Μου έλεγε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, «μεταξύ τυρού και αχλαδιού», ιστορικό στέλεχος της Κεντροδεξιάς παράταξης, με αναφορές στη βάση του κόμματος και της κοινωνίας αλλά και αποδοχή από τα υψηλά δώματα της κεντρικής εξουσίας, ενθυμούμενος την θρυλική ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου στην ταινία «ο Ατσίδας» (Φίνος φιλμ 1962) ότι, «Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά σήμερα, είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα»!
Και πώς να μην είμαστε! Από τη μια έχουμε τον Τζεφ (το προσωνύμιο από τον Τζεφ Κόλμπυ της Δυναστείας, για να μην παρεξηγηθώ, μέρες που είναι), από την άλλη τον αποκαλούμενο και «Αγκαζέ» που σουλατσάρει «αγκαλίτσα» κάπου μεταξύ κέντρου της Αθήνας και στενών της Μυκόνου (Ματογιάννια), ενώ ιστορία γράφει ο περίφημος «Μπανιέρας» (επειδή ως γνωστόν στην μπανιέρα τα βλέπεις πιο μεγάλα- και στο τέλος το πιστεύεις), που απαθανατίζει σε φωτό τα μεγέθη του (και ενίοτε τα αποστέλλει αρμοδίως)!
Για να μην πω για τον διαβόητο «Μπάμια», που καυχιέται στο ευρύ περιβάλλον του για τις κατακτήσεις στο άλλο φύλο, μολονότι γνωστή μοντέλα, που το όνομα της ενεπλάκη σε ιστορία με πασίγνωστο τραγουδιστή, ισχυρίζεται ότι ο εν λόγω προσομοιάζει (καταλάβατε πού) με …γαριδάκι!
Οι «Μπλονζόν» κατά τον θρυλικό Γ. Λούβαρη
Επί τη ευκαιρία, μια και ο λόγος για παρατσούκλια, αυτά που οι νεότεροι αποκαλούν «nicknames», ανέσυρα στη μνήμη μου μια θρυλική ατάκα του εμβληματικού Γιώργου Λούβαρη, κατά την εποχή της κυριαρχίας Σ. Κόκκαλη στον Ολυμπιακό!
Ο αποκαλούμενος και «Αδίστακτος» από τον Τύπο της εποχής, που ωστόσο είχε απίστευτο χιούμορ, συνήθιζε να αποκαλεί «Μπλονζόν» τις διάφορες επώνυμες παρέες που προσκολλήονται στους εκάστοτε ισχυρούς της πολιτικής, των επιχειρήσεων και του ποδοσφαίρου!
Και για να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στον παντοδύναμο της εποχής, «μπλονζάρουν» σαν τον τερματοφύλακα για να πέσουν κοντά στα πόδια του!!!
Και όπως σωστά είχε προβλέψει ο Γιώργος Λούβαρης, οι επώνυμες παρέες των «Μπλονζόν» είναι διαχρονικές, διατηρούνται και ανανεώνονται κατά τις δεκαετίες!
Οι «βουτιές», πότε εδώ και πότε εκεί, πάνε σύννεφο!
