Η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, σχετικά με την υπόθεση της νομιμοποίησης των εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις, δεν ήταν ένας «κεραυνός εν αιθρία», ούτε για τους χιλιάδες δανειολήπτες των οποίων τα δάνεια έχουν μεταβιβαστεί σε funds, ούτε για την κυβέρνηση και φυσικά την αντιπολίτευση.
Όλοι την περίμεναν, με την κρυφή ελπίδα μόνο, “μήπως”…συγκινηθούν οι αξιότιμοι κύριοι αρεοπαγίτες. Το μόνο πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο, για δανειολήπτες και κυβέρνηση κυρίως, είναι η πρωτοφανής σπουδή που έδειξε το δικαστικό σύστημα, σε αντίθεση με τη συνήθη πρακτική έκδοσης των δικαστικών αποφάσεων σε βάθος ακόμα και τριών χρόνων σε ορισμένες διόλου ευκαταφρόνητες υποθέσεις.
Τι θα πράξει, λοιπόν, η κυβέρνηση, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, με αυτό το “δώρο” που της επιφύλαξε το ανώτατο δικαστήριο; Η μέχρι σήμερα εμπειρία δείχνει ότι οι εταιρείες ειδικού σκοπού θέλουν τον πλειστηριασμό του ακινήτου, αφού έτσι έχουν μεγαλύτερο κέρδος από αυτό μιας μακροχρόνιας ρύθμισης του δανείου με τον οφειλέτη.
Από εδώ και στο εξής, αν δεν υπάρξει κάποια κυβερνητική ρύθμιση, θα υποχρεωθεί τουλάχιστον, ως ένα ύστατο μέτρο κοινωνικής προστασίας, η ρητή υποχρέωση υποβολής πραγματικά βιώσιμης πρότασης προς τον δανειολήπτη, αφού λάβει υπόψη της τις πραγματικές οικονομικές δυνατότητές του, έτσι ώστε να μην γίνεται προσχηματικά; Και επιπλέον, δεν θα πρέπει η όποια απόρριψη αντιπρότασης του δανειολήπτη να είναι αιτιολογημένη, προκειμένου να μπορεί να είναι και δικαστικώς ελέγξιμη;
Τα πράγματα πλέον βρίσκονται επί ξηρού ακμής. Οι αλληλοκατηγορίες κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, πάνω από ένα πρωτοφανές σε διαστάσεις και σε παρενέργειες κοινωνικό πρόβλημα, σε κανένα κόμμα δεν προσδίδει υπεροχή και δεν φέρνει ψήφους, όπως ίσως ευαγγελίζονται ορισμένα στελέχη τους – ευτυχώς όχι όλα.
Η επικείμενη βίαιη μεταβίβαση περιουσίας, η μεγαλύτερη που θα συμβεί σε καιρό ειρήνης, πρέπει να βρεθεί τρόπος να ανακοπεί, με διακομματική συναίνεση, γιατί σε διαφορετική περίπτωση η αναγκαία κοινωνική συνοχή, θα υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη. Το πολιτικό σύστημα της χώρας βρίσκεται ήδη προ ιστορικών ευθυνών και μένει να δούμε κατά πόσο μπορεί να τις αναλάβει.
Υπάρχει βέβαια μία τεράστια σύγχυση, προφανώς όχι σκόπιμη από την πλευρά των δανειοληπτών, αλλά μόνο από τράπεζες και διαχειριστές. Πόσα και ποια είναι, σε αριθμό και συνολικό χρηματικό υπόλοιπο, τα πραγματικά δάνεια που αφορούν πρώτη κατοικία, εξαιρουμένων σε πρώτη τουλάχιστον φάση, των επιχειρηματικών δανείων, που έχουν ως εξασφάλιση κατοικίες;
Σημειώνω ότι οι οφειλές από επιχειρηματικά δάνεια αποτελούν πάνω από 80% των κόκκινων δανείων. Αυτά είναι, λοιπόν, το κρίσιμο μέγεθος του Ηρακλή. Επιπλέον, έχουν βγει χιλιάδες διαταγές πληρωμής από οφειλές σε κάρτες. Οι περισσότεροι εξ αυτών διαθέτουν μια πρώτη κατοικία. Τι θα γίνει μ’ αυτούς; Τα καθαρά δάνεια πρώτης κατοικίας δεν είναι τεράστιου ύψους, ώστε να αποτελέσουν πρόβλημα σε σχέση με τον Ηρακλή.
Διαβάστε ακόμη:
