Ποια είναι η πιο δύσκολη γλώσσα για να μάθει κανείς; Αν και η απάντηση φαίνεται εύκολη, στην πραγματικότητα είναι αρκετά περίπλοκο στο να την απαντήσει κανείς. Όλα εξαρτώνται από την μητρική γλώσσα ενός ατόμου.

Η απάντηση για ένα άτομο μπορεί να είναι πολύ διαφορετική για ένα άλλο. Αυτό ισχύει και για ομιλητές της ίδιας γλώσσας. Ένα άτομο, του οποίου η μητρική γλώσσα είναι τα αγγλικά, μπορεί να μάθει πολύ γρήγορα τα κορεάτικα αλλά να δυσκολευτεί πολύ να μάθει τα Ιαπωνικά. Ένας άλλος αγγλόφωνος, ωστόσο, μπορεί να μην έχει θέμα με τα ιαπωνικά αλλά να δυσκολεύεται να μάθει τα κορεάτικα.

Ευκολότερες (περίπου 600 ώρες διαβάσματος)

Μαζί με τα ολλανδικά και τα νορβηγικά, οι δημοφιλείς λατινικές γλώσσες – ιταλικά, γαλλικά, ισπανικά και πορτογαλικά – απαιτούν περίπου 600 ώρες διαβάσματος για να επιτύχει κάποιος «γενική επαγγελματική επάρκεια» στην ομιλία και την ανάγνωση.

Από αυτές, τα ισπανικά και τα ιταλικά είναι ευκολότερες γλώσσες για τους γηγενείς αγγλόφωνους ομιλητές, ενώ ακολουθούν τα πορτογαλικά και – τέλος – τα γαλλικά.

Αυτές οι γλώσσες «μοιράζονται» πολλές λέξεις με τα Αγγλικά, όμως το κοινό λεξιλόγιο δημιουργεί πολλές φορές «ψεύτικους φίλους» – λέξεις που μοιάζουν ή ακούγονται παρόμοιες σε διαφορετικές γλώσσες, αλλά διαφέρουν σημαντικά όσον αφορά στο νοηματικό τους πλαίσιο.

Γερμανικά (750 ώρες)

Με ουσιαστικά που είναι αρσενικά, θηλυκά και ουδέτερα, ρήματα που κλίνονται δύσκολα και εξαιρετικά αυστηρή σύνταξη, τα Γερμανικά μπορεί να φαίνονται εξαιρετικά δύσκολα.

Από την άλλη πλευρά, η προφορά και η ορθογραφία είναι απλή και μόλις μάθει κάποιος του – αρκετούς – κανόνες, τότε όλα γίνονται εύκολα.

Οσοι μαθαίνουν γερμανικά καταλαβαίνουν επίσης τον λόγο για τον οποίο οι Γερμανοί δεν διακόπτουν τον συνομιλητή τους ποτέ προτού ακούσουν το ρήμα που θα χρησιμοποιήσει στο τέλος, προκειμένου να καταλάβουν για τι πράγμα μιλάει.

Μαλαισιανά και Σουαχίλι (900 ώρες)

Δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη το γεγονός ότι οι δύο μη ευρωπαϊκές γλώσσες που είναι πιο εύκολες χρησιμοποιούν το λατινικό αλφάβητο.

Τα Μαλαισιανά είναι η κοινή γλώσσα πολλών χωρών της νοτιοανατολικής Ασίας και έχει απλοποιηθεί με τη χρήση της ως δεύτερης γλώσσας από μη γηγενείς ομιλητές.

Για παράδειγμα, ο πληθυντικός σχηματίζεται με την επανάληψη μιας λέξης δύο φορές – το «buku» σημαίνει βιβλίο και το «buku-buku» σημαίνει βιβλία.

Ομοίως, τα Σουαχίλι εξελίχθηκαν ως η εμπορική γλώσσα της ανατολικής Αφρικής, ενώ διαθέτουν αραβικό λεξιλόγιο που προσαρμόζεται πάνω στην αφρικανική γραμματική.

