Όσοι γνωρίζουν τον Σταύρο Θεοδωράκη ήξεραν τι να περιμένουν στη χθεσινή συνέντευξη των Πρωταγωνιστών με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Το κλίμα θα ήταν φιλικό, όλα θα ήταν συμφωνημένα, θα υπήρχε μίνιμουμ «ζόρι» και όπως πάντα η σκηνοθεσία, και όχι η δημοσιογραφική δουλειά, ήταν σε πρώτο πλάνο.

Εναλλακτικά πλάνα, close up στο πρόσωπο του Θεοδωράκη με το μόνιμα απλανές και απορημένο βλέμμα του (που πολλές φορές σε κάνει να αναρωτιέσαι αν κατάλαβε τι του απάντησε ο συνομιλητής του) και ένα φινάλε – ορισμό της γραφικότητας, ελάχιστα πιο γραφικό από το πλάνο που ο Θεοδωράκης τραβάει φωτογραφίες με το κινητό και ο Κυριάκος Μητσοτάκης «δουλεύει» στο γραφείο του.

Ακόμη και οι συμφωνημένα -δήθεν- «σκληρές» ερωτήσεις δεν είχαν κάποια follow up ερώτηση, καθιστώντας το πεδίο ελεύθερο για να εκφραστούν οι απόψεις του Πρωθυπουργού χωρίς ιδιαίτερο αντίλογο.

Πολλοί ρωτούσαν τι ήθελε να πει ο Θεοδωράκης με το κλείσιμο της εκπομπής με την αναφορά του στην «οργή» κτλ.

Θα σας αποκαλύψω τι εννοούσε. Τίποτα. Ήταν απλά ο εγωκεντρικός τρόπος του να πει κάτι, υποτίθεται βαθυστόχαστο, για να διατηρήσει το «μύθο» του ψαγμένου τον οποίο νομίζει ότι διατηρεί.

Για το δε πλάνο του κλεισίματος, όπου ο Σταύρος κουνάει το χέρι στον Πρωθυπουργό, και αυτός πίσω από το τζάμι βάζει τον σύρτη στην πόρτα του Μαξίμου, να πούμε άξιος ο εμπνευστής, μπορεί μέχρι και στο Δελφινάριο να γράψει σενάριο.

Αν ήταν ο οποιοσδήποτε άλλος δημοσιογράφος (και όχι αυτός που θα άλλαζε την Ελλάδα) νομίζω ότι η συνέντευξη θα είχε ξεχαστεί πριν καν τελειώσει η εκπομπή, καθώς δεν μάθαμε απολύτως τίποτα νέο.

Μάλιστα, ολόκληρη η συνέντευξη είχε κυκλοφορήσει και δημοσιευτεί στα ΜΜΕ, ειδικά στα σάιτ, πριν καν φτάσουμε στα μισά της εκπομπής, στερώντας από την εκπομπή τα όποια παραπάνω νούμερα τηλεθέασης.

Η δική μου απορία όμως είναι γιατί αποφάσισε να προχωρήσει σε αυτή τη συνέντευξη;

Ο Θεοδωράκης υπήρξε αρχηγός του Ποταμιού, του κόμματος που θα άλλαζε την Ελλάδα χωρίς να τα γκρεμίσει όλα, (μέχρι που του ήρθε η επιφοίτηση να συνεργαστεί – ενωθεί με αυτούς τους οποίους είχε αρχικά έρθει να μας απαλλάξει, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ).

Ο αρχηγός (η επικεφαλής όπως ήθελε να τον αποκαλούν) του Ποταμιού οδηγήθηκε στην ολέθρια αυτή απόφαση ακριβώς επειδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκλέχτηκε πρόεδρος της Ν.Δ. 

Αν στην θέση του είχε επικρατήσει ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης τότε το Ποτάμι θα κέρδιζε ένα κομμάτι των εκσυγχρονιστών – μεταρρυθμιστών ψηφοφόρων και είναι πολύ πιθανό όχι απλά να μην διαλύονταν αλλά να έβγαινε ενισχυμένο.

Μετά ήρθε η αφαίμαξη των στελεχών του Ποταμιού από τη Ν.Δ., με τη ΔΡΑΣΗ, τον Θεοχάρη, τον Αμυρά, τον Ψαριαννό και τέλος με τον Δημήτρη Τσιόδρα, τον μοναδικό πραγματικό σύμβουλο και πολιτικό ον που είχε απομείνει δίπλα του.

Παρόλα αυτά, ο «καλός δημοσιογράφος» σκύβει το κεφάλι (δεν πρόσεξα αν έχει ξαναπάρει και το σακίδιο που του έκοψαν οι άσχετοι επικοινωνιολόγοι του για χάρη του κουστουμιού όταν μπήκε στη Βουλή) και κατηφορίζει στο Μαξίμου για να αναζητήσει τη δημοσιογραφική επιτυχία (την οποία δεν έχει καθόλου πλέον ανάγκη).

Γιατί άραγε; Μήπως είναι το διαχρονικό δέος που τον διακατέχει για τον Πρωθυπουργό της χώρας (το ίδιο ίσχυε και για τον Τσίπρα όταν εκείνος πρωτοανέλαβε Πρωθυπουργός, άσχετα αν «χαλάστηκε» μετά, όταν ο Αλέξης διάλεξε τον Καμμένο αντί γι’ αυτόν);

Μήπως είναι γιατί αναγνωρίζει την προσφορά του Μητσοτάκη, ο οποίος κακά τα ψέματα ήρθε να διαχειριστεί απανωτές κρίσεις και ατυχίες;

Μήπως είναι η ψευδαίσθηση ότι είναι ισότιμος συνομιλητής του Πρωθυπουργού;

Ότι και να είναι καλό δεν του έκανε. Ίσα ίσα έχασε μερικούς πόντους, όχι από τα ρεμάλια του Ρουβίκωνα που πήγαν στο σπίτι του και έγραψαν συνθήματα (ούτε καν δηλαδή, γιατί εκεί κατοικούσε παλαιότερα) αλλά από όσους κάποτε τον ψήφισαν και όσους πίστεψαν σε εκείνον.

Υ.Γ.: Για το ότι «γκρέμισε» την τηλεθέαση του Alpha η συνέντευξη Μητσοτάκη δεν θα σχολιάσουμε τίποτα από το 23,3% στο 9,7%…

Διαβάστε περισσότερα