Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η απόκτηση της ΑΚΤΩΡ από την Ιντρακάτ αλλάζει πλήρως τα δεδομένα στον κατασκευαστικό κλάδο, όπου πλέον 2 μεγάλοι όμιλοι είναι οι κυρίαρχοι – πρωταγωνιστές και οι υπόλοιποι δύο τείνουν να περιοριστούν σε ρόλο «κομπάρσου»!
Είναι γεγονός και δεν δύναται να αμφισβητηθεί ότι την ώρα τούτη οι κατασκευές και τα μεγάλα έργα εξελίσσονται σε «πολυθρόνα για δύο», δηλαδή Ιντρακάτ (που εμπεριέχει και Άκτωρα) και ΓΕΚ Τέρνα, γεγονός που κατέστη σαφές και μέσα από την τελευταία ανάθεση του φράχτη του Έβρου, από Μηταράκη και Θεοδωρικάκο, αρχικού προϋπολογισμού 80 εκατ. ευρώ!
Υπό το πρίσμα αυτό τόσο από την Αβαξ, που έχει ωστόσο ρίξει το βάρος στο έργο μαμούθ του Μετρό της Αθήνας προϋπολογισμού 1,8 δις. ευρώ, όσο και από τον Μυτιληναίο (που ποτέ δεν υπήρξε fan των κατασκευών) αρχίζουν να ακούγονται μουρμούρες…
Και να τα βάζουν – σιωπηλώς- κυρίως με τον υφυπουργό Δημοσίων έργων Γ. Καραγιάννη!!!
Επί του προκειμένου τώρα, τα δεδομένα στον κλάδο των κατασκευών φαίνεται να αλλάζουν δραματικά και ουσιαστικά να οδηγούμαστε στο τέλος της εποχής των ισορροπιών, της μοιρασιάς αλλά και των υπερβολικά χαμηλών εκπτώσεων!
Η άτυπη συμφωνία μεταξύ εργολάβων και Υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών, με τις ευλογίες Μητσοτάκη, Στασινού και λοιπών δυνάμεων, οδηγείται μοιραία σε ένα οριστικό τέλος, καθώς οι κυρίαρχοι του κλάδου θα διεκδικήσουν πλέον εκείνο το κατασκευαστικό αντικείμενο που θεωρούν ότι τους αξίζει και τους αναλογεί και όχι ότι προκύπτει μέσα από την πρώην συμφωνία των 5, που βάσει των εξελίξεων δεν μπορεί πλέον να υφίσταται!
Ωστόσο το ζήτημα που την ώρα τούτη εγείρεται έχει να κάνει με τις μεγάλες εκπτώσεις οι οποίες και πιθανόν θα επιστρέψουν σε περίπτωση που οι εργολάβοι αποφασίσουν να «χτυπήσουν» τα έργα, μετά το σπάσιμο των συμφωνιών που πλέον διαφαίνεται…
