To 1947 και με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να έχει πάρει εκατομμύρια ζωές τόσο άμεσα, όσο και έμμεσα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ετοίμασε ένα μικρό φιλμ με το οποίο θέλησε να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη επάνω στο φασισμό και τον τρόπο που μπορεί να διεισδύσει σε κάθε σπίτι.

Κατανοώντας το αυτονόητο, δηλαδή το ότι δεν μοιράζονταν το σύνολο του Γερμανικού ή του Ιταλικού λαού τις απόψεις των Χίτλερ και Μουσολίνι, αλλά το ότι λαϊκίζοντας και μέσα από προβλήματα της καθημερινότητας, οι φασίστες οδηγούσαν τη μάζα σε πράξεις που δεν θα ήθελε ούτε να σκεφτεί ο καθένας σαν μονάδα, προσπάθησαν να δείξουν το πόσο εύκολο είναι να δεχθείς αφιλτράριστα ιδέες αποκρουστικές για την ανθρώπινη φύση.

Στην μικρού μήκους ταινία, σε ένα τυχαίο δρόμο Αμερικανικής πόλης, κάποιος μιλάει σε περαστικούς για τον κίνδυνο που διατρέχουν σαν πολίτες και σαν χώρα.

Ο κίνδυνος είναι να μείνουν χωρίς δουλειές, χωρίς οικογένεια, χωρίς σπίτι, χωρίς χώρα. Και ο λόγος; Οι άλλοι. Όπου σαν άλλοι, τοποθετούνται οι μαύροι πρώτα, και ακολουθούν όλοι όσοι έχουν φτάσει εκεί από άλλα σημεία του πλανήτη, κουβαλώντας μαζί τους ξένες συνήθειες, ξένα ήθη και έθιμα, τα οποία σε κάθε περίπτωση θα αλλοιώσουν τα χαρακτηριστικά των Αμερικανών.

Η επίθεση δεν έχει μόνο φυλετικές καταβολές, αγγίζει και θρησκευτικά αλλά και κοινωνικά «χωράφια», ανοίγοντας την βεντάλια των αποκλεισμών.

Οι περαστικοί, παρακολουθούν με ενδιαφέρον κάποιον να κατηγορεί για όλα τα δεινά ανθρώπους που εκ των πραγμάτων δε θα ήταν δυνατό να ευθύνονται για όλα αυτά. Αρκετοί δείχνουν να συμφωνούν.

Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτό πουλάει. Οι μαύροι σε πρώτη φάση.

Όσο η ώρα περνάει και η λίστα των κατηγορουμένων μεγαλώνει, ένας ένας βλέπουν την περίπτωσή τους να βρίσκεται ανάμεσα στους φταίχτες και ήδη αισθάνεται το κυνηγητό. Κάποιοι φεύγουν, κάποιοι αντιδρούν έντονα, κάποιοι τρομοκρατούνται και ρωτάνε δεξιά και αριστερά το γιατί. Κανείς δεν θα απαντήσει, κανείς δε μπορεί να απαντήσει, με λογική τουλάχιστον.

79 χρόνια μετά και σε μια άλλη ήπειρο, η ταινία είναι τόσο επίκαιρη όσο και τότε.

Ο λαϊκισμός ανοίγει την πόρτα στο φασισμό. Χαϊδεύει αυτιά, κατηγορεί ξεδιάντροπα και βάλει κατά πάντων, με μόνο σκοπό την εξουσία.

Εκεί που όταν βρεθούν οι εκπρόσωποί του θα δημιουργήσουν μόνο ένα μπάχαλο με απρόβλεπτες συνέπειες, θα την «κοπανήσουν» όποιοι προλάβουν όταν όλα ζορίσουν και θα αφήσουν λαούς κατεστραμμένους να κοιτάζονται στον καθρέφτη με απορία, προσπαθώντας να αναγνωρίσουν το είδωλο.

Διαβάστε ακόμη: