Ένα από τα κρίσιμα ζητήματα των καιρών, ως προς το τραπεζικό σύστημα, παραμένει η επιλογή των μελών του ΔΣ τραπεζών, που βρίσκεται σε εκκρεμότητα στο σχέδιο νόμου για το ΤΧΣ!

Μετά από πολλά χρόνια τραπεζικής εποπτείας από τον SSM, οι ελληνικές τράπεζες και οι διοικήσεις τους θέλουν να επιστρέψουν στο μοντέλο επιλογής μελών για το ΔΣ των πιστωτικών ιδρυμάτων, της αρεσκείας τους.

Θέτοντας φυσικά κάποια προαπαιτούμενα και ορισμένα ασυμβίβαστα, όπως για παράδειγμα να διαθέτουν κάποια τραπεζική ή επιχειρηματική εμπειρία χρόνων και να μην έχουν εκκρεμείς υποθέσεις δανειοδοτήσεων με την τράπεζα…

Εν πάσει περιπτώσει, για να γίνω πιο σαφής, το εγχώριο σύστημα επιδιώκει μέσα από το νέο νόμο για το ΤΧΣ να περάσει την επιστροφή των…φαντασμάτων του χθες στο τραπεζικό σύστημα, όλων όσοι ενεπλάκησαν λιγότερο ή περισσότερο μέσα από θέσεις ευθύνης στην κατάρρευση των τραπεζών, την εξαΰλωση των μετοχών και την ένταξη της Ελλάδας στην εποχή των αλλεπάλληλων μνημονίων!

Και μαζί με όλους αυτούς τους πρωταγωνιστές των τραπεζικών σκανδάλων που διέπραξαν πλήθος κακουργημάτων εις βάρος του δημοσίου και του επενδυτικού κοινού, οι οποίοι την έβγαλαν καθαρή λόγω του νομοθετήματος για την ασυλία που θέσπισε η κυβέρνηση, θέλουν να επιστρέψουν πίσω στα ΔΣ των τραπεζών και …κάθε καρυδιάς καρύδια!

Επιχειρηματίες, διαπλεκόμενοι, νταραβεριτζήδες, επικοινωνιολόγοι, μεσάζοντες και …μιζαδόροι, που επί χρόνια έκλειναν «δουλειές» των τραπεζών προς όφελος των προσωπικών τους επιχειρήσεων, ή απολάμβαναν προνομιακών χρηματοδοτήσεων, κοινώς θαλασσοδάνεια που τα έβγαζαν στο εξωτερικό και τα έκαναν βίλες, διαμερίσματα και κότερα, καθώς και ειδικών ρυθμίσεων ή ακόμη προέβαιναν σε ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις κάνοντας κατάχρηση της θέσης ευθύνης που κατείχαν στο σύστημα.

Η επιδιωκόμενη επιστροφή των …ζόμπι στις τράπεζες έχει προκαλέσει ευλόγως την παρέμβαση της Φραγκφούρτης η οποία δεν επιθυμεί ένα τέτοιου είδους πισωγύρισμα που θα τινάξει στην αέρα όλη την προσπάθεια εξυγίανσης του τραπεζικού συστήματος που έγινε τα τελευταία χρόνια.

Από την άλλη πλευρά, επίσης δικαίως, το ελληνικό σύστημα δεν επιθυμεί να διατηρηθεί το καθεστώς αποικιοκρατίας, να ελέγχουν τα ΔΣ τραπεζών ευρωπαίοι «τεχνοκράτες», ξένοι νταραβεριτζήδες δηλαδή που ενσωματώνονται στο σύστημα μετά την παρέλευση χρόνου και διαπλέκονται! Ή ακόμη χειρότερα, διακατέχονται από εμμονές…

Είναι προφανές πως ούτε το σύστημα της ξένης εποπτείας και επικυριαρχίας μπορεί να συνεχιστεί, λες και βρισκόμαστε στην εποχή της …αντιβασιλείας του Όθωνα, ούτε από την άλλη μπορεί να ξεκινήσει και εφαρμοστεί ανεξέλεγκτα η επιστροφή των πρωταγωνιστών των σκανδάλων του χθες, με πλήρη ασυλία, για να ξεκινήσουν να κάνουν και πάλι τα ίδια…

Υπό αυτό το πρίσμα αναζητείται η μέση λύση! Που κατά την άποψη του γράφοντος, δεν είναι άλλη από την ιδιωτικοποίηση των τραπεζών!

Το οριστικό και πλήρες πέρασμα του τραπεζικού τομέα σε χέρια ιδιωτών επιβάλλεται να οδηγήσει σε οριστική λύση, καθώς η επιλογή των προσώπων που θα απαρτίζουν τα ΔΣ Τραπεζών , μέσα φυσικά από ασυμβίβαστα και κριτήρια που θα έχουν τεθεί και προσδιοριστεί, θα γίνεται από τις Γενικές Συνελεύσεις των μετόχων, που αποτελούν άλλωστε και το κυρίαρχο όργανο των εταιρειών, συνταγματικά κατοχυρωμένο!

Υπό την έννοια αυτή λοιπόν, από τη στιγμή που μια τράπεζα θα καθίσταται πλήρως ιδιωτική, όπως πρόκειται να συμβεί με Εθνική και Πειραιώς από όπου το ΤΧΣ θα αποχωρήσει, δεν θα πρέπει επουδενί η Φρανκφούρτη να απαιτεί να έχει ούτε πρώτο, ούτε δεύτερο, ούτε τελικό λόγο για την επιλογή προσώπων!

Όσο οι τράπεζες παραμένουν κρατικές, θεωρείται και είναι εύλογο να υφίσταται ένα επιπλέον καθεστώς προστασίας του επενδυτικού κοινού…