Θα αναφερθώ σε ένα θέμα που πολύ λίγο δυστυχώς απασχολεί τον κόσμο και λιγότερο, ακόμα δυστυχέστερα τα Μέσα Ενημέρωσης, πλην ελαχίστων (καταγραφικών συνήθως αναφορών) εξαιρέσεων.

Στην 27η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα, που διεξάγεται στην Αίγυπτο αυτές τις μέρες, θα παραστούν σχεδόν όλοι οι ηγέτες του πλανήτη, αν και αρχικά αρκετοί εξ αυτών είχαν δηλώσει “απασχολημένοι”.

Άραγε, τι σπουδαιότερο μπορεί να υπάρχει από την συνεχή καταστροφή του περιβάλλοντος, από την ολοένα αυξανόμενη ρύπανση και τον περιβαλλοντικό όλεθρο που πλησιάζει με ταχύτητα; Συμπέρασμα που αβίαστα προκύπτει από έρευνες επιστημόνων και διεθνών οργανισμών, αλλά και από τις τεράστιες αλλαγές στις κλιματικές συνθήκες, που τις διαπιστώνουν επώδυνα τις περισσότερες φορές και οι απλοί πολίτες αυτής της γης.

Ένα πολύ μικρό απόσπασμα μόνο από την ομιλία, σε δραματικούς τόνους του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες στη Διάσκεψη: “Δίνουμε τη μάχη της ζωής μας και χάνουμε…ο πλανήτης μας πλησιάζει ταχέως σε σημεία καμπής, που θα κάνουν το κλιματικό χάος μη αναστρέψιμο. Βρισκόμαστε σε μία λεωφόρο για την κλιματική αλλαγή, με το πόδι μας κολλημένο στο γκάζι”. Πολλά θα ειπωθούν από τους ηγέτες, αλλά πολύ λίγα θα γίνουν και πάλι…

Καμία ουσιαστική και τολμηρή πρωτοβουλία για την καταπολέμηση της επερχόμενης καταστροφής, μεταξύ των ανεπτυγμένων βιομηχανικών κρατών με τις αναπτυσσόμενες χώρες-θύματα της μόλυνσης του περιβάλλοντος από τις δραστηριότητές τους, ώστε να περιοριστεί τουλάχιστον η ρυπογόνος χρήση των υδρογονανθράκων και οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. “Μπορούμε να υπογράψουμε ένα σύμφωνο αλληλεγγύης για το κλίμα ή ένα σύμφωνο συλλογικής αυτοκτονίας”, η έκκληση-προειδοποίηση αγωνίας του Γκουτέρες.

Την ώρα που συχνοί σφοδροί καύσωνες από τη μία και φονικές πλημμύρες από την άλλη πλήττουν τη γη, με αφορμή περισσότερο και λιγότερο ως αιτία τον πόλεμο στην Ουκρανία και την κρίση που επέφερε στο χώρο της ενέργειας, της τροφοδοσίας ειδικά των φτωχών χωρών με σιτηρά και την κρίση ακρίβειας, την ίδια ώρα εγκαταλείπονται στόχοι που είχαν τεθεί για περιορισμό ρυπογόνων βιομηχανικών δραστηριοτήτων.

Η μέση παγκόσμια θερμοκρασία θα είναι αυξημένη κατά 1,15 βαθμούς Κελσίου φέτος, σύμφωνα με μελέτη του ΟΗΕ.

Κατά τα λοιπά, σε Ελλάδα και Ευρώπη – αν και πλέον δεν υπάρχουν “σύνορα” στις κλιματικές επιπτώσεις – οι επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις επιδίδονται σε έναν αγώνα εντυπωσιασμού και συνάμα αναποτελεσματικό στις περισσότερες περιπτώσεις, με την υιοθέτηση κανόνων ESG, όχι γιατί νοιάζονται τόσο για το κλίμα, αλλά γιατί έχουν τεθεί και ισχύουν ως ένα βαθμό ανάλογες ρήτρες από τις τράπεζες για το δανεισμό τους, ενώ και οι οίκοι αξιολόγησης και τα μεγάλα funds έχουν κάνει κάποια μικρά αντίστοιχα βήματα. Βέβαια, στη χώρα μας υπάρχει μεγάλη μερίδα επιχειρήσεων που το ESG το θεωρεί περίπου ως…ανέκδοτο, δυστυχώς.

Διαβάστε ακόμη: