Τα τελευταία χρόνια η λεγόμενη «woke κουλτούρα» έχει εισχωρήσει για τα καλά στο δυτικό (και όχι μόνο) πολιτισμό. Πλέον διαμορφώνει σκέψεις, συνειδήσεις μιας ολόκληρης γενιάς, καθώς και τα business plan ολόκληρων κολοσσών αλλά και νεοσύστατων εταιριών που βασίζονται ακριβώς σε αυτήν την κουλτούρα προκειμένου να πουλήσουν τα προϊόντα τους.
Δε χρειάζονται συστάσεις, όλοι ξέρουμε πλέον τι σημαίνει woke. Μέχρι και στο επίσημο λεξικό της Οξφόρδης εισήχθη: «Μία λέξη που χαρακτηρίζει κάποιον που έχει επίγνωση και ενεργό ενδιαφέρον για θέματα φυλετικής και κοινωνικής δικαιοσύνης». Γνωρίζετε όμως για τον «woke καπιταλισμό»;
Ο όρος αυτός «περιγράφει τα εμπορικά σήματα που χρησιμοποιούσαν πολιτικά προοδευτικά μηνύματα ως υποκατάστατο για καπιταλιστική μεταρρύθμιση, με πολλά παραδείγματα που περιλαμβάνουν διαφημιστικές εκστρατείες σχεδιασμένες να προσελκύουν τους millennials, οι οποίοι συχνά έχουν πιο φιλελεύθερες κοινωνικές απόψεις από τις προηγούμενες γενιές».
Κορυφαίες εταιρείες της υφηλίου φροντίζουν να αλλάξουν το marketing και τις διαφημιστικές τους εκστρατείες, προκειμένου να μην μπουν στο στόχαστρο των wokes και ξαφνικά βρεθούν αντιμέτωπες με εκστρατείες “cancel”, δηλαδή «ακυρωθούν», συνήθως μέσα από τα πανίσχυρα social lmedia.
Από την άλλη όμως, αν ασπαστούν τη woke κουλτούρα, κινδυνεύουν να αυτοκαταστραφούν.
Το λεγόμενο «gowoke, gobroke», όπου για παράδειγμα η πάλαι ποτέ «αντρική» μπίρα Bud κινδύνευσε να χρεοκοπήσει όταν το κοινό τής έκανε μποϊκοτάζ μετά από «τραβηγμένες» woke καμπάνιες με κυρίαρχα πρόσωπα από το χώρο των ΛΟΑΤΚΙ.
Οπότε τι κάνουμε; Οι εταιρίες έχουν πιαστεί στην παγίδα που οι ίδιες δημιούργησαν.
Αν δε δείξεις πρόσωπο που βαίνει με τα πρότυπα της εποχής (της διαφορετικότητας) κινδυνεύεις να σε «ακυρώσουν». Αν πάλι τραβήξεις το σχοινί και πας κόντρα στη φιλοσοφία που για δεκαετίες σού δίνει ψωμάκι, και όλα αυτά για χάρη μιας κουλτούρας που σήμερα είναι αύριο δεν είναι (ποιος ξέρει), κινδυνεύεις να γκρεμίσεις ό,τι έχτισες.
Οι περισσότεροι δεν καταλάβαμε καν «πώς φτάσαμε εδώ» (μια απορία που πλανιέται στις σκέψεις πολλών τελευταία, ακόμη και των πιο «προοδευτικών»). Οι πιο στενόμυαλοι θεώρησαν πως θα ήταν μια περαστική μόδα, καθότι στο δικό τους μυαλό οτιδήποτε βρίθει «wokeίλας», είναι αφύσικο και παρανοϊκό. Όμως ο κόσμος δε λειτουργεί έτσι.
