Τι σχέση μπορεί να έχει ένα δηλητήριο, το Aqua Tofana με τον έρωτα και το πάθος; Ο έρωτας και το πάθος γοήτευε και γοητεύει. Μόνο τυχαίο δεν είναι πως η παγκόσμια λογοτεχνία είναι γεμάτη ιστορίες για σχέσεις και έρωτες που αδιαφόρησαν για τα δεδομένα της κάθε εποχής, τα στερεότυπα, τα σύνορα και τα χρόνια. Από την Ελένη του Πάρη και τον Ρωμαίο της Ιουλιέτας, μέχρι τον Δάφνι και τη Χλόη, τον Τάσο και τη Γκόλφω, την Άννα Καρένινα και τον Αλεξάντρ Βρόνσκι, τα παραδείγματα είναι αμέτρητα και οι συγκινήσεις που έχουν προσφέρει, ακόμα περισσότερες.

Οι άλλες όμως ιστορίες, αυτές που δεν προτιμώνται, ούτε συγκλονίζουν, είναι και αληθινές και δεν καταγράφονται εύκολα. Είναι αυτές που δεν αντανακλούν καμία ευτυχία, έστω και προσωρινή, σημαδεύουν και καταστρέφουν ζωές, κυλούν με την ανοχή και συνενοχή της κοινωνίας και δύσκολα αλλάζουν, με το καλό.

Είναι οι ιστορίες, γυναικών συνήθως, που οδηγήθηκαν σε γάμους συμφέροντος, ανάγκης, γάμους με ανθρώπους που δεν θα εύχονταν ούτε στο μεγαλύτερο εχθρό τους για συντροφιά. Και όμως αυτές έπρεπε να υπομένουν χάδια, απειλές, χτυπήματα, προσβολές ή έστω αδιαφορία, για χρόνια ολόκληρα, περιμένοντας στωικά το θάνατο να φέρει τη λύτρωση. Το θάνατο κάποιου από τους δύο.

Στην Ιταλία του 16ου αιώνα, τέτοιοι γάμοι ήταν κάτι καθόλου σπάνιο. Η χώρα ζούσε μια εποχή καταστροφής. Απανωτά κύματα πανούκλας αποδεκάτισαν τον πληθυσμό. Οι θάνατοι σε σημεία της χώρας άγγιξαν το 50% του συνόλου. Σαν να μην έφτανε αυτό, όσες εκτάσεις έβρισκαν ακόμα χέρια να τις καλλιεργήσουν, είχαν χαμηλή απόδοση λόγω της συνεχούς μονοκαλλιέργειας που αδυνάτιζε το χώμα.

Οι πόλεμοι στη βόρεια Ευρώπη αλλά και στη Μέση Ανατολή, άφηναν τους Ιταλούς χωρίς ενεργούς εμπορικούς προορισμούς με τον ντόπιο πληθυσμό να μη μπορεί να καλύψει τη χαμένη ζήτηση, την οικονομία να καταστρέφεται και τις κοινωνικές εντάσεις να είναι καθημερινές.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, σε μια πατριαρχική κοινωνία, οι νέες γυναίκες έπρεπε με κάθε τρόπο να βρεθούν κάτω από μια στέγη, κοντά σε έναν άντρα που θα αναλάμβανε πλέον τη διατροφή τους.

Στα λόγια. Στην πράξη, η διατροφή αυτή ήταν συνήθως η πληρωμή για εξαντλητικά ωράρια «εργασίας» ώστε ο σύζυγος και η οικογένεια να βρίσκουν τα πάντα έτοιμα. Ένας σύζυγος που συχνά, έβλεπε στο πρόσωπό της μια υπηρέτρια και για κάποιο διάστημα, το μέσο εκτόνωσης των ορμών του. Μέχρι να στραφεί και πάλι στον αγοραίο έρωτα, αφήνοντας τη σύζυγο να καταστρέφεται από το χρόνο και τις κακουχίες.

