Ένα δείπνο πολλών εκατομμυρίων δολαρίων διοργάνωσε στο Παλμ Μπιτς στην Φλόριντα ο «δικός μας» Τζoν Πόλσον προκειμένου να ενισχύσει την υποψηφιότητα του Ντ. Τραμπ για την προεδρία των ΗΠΑ αλλά και την δική του για τον θώκο του υπουργού Οικονομικών.
Πρόκειται για ένα κάλεσμα που έτρεξε προσωπικά ο Αμερικανός μεγαλοεπενδυτής προκειμένου να συγκεντρώσει σήμερα δίπλα στον Ντόναλντ Τραμπ τον αφρό της επιχειρηματικής ζωής των ΗΠΑ.
Για να γίνει αντιληπτό το οικονομικό βάρος όσων θα συμμετάσχουν στο δείπνο, η τιμή συμμετοχής ξεκινάει από 250.000 δολάρια το άτομο και φτάνει τα 815.000 δολάρια για όσους θέλουν να καθίσουν στο τραπέζι του υποψήφιου Προέδρου.
Πληροφορίες από διεθνή μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι από το συγκεκριμένο δείπνο θα συγκεντρωθούν περισσότερα από 100 εκατ. δολάρια τα οποία και φυσικά θα χρηματοδοτήσουν την προεκλογική εκστρατεία του εκκεντρικού μεγιστάνα.
Ωστόσο πιθανή επιλογή του Τζον Πόλσον στη θέση του επόμενου υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ αποκτά μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον και μάλιστα με άρωμα ελληνικό.
Σε αυτή την περίπτωση ο Αμερικανός μεγαλοεπενδυτής θα πρέπει να προχωρήσει σε συμφωνία δεοντολογίας, δηλώνοντας από ποιες επενδυτικές δραστηριότητες αποχωρεί, προκειμένου να εγκριθεί η υποψηφιότητά του από τα νομοθετικά σώματα.
Σημειώνεται ότι έτσι έπραξε και ο στενός του φίλος και συν-επενδυτής στην Ελλάδα Γουίλμπουρ Ρος, το 2016, προκειμένου να αναλάβει τη θέση του υπουργού Εμπορίου, δηλώνοντας, μεταξύ άλλων, την άμεση αποχώρησή του από τη Eurobank και σε δεύτερο χρόνο από την Κύπρο.
Αντίστοιχα και ο Πόλσον θα ανακοινώσει και την συνολική επενδυτική στρατηγική που θα ακολουθεί στην Ελλάδα και συγκεκριμένα αν και σε ποιες τοποθετήσεις του θα παραμείνει.
Τι θα σημαίνει για την Ελλάδα
Βέβαια η επιλογή ενός γνώστη της ελληνικής οικονομίας στην θέση του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ αποκτά αμέσως τεράστια οφέλη είτε σε περιόδους με αρνητικό κλίμα είτε σε περιόδους –όπως σήμερα– που η χώρα μας βρίσκεται στον δρόμο της σταθερότητας.
Όπως εξηγούν τραπεζικοί παράγοντες έχοντας ο κ. Πόλσον γνώση καταστάσεων, προσώπων και της προοπτικής της ελληνικής οικονομίας, θα αρκεί μια θετική φράση του γι’ αυτήν, σε περίπτωση αναταράξεων, για να λειτουργήσει σταθεροποιητικά, ή ακόμη καλύτερα σε φυσιολογικές συνθήκες να κινητοποιήσει σημαντικά αμερικανικά (και όχι μόνο) κεφάλαια για επενδύσεις στην Ελλάδα.
Πρακτική που είχε υιοθετήσει και ο κ. Ρος, που επισκέφτηκε επανειλημμένα τη χώρα μας ως υπουργός, ενθάρρυνε Αμερικανούς επενδυτές να εμπιστευτούν την ελληνική οικονομία, συμβούλευσε Έλληνες επιχειρηματίες να συνεργαστούν με αυτούς και όσοι τον άκουσαν δεν έχασαν.
Προϋπόθεση όλων, βέβαια, οι γενικότερες σχέσεις Αθήνας – Ουάσινγκτον να παραμείνουν στο σημερινό εξαιρετικό τους σημείο.
Ψήφος εμπιστοσύνης
Την ίδια στιγμή ο μεγαλομέτοχος της Τράπεζας Πειραιώς, με ποσοστό 18,62%, στηρίζει με κάθε ευκαιρία την ελληνική οικονομία και τις προοπτικές της.
Ενδεικτική είναι άλλωστε η πρόσφατη τοποθέτησή του στο συνέδριο της Capital Link στη Νέα Υόρκη.
«Νομίζω ότι θα ήταν πολύ νωρίς να βγούμε από την ελληνική αγορά. Πιστεύω ότι υπάρχει πολύ περισσότερο περιθώριο για να “τρέξουμε”. Και στην ουσία, αν δεν είσαι πωλητής είσαι αγοραστής», τόνισε ο κ. Πόλσον.
Παράλληλα, υπογράμμισε τις μεγάλες προοπτικές της μετοχής της Τράπεζας Πειραιώς, παρά τη μεγάλη άνοδο που έχει σημειώσει.
Όπως επισήμανε ο Αμερικανός μεγαλοεπενδυτής, παρά την μεγάλη άνοδο της μετοχής διαπραγματεύεται μόλις 4,4 φορές τα κέρδη και στο 50% της λογιστικής της αξίας, αποτίμηση που αντιστοιχεί στο μισό της αποτίμησης που απολαμβάνει μια μέση τράπεζα στις ΗΠΑ.
Στο ίδιο φόρουμ τρία χρόνια νωρίτερα είχε εκφράσει την εμπιστοσύνη του στην πορεία της ελληνικής οικονομίας και ιδίως των τραπεζών.
Αυτοδεσμεύτηκε ότι θα αυξήσει σύντομα την επενδυτική του παρουσία στην εγχώρια αγορά, ενώ έκανε θετικά σχόλια για τον πρωθυπουργό:
«Το αυξανόμενο ενδιαφέρον των επενδυτών για την Ελλάδα δεν αποτελεί έκπληξη, με δεδομένη την εμπιστοσύνη που υπάρχει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Έχει μεγάλη διαφορά να επενδύεις σε μια χώρα όπου η κυβέρνηση έχει σταθερή οικονομική πολιτική και καλωσορίζει τους επενδυτές».
Ενώ αργότερα δήλωνε πως «όπως ο θρυλικός φοίνικας, η Ελλάδα ανεβαίνει από το προηγούμενο στάδιο όπου βρισκόταν και εξελίσσεται σε έναν νέο Ευρωπαίο οικονομικό ηγέτη».
Οι επενδύσεις
Η σχέση του Τζoν Πόλσον με την Ελλάδα ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2012, όπου σε συνέντευξή του στο Bloomberg είχε εκτιμήσει ότι «η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει έως τα τέλη… Μαρτίου, γεγονός που θα προκαλέσει κατάρρευση του ευρώ».
Αφού πρώτα διαψεύστηκε από τις εξελίξεις στη συνέχεια προχώρησε σε επενδυτικές κινήσεις, καθώς τοποθετήθηκε διαδοχικά στις Τράπεζα Πειραιώς και Alpha Bank, επενδύοντας αρχικά σχεδόν 800 εκατ. ευρώ, συμμετέχοντας στις ανακεφαλαιοποιήσεις του 2014 και 2015, για να φτάσει κάποια στιγμή να χάνει περισσότερα από τα 700 εκατ. ευρώ.
Η ιστορία έδειξε ότι όχι μόνο δεν απογοητεύτηκε αλλά περίμενε, και από μεγάλος χαμένος επέστρεψε στην πρώτη γραμμή.
Το κλίμα για την Ελλάδα άλλαξε και ιδιαίτερα μετά το 2019 η βελτίωση που πέτυχε η οικονομίας ήταν ραγδαία.
Όχι μόνο στήριξε την αρχική του επένδυση στις δύο ελληνικές τράπεζες αλλά σταδιακά ενίσχυσε την θέση του στην Τράπεζα Πειραιώς, αυξάνοντας τη συμμετοχή του από το 6,7% στο 18,6%, δείχνοντας ότι θέλει να παραμείνει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, προσπαθώντας φυσικά να «ρεφάρει» και τις τεράστιες ζημίες που καταγράφει.
Το μεγάλο «τζαρτζάρισμα»
Υπενθυμίζεται ωστόσο ότι οι σχέσεις του με την ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν πάντα ρόδινες.
Το φθινόπωρο του 2020 επιχείρησε το colpo grosso της ΑΜΚ στην Τράπεζα Πειραιώς, επιχειρώντας μέσω μιας ΑΜΚ 800 εκατ. ευρώ να «αγοράσει» πολλαπλάσια κεφάλαια, κάτι που θα τον έκανε απόλυτο κυρίαρχο της ελληνικής τράπεζας.
Σχέδιο όμως που η κυβέρνηση απέτρεψε, υποχρεώνοντάς τον να μετάσχει τελικά στην ΑΜΚ, αλλά σε πραγματικές αποτιμήσεις, καταβάλλοντας 265 εκατ. ευρώ.
Σήμερα το ποσοστό του στην Τράπεζα Πειραιώς παρέμεινε αμετάβλητο και μετά την πρόσφατη αποεπένδυση του ΤΧΣ, ενώ στην Alpha Bank μετά την είσοδο του Χένρι Χόλτερμαν επέλεξε να μειώσει τη συμμετοχή του λίγο κάτω από το 5%.
Με το turn around story του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και την εκτόξευση των μετοχών των τεσσάρων συστημικών, οι θέσεις του στις δύο τράπεζες πλησιάζουν το 1,1 δισ. ευρώ.
Τραπεζικοί παράγοντες που παρακολουθούν την επενδυτική του στρατηγική στην Ελλάδα εκτιμούν ότι πλέον έχει ρεφάρει και μάλιστα βλέπει πολύ πιο ψηλά.
Ο μύθος του
Ο Πόλσον δημιούργησε τον μύθο του στοιχηματίζοντας εναντίον των αμερικανικών ενυπόθηκων δανείων την περίοδο 2007-2008.
Όταν η φούσκα έσκασε, αποκόμισε τεράστια κέρδη από το «σορτάρισμα», πάνω από 15 δισ. δολάρια για την Paulson & Co., την οποία είχε ιδρύσει το 1994.
Η περίπτωσή του έγινε βιβλίο και κινηματογραφική ταινία με τίτλο «Το μεγάλο σορτάρισμα».
Το 2011 τα υπό διαχείριση κεφάλαια της εταιρείας του εκτινάχθηκαν στο ιστορικό υψηλό των 38 δισ. δολαρίων.
Ακολούθησε, όμως, σειρά λανθασμένων επιλογών.
Οπως «σορτάρισμα» στο ευρώ, τοποθετήσεις σε μετοχές του κλάδου της υγείας (με βατερλό στη φαρμακευτική Valeant Pharmaceuticals), στοιχήματα εναντίον των γερμανικών ομολόγων.
Οι εν λόγω απώλειες τον οδήγησαν να αλλάξει ρότα. Επέστρεψε κεφάλαια στους μετόχους και έκτοτε κινείται ως Family Office.
Η μάχη των κεφαλαιοποιήσεων για μια θέση στην… ελίτ του Χρηματιστηρίου Αθηνών και τον FTSE 25 -Τα πάντα κρίνονται εντός του Απριλίου – Ο (σίγουρος) Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, η Intrakat και οι άλλοι – Τι αλλαγές φέρνει ο νέος κανονισμός!
Με μεγάλο ενδιαφέρον εξελίσσεται η μάχη των κεφαλαιοποιήσεων στο ελληνικό χρηματιστήριο, τόσο στο χώρο του Large Cap, δηλαδή στην ελίτ των 25 μεγαλύτερων εισηγμένων της χώρας, τον FTSE 25, όσο και στον Mid Cap που φιλοξενεί τις είκοσι της μεσαίας αποτίμησης, που κατά τεκμήριο είναι και ο χώρος που «τροφοδοτεί» τον Large Cap με τις καινούριες, ανερχόμενες αξίες.
Η άνοδος των τιμών των μετοχών όλα τα τελευταία χρόνια, η ενισχυμένη παρουσία ξένων επενδυτών, αλλά και οι προοπτικές που διαμορφώνονται μετά την αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας και την προοπτική επανόδου του Χ.Α. στις ώριμες αγορές, άρα στη μεγάλη «πίτα» κεφαλαίων, έχει αυξήσει το ενδιαφέρον για συμμετοχή στους δείκτες, οι οποίοι λειτουργούν ως επενδυτικές «πυξίδες» για πληθώρα χαρτοφυλακίων.
Σημειώνεται πως η επιτροπή αξιολόγησης της ΕΧΑΕ για το ποιες μετοχές θα εισαχθούν ή θα αφαιρεθούν από το δείκτη FTSE 25 θα συγκληθεί το Μάιο, η περίοδος «ζυγίσματος» θα είναι ολόκληρος ο Απρίλιος, ενώ οι αλλαγές θα τεθούν σε ισχύ μετά την τρίτη Παρασκευή του Ιουνίου, δηλαδή σε λιγότερο από τρεις μήνες.
Μικρό καλάθι για αλλαγές στον FTSE 25
Σε ό,τι αφορά τις θρυλούμενες αλλαγές στον FTSE 25, σίγουρη είναι η εισαγωγή της μετοχής του Διεθνούς Αεροδρομίου Αθηνών που με κεφαλαιοποίηση 2,53 δισ. ευρώ πλασάρεται (με σημερινά δεδομένα) στη 12η θέση στον Large Cap, οπότε δικαιωματικά στην προσεχή αναθεώρηση θα εισαχθεί.
Σύμφωνα με τον κανονισμό, μια μετοχή για να εισαχθεί στον FTSE 25, θα πρέπει να έχει συμπληρώσει ελάχιστο δείγμα γραφής τις 30 συνεδριάσεις, να έχει 15% διασπορά, αλλά και να δείξει ρευστότητα (liquidity) πάνω από 20%.
Παράλληλα, με το νέο αναθεωρημένο κανονισμό, πλέον ως δείγμα γραφής δεν λαμβάνεται η τελευταία συνεδρίαση της προθεσμίας, αλλά ολόκληρος ο μήνας, έτσι ώστε να αποφεύγονται το… έντεχνο ρετουσάρισμα και μανιπουλάρισμα.
Πρόκειται για μια πολύ σωστή (νέα) διάταξη, σαφώς πιο αντικειμενική και πιο αντιπροσωπευτική.
Βεβαίως, η απορία όλων είναι γιατί αυτή η διάταξη, άργησε τόσο πολύ να εφαρμοστεί! Η κοινή λογική της αγοράς, αυτό υπαγορεύει!
Σημειώνεται πως η περίοδος της εξαμηνιαίας αναδιάρθρωσης των δεικτών FTSE γίνεται δύο φορές το χρόνο, με τις εξεταζόμενες περιόδους να είναι από την 1η Μαΐου έως τις 30 Οκτωβρίου και τη δεύτερη από την 1η Νοεμβρίου έως τις 30 Απριλίου.
Έτερη μετοχή του Mid Cap που έχει πιθανότητες να εισαχθεί στον FTSE 25 στην προσεχή αναθεώρηση είναι η Intrakat, η οποία έχει ανέβει πολλές… πίστες την τελευταία διετία, άμα της εξαγοράς από την ομάδα των εφοπλιστών.
Με αποτίμηση σήμερα τα 831 εκατ. ευρώ, ξεπερνά ήδη τέσσερις μετοχές του Large Cap, Quest Συμμετοχών (606 εκατ.), ΕΥΔΑΠ (607 εκατ.), Autohellas (675 εκατ.) και Σαράντης (786), εντούτοις, όπως λέει ο κανονισμός, για να εισαχθεί στο δείκτη, θα πρέπει να έχει φτάσει την 20η θέση του Χ.Α.
Η Intrakat και τι ισχύει με τις αλλαγές
Με τα σημερινά δεδομένα, η Intrakat είναι στην 21η θέση του Χ.Α., οπότε θα έχει ενδιαφέρον όλη η «μάχη» που θα γίνει εντός του Απριλίου.