Αν ρωτάτε εμένα, κι εγώ θα σας πω ότι ζούμε σε μια εποχή τρέλας, όπου όλα είναι ανάποδα. Και; Σημαίνει κάτι αυτό;
Η ανθρώπινη ιστορία έχει αποδείξει αμέτρητες φορές ότι ο κόσμος, οι τέχνες, ακόμη και οι επιστήμες ακολουθούν πολλές φορές και για μεγάλα διαστήματα τον «ανάποδο» δρόμο, προτού «διορθώσουν» και πάλι, σαν μια μετοχή που εκτοξεύθηκε σε παράλογες αποτιμήσεις δίχως θεμελιώδη, και όλοι παρ’ όλα αυτά την αγόραζαν, επειδή πολύ απλά δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς.
Είτε διότι ήταν ανόητοι, είτε αρκετά έξυπνοι ώστε να αναγνωρίσουν πως πρόκειται για φούσκα – αλλά μια φούσκα από την οποία μπορούν να επωφεληθούν.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και τώρα. Νομίζετε ότι όλες αυτές οι εταιρίες που μας πουλάνε «ισότητα, συμπεριληπτικότητα, πολιτική ορθότητα» και άλλα τέτοια, τα πιστεύουν πραγματικά; Ότι ασπάζονται την ιδεολογία; Οι επιχειρήσεις πιστεύουν σε ένα μόνο πράγμα – σε ό,τι τους φέρνει κέρδος. Έτσι ήταν πάντα, και έτσι πρέπει να είναι, εδώ που τα λέμε.
Αλήθεια, όσοι τώρα κόπτεστε για τα δικαιώματα, γιατί δε ρωτάτε μερικούς από τους ισχυρότερους κολοσσούς του πλανήτη, των οποίων τα προϊόντα καταναλώνετε καθημερινά (όπως Coca Cola, Adidas, Disney κ.λ.π.) τι έκαναν κατά το Β΄Π.Π.; Για λογαριασμό ποιων δούλευαν…
Αλλά ξέρετε ποιο είναι το θέμα; Όπως ούτε τότε πραγματικά ασπάζονταν το ναζισμό, έτσι ούτε και τώρα ασπάζονται τη woke κουλτούρα. Πολύ απλά πάνε με το πνεύμα των καιρών, όπου φυσάει ο άνεμος.
Όπως υπάρχουν χρήσιμοι ηλίθιοι από την πλευρά του αυξανόμενου όχλου των woke δικαιωματιστών, έτσι υπάρχουν ανόητοι και από τη μεριά των δήθεν ρεαλιστών, οι οποίοι νομίζουν ότι ξαφνικά κολοσσοί σαν την BlackRock μουρλάθηκαν και πετάνε λεφτά σε μια ας πούμε αναβαθμισμένη (και πολύ ακριβότερη) έκδοση αυτού που μέχρι τώρα ξέραμε ως «εταιρική ευθύνη».
Ότι αντί να προσλαμβάνουν με βάση τα προσόντα, προσλαμβάνουν με βάση τη φυλή, το φύλο ή κάποιο χαρακτηριστικό που καθιστά τον υποψήφιο «μειονότητα».
Κάποιοι θα πουν «Ναι, ακριβώς αυτό κάνουν. Πετάνε τα λεφτά τους». Κι εγώ έτσι έλεγα στην αρχή, όμως έχουμε πλέον περάσει ένα σημείο κρίσιμης μάζας, όπου η woke κουλτούρα είναι «too big too fail».
Αυτό που για κάποιους ξεκίνησε ως «πλάκα», ως μια νέα μαρκετίστικη εξυπνάδα για να φάνουν οι εταιρίες πιο «ηθικές» και άρα ελκυστικές στα μάτια του καταναλωτικού κοινού (ή έτσι νόμιζαν, τουλάχιστον), πλέον έχει εξαπλωθεί σε τέτοιο βαθμό που δεν υπάρχει γυρισμός, όχι προτού αποσβέσουν τουλάχιστον τα τρελά τρισεκατομμύρια που έχουν πλέον επενδυθεί σε αυτό το οικοδόμημα.
Διότι εδώ δε μιλάμε απλώς για ανούσιες γιγαντοαφίσες π.χ. της Calvin Klein που αναπαριστούν ένα «συνηθισμένο υγιές» ζευγάρι (αυτό που προωθούν δηλαδή ως νέα κανονικότητα) δύο παχύσαρκων αντρών, ο ένας εκ των οποίων εμφανίζεται έγκυος.
Η woke κουλτούρα σε συνδυασμό με την πολιτική ορθότητα, την DEI (Diversity, Equity, Inclusion) και ESG (Environmental, Social, Governance) «βιώσιμη ανάπτυξη» των εταιριών, έχει πλέον καθορίσει την οικονομική πολιτικών ολόκληρων κρατών.
Δεν ξέρω τι ακριβώς είχαν στον νου τους όσοι χειρίζονται τα νήματα της ανθρωπότητας, όταν ξεκίνησαν να προωθούν αυτήν την ατζέντα.
Διότι φυσικά και πρόκειται για ατζέντα, δεν αποτελεί κάποιου είδους ανθρωπιστικό κίνημα που ξεπήδησε «οργανικά» μέσα από π.χ. μια επαναστατική νεολαία ή δεν ξέρω τι. Όλο αυτό «ποτίστηκε» επιμελώς και περίτεχνα για δεκαετίες, προτού φυτευτεί και ανθίσει στο μυαλό του σημερινού Δυτικού.
Φυσικά το ότι η νεολαία ασπάζεται και διαμορφώνεται πλέον από αυτήν την κουλτούρα, δεν «αγιάζει» το σκοπό. Οι άνθρωποι, άλλωστε, πρόβατα είμαστε, όπου μας πετάξεις θα βοσκήσουμε.
Το άρθρο αυτό βέβαια δε γράφτηκε για να κρίνει την woke ως κουλτούρα, αλλά τα αποτελέσματά της σε οικονομική κλίμακα. Άλλωστε ποιος είμαι εγώ να πω τι είναι ανάποδο κοινωνικά και τι όχι; Η κάθε προηγούμενη γενιά άλλωστε συνηθίζει να θεωρεί «ανάποδη» την επόμενη.
Μπορώ ωστόσο να κρίνω τι είναι ανάποδο οικονομικά, ειδικά αφότου τα νούμερα έχουν αρχίσει ήδη να αποτυπώνουν μια σκληρή πραγματικότητα.
Διότι για πρώτη φορά στην ιστορία ο άνθρωπος επιλέγει συνειδητά όχι απλώς τη μη αποδοτική οδό, αλλά τη μη βιώσιμη οικονομικά.
Το να κάνουμε κάποιες υποχωρήσεις (παγκοσμίως όμως ε; όχι μόνο η Δύση που είναι μια κουτσουλιά πληθυσμιακά) για το κλίμα, θυσιάζοντας απόδοση για χάρη του πλανήτη, είναι θεμιτό. Το να μην είμαστε όμως βιώσιμοι, είναι μια άλλη ιστορία. Είναι σταδιακή αυτοκαταστροφή του πολιτισμού, και δεν έχει καμία λογική. Και δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ.
Ναι, στο Μεσαίωνα σε έκαιγαν στην πυρά αν έλεγες ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο, και άλλα τέτοια που κρατούσαν τον πολιτισμό σε στασιμότητα (ή τον πήγαιναν πίσω κιόλας), όμως δεν είχαμε να κάνουμε με κυριολεκτική αυτοκαταστροφή σε ό,τι αφορά τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου.
Τα χωράφια καλλιεργούνταν κανονικά, ο άντρας παντρευόταν τη γυναίκα, και αναπαραγόταν το ανθρώπινο είδος.
Τώρα, για πρώτη (καταγεγραμμένη, τουλάχιστον) φορά στην ανθρώπινη ιστορία ακολουθούμε μαζικά, σαν ποντίκια στο Μαγεμένο Αυλό, αυτοκαταστροφικές πολιτικές δίχως νόημα.
