Τα κρίσιμα ορυκτά, όπως οι σπάνιες γαίες, έχουν αποκτήσει ολοένα και μεγαλύτερη σημασία τα τελευταία πέντε χρόνια, με πολλές χώρες να αποδίδουν υψηλή στρατηγική προτεραιότητα σε αυτά τα αποθέματα, σύμφωνα με αναλυτές της Jefferies.

Αναλυτές του αμερικανικού οίκου, σε σημείωμα τους, υπογραμμίζουν ότι η συνεχιζόμενη μετάβαση σε πιο ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και η έξαρση του ενδιαφέροντος γύρω από την τεχνητή νοημοσύνη αναμένεται να οδηγήσουν σε «εκθετική» αύξηση της ζήτησης για ορισμένα μέταλλα.

Η Κίνα έχει εδραιώσει εδώ και χρόνια την πρόσβαση και την επεξεργασία αυτών των πόρων, «ακόμα και σε περιπτώσεις όπου τα έργα δεν θα ήταν οικονομικά βιώσιμα για ιδιωτικές επιχειρήσεις, χωρίς κρατική στήριξη», σημειώνουν.

Ειδικά στις σπάνιες γαίες, οι οποίες θεωρούνται κρίσιμες για μια σειρά βιομηχανιών από τα ηλεκτρικά οχήματα έως τους ημιαγωγούς, η Κίνα έχει διαμορφώσει θέση παγκόσμιας κυριαρχίας, με μεγάλο μέρος της παραγωγής να προέρχεται από την ίδια.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πρόσφατα υιοθετήσει παρόμοια στρατηγική, «αναλαμβάνοντας πιο ενεργό ρόλο στη στήριξη των εγχώριων εταιρειών», επισημαίνουν οι αναλυτές της Jefferies.

«Ο έλεγχος μέρους των εφοδιαστικών αλυσίδων για τα κρίσιμα ορυκτά και τις σπάνιες γαίες έχει καταστεί καθοριστικός από άποψη εθνικής ασφάλειας και οικονομικού συμφέροντος», τονίζουν χαρακτηριστικά.

Οι μετοχές των αμερικανικών εταιρειών σπάνιων γαιών έχουν, ως αποτέλεσμα των εξελίξεων και της σινοαμερικανικής κόντρας, παρουσιάσει έντονες διακυμάνσεις φέτος, καθώς οι επενδυτές ποντάρουν ότι η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ θα συνάψει συμφωνίες ανάλογες με εκείνη που έκλεισε πρόσφατα με την MP Materials.

Τον Ιούλιο, το Υπουργείο Άμυνας απέκτησε μετοχική συμμετοχή στην MP και υπέγραψε συμφωνία αγοράς μέρους της μελλοντικής παραγωγής της εταιρείας.

Ωστόσο, η ενίσχυση της κρατικής εμπλοκής στον μεταλλευτικό κλάδο, αν και θεωρείται προσπάθεια του Λευκού Οίκου να μειώσει την εξάρτηση των ΗΠΑ από τις κινεζικές εισαγωγές σπάνιων γαιών, ενδέχεται να δημιουργήσει «εντάσεις», σύμφωνα με τους αναλυτές.

«Η αύξηση της προσφοράς (ως εθνική προτεραιότητα) μπορεί να οδηγήσει στην προώθηση έργων και ορυχείων που ίσως δεν είναι οικονομικά βιώσιμα για τους μετόχους», αναφέρουν, επισημαίνοντας ως παράδειγμα το υψηλό κόστος κεφαλαίου και τους περιβαλλοντικούς κινδύνους που συνδέονται με νέα μεταλλεία χαλκού.

«Το πώς θα εξελιχθεί αυτή η δυναμική ανάμεσα στο καθήκον προς τους μετόχους και στους ευρύτερους εθνικούς στόχους θα είναι κάτι που πρέπει να παρακολουθείται».

Διαβάστε ακόμη: