Όλα πρίμα πάνε για τη μετοχή της ΔΕΗ σύμφωνα με τους αναλυτές που ανεβάζουν την τιμή στόχο πάνω από τα 14 ευρώ, δηλαδή 50% πάνω από την σημερινή τιμή της μετοχής.
Η Alpha Finance αναβάθμισε την τιμή στόχο για τη μετοχή της ΔΕΗ από τα 12,7 στα 14 ευρώ (+55% περιθώριο ανόδου) και διατηρεί τη σύσταση «Buy» μετά το επικαιροποιημένο επιχειρηματικό σχέδιο της ΔΕΗ και την πρόσφατη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου (ΑΜΚ) κατά Ευρώ 1,35 δισ.
Η Alpha Finance εκφράζει αισιοδοξία για τις προοπτικές της εταιρείας και στην επικαιροποιημένη της Διεύθυνσης Οικονομικής Ανάλυσης αναφέρεται:
«Η ΔΕΗ μετασχηματίζεται σε μία σύγχρονη καθετοποιημένη ενεργειακή εταιρεία με αυξημένη συνεισφορά στην κερδοφορία της από ΑΠΕ, μια και η δυναμικότητα εγκατεστημένων ΑΠΕ αναμένεται να φθάσει στα 9,5 GW μέχρι το 2026, εκ των οποίων 8,4 GW στην Ελλάδα από 3,4 GW στο τέλος του 2021.
Η σταδιακή μείωση της εξάρτησης της ΔΕΗ από τη λιγνιτική παραγωγή αναμένεται να μειώσει αισθητά τις εκπομπές CO2 (κατά 68% μέχρι το 2024 σε σχέση με το 2020) και αντίστοιχα τα σχετικά κόστη, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη η σημαντική αύξηση των τιμών εκπομπών CO2 το τελευταίο διάστημα.
Ταυτόχρονα, η εταιρεία έχει επιτύχει την αναδιοργάνωση του προφίλ χρέους με χρηματοδότηση σε πολύ πιο ευνοϊκούς όρους σε σχέση με το παρελθόν».
Από την πλευρά τους οι αναλυτές της Pantelakis, θεωρούν ότι ότι «μέσα από την ενεργειακή κρίση θα αναδειχθεί το στόρι της αξίας της εταιρείας». Όπως ανέφερε η χρηματιστηριακή, «η ΔΕΗ σπεύδει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία της πράσινης μετάβασης και βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή θέση για να πρωταγωνιστήσει στην ανάπτυξη της αγοράς των ΑΠΕ και να επιτύχει υψηλότερες αποδόσεις σε σύγκριση με τον ανταγωνισμό της. Μπορεί συγκυριακά η ενεργειακή κρίση να θολώνει σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα τις αξίες γύρω από την εταιρεία, ωστόσο αυτή δεν πρόκειται να διαρκέσει για πάντα ενώ και η ΔΕΗ από την πλευρά της έχει αναπτύξει ισχυρές άμυνες».
Η έκθεση της Pantelakis παραμένει στην σύσταση Overweight με τιμή στόχο τα 14,5 ευρώ, καθώς «η αγορά προσβλέπει ότι η ΔΕΗ βρίσκεται σε πορεία επίτευξης υψηλότερων και λιγότερων ευμετάβλητων μελλοντικών κερδών και παράλληλα φαίνεται να έχει προεξοφλήσει πιθανές αρνητικές αξίες για το κομμάτι της προμήθειας».
Προχωράει και η συνεργασία με την Motor Oil για το υδρογόνο
Εν τω μεταξύ γίνονται σταδιακά γνωστές και οι λεπτομέρειες για τη συνεργασία ΔΕΗ-Μότορ Οιλ στον τομέα του υδρογόνου. Η Μοτορ Οιλ συνεισφέρει το knowhow, το refinery και το trading, και η ΔΕΗ την πρώτη ύλη, δηλαδή την ενέργεια από ΑΠΕ, από την οποία και παράγεται το «νέο πράσινο καύσιμο».
Τα πρώτα αποτελέσματα της συνεργασίας θα είναι η επένδυση στην Μεγαλόπολη και ένα φωτοβολταϊκό 100 μεγαβάτ με ηλεκτρολύτη στην Πτολεμαΐδα.
H παραγωγή του πράσινου υδρογόνου μπορεί να γίνει στις εγκαταστάσεις της Motor Oil στους Αγ.Θεοδώρους, ενώ η συνεργασία τους για παραγωγή πράσινου υδρογόνου στην Ελλάδα ή το εξωτερικό είναι αποκλειστική και δεσμευτική.
Φαίνεται πως η Motor Oil θα χρησιμοποιεί τις ποσότητες ανανεώσιμης ενέργειας της ΔΕΗ που μέχρι το 2026 θα φτάνουν τα 9,1 GW και θα παράγει πράσινο υδρογόνο στις εγκαταστάσεις της, το οποίο θα διανέμει πανελλαδικά μέσω του δικτύου διανομής της. Η ΔΕΗ από την πλευρά της θα πουλά την απαιτούμενη ποσότητα παραγωγής ρεύματος από ΑΠΕ στον πετρελαϊκό όμιλο, τα διυλιστήρια του οποίου θα παράγουν υδρογόνο.
Ανάλυση: Είναι το υδρογόνο παγκόμια λύση ή όχι
O Διεθνής Οργανισμός Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (IRENA), δημοσιοποίησε στις 15 Ιανουαρίου 2022 αναλυτική Έκθεση για την γεωπολιτική της πράσινης μετάβασης, εστιάζοντας στη συμβολή του υδρογόνου στις νέες ισορροπίες που διαμορφώνονται. Το λεγόμενο και πράσινο υδρογόνο, παράγεται από ανανεώσιμη ηλεκτρική ενέργεια και έχει μηδενική εκπομπή άνθρακα.
Στη χώρα μας, το υδρογόνο συνδέεται άρρηκτα με τον μετασχηματισμό των λιγνιτικών περιοχών, καθώς θα δημιουργήσει νέα οικονομία, με πράσινη καινοτομία και ποιοτικές θέσεις εργασίας. Το «Ελληνικό Σχέδιο Λευκός Δράκος» δηλαδή η χρήση πράσινου υδρογόνου ως καυσίμου σε μεταφορές και ναυτιλία, ως συμπληρωματικό ή υποκατάστατο φυσικού αερίου στη θέρμανση και στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, ως πρώτη ύλη σε βιομηχανικές εφαρμογές αλλά και ως καύσιμο σε υδρογονοκίνητα οχήματα κερδίζει διαρκώς έδαφος σε ολόκληρη την ΕΕ αλλά πλέον μπαίνει δυναμικά και στο ενεργειακό ισοζύγιο της Ελλάδας από το 2022.
Η Έκθεση της IRENA με τίτλο «Geopolitics of the Energy Transformation -The Hydrogen Factor», παρουσιάστηκε διαδικτυακά στο πλαίσιο της ετήσιας Συνόδου του Οργανισμού.
Ο όρος «διπλωματία του υδρογόνου», που αναφέρεται συχνά στην Έκθεση, υπογραμμίζει μια νέα γεωπολιτική διάσταση που αναδύεται, ανατρέποντας υφιστάμενες ισορροπίες.
Οι ενστάσεις όμως που διέπουν την οικονομία του υδρογόνου παραμένουν ισχυρές, ιδίως μέχρι να επιτευχθεί οικονομία κλίμακας, λέει η έκθεση. Αφορούν κόστη, τεχνικά ζητήματα (από την παραγωγή έως τη μεταφορά και τη διανομή), την προσαρμογή υφιστάμενων υποδομών και τη δημιουργία νέων (hydrogen dedicated), την απουσία ρυθμιστικού πλαισίου και εναρμονισμένων προτύπων. Ωστόσο, σημειώνονται σημαντικές εξελίξεις σε κάθε επίπεδο.
Από τη θετική πλευρά, η ανάπτυξη της οικονομίας του υδρογόνου αναδεικνύει νέους εξαγωγείς και εισαγωγείς ενέργειας. Περιορίζει έτσι εξαρτήσεις, επιτρέπει τη διαφοροποίηση πηγών, και δημιουργεί νέες συμμαχίες. Όπως τόνισε, κατά την συζήτηση της Έκθεσης η αρμόδια Γερμανίδα Υπουργός, «η διπλωματία του υδρογόνου ανάγεται πλέον σε μια νέα μορφή ενεργειακής πολιτικής».
Η τρέχουσα δεκαετία θεωρείται κρίσιμη για τη διασφάλιση ηγετικού ρόλου σε θέματα τεχνολογίας και καινοτομίας. Οι μέθοδοι ηλεκτρόλυσης ενέχουν επίσης γεωπολιτική διάσταση, λόγω των υλικών που χρησιμοποιούν (critical raw materials), η σπανιότητα των οποίων επηρεάζεται από τις εξελίξεις σε άλλους κλάδους, όπως οι μπαταρίες και η αυτοκινητοβιομηχανία.
Δύο τύποι ηλεκτρόλυσης με ευρεία εφαρμογή είναι η αλκαλική και η πολυμερής μεμβράνη (PEM).
Η πρώτη βασίζεται στο χάλυβα και το νικέλιο, η διαθεσιμότητα των οποίων δεν προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία.