Η αγροτική παραγωγή γονατίζει και σταδιακά εξαλείφεται για χάρη συνθετικού κρέατος και… εντόμων, διότι οι πορδές των αγελάδων δήθεν καταστρέφουν το κλίμα, ενώ κάτι τέτοιο επιστημονικά αποδεικνύεται πως είναι αβάσιμο.
Όπως αβάσιμη είναι και η όλη ιστορία πως η ηλεκτροκίνηση είναι «πράσινη», ενώ στην πραγματικότητα έχει επίσης επιστημονικά αποδειχθεί πως όχι μόνο είναι πιο επιβαρυντική περιβαλλοντικά από τις συμβατικές βιομηχανίες, αλλά είναι και ενεργειακά, άρα οικονομικά, μη βιώσιμη!
Με άλλα λόγια αυτή τη στιγμή καίγονται χρήματα σε κάτι που είναι μαθηματικά αδύνατο να αποδώσει, πόσο μάλλον να αποσβέσει τις μέχρι τώρα απώλειες.
Τα δισεκατομμύρια αυτά που επενδύονται δε φυτρώνουν, φυσικά, σε δέντρα, αλλά «τυπώνονται» χάριν κρατικών επιδοτήσεων στο όνομα της «βιώσιμης ανάπτυξης» (που μόνο βιώσιμη δεν είναι) σε πακέτα όπως Build Back Better του Τζο Μπάιντεν, τροφοδοτούν ακόμη περισσότερο πληθωρισμό, συρρικνώνοντας σταδιακά την πραγματική περιουσία του κόσμου, καθιστώντας το κόστος ζωής αβάσταχτο, μη βιώσιμο.
Ένας φαύλος κύκλος. Στην ουσία «τρώμε από τα έτοιμα», καταναλώνουμε το λίπος που έχτισε ο παλιός (καλός) καπιταλισμός, και όχι το σημερινό έκτρωμα που μόνο καπιταλισμός δεν είναι, παρά ένα μίγμα νεοσοσιαλιστικής, κοορπορατικής φεουδαρχίας.
Ίσως ακριβώς αυτός είναι ο στόχος τους εξ αρχής, η εγκαθίδρυση και πάλι της φεουδαρχίας, προκειμένου ο κόσμος να είναι (και πάλι) υπόδουλος, φτωχός, πειθήνιος. Διότι σηκώσαμε κεφάλι στα τέλη του 20ού αιώνα… Ειλικρινά είναι το μόνο που έχει λογική στην όλη παράνοια των αυτοκαταστροφικών πολιτικών που ακολουθεί η Δύση με το πρόσχημα της «ισότητας» και όλων των δήθεν ιδεολογιών που πουλάνε.
Πράγματι, όταν ισοπεδωθούν όλα και είμαστε όλοι φτωχοί και άτεκνοι, θα υπάρχει ισότητα…
Για πρώτη φορά στην ιστορία ο άνθρωπος επιλέγει συνειδητά να μην τεκνοποιεί, επειδή «η Γη δε χωράει άλλους», δηλαδή το παιδί είναι ρύπος.
Τα δημογραφικά στοιχεία της Δύσης είναι δραματικά. Αυτή είναι η πραγματική οικονομική επίπτωση της σύγχρονης κουλτούρας, και αυτός είναι ο λόγος που όλο αυτό δεν είναι απλώς μια περαστική μόδα, όπως θεωρούν οι κοντόφθαλμοι που μετρούν τα πάντα με το χρήμα.
Διότι το θέμα δεν είναι όλα τα τρισεκατομμύρια που έχουν επενδυθεί γύρω από τα ESG και woke, και που εγώ ο ίδιος υποστήριξα πως «οι εταιρίες θα αποσβέσουν, έστω και με το ζόρι».
Όχι, δεν είναι αυτό το θέμα. Διότι, εδώ που τα λέμε, αν θέλουν αύριο κιόλας τα διαγράφουν όλα και ξεκινάνε από την αρχή, είτε με παλιές βάσεις (που ξέρουν ότι λειτουργούν και βγάζουν κέρδος) είτε με νέες, πραγματικά βιώσιμες λύσεις όμως (όπως π.χ. το υδρογόνο όσον αφορά στην ενέργεια).
Όμως, ακόμη κι αυτό να κάνουν, ξέρετε τι δεν μπορούν να διαγράψουν; Τις σκέψεις μας. Η woke κουλτούρα έχει πλέον διαμορφώσει δύο ολόκληρες γενιές, τις λεγόμενες millenials και gen Z, τους ανθρώπους δηλαδή που σύντομα, αν όχι ήδη, βρίσκονται στα «πράγματα» και καθορίζουν το που βαίνει η κοινωνία μας.
Δεν είναι τυχαίο ότι το 30% της γενιάς Ζ δηλώνει «queer», γεγονός που μαρτυρά την ισχύ των social media στην επιλογή σεξουαλικού προσανατολισμού των νέων ατόμων.
Οι άνθρωποι μαθαίνουν πλέον να δουλεύουν έτσι, με βάση τη «συμπεριληπτικότητα» και το δικαιωματισμό, και όχι τα αληθινά προσόντα. Θεωρούν ότι μια εταιρία επιβάλλεται να έχει «diversity», ότι δεν υπάρχει μητέρα αλλά γονέας 1.
Όλα αυτά δεν αντιστρέφονται εύκολα, παρά μόνο με το σκληρό χαστούκι (της ζωής) το οποίο ήδη φαίνεται πως τρώμε όλοι μας. Και η ειρωνεία είναι ότι δεν ξέρουμε το γιατί, ότι άλλοι τα έκαναν μαντάρα πριν από εμάς, για εμάς. Αλλά να είστε σίγουροι ότι το οικοδόμημα, όπως πρόχειρα χτίστηκε, έτσι θα καταρρεύσει. Ήδη συμβαίνει…
«Go woke, go broke»
Η Calvin Klein το διαπίστωσε αυτό με το δύσκολο τρόπο, όταν έκανε limi tdown 30% στον απόηχο των απογοητευτικών μεγεθών της, και τη μεγαλύτερη πτώση που έχει καταγράψει η μετοχή της στην ιστορία, μπαίνοντας έτσι κι αυτή στη λίστα των εταιριών «go woke, go broke».
Ορισμένοι «έχουν πιάσει» το κλίμα και έτσι άρχισαν ήδη τα αρνητικά σχόλια χρηστών των social media, οι οποίοι ουσιαστικά αποδίδουν τη μείωση των οικονομικών μεγεθών στην επιλογή της εταιρείας να ακολουθήσει τη woke παράνοια, σε μια προσπάθεια να «κερδίσει» το κοινό· μία επιλογή που γυρίζει μπούμερανγκ.
Η ίδια η Black Rock, το “πρόσωπο του woke καπιταλισμού”, όπως έχει χαρακτηριστεί, τα τελευταία δύο χρόνια φαίνεται να έχει περιορίσει αισθητά το ενδιαφέρον της για την προώθηση των ESG στόχων. Οι περισσότερες τοποθετήσεις της είναι παθητικές επενδύσεις.
Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει τη δυνατότητα αποεπένδυσης αν μία εταιρεία αποτύχει να ανταποκριθεί επαρκώς σε κλιματικούς ή άλλους στόχους. Ο μόνος τρόπος να «σπρώξει» προς την κατεύθυνση αυτή είναι τα ψηφίσματα ESG, στα οποία γύρισε την πλάτη.
Το 2021 η Black Rock είχε υπερψηφίσει το 40% των ψηφισμάτων ESG, τo 2023 υπερψήφισε μόλις το 8%. Πτωτική και η τάση της Pioneer.
