Μετά την αποτυχία του Εμανουέλ Μακρόν στις ευρωεκλογές και την ηχηρή επιτυχία του Rassemblement National (RN), ο Γάλλος πρόεδρος αποφάσισε να προκηρύξει νέες βουλευτικές εκλογές. Όποιοι και αν είναι οι πολιτικοί λόγοι, αυτή η απόφαση δεν θα αμβλύνει τις οικονομικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα, σύμφωνα με την ING, η οποία προσπαθεί να εντοπίσει τους λόγους πίσω από την κίνηση τακτικής, όπως αναφέρει, του Γάλλου προέδρου.

Αστραπιαία απόφαση

Τα αποτελέσματα των ευρωπαϊκών κοινοβουλευτικών εκλογών έχουν λάβει εθνική σημασία στη Γαλλία, με τον Πρόεδρο Μακρόν να ανακοινώνει τη διάλυση του κοινοβουλίου και να ζητά νέες βουλευτικές εκλογές στις 30 Ιουνίου (1ος γύρος) και στις 7 Ιουλίου (2ος γύρος).

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στη Γαλλία ήταν αδιαμφισβήτητο. Με 31,37% των ψήφων, το Rassemblement National (το ακροδεξιό κόμμα της Γαλλίας) βρέθηκε στην κορυφή. Το κόμμα του προέδρου Μακρόν συγκέντρωσε μόλις το 14,6% των ψήφων. Ήταν μια ξεκάθαρη νίκη της ακροδεξιάς, όπως είχαν προβλέψει οι δημοσκοπήσεις.

Ποια είναι η στρατηγική πίσω από αυτή την ανακοίνωση;

Μπροστά σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα, ήταν σχεδόν αδύνατο για τον πρόεδρο να αρνηθεί τις επιπτώσεις αυτού του αποτελέσματος (τόσο λόγω της επιτυχίας του RN όσο και της αδυναμίας της δικής του).

Ωστόσο, η απόφαση μπορεί να είναι πιο τακτική από ό,τι φαίνεται αρχικά.

Από τη μία πλευρά, η σύντομη εκστρατεία που ακολουθεί θα αναγκάσει τα άλλα κόμματα να ξεκαθαρίσουν τις θέσεις τους. Υπενθυμίζεται εδώ ότι στο σημερινό κοινοβούλιο καμία πολιτική ομάδα δεν έχει πλειοψηφία (ούτε το κόμμα του προέδρου, ούτε τα παραδοσιακά κόμματα, ούτε το RN). Μέχρι τώρα, ήταν σχεδόν πάντα αδύνατο να σχηματιστούν σταθεροί συνασπισμοί για σημαντικές μεταρρυθμίσεις, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να προχωρήσει χρησιμοποιώντας το άρθρο 49.3 του συντάγματος, που της επέτρεπε να ψηφίζει νόμους χωρίς ψηφοφορία στο κοινοβούλιο, εκτός εάν το κοινοβούλιο ενέκρινε πρόταση δυσπιστίας.

Ο Γάλλος πρόεδρος πιθανότατα θέλει επίσης να δείξει ότι η ψήφος στις ευρωπαϊκές εκλογές ήταν ψήφος διαμαρτυρίας, δίνοντας την εικόνα ενός ισχυρότερου RN από ό, τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Ας μην ξεχνάμε ότι, σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές, οι βουλευτικές εκλογές που διεξάγονται σε δύο γύρους, η αποχή ξεπέρασε το 48,5% κατά τη χθεσινή ψηφοφορία. Αναμφίβολα ο πρόεδρος Μακρόν υπολογίζει στην κινητοποίηση των ψηφοφόρων και στις συμμαχίες μεταξύ των δύο γύρων για να ανατρέψει τα χθεσινά αποτελέσματα.

Υποθέτοντας, ωστόσο, ότι το RN καταφέρει να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία (που θα απαιτούσε να κερδίσει πάνω από 200 έδρες σε σύγκριση με την τρέχουσα εκπροσώπησή του), ο Πρόεδρος Μακρόν θα αναγκαζόταν να «συγκατοικήσει» με μια κυβέρνηση προερχόμενη από το RN. Αν μη τι άλλο, η ιστορία έχει δείξει ότι αυτό λειτουργεί ενάντια στο κυβερνών κόμμα. Όσο για το RN, που δεν είναι συνηθισμένο στην εξουσία, ίσως ο πρόεδρος θέλει να αποδείξει ότι το RN δεν είναι η λύση, αν και αυτό παραμένει ένα στοίχημα.

Οι οικονομικές επιδόσεις δεν ενδιαφέρονται για τις πολιτικές στρατηγικές

Οι επόμενες μέρες πιθανότατα θα δώσουν μια σαφέστερη εικόνα των πολιτικών στρατηγικών κάθε κόμματος. Αλλά αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα των στοιχείων:

  • Παρά τα ελαφρώς υψηλότερα μεγέθη ανάπτυξης και μια αναμφισβήτητη οικονομική ανάκαμψη, θα είναι δύσκολο για τη γαλλική οικονομία να επιτύχει ανάπτυξη 1,0% φέτος.
  • Αυτή η ασθενής ανάπτυξη συνεχίζει να επιβαρύνει τα δημόσια οικονομικά, τα οποία βρίσκονται ήδη σε πολύ κακή κατάσταση. Υπενθυμίζουμε ότι, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το έλλειμμα διαμορφώθηκε στο -5,5% του ΑΕΠ πέρυσι και αναμένεται να μειωθεί ελαφρά μόνο φέτος (-5,3%) και το επόμενο (-5,0%).

Ως αποτέλεσμα, ο δείκτης χρέους παραμένει σε ανοδική τροχιά. Στις 19 Ιουνίου, ενώ απομένουν 10 ημέρες πριν από τον πρώτο γύρο των εκλογών, η Επιτροπή είναι πιθανό, εκτός από μεγάλες εκπλήξεις, να θέσει τη Γαλλία στη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος, η οποία θα θέσει τα δημόσια οικονομικά και τις επιδόσεις της γαλλικής οικονομίας στο επίκεντρο της προεκλογικής εκστρατείας.

Όποια και αν είναι η επόμενη κυβέρνηση, δεν θα είναι σε θέση να αρνηθεί αυτές τις πραγματικότητες, αναφέρει η ING. Υπενθυμίζει μάλιστα, ότι η οικονομική πραγματικότητα είναι πιο σταθερή από τις πολιτικές στρατηγικές.

Διαβάστε ακόμη