Ο σουρεαλισμός βρίσκεται στα καλύτερά του στις μεγάλες δημοπρασίες και σε αυτό έχουν συντελέσει οι μεγάλες εκθέσεις που έχουν πραγματοποιηθεί ανά τον κόσμο.
Ανάμεσά τους η –αφιερωμένη στο κίνημα που καθόρισε τον 20ό αιώνα και στην επέτειο των 100 χρόνων από τη δημοσίευση του περίφημου μανιφέστου του Αντρέ Μπρετόν– «Surréalisme» στο Centre Pompidou, η έκθεση «Reimagining Nature: Dalí’s Floral Fantasies» που είναι αφιερωμένη στον Νταλί, και η μεγάλη έκθεση για τα 100 χρόνια του σουρεαλισμού στις Βρυξέλλες, όπου πρωταγωνιστούσαν τα έργα του Ρενέ Μαγκρίτ, ο οποίος έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ σε δημοπρασία, με τον πίνακά του «L’empire des lumières» να πουλιέται για 121,2 εκατομμύρια δολάρια, ενώ ανάλογη υποδοχή είχε και το έργο της Λεονόρα Κάρινγκτον «Les Distractions de Dagobert», που πουλήθηκε για 28,5 εκατομμύρια δολάρια.
Ο σουρεαλισμός παραμένει ψηλά στις προτιμήσεις των συλλεκτών εξαιτίας του αδιάκοπου ενδιαφέροντος για το πιο σημαντικό καλλιτεχνικό κίνημα του 20ού αιώνα, που κατάφερε να διεισδύσει στο υποσυνείδητο και στην ψυχολογία μας.
Εν μέσω αυτής της «τρέλας» για τον σουρεαλισμό, όπως την αποκαλούν κάποιοι, τρεις εξαιρετικά σπάνιοι πίνακες του Πολ Ντελβό (Paul Delvaux), οι οποίοι από τη δεκαετία του ’70 ανήκαν σε ιδιώτη συλλέκτη και δεν είχαν ποτέ πριν εκτεθεί, βγαίνουν σε δημοπρασία από τον οίκο Christie’s.
Τα έργα του Ντελβό, ο οποίος πέθανε το 1994 σε ηλικία 96 ετών, είναι λιγοστά και η εμφάνιση τριών από τους πίνακές του σε μία μόνο πώληση δεν έχει προηγούμενο, σύμφωνα με τον οίκο δημοπρασιών. Το τρέχον ρεκόρ δημοπρασίας του Ντελβό είναι 10,7 εκατομμύρια δολάρια, το οποίο επιτεύχθηκε το 2016. Τα τρία έργα, «Les belles de nuit» (1936), «La ville endormie» (1938), και «Nuit de Noël», ανήκαν σε έναν συλλέκτη που ήταν παθιασμένος μόνο με τον Ντελβό, ο οποίος πέθανε πέρσι και η περιουσία του δημοπρατείται.
Ο Ντελβό γεννήθηκε στο σημερινό Wanze του Βελγίου και σπούδασε ζωγραφική στην Académie Royale des Beaux-Arts στις Βρυξέλλες. Η επιρροή των μεγάλων μορφών της ζωγραφικής, όπως ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο, ο Ρενέ Μαγκρίτ και ο Σαλβαδόρ Νταλί, φαίνεται στις σχολαστικές, ποιητικές συνθέσεις του. Παρόλο που συχνά χαρακτηρίζεται σουρεαλιστής, ο ίδιος κράτησε αποστάσεις από τον κύκλο τους, ενώ εμφανής είναι η επιρροή του από πίνακες της Αναγέννησης. Ανέπτυξε τα δικά του φανταστικά θέματα και ένα υπερρεαλιστικό ύφος, συνδυάζοντας τη λεπτομερή κλασική ομορφιά της ακαδημαϊκής ζωγραφικής με τις παράδοξες αντιπαραθέσεις του σουρεαλισμού.
Δύο έργα προέρχονται από την «καλύτερη περίοδο» του Ντελβό, από το 1935 έως το 1941.
Στο «Les belles de nuit» (1936), δύο ημίγυμνες γυναίκες ποζάρουν μπροστά σε κλασικές αρχιτεκτονικές κατασκευές, με φόντο το βελγικό «Pays Noir». Πίσω τους στέκεται μια άλλη μυστηριώδης γυναίκα που κοιτάζει προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Το «La ville endormie», ένα μεγάλο έργο σε καμβά που χρονολογείται δύο χρόνια αργότερα, αποτελεί μέρος της σειράς αστικών τοπίων του καλλιτέχνη και είναι σχετικά πολύπλοκο. Ο πίνακας παρουσιάζει γυναίκες που είναι γυμνές ή ημίγυμνες ανάμεσα σε κάτι που μοιάζει με ερείπια κτιρίων από διαφορετικές χρονικές περιόδους. Σε πρώτο πλάνο, αριστερά, διακρίνεται ο Ντελβό.
Ο τρίτος πίνακας, του 1956, είναι ο πιο κοντινός στο στυλ του ντε Κίρικο και απεικονίζει μια μυστηριώδη νεαρή κοπέλα με κόκκινο πανωφόρι σε έναν έρημο σιδηροδρομικό σταθμό που φωτίζεται από την πανσέληνο μια χριστουγεννιάτικη νύχτα.
Στη μακρόχρονη καριέρα του ο Ντελβό εξερεύνησε το αρσενικό και το θηλυκό, την επιθυμία και τη φρίκη, τον ερωτισμό και τον θάνατο – τα κύρια άγχη του και τα μεγαλύτερα θέματα του έργου του.