Σύμφωνα με τη Morningstar το 2021 ψήφισε το 99% των βασικών ψηφισμάτων ESG, ενώ το 2023 μόλις το 35%.
“Το 2023 πάρα πολλές προτάσεις ήταν υπερβολικές, στερούνταν οικονομικής αξίας ή ήταν απλώς περιττές και ήταν απίθανο να βοηθήσουν στην προώθηση της μακροπρόθεσμης αξίας των μετόχων”, σύμφωνα με την Black Rock. Με άλλα λόγια, το να προωθείς απλά ψηφίσματα χωρίς ουσία απλά για να ικανοποιείς μία woke ατζέντα δεν λειτουργεί.
Η πλειοψηφία προφανώς έχει καταλάβει ότι, πλην ελαχίστων, καμία εταιρεία δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για όλα τα προαναφερθέντα και ότι απλά έγινε μία προσπάθεια να κερδίσουν τη συμπάθεια των πολιτών, στους οποίους, εν τέλει, απευθύνεται και το εκάστοτε προϊόν.
Ακόμη και οι λίγες εταιρείες που προσπάθησαν ωστόσο να κινηθούν με βάση αυτά τα κριτήρια, πλέον φαίνεται να εγκαταλείπουν το μοντέλο DEI (Διαφορετικότητα, Ισότητα και Ένταξη) και να επιστρέφουν σταδιακά στην πραγματικότητα: στην πρόσληψη δηλαδή η οποία βασίζεται στα προσόντα (στην καλύτερη περίπτωση…)
Τούτου λεχθέντος, στα πρακτικά από οικονομικά αποτελέσματα αμερικανικών εταιρειών, οι αναφορές στα πρότυπα DEI έχουν συρρικνωθεί κατά πολύ σε σύγκριση με το 2021, όταν είχαν φθάσει στο ζενίθ. Ακόμη και κολοσσοί όπως η Google, η Facebook και άλλες εταιρείες τεχνολογίας περιόρισαν το προσωπικό που προσλαμβάνεται με κριτήρια DEI στα τέλη του περασμένου έτους. Στις αρχές του 2024 ορισμένα πανεπιστήμια των ΗΠΑ άρχισαν να αναιρούν σχετικά προγράμματα.
Τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους ο Johnny Taylor, πρόεδρος της Society for Human Resource Management, δήλωσε στον ιστότοπο Axios ότι τα στελέχη των επιχειρήσεων έχουν βαρεθεί τα πρότυπα DEI: «Η αντίδραση είναι πραγματική. Και εννοώ, με τρόπους που στην πραγματικότητα δεν το έχω ξαναδεί. Οι διευθύνοντες σύμβουλοι βάζουν κυριολεκτικά φρένο στα πρότυπα DEI».
Ο Kevin Clayton, αντιπρόεδρος και επικεφαλής κοινωνικού αντίκτυπου και δικαιοσύνης στους Cleveland Cavaliers, παραδέχθηκε ότι ο ρόλος του «επικεφαλής της διαφορετικότητας» (ή όπως αλλιώς αναφέρονται σχετικές DEI θέσεις στις εταιρείες) δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για να δείξουν οι εταιρείες ότι νοιάζονται, μετά τη δολοφονία του George Floyd το 2020.
Η Axios σχολιάζει πως «ορισμένες επιχειρήσεις περικόπτουν τη χρηματοδότηση, περιορίζουν το προσωπικό DEI, και ακόμη σκέφτονται να αποσύρουν πόρους σε ομάδες εργαζομένων DEI».
«Οι φαινομενικά μικρές αλλαγές αρχίζουν να συνθέτουν κάτι μεγάλο: το τέλος μιας εποχής ορόσημο για τη διαφορετικότητα στον εργασιακό χώρο των ΗΠΑ και την έναρξη μιας νέας, αβέβαιης εποχής», αναφέρει στο Bloomberg η Subha Barry, πρώην επικεφαλής για τη διαφορετικότητα στη Merrill Lynch. «Έχουμε ξεπεράσει το αποκορύφωμα».
