Με ένα φιλί στην Αχτσιόγλου και μια συνάντηση με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο ο Στέφανος Κασσελάκης -που πήρε και τον Δημήτρη Βίτσα τηλέφωνο να του ευχηθεί για την ονομαστική του εορτή- επιχειρεί να διασπάσει όχι τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά την εσωκομματική αντιπολίτευση και την ‘Ομπρέλα».
Οι πληροφορίες λένε πως η Έφη Αχτσιόγλου συναντήθηκαν και μίλησαν για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, μια νέα τάση εμφανίστηκε από τους Τεμπονέρα και Βουτυράκου με κείμενο 27 στελεχών και ο Νίκης Φίλης ξαναχτύπησε με άρθρο στην Αυγή.
«Θεωρώ παράσημο την εκτός Καταστατικού και προγράμματος του κόμματος επιχειρούμενη διαγραφή μου από έναν αρχηγό που λειτουργεί ως διευθύνων σύμβουλος εταιρείας» γράφει ο Νίκος Φίλης.
Το προφίλ του Κασσελάκη , όπως λέει, δεν έχει σχέση με την Αριστερά ή την Κεντροαριστερά. Μόλις 6% τον κατατάσσει στην Αριστερά! Οι περισσότεροι πολίτες τον θεωρούν δεξιό ή κεντροδεξιό (32%) ή δεν του αποδίδουν καμία πολιτική τοποθέτηση (22%).
«Αν με την εμφάνισή του ο Κασσελάκης δημιουργεί ένα κοινωνικό-πολιτικό τείχος απέναντί του και ισχυρές ρωγμές αξιοπιστίας στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, που αποτυπώνονται ως δημοσκοπική καθίζηση, πώς μπορεί να ανακάμψει η Ριζοσπαστική Αριστερά;».
«Νομίζω ότι με προσήλωση εκτελεί αποστολή, τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενός τύπου Δημοκρατικού Κόμματος Μπάιντεν, όπως ο ίδιος έχει ομολογήσει, και μάλιστα με μεθόδους Τραμπ, – όχι τη μετατροπή του σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα».
Για το ιστορικό στέλεχος της ανανεωτικής αριστεράς από την εποχή του ΚΚΕ εσωτερικού ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τελειώσει, αλλά «μια νέα γενιά αγωνιστών θα κληθεί να αναλάβει την ευθύνη για την υπόθεση της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς».
Πιθανόν αυτή η νέα γενιά να έρχεται με το κείμενο των 27 «για «Δίκτυο Εναλλακτικής Κοινωνικής Αριστεράς» που πιστεύει ότι ‘η προεδρική εκλογή του Σεπτεμβρίου, παρά τις αδυναμίες της διαδικασίας και τη διεξαγωγή της πριν από το συνέδριο, είναι μια ευκαιρία για μια «νέα αρχή» για τον δημοκρατικό και προοδευτικό χώρο».
«Ο επικεφαλής μαζί με το υπόλοιπο κόμμα επωμίζονται την ιστορική ευθύνη να αναζητήσουν νέες προτάσεις και οδηγήσουν τον χώρο σε νέες ιστορικές αναγκαιότητες. Η αναζήτηση αυτή δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιορίζεται σε μια απολίτικη μάχη γραφειοκρατικών χαρακωμάτων με έπαθλο την αναπαραγωγή των παθογενειών του παρελθόντος».
Οι «27» παίρνουν αποστάσεις από τις δυο τάσεις που κονταροχτυπιούνται θέλοντας να αποτελέσουν μια νέα τάση από το μέλλον:
«Δεν θέλουμε ένα κόμμα ρευστοποιημένο, τυχοδιωκτικό, χωρίς ταξικές προτεραιότητες, ούτε όμως ένα κόμμα της πολιτικής περιχαράκωσης και της άρνησης να βάλει τα «χέρια στη φωτιά». Οι προτεινόμενες λύσεις, άμεσα ή έμμεσα, οδηγούν είτε σε μια διάχυση του κόμματος σε «εκσυγχρονιστικά» αρχηγοκεντρικά πρότυπα, είτε σε ένα κόμμα διαμαρτυρίας, αντίστασης και περιχαράκωσης».
Το πρόβλημα για την ανανεωτική αριστερά μπορεί να είναι αυτή η πολυδιάσπαση καθώς το κόμμα με τη νέα ηγεσία βαδίζει σε ένα συνέδριο που μπορεί να οδηγήσει όχι σε δύο, αλλά περισσότερα κόμματα συν την μαζική αποχώρηση και ιδιώτευση χιλιάδων μελών και στελεχών που άρχισε ήδη.
Ο Στέφανος Κασσελάκης στο μεταξύ εδραιώνει την ηγεσία του, εμφανίζεται τόσο αρχηγικός όσο και ενωτικός σε συμμαχία με μια πλειοψηφία που δεν είχε όταν άρχισε την «πολιορκία» του φρουρίου της Κουμουνδούρου.
Ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ, όπως είχε ανακοινώσει ο Αλέξης Τσίπρας με την παραίτησή του δεν υπάρχει πια και η αναβίωσή του που επιδιώκουν οι νοσταλγοί του μοιάζει δύσκολη έως αδύνατη.
Μένει να δούμε πόσα κόμματα συστεγάζονταν υπό την ομπρέλα του Αλέξη Τσίπρα σε ένα συνασπισμό που δεν μπορεί να εκφράσει ο Στέφανος Κασσελάκης.
Πολύ περισσότερο μένει να δούμε τι θα συμβεί στον ευρύτερο χώρο όχι στην μετά-Τσίπρα, αλλά την μετά-Κασσελάκη εποχή.
