Άρχισε να εκπαιδεύεται στις πουέντ όταν ήταν περίπου 15 ετών, πάνω σε ένα ζευγάρι φθαρμένα παπουτσάκια χορού που τ@ έδωσε ένας φίλος. Όταν στη συνέχεια πήγε στη Σχολή Μπαλέτου του Σαν Φρανσίσκο και αναφέρθηκε στις πουεντ, έλαβε την απάντηση: «Όχι, δεν το κάνουμε αυτό. Είσαι άντρας».
«Για μένα, οι πουέντ είναι απλώς μια μορφή έκφρασης. Δεν είχα κάνει αληθινή προπόνηση στις μύτες μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια, κατά τη διάρκεια δεύτερου έτους μου στο NYU» λέει σήμερα @ Maxfield Haynes.
Έχοντας γεννηθεί στο Κεντάκι, απέκτησε πτυχίο BFA στο NYU Tisch πριν ενταχθεί στο Complexions Contemporary Ballet το 2018. Στην πορεία, εμφανίστηκε στο βίντεο «WTF» του James Whiteside (που έγινε γνωστό από το πάρτι γενεθλίων της Madonna), χόρεψε για τον Dior και τον Cartier, δημιούργησε μια ταινία για το Works & Process Artists Virtual Commissions, χόρεψε στο «O Πέτρος και ο Λύκος» των Isaac Mizrahi και John Heginbotham, εντάχθηκε στη σχολή διδασκόντων στα καλοκαιρινά εντατικά μαθήματα του Joffrey και έγινε πρότυπο για τα non binary άτομα που ασχολούνται με το μπαλέτο.
Κορυφαίο γεγονός στην καριέρα του ήταν το ντεμπούτο ως μέλος των Les Ballets Trockadero de Monte Carlo, της πρωτοποριακής ομάδας drag μπαλέτου, κατά τη διάρκεια της ετήσιας εμφάνισής τους στο Joyce Theater της Νέας Υόρκης. Στους Trocks εξερεύνησε τις προοπτικές του κλασικού ύφους, επιθυμώντας να εμβαθύνει στην τέχνη του με χιούμορ και χωρίς σοβαροφάνεια.
Αυτές τις μέρες ο υπέροχος, ζωηρός και αιθέριος ρόλος από τον «Μαγικό Αυλό» του Μότσαρτ ερμηνεύεται από τ@ Maxfield, που έγινε έτσι το πρώτο non binary άτομο που εμφανίζεται ως «πρίμα μπαλαρίνα» στο μπαλέτο της Μετροπόλιταν Όπερα.
@ Maxfield Haynes είναι ένα σύγχρονο αστέρι του χορού και μέρος μιας νέας γενιάς που μπορεί να είναι αδιαμαρτύρητα ο εαυτός τους.
Οι non binary χορευτές συγκινούν τον κόσμο του χορού, όχι απλώς επειδή διεκδικούν χώρο σε αυτόν, αλλά επειδή δημιουργούν χωρίς να απολογούνται.
Θριαμβεύει σε έναν χώρο όπως το μπαλέτο, όπου το φύλο καθορίζει σχεδόν εξολοκλήρου την καριέρα ενός χορευτή, θολώνοντας τις γραμμές και διαθέτοντας αυτοπεποίθηση ώστε να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο. Δίνει μάχη για να γίνουν οι χώροι της τέχνης περιοχές πραγματικής συναισθηματικής ασφάλειας.
Διαβάστε ακόμη:
