Έκθεση, αφιερωμένη στην πρόωρα χαμένη αμερικανίδα εικαστικό Κάαρι ‘Απσον και αγαπημένη φίλη του Δάκη Ιωάννου, διοργανώνει από τις 26 Μαϊου το Ίδρυμα ∆ΕΣΤΕ στη Νέα Ιωνία (Εμ. Παππά & Φιλελλήνων 11).

Με τίτλο « Kaari Upson Never Enough» παρουσιάζει περισσότερα από 30 έργα της σύντομης, αλλά παραγωγικής σταδιοδρομίας της, στην οποία ανέπτυξε ένα περίτεχνο σύμπαν, υφασμένο με μνήμες, παραδοχές, γεγονότα και μυθοπλασία.

Κάθε γλυπτό της ‘Απσον,, κάθε πίνακας, σχέδιο ή βίντεο διαπνέεται από έναν μυστικιστικό ανιμισμό και συγχωνεύει προσωπικά και συλλογικά τραύματα, επιθυμίες, φόβους και φαντασιώσεις.

Η έκθεση ξεκινά με τη φωτογραφία της πτυχιακής της « It’s Never Enough» (2007) μέχρι τις τελευταίες της ενότητες — έναν άτιτλο καμβά (2020-2021) και το Portrait (Vain German) (2020).

Η κλασσική παιδεία της Άπσον

Για την Άπσον, «το κλειδί στην προσέγγιση του ατόμου βρίσκεται στα υπάρχοντά του, ειδικά στο περιεχόμενο του σπιτιού του» σημειώνουν οι διοργανωτές. Το ενδιαφέρον της για το οικιακό περιβάλλον ξεκίνησε με το «Larry Project» (2007-2012), μια σειρά έργων που διερευνούσαν τον ψυχισμό μέσω ενός μυστηριώδη γείτονα τον οποίο αργότερα βάφτισε «Larry».

Έχοντας αποκτήσει πολλά από τα προσωπικά του είδη, η Upson ξεκίνησε μια εμμονική έρευνα που οδήγησε σε ένα σύνολο έργων γύρω από κάποιον που δεν είχε συναντήσει ποτέ. Σε αρκετά βίντεο η ίδια διαδραματίζει ποικίλους ρόλους —μιας εκδοχής του εαυτού της, ενός συντρόφου, της μητέρας της, μιας φίλης— ενώ ταυτόχρονα αναπαριστά, αναπτύσσει θεωρίες και μελετά πτυχές οικιακής ζωής, προσωπικοτήτων και διαπροσωπικών σχέσεων.

Ως ζωγράφος κλασικής παιδείας, η ‘Απσον « αποδεχόταν την αποτυχία και την επανάληψη, πειραματιζόταν με ανορθόδοξες προσεγγίσεις χύτευσης και ζωγραφικής και δούλευε υπό ακραίες συνθήκες με απρόβλεπτα αποτελέσματα» αναφέρει το σημείωμα της έκθεσης Νever Enough, μιλώντας για τη μέθοδο που ανέπτυξε με την χύτευση πεταμένων στρωμάτων, καναπέδων και άλλων ειδών οικιακού εξοπλισμού σε υλικά όπως το λάτεξ, οι υαλοΐνες, ρητίνη και ουρεθάνη, έτσι ώστε να αποδίδονται με κάθε λεπτομέρεια η υφή, οι ραφές και τα σχέδια των πρωτοτύπων.

«Τα μυστήρια αυτά γλυπτά αντιπροσωπεύουν την απουσία του σώματος και αναδίνουν μοναξιά, απώλεια και ένα αίσθημα κενού, ενώ τα συνεστραμμένα ψυχεδελικά τους χρώματα, οι ψευδαισθητικές σκιές και τα ζαλιστικά σχέδια τα καθιστούν παραισθησιογόνους φορείς αναμνήσεων και ονείρων. Η ψευδο-επιστημονική της προσέγγιση βασιζόταν, εν πολλοίς, στη διαίσθηση και τον πειραματισμό και κατέληγε σε ανησυχητικά, προκλητικά έργα που στοιχειώνουν τους θεατές».

Η έκθεση θα διαρκέσει έως 27 Οκτωβρίου.