Η δεύτερη βασίζεται στην πλατίνα και το ιρίδιο, που αποτελούν από τις πιο σπάνιες και ενεργοβόρες ύλες, με υψηλή συγκέντρωση στην Νότια Αφρική (σε ποσοστά 70% και 85% αντίστοιχα). Μια εναλλακτική μέθοδος, που βασίζεται σε στερεά οξείδια, περιορίζει αισθητά την κατανάλωση ενέργειας αλλά βασίζεται σε υλικά που προέρχονται αποκλειστικά από την Κίνα σε βαθμό 95%, ενώ δεν έχει δοκιμαστεί πέραν των εργαστηριακών συνθηκών.
Η έκθεση εμφανίζει προτάσεις για την αποτελεσματική ανάπτυξη μιας παγκόσμιας οικονομίας υδρογόνου, αξιολογώντας και την εξέλιξη της αγοράς του LNG, ενώ δίνει τεχνοοικονομικά στοιχεία σε όλο το φάσμα της αλυσίδας του υδρογόνου, αναλύοντας αβεβαιότητες και προκλήσεις.
Επίσης αναλύει τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις και τις επιπτώσεις τους τονίζοντας ότι «το υδρογόνο θα μπορούσε να αμβλύνει διεθνείς ανισότητες, αποτελώντας διέξοδο για χώρες που διαθέτουν συγκριτικά πλεονεκτήματα ή θα επιλέξουν να τοποθετηθούν στρατηγικά στην νέα οικονομία».
Οι διεθνείς επενδύσεις σε υδρογόνο
Σύμφωνα με την Έκθεση του IRENA, η κρατική στήριξη που διοχετεύεται σε έργα υδρογόνου φτάνει διεθνώς στα 65 δις δολάρια με τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ιαπωνία να διαθέτουν τα υψηλότερα ποσά. Αν στους δημόσιους πόρους προστεθούν τα ιδιωτικά κεφάλαια που έχουν ανακοινωθεί, οι επενδύσεις αγγίζουν τα 160 δις δολάρια. Όπως αναφέρει η Έκθεση, οι επενδύσεις αυτές σηματοδοτούν μια δυναμική εκκίνηση αλλά απέχουν αισθητά από τον μέσο όρο των 400 δις δολαρίων, που απαιτούνται ετησίως έως το 2050, προκειμένου να επιτευχθεί ο κλιματικός στόχος του 1,5 °C, δηλαδή να αποτραπεί η υπερθέρμανση του πλανήτη κατά 1,5 βαθμό Κελσίου.
Η νέα Γερμανική κυβέρνηση ανακοίνωσε τον Δεκέμβριο τον διπλασιασμό του στόχου για πράσινο υδρογόνο, προωθώντας 10 GW ηλεκτρολυτών έως το 2030. Παράλληλα, προέβη στην ίδρυση ειδικών γραφείων διπλωματίας υδρογόνου, σε χώρες που θεωρεί σημαντικές στον νέο ενεργειακό χάρτη (όπως η Αγκόλα, η Νιγηρία, η Ρωσία, η Ουκρανία και η Σαουδική Αραβία). Σημειώνεται ότι η Γερμανία έχει ήδη συνάψει συμφωνίες για εισαγωγή υδρογόνου από δυνητικούς προμηθευτές (όπως η Αυστραλία, η Χιλή, το Μαρόκο, η Τυνησία, και η Ναμίμπια).
Συνολικά, ενώ μόνο η Ιαπωνία είχε καταρτίσει στρατηγική υδρογόνου έως το 2017, οι χώρες που ήδη εφαρμόζουν ή ολοκληρώνουν σχετικό σχεδιασμό, εντάσσοντας μάλιστα το διασυνοριακό εμπόριο υδρογόνου στον προγραμματισμό τους, υπερβαίνουν τις 30. Ενδεικτικός των τάσεων είναι ο όρος «HydroGenewables», που υιοθετήθηκε πρόσφατα για να περιγράψει το πράσινο υδρογόνο που θα παράγεται απευθείας στην πηγή των ΑΠΕ και θα μπορεί να διοχετευτεί αποτελεσματικά, μέσω ενός ευρωπαϊκού κορμού, στα σημεία κατανάλωσης.
Οι ρυθμίσεις της κομισιόν για το υδρογόνο
Η Κομισιόν παρουσίασε τον Δεκέμβριο ένα ολοκληρωμένο πακέτο ρυθμίσεων με στόχο την ανάπτυξη της αγοράς και των υποδομών υδρογόνου. Είχε προηγηθεί η στρατηγική του Ιουλίου 2020, που έθεσε ως στόχο το 1 εκατ. τόνους ανανεώσιμου υδρογόνου ως το 2024 και τα 10 εκατ. έως το 2030.
Επιπρόσθετα, η προτεινόμενη πράσινη ταξινόμηση αλλά και ο ευρωπαϊκός κανονισμός για διασυνοριακά έργα, παρά τις ασάφειες τους, θέτουν πλέον τις επενδύσεις φυσικού αερίου σε τροχιά ταχείας μετάπτωσης σε υδρογόνο. Την προηγούμενη εβδομάδα, η Γερμανία προσδιόρισε το 2035 ως χρονικό σημείο για την παύση ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο, συγκλίνοντας έτσι, με προτεινόμενο ορόσημο της πράσινης ταξινόμησης. Η ανακοίνωση προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, συμπεριλαμβανομένης της ανησυχίας της βιομηχανίας ότι οι ποσότητες υδρογόνου στη χώρα δεν θα επαρκούν για τη δική της πράσινη μετάβαση.
«Το υδρογόνο αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο απανθρακοποίησης για τομείς όπου ο εξηλεκτρισμός δεν είναι εφαρμόσιμος. Έχει τη δυναμική να μετασχηματίσει τις βιομηχανικές διεργασίες, τις μεταφορές, με ιδιαίτερη έμφαση στις μεγάλες αποστάσεις (όπως σιδηροδρομικές, οδικές με βαρέα οχήματα, ναυτιλία και αερομεταφορές), τις υποδομές φυσικού αερίου, την αποθήκευση ενέργειας, αλλά και τον κτιριακό τομέα» αναφέρεται στην προσέγγιση της Κομισιόν.
Παράλληλα, αναδεικνύει μια πρόσθετη δυναμική για τις ΑΠΕ, σε μια περίοδο που τα καθεστώτα στήριξης βαίνουν, διεθνώς, προς κατάργηση.
Η γεωπολιτική διάσταση – διπλωματία του υδρογόνου
Η Ολλανδία ήταν η πρώτη χώρα που υπογράμμισε την γεωπολιτική του υδρογόνου, ορίζοντας ειδικό εντεταλμένο. Ανέπτυξε επαφές με τη Χιλή, την Ουρουγουάη, τη Ναμίμπια και την Πορτογαλία ως δυνητικούς προμηθευτές. Αντίστοιχα, βιομηχανικοί χρήστες στο Βέλγιο αναζητούν υδρογόνο στο Ομάν, ενώ η Σιγκαπούρη διερευνά εισαγωγές από τη Λατινική Αμερική. Η Ιαπωνία έχει αναπτύξει συντονισμένη συνεργασία με την Αυστραλία, τη Νορβηγία και την Σαουδική Αραβία, με στόχο τη δημιουργία παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας.
Ας δούμε κάποιες από τις επιμέρους διαστάσεις που παρατίθενται στην Έκθεση του IRENA.
Μια σημαντική παράμετρος είναι ότι από τεχνικής πλευράς, η Αφρική, η Λατινική Αμερική, η Μέση Ανατολή, και η Ωκεανία εμφανίζουν την υψηλότερη δυναμική για την παραγωγή πράσινου υδρογόνου.
Από την ανάλυση προκύπτουν 3 κατηγορίες χωρών:
–Η Χιλή, το Μαρόκο, η Ισπανία και η Αυστραλία, μεταξύ άλλων, αναμένεται να αποτελέσουν εξαγωγικές χώρες, εμφανίζοντας πλεόνασμα στην παραγωγή υδρογόνου έως το 2050.
–Οι ΗΠΑ και η Κίνα αναμένεται να διαθέτουν επάρκεια, δηλαδή θα μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους με εγχώρια παραγωγή.
–Η Ιαπωνία, η Κορέα, και αρκετές ευρωπαϊκές χώρες θα εμφανίζουν εισαγωγικό ισοζύγιο. Ωστόσο, η παραπάνω ταξινόμηση εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από το κόστος κεφαλαίου (wacc) και μπορεί να ανατραπεί αν αμβλυνθούν οι υφιστάμενες διαφορές μεταξύ των χωρών.
Το υδρογόνο επιτρέπει πράσινη διαφοροποίηση στις χώρες που παράγουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο, και οι οποίες αναζητούν μια βιώσιμη διάσταση στην οικονομία τους. Η πρωτοβουλία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων «Hydrogen Leadership Roadmap» που παρουσιάστηκε τον Νοέμβριο, εφαρμόζει μια διττή προσέγγιση, εστιάζοντας τόσο στο πράσινο όσο και στο μπλε υδρογόνο, με στόχο το 25% της παγκόσμιας αγοράς υδρογόνου χαμηλού άνθρακα έως το 2030. Μεταξύ άλλων, η στρατηγική περιλαμβάνει 7 κομβικά έργα σε εξέλιξη, δέσμευση CO2 από τη βιομηχανία, και πωλήσεις φορτίων μπλε αμμωνίας. Σε αντίστοιχη λογική κινείται η Αυστραλία και το Ομάν.
Η ΔΕΗ δεν είναι EDF και ο Μητσοτάκης δεν «παίζει» όπως ο Μακρόν!
