Με τρώει εδώ και μέρες, αλλά συγκρατήθηκα για να μην χαλάσω τις χαρές του Γκριμάλντι και το… πανηγύρι του ΤΑΙΠΕΔ.
Και καλά, ο Ιταλός επιχειρηματίας, έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένος που πήρε με συνοπτικές διαδικασίες και με τίμημα που δεν κλήθηκε καν να βελτιώσει, γιατί λέει ότι οι άλλες προσφορές ήταν αρκετά πιο χαμηλές.
Αλλά, το ΤΑΙΠΕΔ, γιατί… χαμογελά και χαίρεται, όταν το τίμημα που έδωσε ο Γκριμάλντι για το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, ήταν μεγαλύτερο (84,17 εκατ. ευρώ) από αυτό που έδωσε για το λιμάνι Ηρακλείου, ήτοι τα 80 εκατ. ευρώ;
Μήπως θεωρούν εκεί στο ΤΑΙΠΕΔ ότι το μεγαλύτερο λιμάνι της Κρήτης, έχει μικρότερη αξία και εμβέλεια από το αντίστοιχο της Ηγουμενίτσας και με ποια κριτήρια άραγε;
Όποιον παράγοντα του ναυτιλιακού – ακτοπλοϊκού χώρου και να ρωτήσεις, θα σου απαντήσει ότι σαφώς το Ηράκλειο είναι μία κλάση ανώτερο σε όλα, από το αντίστοιχο της Ηγουμενίτσας.
Παρεμπιπτόντως, αλήθεια, γιατί τέτοια πρεμούρα αποφάσεων, λίγες ημέρες πριν τις νέες εκλογές και με υπηρεσιακή κυβέρνηση και μάλιστα για ένα περιουσιακό στοιχείο στρατηγικής σημασίας στο χώρο των εθνικών υποδομών;
Κατά τα λοιπά, όλο το πολιτικό σύστημα ασχολείται με τη Ροδόπη, ενώ την ίδια στιγμή τα λιμάνια της χώρας χάνουν τον δημόσιο χαρακτήρα τους.
Όχι, δεν είμαστε κατά των αποκρατικοποιήσεων λιμανιών, αλλά ειδικά για αυτά τάσσεται υπέρ της διατήρησης του ελέγχου τους από το Δημόσιο και της εκχώρησης μόνο του μάνατζμεντ σε ιδιώτες.
Οι διεθνείς εξελίξεις και όσα κυρίως συμβαίνουν στην Ευρώπη, με τον πόλεμο στην Ουκρανία και με έναν τουλάχιστον απρόβλεπτο γείτονα στα ανατολικά σύνορα μας, θα έπρεπε οι ελληνικές κυβερνήσεις να είναι πολύ πιο προσεκτικές…