Οι επιχειρήσεις αναθεωρούν τους κλιματικούς στόχους
Την ίδια ώρα, στασιμότητα ως προς την πρόοδο για τη βιώσιμη ανάπτυξη, εξαιτίας βραχυπρόθεσμων πιέσεων και αντίρροπων εξωτερικών δυνάμεων καταδεικνύεται στην πρόσφατη παγκόσμια έρευνα της EY, Sustainable Value Study.
Σύμφωνα με τις επιχειρήσεις που συμμετείχαν στην έρευνα, η πρόοδος για τη βιώσιμη ανάπτυξη έχει επιβραδυνθεί, με τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (GHG) να έχει περιοριστεί, κατά μέσο όρο, στο 20%, σε σύγκριση με 30% το 2022.
Παράλληλα, πολλές επιχειρήσεις παρατείνουν τις προθεσμίες που έχουν θέσει για την επίτευξη των στόχων τους, με τα χρονικά ορόσημα να μετατοπίζονται, κατά μέσο όρο, από το 2036 στο 2050, καθώς απαιτούνται επενδύσεις μεγάλης κλίμακας, σχεδιασμός και συνεργασία μεταξύ των κλάδων της οικονομίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο το 34% των ερωτηθέντων σχεδιάζουν να αυξήσουν τις επενδύσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, από 61% το 2022.
Επιπλέον, ο αριθμός των δράσεων που αναλαμβάνουν οι οργανισμοί σχετικά με το κλίμα έχει επίσης μειωθεί, από 10 ενέργειες κατά μέσο όρο το 2022, σε μόλις τέσσερεις, από τα συνολικά 32 σημεία αναφοράς που παρακολουθεί η έρευνα.
Παρά τις προκλήσεις, η έρευνα εξακολουθεί να αναδεικνύει τα σημαντικά χρηματοοικονομικά οφέλη που προκύπτουν από την υλοποίηση πρωτοβουλιών βιώσιμης ανάπτυξης, με το 52% των ερωτηθέντων να δηλώνουν ότι έχουν αποκομίσει από σχετικές δράσεις, χρηματοοικονομική αξία που υπερβαίνει τις προσδοκίες τους.
Επιπλέον, το 63% των ερωτηθέντων παρατήρησαν καλύτερες από τις αναμενόμενες βελτιώσεις στην αξία του προϊόντος και του brand του.
Αντίστοιχα, στη χώρα μας, σύμφωνα με την έρευνα Sustainability Value Study Ελλάδα 2023, που παρουσίασε η EY Ελλάδος τον Ιούλιο του 2023, το 45% των ελληνικών επιχειρήσεων του δείγματος αποκόμισαν υψηλότερη χρηματοοικονομική αξία από τις πρωτοβουλίες τους για το κλίμα, σε σχέση με τις προσδοκίες τους.
Η μελέτη υπογραμμίζει, επίσης, την ανάγκη οι επικεφαλής βιώσιμης ανάπτυξης (CSOs), να γίνουν καταλύτες του μετασχηματισμού.
Σύμφωνα με τα δεδομένα, οι οργανισμοί σημειώνουν μεγαλύτερη επιτυχία στα προγράμματα βιώσιμης ανάπτυξης, όταν οι CSOs έχουν τη δύναμη να δρουν μετασχηματιστικά, λαμβάνοντας σαφή εντολή από τη διοίκηση και έχοντας σημαντική επιρροή στον οργανισμό, ενεργό ρόλο στη χάραξη της εταιρικής στρατηγικής, καθώς και την αρμοδιότητα να αξιολογούν τις επιδόσεις των υπόλοιπων στελεχών ως προς τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης.