Ουγγρικά (1.100 ώρες)

Η εκμάθηση των ουγγρικών είναι μια τεράστια πρόκληση, αφού δεν μοιάζουν με καμία άλλη ευρωπαϊκή γλώσσα.

Στα ουγγρικά, η κατοχή δηλώνεται με καταλήξεις ρημάτων στα ουσιαστικά. Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο περίπλοκα αν σκεφτεί κανείς ότι η κατοχή δηλώνεται σε πολλές προτάσεις δύο φορές.

Ελληνικά (1.100 ώρες)

Η νεοελληνική είναι ίσως η ευκολότερη γλώσσα για να μάθει κάποιος που χρησιμοποιεί διαφορετικό αλφάβητο.

«Υπάρχει ένα βιβλίο με τίτλο “Μάθετε ελληνικά σε 25 χρόνια”, αλλά θα εκπλαγείτε με το πόσο απλό είναι να μάθετε το αλφάβητο», τονίζει το αφιέρωμα του CNN. «Τα ελληνικά είναι επίσης μια γλώσσα που συνέβαλε στη δημιουργία πολλών λέξεων στα αγγλικά».

«Το 1957, ο Ξενοφών Ζολώτας, τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, έδωσε δύο ομιλίες στο ΔΝΤ που περιείχαν μόνο λέξεις “δανεισμένες” από τα ελληνικά και κάποια απαραίτητα βασικά αγγλικά (παράδειγμα: “Our policies should be based more on economic and less on political criteria”)», προσθέτει το CNN.

Ρωσικά (1.100 ώρες)

Το μεγάλο πλεονέκτημα της εκμάθησης ρωσικών είναι ότι, μόλις κάποιος φτάσει σε ένα καλό επίπεδο, μπορεί να καταλάβει άλλες σλαβικές γλώσσες όπως τα τσεχικά, τα πολωνικά ή τα βουλγαρικά.

Η γλώσσα χρησιμοποιείται επίσης σε όλες τις πρώην περιοχές της Σοβιετικής Ενωσης, από την Αρμενία έως το Κιργιζιστάν.

Κρυμμένη πίσω από ένα κυριλλικό πέπλο μυστηρίου, είναι μια από τις πιο δύσκολες γλώσσες που μπορεί να μάθει κάποιος – τόσο που ακόμη και πολλοί Ρώσοι κάνουν λάθη.

Αλλά κάθε λάτρης της λογοτεχνίας, της μουσικής και του μπαλέτου και κάθε επίδοξος αστροναύτης πρέπει να μελετήσει αυτήν την πλούσια γλώσσα που διαθέτει πάνω από 500.000 λέξεις.

Αραβικά (2.200 ώρες)

Υπάρχει ένας αστικός μύθος για μια φαρμακευτική εταιρεία που διαφημίζει ένα αναλγητικό χάπι με τρεις εικόνες που θα έχουν διεθνή απήχηση.

Η αριστερή εικόνα απεικονίζει μια γυναίκα με πονοκέφαλο. Η μεσαία τη δείχνει να καταπίνει το χάπι και η δεξιά να χαμογελάει αφού ο πόνος έχει υποχωρήσει.

Η διαφήμιση αποδείχθηκε αποτελεσματική σε όλο τον κόσμο – εκτός από τον αραβικό, ο οποίος τη διάβασε από δεξιά προς τα αριστερά.

Η κατεύθυνση της ανάγνωσης είναι ένα από τα δύο μεγαλύτερα εμπόδια για όσους προσπαθούν να μάθουν αραβικά. Τα κλασικά αραβικά – η γλώσσα του Κορανίου – θα τους κάνει να γίνονται κατανοητοί παντού, όμως μόλις οι ντόπιοι αρχίσουν να συνομιλούν μεταξύ τους, τα πράγματα ίσως γίνουν αρκετά δυσκολότερα.

