“Δεν χωρά καμιά έκπτωση σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας και εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Η ειρήνη δεν εξαγοράζεται με παραχώρηση κυριαρχίας”.
Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής μιλώντας στην Αλεξανδρούπολη στην παρουσίαση του βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη μίλησε για «ασαφείς διατυπώσεις που επιδέχονται ποικίλες ερμηνείες”.
Οι ασαφείς διατυπώσεις είναι “ικανές να ενθαρρύνουν την Τουρκία – ή οποιονδήποτε σύμμαχο, εταίρο ή τρίτο – να νομίσει ότι, με αντίτιμο την μείωση της έντασης, είμαστε πρόθυμοι να ενδώσουμε σε αξιώσεις, πιέσεις εις βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας και αξιοπρέπειας ,ή κυριαρχικών δικαιωμάτων».
Αλλά και ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας με συνέντευξή του στο “Βήμα” της Κυριακής και την Αλεξάνδρα Φωτάκη, όχι μόνο δεν συμμερίζεται τους πανηγυρισμούς για το “άλμα” στις ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά είναι επιφυλακτικός:
“Το casus belli, το Τουρκο-Λιβυκό Μνημόνιο, η θεωρία της «Γαλάζιας Πατρίδας» και το Κυπριακό δυνητικά μπορούν να προκαλέσουν την παλινδρόμηση στην ένταση στο μέλλον”.
Ο ίδιος ο Ερντογάν με συνέντευξή του στην «Καθημερινή» είπε ότι «δεν σας απειλούμε, αν δεν μας απειλήσετε» δημιουργώντας το ερώτημα τι μπορεί να είναι απειλή για την Τουρκία μιας χώρας αποδέχεται στωικά ευθείες απειλές που στο πρόσφατο παρελθόν έφτασαν ως την… Αθήνα!
Προφανώς απειλή είναι η επέκταση των χωρικών μιλίων στα δώδεκα μίλια -που είναι αιτία πολέμου, αλλά δια στόματος του τότε υπουργού Επικρατείας και νυν υπουργού Εξωτερικών η κυβέρνηση έκανε σαφές πως η κυριαρχία σταματάει στα έξι μίλια.
“Στην επόμενη φάση του πολιτικού διαλόγου και όταν ωριμάσουν οι συνθήκες μπορεί να είναι η προσέγγιση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο, που σύμφωνα με την Ελλάδα συνιστά τη μόνη διαφορά που θα μπορούσε να αρθεί ενώπιον της διεθνούς δικαιοσύνης…» θα πει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο πρόεδρος Ερντογάν ζήτησε παραπομπή όλων των διαφορών στη διεθνή Δικαιοσύνη, γιατί «υπάρχουν πολλά αλληλένδετα θέματα που πρέπει να λυθούν εκτός από την υφαλοκρηπίδα, τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε ως ένα σύνολο».
Η συνδιαχείριση του Αιγαίου
Προφανώς η διεθνής Δικαιοσύνη θα πρέπει να κρίνει το ζήτημα της αμφισβητούμενης κατ’ αυτόν κυριαρχίας των ελληνικών νησιών και βραχονησίδων, προκειμένου να είναι σαφές από ποιες γραμμές βάσης και με ποια χωρικά ύδατα θα υπολογιστεί η υφαλοκρηπίδα.
Ο Κώστας Καραμανλής είναι περισσότερο από σαφής μιλώντας για μια ασαφή, γενικόλογη και αόριστη Διακήρυξη Φιλίας:
“Γκρίζες ρυθμίσεις, οι οποίες έχουν ως στόχο, με αυθαίρετη ερμηνεία των συνομιλητών μας, να παγώσουν ή να αναστείλουν την άσκηση της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο, εκεί που κρίνεται το στρατηγικό βάθος του Ελληνισμού, δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές. Πολύ δε περισσότερο εάν ο στόχος τρίτων είναι η συνδιαχείριση του αρχιπελάγους του Αιγαίου“.
“Εμείς οι Έλληνες επιζητούμε την ειρήνη και τις σχέσεις καλής γειτονίας με όλους τους γείτονές μας, αλλά πάντοτε είμαστε σε επιφυλακή για να διακρίνουμε τυχόν κινδύνους που ελλοχεύουν εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων. Είναι χρέος όλων μας να ορθώσουμε ενιαίο εθνικό μέτωπο για να αποκρούσουμε τυχόν απαιτήσεις που θα οδηγήσουν στην διχοτόμηση του Αιγαίου και στην εγκατάλειψη της Κύπρου“.
“Μοιραζόμαστε την ίδια θάλασσα”
«Είμαστε δυο γειτονικές χώρες που μοιραζόμαστε την ίδια θάλασσα. Είναι λογικό να υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε δύο χώρες, πόσο μάλλον σε δύο αδέρφια. Δεν υπάρχει όμως κανένα πρόβλημα που να μην μπορεί να επιλυθεί. Να γίνει το Αιγαίο θάλασσα ειρήνης και συνεργασίας» θα πει ο Ερντογάν.
Η μοιρασιά θα πρέπει να γίνει “καζάν-καζάν” και δύο μέρη “θα προσπαθήσουν να επιλύσουν οποιαδήποτε διαφορά προκύψει μεταξύ τους με φιλικό τρόπο, μέσω απευθείας διαβουλεύσεων μεταξύ τους ή με άλλα μέσα αμοιβαίας επιλογής”.
Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Τουρκία βλέπουν προς το παρόν προσφυγή στη Χάγη -που μένει για το μέλλον όταν θα υπάρχουν οι συνθήκες, δηλαδή ποτέ: η Τουρκία έχει πάρει αυτά που θέλει χωρίς να χρειάζεται κάτι περισσότερο.
Η Ελλάδα δεν μιλά για το τουρκολυβικό μνημόνιο, σα να μην υπάρχει, ούτε γίνεται κουβέντα για κοινή ΑΟΖ με την Κύπρο, ενώ έχει γίνει ήδη σαφές από την τελευταία κρίση -όταν η Τουρκία πλησίασε την Ρόδο και το Καστελλόριζο- πως η ελληνική κυριαρχία σταματά στα έξι μίλια.
Μπορεί να είναι ένα πρωτοφανές “σύμφωνο φιλίας” όπου δεν λύνεται κανένα θέμα από όσα μπορεί να είναι “αιτία πολέμου” και τα δύο μέρη συμφωνούν ότι διαφωνούν, αλλά θα συνεργασθούν χωρίς να δεσμεύονται σε ένα “διάλογο” όπου η Τουρκία διεκδικεί και η Ελλάδα παραχωρεί.
Αλλά αυτά συμβαίνουν ανάμεσα σε “αδέλφια” που με την Διακήρυξη των Αθηνών συμφώνησαν να μοιραστούν την ίδια θάλασσα και να το κάνουν χωρίς τη μεσολάβηση τρίτων, όπως ήταν η πάγια επιδίωξη της Τουρκίας.
Μένει μετά τη Διακήρυξη να έρθει και η Συμφωνία του Αιγαίου με το ερώτημα αν η κυβέρνηση που θα την φέρει στη Βουλή θα είναι ακόμα κυβέρνηση.
