Το πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης των ελληνικών λιμανιών που εφαρμόζει το ΤΑΙΠΕΔ, προχωράει κανονικά.
Αυτό τον καιρό, ολοκληρώνεται έστω και με καθυστέρηση η υποπαραχώρηση του εμπορικού λιμανιού της Καβάλας «Φίλιππος Β’» προς μία διεθνή κοινοπραξία παραχωρησιούχων.
Επομένως, η εμπορική δραστηριότητα στο συγκεκριμένο λιμένα θα γίνεται για λογαριασμό ιδιωτικών συμφερόντων με στόχο την περαιτέρω ανάπτυξη του.
Το ελληνικό κράτος μέσω της ΟΛΚ ΑΕ κρατάει για λογαριασμό του μεταξύ άλλων την διοίκηση, διαχείριση και λειτουργία του μικρού λιμανιού της Νέας Περάμου, στο οποίο επίσης ασκείται περιορισμένης κλίμακας φορτοεκφορτωτική δραστηριότητα.
Και σ’ αυτό το σημείο ξεκινάει μια χαρακτηριστική παθογένεια που σφραγίζει τον τρόπο που λειτουργούν τα οργανωμένα συμφέροντα σε βάρος εργαζόμενων αλλά ΚΑΙ του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου.
Έρχεται λοιπόν η τοπική συντεχνία των λιμενεργατών του υπό ιδιωτικοποίηση λιμανιού που θέλει να ελέγχει τα πάντα ώστε να μονοπωλούν την φορτοεκφόρτωση για τους ίδιους και καταγγέλλουν την άσκηση εμπορικής δραστηριότητας στο μικρό δημόσιο λιμάνι της Νέας Περάμου, επειδή βλέπουν πως κάποια πλοία προτιμούν να προσεγγίσουν εκεί.
Ουσιαστικά, με γελοία προσχήματα και υποκριτικές δικαιολογίες, επιχειρεί το λιμενεργατικό σωματείο του «Φίλιππος Β’» να αποκλείσει τους αντίστοιχους συναδέλφους τους σε γειτονικό Λιμάνι από το δικαίωμα στην νόμιμη εργασία.
Και πάμε τώρα στον τραγέλαφο:
Τη συγκεκριμένη καταγγελία υπογράφει ο πρόεδρος των λιμενεργατών του «Φίλιππος Β’» ο οποίος είναι μέλος του ΔΣ της ΟΛΚ ΑΕ, η οποία επίσης κερδίζει από την άσκηση δραστηριότητας σε λιμάνι αρμοδιότητας της.
Σε τελευταία ανάλυση, η ελληνική Πολιτεία και συγκεκριμένα το ΤΑΙΠΕΔ που είναι μοναδικός μέτοχος της ΟΛΚ ΑΕ, επιτρέπει σε κάποιον που εκπροσωπεί αποκλειστικά συντεχνιακά συμφέροντα του σωματείου του να καταγγέλλει τις δημόσιες αρχές μεταξύ των οποίων και την ίδια την εταιρεία στη διοίκηση της οποίας συμμετέχει…
Και αυτός ο άνθρωπος παραμένει ακόμα στη θέση του.
Πρόκειται ακριβώς για τον ορισμό της σύγκρουσης συμφερόντων αλλά και την παραβίαση πίστης μέλους διοίκησης σε Ανώνυμη Εταιρεία, οντότητα δημοσίου συμφέροντος.
Θεωρούμε πως η εποχή της αδράνειας για όλους έχει παρέλθει και οφείλει η Πολιτεία δια των αρμοδίων οργάνων της, αφενός να εφαρμόσει τη νομιμότητα, αφετέρου με τόλμη και χωρίς φόβο να διευθετήσει άμεσα τα ζητήματα νόμιμης συμμετοχής εκπροσώπων στις υπό έλεγχο ανώνυμες εταιρείες της.
Η υγιής επιχειρηματικότητα, η ανάπτυξη δημοσίων υποδομών και τα έσοδα για τοπικές κοινωνίες αλλά και το Δημόσιο δεν μπορεί να τελούν υπό τον εκβιασμό και τις πιέσεις συντεχνιών που λειτουργούν ως «δούρειος ίππος» στα σπλάχνα φορέων υπό δημόσιο έλεγχο.
Προφανώς, δεν αναφερόμαστε στους έντιμους, μαχητικούς συνδικαλιστές που πράττουν ευσυνείδητα όσα τους υπαγορεύει η συνείδησή τους και τους βαρέως εργαζομένους σε δύσκολες συνθήκες. Άλλους έχουμε κατα νου.
Τους επαγγελματίες εργατοπατέρες, οι οποίοι με την προβιά του εκπροσώπου και την τυπική νομιμοποίηση του Κράτους, πουλάνε εξυπηρέτηση στους δικούς τους σε βάρος πιο αδύναμων συναδέλφων τους για να κονομάνε μεταξύ τους (όπως δυστυχώς ακούγεται εκτεταμένα στη λιμανίσια πιάτσα), κάνοντας παράλληλα παιχνίδια (ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ) με επιχειρηματίες.
Γιατί ΑΥΤΟ είναι το πραγματικό αντικείμενο. Όχι τα λιμανιάτικα τέλη που καταγράφονται στα χαρτιά για υπηρεσίες λιμενεργασίας – αλλά αυτά που δεν φαίνονται και εισπράττονται από κάποιες ομάδες και τα μέλη τους.