Αλλά ποιος μπορεί να αντισταθεί σε μια γλώσσα με 11 λέξεις για την αγάπη και σχεδόν 100 λέξεις που περιγράφουν μια καμήλα;

Ιαπωνικά (2.200 ώρες)

Όντας μια χώρα που έχει «χαρίσει» στον κόσμο το σούσι, το καραόκε και τα manga, η Ιαπωνία έχει πολλούς «πιστούς», ειδικά μεταξύ των gamers.

Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται όμως αντιμέτωποι με μια εξαιρετικά δύσκολη γλώσσα που χρησιμοποιεί «εισαγόμενους» κινεζικούς χαρακτήρες που έχουν αποκοπεί από την αρχική τους έννοια, καθώς και δύο συλλαβάρια – το Hiragana και το Katakana (πρέπει να μάθουν πότε να χρησιμοποιούν ποιο).

Η μέτρηση των αντικειμένων εξαρτάται από το αν είναι μακριά και λεπτά (δρόμοι), μικρά και στρογγυλά (μήλα), λεπτά και επίπεδα (φύλλα χαρτιού), πλατιά και επίπεδα (χαλιά) και πολλά άλλα.

Το τι ιαπωνικά μιλάει κάποιος εξαρτάται επίσης από το φύλο του. Υπάρχει μια «σκληρή» γλώσσα για τους άνδρες και μια πιο «λεπτεπίλεπτη» γλώσσα για τις γυναίκες.

Καντονεζικά – Μανδαρινικά (2.200 ώρες η καθεμία)

Κάθε κινεζική διάλεκτος είναι ουσιαστικά μια άλλη γλώσσα, αλλά τα μανδαρινικά θεωρούνται η επίσημη γλώσσα της σύγχρονης Κίνας. Ολες οι διάλεκτοι μοιράζονται (περίπου) ένα εξελιγμένο σύστημα γραφής, το οποίο έχει δημιουργηθεί για να αποτελέσει «κοινό τόπο» σε μια μεγάλη αυτοκρατορία.

Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι γραπτών κινεζικών χαρακτήρων στο ίδιο σύστημα γραφής: τα παραδοσιακά κινεζικά που χρησιμοποιούνται στο Χονγκ Κονγκ και την Ταϊβάν και τα απλοποιημένα κινέζικα στην ηπειρωτική Κίνα.

Για παράδειγμα, η μύγα γράφεται ως 飛 στα παραδοσιακά κινεζικά και 飞 στα απλοποιημένα. Είναι βασικά το ίδιο πράγμα γραμμένο με δύο διαφορετικούς τρόπους, αλλά προφέρεται διαφορετικά κατά την ανάγνωση σε κάποια διαφορετική διάλεκτο.

Κάθε γραπτή λέξη έχει όμως το ίδιο νόημα μεταξύ ενός ομιλητή των μανδαρινικών στο Πεκίνο και των καντονεζικών στο Χονγκ Κονγκ. Είναι περίπου το ίδιο πράγμα που συμβαίνει με το αριθμητικό μας σύστημα: το σύμβολο «9» έχει την ίδια σημασία παγκοσμίως, όμως προφέρεται ως «εννέα» στην Ελλάδα και «nine» στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Η προφορά είναι ακόμη ένας παράγοντας που κάνει την εκμάθηση των κινεζικών ακόμη δυσκολότερη.

Στην εποχή της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, εάν κάποιος επρόκειτο να πάει στο Χονγκ Κονγκ για να εργαστεί ως δημόσιος υπάλληλος, έπρεπε πρώτα να περάσει ένα μουσικό τεστ, καθώς όλες οι κινεζικές διάλεκτοι είναι τονικές.

Με άλλα λόγια, δεν είναι τυχαίο που τα κινεζικά θεωρούνται η δυσκολότερη γλώσσα στον κόσμο.

Δείτε όλες τις  τελευταίες Ειδήσεις  από την  Ελλάδα  και τον  Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο  Radar.gr.