Με το θράσος που αρμόζει στο κύρος της Σαουδικής Αραβίας, οι κινήσεις που κάνει αντηχούν δυνατά πλέον στους ιερούς χώρους του ποδοσφαιρικού κόσμου. Από την πρόσληψη του διάσημου προπονητή, Roberto Mancini, για να διοικήσει την εθνική της ομάδα μέχρι την κολοσσιαία εισροή πλούτου στο εγχώριο πρωτάθλημά της, η Σαουδική Αραβία έχει αναδειχθεί σε τρομερό διεκδικητή στα κορυφαία κλιμάκια του αθλήματος.
Ωστόσο, πίσω από αυτή την τολμηρή επίδειξη κρύβεται μια ακόμη πιο τολμηρή φιλοδοξία. Η προοπτική να φιλοξενήσει το περίφημο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 2034 ψιθυρίζεται εδώ και καιρό, και τώρα, το “βασίλειο” έριξε τα ζάρια του στην αρένα. Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Σαουδικής Αραβίας παρουσίασε πρόσφατα την επίσημη υποψηφιότητά της για τη διοργάνωση του Μουντιάλ του 2034.
“Να ενωθεί ο κόσμος μέσω του ποδοσφαίρου”
Ο Yasser Al Misehal, ο πρόεδρος αυτού του ποδοσφαιρικού κολοσσού, δήλωσε με αποφασιστικότητα: “Είμαστε ακλόνητοι στη δέσμευσή μας να παρουσιάσουμε την πιο ανταγωνιστική υποψηφιότητα, που θα βοηθήσει στο να ενωθεί ο κόσμος μέσω του ποδοσφαίρου”.
Το σκηνικό έχει στηθεί, οι παίκτες έχουν συγκεντρωθεί και το διακύβευμα δεν ήταν ποτέ υψηλότερο. Στο διαρκώς εξελισσόμενο τοπίο του διεθνούς ποδοσφαίρου, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2034 υπόσχεται να αποτελέσει μια στιγμή που θα καθορίσει την εποχή.
Με τη διοργάνωση του 2030 να έχει διασκορπιστεί σε έξι έθνη που καλύπτουν τρεις ηπείρους (Ευρώπη, Αφρική, Ν. Αμερική), οι πιθανότητες να γίνει η επόμενη σε ασιατικό έδαφος είναι εξαιρετικά υψηλές. Η Σαουδική Αραβία, που κάποτε ήταν ένας ψίθυρος στους διαδρόμους της κερδοσκοπίας, τώρα στέκεται ως ένα ηχηρό κρεσέντο, ένα έθνος έτοιμο να αδράξει τη στιγμή.
Περί sportswashing
Για όσους διατηρούσαν επιφυλάξεις σχετικά με τη διαχείριση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022 από το Κατάρ, έρχεται μια αυστηρή υπενθύμιση. Σύμφωνα με το Freedom House, έναν μη κερδοσκοπικό παρατηρητή των πολιτικών ελευθεριών, η Σαουδική Αραβία βρίσκεται στην κατάταξη του δείκτη “Ελευθερία στον κόσμο” χαμηλότερα από το γειτονικό της Κατάρ -και οι δύο βρίσκονται στην κατηγορία “μη ελεύθερες”.
Αυτό εγείρει ένα ενοχλητικό ερώτημα σχετικά με το ανερχόμενο φαινόμενο του sportswashing, κατά το οποίο τα αθλητικά γεγονότα υψηλού προφίλ χρησιμεύουν ως πέπλα για ευρύτερες γεωπολιτικές αφηγήσεις.
