Σε μια απρόσμενα ειλικρινή εξομολόγηση προχώρησε ο εφοπλιστής και κριτής του τηλεοπτικού σόου «Dragon’s Den», Χάρης Βαφειάς, αποκαλύπτοντας πως έχει αποφασίσει να αποκρύψει από τα παιδιά του ένα σημαντικό στοιχείο της οικογενειακής τους ζωής: ότι διαθέτουν εξοχικό με πισίνα. Όπως εξήγησε, η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά μέρος μιας συνειδητής παιδαγωγικής στρατηγικής με στόχο την αποφυγή της επιδεικτικής συμπεριφοράς.
Βαφειάς: Όχι στην επίδειξη πλούτου
Μιλώντας στην εκπομπή «Το Πρωινό» (30 Μαΐου), ο κ. Βαφειάς τόνισε ότι δεν επιθυμεί τα παιδιά του να μεγαλώσουν με αίσθηση υπεροχής ή με τάση προβολής των οικονομικών δυνατοτήτων της οικογένειας. «Έχω ένα ωραίο αυτοκίνητο. Αν πάει ο γιος μου στην τάξη και πει ότι εμείς έχουμε αυτό το αυτοκίνητο, θα φάει τιμωρία. Δεν θέλω να γίνεται καθόλου επίδειξη πλούτου», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η στάση αυτή, όπως διευκρίνισε, πηγάζει από τη δική του ανατροφή και αξιακό σύστημα. «Δεν έχω μάθει έτσι. Και αυτό προσπαθώ να περάσω και στα παιδιά μου», υπογράμμισε. Η πειθαρχία και η ταπεινότητα φαίνεται πως είναι κεντρικά στοιχεία της οικογενειακής αγωγής που επιλέγει να εφαρμόσει, ακόμη κι αν αυτό προϋποθέτει «μικρά ψέματα» για το κοινό καλό.
Η περίπτωση του εξοχικού με την πισίνα
Η πιο ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια της συνέντευξης αφορούσε το εξοχικό της οικογένειας. Ο Χάρης Βαφειάς αποκάλυψε πως τα παιδιά του νομίζουν ότι πρόκειται για ενοικιαζόμενο σπίτι, αφού τους έχει αποκρύψει την αλήθεια: «Νομίζουν ότι το νοικιάζουμε για ένα μήνα το καλοκαίρι. Δεν θέλω να πουν στους φίλους τους ότι έχουμε ένα ωραίο εξοχικό με πισίνα». Με αυτή την τακτική, όπως υποστήριξε, θέλει να τα προστατεύσει από την αίσθηση προνομίου και να τα ενθαρρύνει να μεγαλώσουν με ταπεινότητα και σεμνότητα.
Μια διαφορετική οπτική στην ανατροφή των παιδιών
Η στάση του κ. Βαφειά εγείρει εύλογες συζητήσεις για την ανατροφή παιδιών σε οικογένειες με υψηλό κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο. Σε έναν κόσμο όπου η επιδεικτική κατανάλωση έχει σχεδόν ταυτιστεί με την κοινωνική αποδοχή, η επιλογή να περιορίσει κανείς αυτή την τάση στο στενό του οικογενειακό περιβάλλον – και μάλιστα συνειδητά – φανερώνει μια αντισυμβατική, αλλά ουσιαστική στάση.
Το θέμα δεν είναι μόνο τι έχει μια οικογένεια, αλλά πώς διαχειρίζεται αυτό που έχει απέναντι στις επόμενες γενιές. Η προσέγγιση του εφοπλιστή δείχνει ότι ακόμη και στην κορυφή του κοινωνικού φάσματος, η διαμόρφωση ήθους και αξιών παραμένει βασικό στοίχημα για κάθε γονέα.