Για να εισαχθεί μια μετοχή στον FTSE 25, δεν αρκεί να έχει ξεπεράσει την τελευταία του εν λόγω δείκτη, αλλά να έχει μπει μέσα στις είκοσι πρώτες.
Ομοίως, για να εκπέσει μια μετοχή από τον FTSE 25 δεν αρκεί μόνο να την ξεπεράσει κάποια μετοχή της μεσαίας κεφαλαιοποίησης, αλλά θα πρέπει να πέσει στην 31η θέση του Χ.Α.
Με τα σημερινά δεδομένα, η Quest Συμμετοχών που είναι η τελευταία στον Large Cap με αποτίμηση 606 εκατ. ευρώ, είναι στην 28η θέση του Χ.Α. καθώς την ξεπερνούν από τον Mid Cap οι Intrakat, Intralot και ΟΛΠ.
Δηλαδή, αν και μετά το πέρας του Απριλίου, οι ισορροπίες παραμείνουν ως έχουν σήμερα, τότε δεν θα υπάρξει κάποια άλλη αλλαγή πριν της εισαγωγής του ΔΑΑ στον FTSE 25 που είναι πάνω από την 20η θέση, οπότε αναγκαστικά η τελευταία του Large Cap, εν προκειμένω η Quest ή η ΕΥΔΑΠ, θα περάσει στον Mid Cap.
Η ΕΧΑΕ επιλέγει να θέτει αυστηρότερα κριτήρια εισαγωγής – αλλά και διαγραφής – από το δείκτη FTSE 25, καθώς αποτελεί ένα δείκτη στον οποίο βασίζονται πολλές συναλλαγές διεθνούς ενδιαφέροντος και δεν είναι καλό να γίνονται συχνές αλλαγές, δηλαδή να αλλάζει το μωσαϊκό και η σύνθεσή του συχνά.
Παρόμοιες «σφικτές» διατάξεις εφαρμόζονται και στο εξωτερικό.
Η μεγάλη αδικία για τον Σταύρο Παπασταύρου: Δικαιώθηκε μετά από 6 χρόνια μάχης με το «παρά- σύστημα ΣΥΡΙΖΑ», για να απομακρυνθεί τώρα για ένα ατυχές συμβάν που προκάλεσε δυσανάλογο θόρυβο!
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι ο πρώην Υπ. Επικρατείας Σταύρος Παπασταύρου, που αποπέμφθηκε από την κυβέρνηση με απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για ένα ατυχές περιστατικό, μολονότι βρισκόταν σε διατεταγμένη υπηρεσία – ειδική αποστολή με εντολή άνωθεν, προκειμένου να επιχειρήσει να συμβιβάσει – γεφυρώσει μια εν εξελίξει κρίση μεταξύ της κυβέρνησης και πανίσχυρου εκδοτικού- επιχειρηματικού συγκροτήματος συνιστά μια τεράστια αδικία προς το πρόσωπο ενός χαρισματικού ανθρώπου, έγκυρου νομικού, ικανού διαπραγματευτή απόλυτης εμπιστοσύνης!
Ο Σταύρος Παπασταύρου, εκ των πιο στενών συνεργατών του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά κατά την κρίσιμη διακυβέρνηση της χώρας την περίοδο 2012-14 (τότε σώθηκε η παρτίδα) για όποιον τυχόν δεν θυμάται, αποτέλεσε ένα παρολίγον εξιλαστήριο θύμα των διώξεων λάσπης που εξαπέλυσε το «παρά-σύστημα ΣΥΡΙΖΑ» προκειμένου να σπιλώσει και να «καταδικάσει» ποινικά και ηθικά τους …καθεστωτικούς – ταξικούς εχθρούς του, μέσα από κατηγορίες κατασκευασμένες!
Και είναι γεγονός ότι ο Σταύρος Παπασταύρου μετά από αγώνες έξι χρόνων, όπου προσπαθούσε να αποδείξει ότι «δεν είναι ελέφαντας» απέναντι σε υπόγειους και υπόπτους μηχανισμούς, που κατασκεύαζαν ενόχους διαφθοράς και διαπλοκής στην κοινή γνώμη, δημιουργώντας εντυπώσεις για να αποκομίσουν πολιτικά ωφέλη, κατάφερε να δικαιωθεί, με τεράστιο προσωπικό κόστος και τίμημα και σταδιακά να αποκαταστήσει την κανονικότητα στην επαγγελματική του ζωή, με αποκορύφωμα την επιστροφή του στον δημόσιο βίο και τη θέση του Υπ. Επικρατείας που ανέλαβε μετά τις εκλογές!
Και είναι πραγματικά άδικο μετά από τέτοια μάχη με τα υπόγεια συστήματα και τα παραδικαστικά, αφού κατάφερε να δικαιωθεί και να αποτινάξει την λάσπη, να έρχεται ένα ατυχές περιστατικό, μια εντολή διαπραγμάτευσης και όχι αυτόνομη ενέργεια ιδία βουλήσει, και να τον στιγματίζει ξανά για την επαφή με τα ισχυρά οικονομικά και εκδοτικά κέντρα!
Η πρόσφατη αυτή ιστορία με την δυσάρεστη πολιτική εξέλιξη, αδικεί πέραν πάσης αμφιβολίας έναν άνθρωπο – αγωνιστή, που κυνηγήθηκε από τους εχθρούς της παράταξης και όλους όσοι επωφελήθηκαν παντί τρόπο από την παντοκρατορία του ΣΥΡΙΖΑ και των κομματικών μηχανισμών του καθώς και από τα παράκεντρα που έπαιξαν τον βρώμικο ρόλο!
Και κατά τη γνώμη μου πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι ο πρωθυπουργός γνωρίζει καλά, ξέρει μέσα του, ότι ο Σταύρος Παπασταύρου αδικήθηκε, υπήρξε αυτή τη φορά το εξιλαστήριο θύμα ενός ατυχούς συμβάντος, ενός ασήμαντου γεγονότος που πήρε έκταση και προκάλεσε δυσανάλογο θόρυβο!
Και η αλήθεια είναι πως η απουσία Παπασταύρου συνιστά μια μεγάλη απώλεια και για το Μαξίμου, που φαντάζει αδύναμο, αλλά και για τον πρωθυπουργό προσωπικά, καθώς έστω προσωρινά έχει αδρανοποιηθεί ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης, με εμπειρία στις διαπραγματεύσεις, αποδοχή από την Δικαιοσύνη αλλά και ικανότητα στην διαχείριση των ισχυρών επιχειρηματικών, τραπεζικών και οικονομικών παραγόντων!
Ποιον μεσήλικα σκαφάτο μάνατζερ, με συμπεριφορά νεόπλουτου, αποκαλούν στην πιάτσα «ο μποτοξάκιας»; Και γιατί;
Για να ξέρετε, επειδή η αγορά ενίοτε ξέρει τα πάντα και ομολογουμένως είναι πολύ σκληρή, ιδίως με τους τυχάρπαστους και γραφικούς διαχειριστές που χωρίς ρίσκο και εκ του ασφαλούς παριστάνουν ότι κάποιοι είναι με τα λεφτά των μετόχων και επενδυτών, σας πληροφορώ ότι υπάρχει κάποιος μεσήλικας μάνατζερ, φαντασμένος νεόπλουτος, που αρμενίζει τα πέλαγα με το πανάκριβο σκάφος του (έχω και κότερο πάμε μια βόλτα), τον οποίο η πιάτσα κοροϊδεύει πίσω από την πλάτη του και τον αποκαλεί «ο μποτοξάκιας»! Γιατί άραγε;
Το μεγαλύτερο δίδυμο απατεώνων – νταραβεριτζήδων, στον καλλιτεχνικό- αθλητικό – επιχειρηματικό χώρο!
Ποιο είναι το μεγαλύτερο δίδυμο (από τον καλλιτεχνικό – αθλητικό – επιχειρηματικό χώρο) απατεώνων και νταραβεριτζήδων, της χειρίστης υποστάθμης, της διαφθοράς, της ακολασίας, της ανηθικότητας, του δήθεν, δυο γλείφτες – δημοσιοσχετίστες χωρίς φραγμό, χωρίς όριο και χωρίς μέτρο σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής τους!
