδια). Είναι αναπόφευκτο.
Αυτό που δεν υπήρχε όμως στην εξίσωση, και είναι απαραίτητο, ήταν το μέσο. Το μέσο που θα καταστήσει εφικτή τη 4η βιομ. επανάσταση και την εξαφάνιση εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, είναι κάποιου είδους Καθολικό Επίδομα. Διότι τόσοι ανειδίκευτοι, κάπως θα πρέπει να ζήσουν.
Το λεγόμενο UBI. Και το UBI (οι μηνιαίες «μονάδες») είναι εφικτό μόνο μέσω CBDC. Και το CBDC με τη σειρά του είναι εφικτό μόνο μέσω ψηφιακής ταυτοποίησης. Γι’ αυτό και οι ταυτότητες είναι το κλειδί για το νέο χρήμα, τη νέα εποχή στο εμπόριο, την παραγωγή, την οικονομία, τον πολιτισμό μας.
Το τι είδους κοινωνία θα προκύψει από αυτήν την εξίσωση είναι μια άλλη ιστορία. Στο χέρι μας όμως θα είναι να βρούμε την ισορροπία…
