Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Η Αγνή Χρονοπούλου είναι μία καλλιτέχνιδα που καθ’ όλη την διάρκεια της εικαστικής της πορείας, έχει χρησιμοποιήσει πολλά διαφορετικά εκφραστικά μέσα και τεχνικές: καλούπια, γλυπτά από χαρτί, σχέδια, φωτογραφίες, βίντεο. Κι αυτό γιατί για κείνη, το μέσο είναι το μέσο για να “αρθρώσει” εικαστικό λόγο και να εκφράσει τους προβληματισμούς και τις αναζητήσεις της.
Στην τελευταία ατομική της έκθεση με τίτλο “Ο Κήπος των Εσπερίδων’’, που παρουσιάστηκε πρόσφατα στην ArtZone 42 Gallery, δημιουργεί ένα φωτογραφικό έργο από μοντάζ καλειδοσκοπικών θραυσμάτων, μία σειρά από ψηφιακές φωτογραφίες που εμπεριέχουν και επικεντρώνονται στα θέματα που ενδιαφέρουν, που απασχολούν την καλλιτέχνιδα, όπως είναι: η φθορά, ο χρόνος, η στιγμή, οι μύθοι, τα βιβλία του Ελύτη και του Καβάφη.
Η Αγνή Χρονοπούλου ζει στο Παρίσι, στην Αθήνα και στην Τήνο. Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στο Παρίσι Γλυπτική και Κεραμική στην σχολή τέχνης και design – ENSAAMA, Ιστορία της Τέχνης στην École du LOUVRE, Πλαστικές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο PARIS VIII και Μουσειολογία στο Muséum National d’Histoire Naturelle στο Παρίσι.
Πραγματοποιεί επεμβάσεις στο χώρο, όπου δουλεύει συχνά με γύψο ή πηλό, αποτυπώνοντας σε φωτογραφία ή βίντεο στιγμές της εξέλιξής τους. Παράλληλα, έχει ασχοληθεί με το «εικαστικό» βιβλίο ως «μοναδικό αντίτυπο» με τo Musée du Livre d’artiste CLAC στην Γαλλία. Εκτός από τις ατομικές εκθέσεις στο Παρίσι και στην Αθήνα, έχει συμμετάσχει σε πάνω από 60 ομαδικές εκθέσεις στην Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία και Ελλάδα.
“Μετά από μία παγκόσμια πανδημία χρειάστηκε να επανεξετάσω τον κόσμο από διαφορετική οπτική γωνία και σε διαφορετική κλίμακα. Ξεκίνησα ένα έργο, έναν κόσμο χρωμάτων και σχημάτων, από την παρατήρηση των φυτών’’, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει η καλλιτέχνιδα για το έργο της.
Όπου μέσα από αυτή την έκρηξη χρωμάτων και σχημάτων, την αφαίρεση και τις νέες φόρμες που ανακύπτουν, η Αγνή Χρονοπούλου, συνθέτει ένα αφήγημα όπου ο θεατής ακολουθεί μία εικαστική διαδρομή όπου ο ρεαλισμός και το όνειρο συνυπάρχουν σε έναν καινούργιο κόσμο, τον δικό της κόσμο, που μέσα από την δυστοπία και την αμφιβολία, ξεπροβάλλει η αισιοδοξία.
Παράλληλα, μέσα από τη νέα φωτογραφική ενότητα της καλλιτέχνιδας, παρατηρούμε την σύνδεση των έργων της με το βιβλίο που δημιούργησε πριν από τέσσερα χρόνια με θέμα «Τα 1001 χρώματα», αλλά και το παραμύθι «1000 και μία νύχτες» με την ανατολίτικη ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με τον αρχαιοελληνικό μύθο του «Κήπου των Εσπερίδων» που είναι πολύ δυτικός και που για κείνη, είναι ο τέλειος συνδυασμός και η πηγή έμπνευσης, από όπου απορρέει μία σχέση διαχρονική και επίκαιρη ταυτόχρονα.
-Αγνή, πώς ξεκίνησε αυτή η ενότητα έργων, η οποία είναι πολύ διαφορετική από ότι έχετε παρουσιάσει μέχρι σήμερα;
-Ξεκίνησα στις αρχές του 2021, μέσα στην καραντίνα, που ήταν μία κατάσταση πρωτόγνωρη όχι μόνο προσωπικά για μένα, αλλά για την ανθρωπότητα ολόκληρη, να κάνω διαδρομές μέσα στην πόλη του Παρισιού, που ζω και εργάζομαι, με την οικογένειά μου εδώ και πολλά χρόνια.
Αρχικά παρατηρώντας πως η φύση απλώνεται και αναπτύσσεται μέσα στον αστικό ιστό, μέσα από τα πάρκα που στην πόλη μας είναι πολλά και ποικίλα, όπως φυσικά γνωρίζετε. Αυτή ήταν μία περίοδος αυτογνωσίας και προσωπικής ενδοσκόπησης, που μου έδωσε τη δυνατότητα να παρατηρήσω πράγματα που δεν είχα το χρόνο, την ευκαιρία και την ελευθερία να το κάνω νωρίτερα. Η έλλειψη ανθρώπων από την μία, οχημάτων και θορύβου από την άλλη, με βοήθησαν να εναρμονιστώ με τους ρυθμούς της φύσης και να τους ακολουθήσω ενστικτωδώς, καθημερινά.