Πώς γεννήθηκε το Aqua Tofana

Μια τέτοια κατάσταση, δεν ήταν παράξενο που «γέννησε» κάποιες δραστικές λύσεις για τις πιο τολμηρές από εκείνες τις γυναίκες με τις άσχημες τύχες. Το πρόσωπο πίσω από την πιο διάσημη από αυτές, η Giulia Tofana.

Γεννημένη το 1620 στο Palermo, η Giulia μεγάλωσε βλέποντας τη μητέρα της να δυστυχεί. Στην τρυφερή ηλικία των 13, είχε ήδη χάσει τον πατέρα της και τώρα έβλεπε τη μητέρα της Theofania D’Amado να εκτελείται. Ήταν αυτή που δηλητηρίασε τον τύραννο σύζυγο μετά από χρόνια ταλαιπωρίας, όπως οι συντοπίτες της έλεγαν συχνά.

Με την εικόνα της εκδίκησης και τη γνώση του μυστικού της Thofania, η μικρή Giulia έφυγε για τη Ρώμη όπου έστησε μια ολόκληρη επιχείρηση με μοναδικό προϊόν τη λύτρωση για κάθε καταπιεσμένη, το Aqua Tofana.

Άχρωμο, άοσμο, άγευστο. Το Aqua Tofana μπορούσε με ευκολία να μπει σε φαγητά και ποτά και ύπουλα να ολοκληρώσει την αποστολή του, χωρίς κανείς να καταλάβει το παραμικρό.

Δύσκολα ανιχνεύσιμο εκείνη την εποχή, το μίγμα αρσενικού, μολύβδου και μπελαντόνας, έστελνε το θύμα στον άλλο κόσμο με τέσσερα χτυπήματα.

• Το πρώτο είχε συμπτώματα κοινού κρυώματος.
• Το δεύτερο πονόκοιλο, εμετούς και διάρροια,
• όσο για το τρίτο και το τέταρτο, μάλλον το τελευταίο ήταν για τους τρομερά ανθεκτικούς.

Οι πωλήσεις του Aqua Tofana ήταν τόσο μεγάλες που η Giulia έστησε ολόκληρη ομάδα για την παραγωγή και τη διάθεση. Μέχρι το 1650, περισσότεροι από 600 σύζυγοι είχαν αποδημήσει εις κύριο, αφήνοντας πίσω τους όχι και τόσο θλιμμένες χήρες, συχνά νεαρής ηλικίας.

Η εικόνα αυτή, μαζί με το γεγονός πως αρκετές ήταν αυτές που υπό το βάρος των τύψεων, εξομολογήθηκαν τις πράξεις τους και τη χρήση του Aqua Tofana, στους πνευματικούς τους, έφεραν την πληροφορία για την παραγωγή του Aqua Tofana στις αρχές, οι οποίες και έδρασαν αποτελεσματικά. Η επιχείρηση καταστράφηκε και αρκετοί είναι αυτοί που λένε πως η Giulia συνελήφθη, βασανίστηκε και εκτελέστηκε. Κατ’ άλλους, αυτοί που είχαν την τύχη την κακή ήταν οι συνεργάτες της, η Giulia πέθανε στην ώρα της, στο σπίτι της και με ηρεμία.

Ήταν τέτοια η επιτυχία του Aqua Tofana, που με το τέλος της επιχείρησης της Giulia, δεκάδες άλλες εμφανίστηκαν σαν μανιτάρια.

Αντίστοιχα σκευάσματα, με διάφορα συστατικά και ευφάνταστες συνταγές ήρθαν να καλύψουν το τεράστιο κενό που έμεινε ανοιχτό. Και όλα μεταξύ των αγανακτισμένων γυναικών είχαν το ίδιο όνομα, αν και όχι τα ίδια συστατικά, Aqua Tofana. Ο φόβος και τρόμος των ανδρών, που αργότερα τρόμαξε μέχρι και τον Mozart που σε κάποια στιγμή της ζωής του νόμισε πως πέθαινε από το δραστικό δηλητήριο. Τελικά πέθανε, όπως όλοι, από άλλα αίτια όμως.