Με την ιστορική νίκη Τραμπ κλείνει και ένας δικός μας κύκλος που άνοιξε πριν από τέσσερα χρόνια, όταν συνέβη η μεγαλύτερη πολιτική νοθεία στη σύγχρονη ιστορία της Δύσης.

Υπήρξαμε το μοναδικό έντυπο μέσο που εξέθεσε τότε αυτό που στην πραγματικότητα ήταν εντελώς εκτεθειμένο, μα κανείς δεν τολμούσε να αγγίξει.

Ότι δηλαδή το αμερικανικό Βαθύ Κράτος, ένα λόμπι δισεκατομμυριούχων με όργανο την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, είναι ο πραγματικός καπετάνιος του πλοίου, και όχι η εκάστοτε πολιτική μαριονέτα σε ρόλο ηθοποιού.

Ο Τραμπ τότε είχε πρακτικά κερδίσει, τα (κυριαρχούμενα από Δημοκρατικούς) μίντια είχαν ήδη ξεκινήσει την κλάψα για τον «πορτοκαλί Χίτλερ», και οι στοιχηματικές (που σπάνια πέφτουν έξω – σε αντίθεση με τις στημένες δημοσκοπήσεις) είχαν «κλειδώσει» σε νίκη Τραμπ.

Μέχρι που… στις καθυστερήσεις του αγώνα «εμφανίστηκαν» κάτι χιλιάδες επιστολικές ψήφοι που τελικά καθόρισαν το αποτέλεσμα υπέρ του γερο-Τζο.

Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ο Τραμπ έγινε ο μοναδικός Πρόεδρος που κέρδισε… τρεις φορές, δύο κανονικές και μία που του έκλεψαν (;). Είναι αυτό που λένε «φτιάξτε ομάδα να κερδίζετε και τους διαιτητές».

O αυτοκράτορας ήταν γυμνός

Το τι πραγματικά έγινε εκείνον τον Νοέμβριο ίσως δεν το μάθουμε ποτέ, δεν έχει και πολλή σημασία πια, ο κύκλος έκλεισε.

Την επομένη εκείνων των εκλογών είχαμε το θράσος να αναδείξουμε ένα ακόμη μεγαλύτερο έκτρωμα, το οποίο σε κάποιους ήταν μεν ξεκάθαρο, αλλά για το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη ήταν αδιανόητο: ότι, άκουσον-άκουσον, ο Μπάιντεν έπασχε από άνοια, και ήταν φυσικά ακατάλληλος για πλανητάρχης!

Το μόνο που κάναμε, ουσιαστικά, ήταν να ψελλίσουμε το οφθαλμοφανές: ότι ο αυτοκράτορας ήταν γυμνός. Γεγονός που για έναν λογικό νου σήμαινε κατά συνέπεια πως υπήρξε νοθεία.

Εξέλεξαν τον «χρήσιμο ηλίθιο» που βόλευε περισσότερο το Σύστημα. Υπέγραφε οτιδήποτε του έβαζαν μπροστά του. Δε γίνεται ένας ανοϊκός γεράκος που σκοντάφτει και αδυνατεί να αρθρώσει πρόταση να προσπέρασε στη γωνία τον (ομολογουμένως τετραπέρατο) Τραμπ!

Κάποιοι τον «έσπρωξαν», κάποιοι που χρειάζονταν πάση θυσία έναν βολικό Μπάιντεν στην εξουσία.

Παράλληλα, τα εμφανή σημάδια άνοιας του «Sleepy Joe» σήμαιναν πως κάπου, προς το τέλος της θητείας του, το ίδιο το Σύστημα που δόλια τον εξέλεξε θα τον ξεφορτωνόταν επικαλούμενο την ανικανότητά του να ηγηθεί της μεγαλύτερης οικονομίας της Δύσης, και στη θέση του θα έμπαινε σφήνα κάποια Καμάλα Χάρις.

Θλιβερή κατάσταση

Αυτά γράφαμε τότε, και έτσι ακριβώς έγιναν τελικά… Η περίτρανη απόδειξη πως πράγματι υπάρχει ένα Βαθύ Κράτος που κουμαντάρει παρασκηνιακά αυτό το σαπιοκάραβο (πλέον) της Δύσης ήλθε όταν πριν από λίγους μήνες τα ίδια τα συστημικά μίντια ανέδειξαν την ξεκάθαρα προχωρημένη άνοια του Μπάιντεν, ο οποίος μέχρι και που έπαψε να κάνει δημόσιες εμφανίσεις. Μια θλιβερή κατάσταση για την οποία κανείς μας δε χαιρόταν, όσο κι αν μας δικαίωνε.

Διότι όσο κι αν «καταστροφολογούμε» καμιά φορά (αν και στην πραγματικότητα απλώς σχολιάζουμε ρεαλιστικά την τρέχουσα πραγματικότητα), μέσα μας πάντα υπάρχει η ελπίδα πως θα βγούμε λάθος, πως όλα θα πάνε καλά.

Όταν τελικά αυτό δε συμβαίνει, και βλέπεις την υποτίθεται ηγέτιδα της Δύσης να μένει για πρώτη φορά στην ιστορία της πρακτικά χωρίς Πρόεδρο για μήνες, ένα ακυβέρνητο καράβι, τότε δε χαίρεσαι που το προέβλεψες.

Τρομάζεις διότι συνειδητοποιείς ότι οι τύποι πραγματικά έχουν χάσει τον έλεγχο, και η Δύση πάει κατά διαόλου. Κι όχι μόνο τον έχουν χάσει, αλλά δεν μπορούν να το καλύψουν έστω για τα μάτια του κόσμου, εφόσον το βλέπω εγώ, οι τελευταίος τιποτένιος κρίκος της αλυσίδας.

Ποιος είναι στο τιμόνι;

Η Αμερική έμεινε -και εξακολουθεί να είναι, μέχρι να αναλάβει καθήκοντα ο Τραμπ- για μήνες δίχως Πρόεδρο. Σε κάνει να σκέφτεσαι αφενός αν χρειάζεται καν κυβερνήτη (!), και αφετέρου ποιος τελικά κουμαντάρει αυτό το καράβι;

Ποιος κουμαντάρει, τελικά, την Αμερική

Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από τους πολέμους, τις πανδημίες που καλλιεργούνται και εξαπολύονται από εργαστήρια, τις πράσινες ατζέντες και τα κάθε μορφής αφηγήματα που «σπρώχνονται» από τα μίντια, τον δήθεν ανταγωνισμό μεταξύ κολοσσών όπως Coca-Cola και Pepsi οι οποίες στην πραγματικότητα ανήκουν σε έναν ακόμη πιο κολοσσιαίο διαχειριστή κεφαλαίων, κάποια Blackrock, Vanguard, ή State Street…

Οι εταιρίες αυτές δε γνωρίζουν σύνορα, γιαυτό άλλωστε είναι πολυεθνικές. Δεν τους ενδιαφέρει το χρώμα του δέρματός σου, η κουλτούρα σου. Κατά τραγική ειρωνεία, παρά τη «σατανική» τους φύση, δεν είναι καθόλου ρατσιστές, σε αντίθεση με τους περισσότερους από εμάς απλούς ανθρώπους, που καμωνόμαστε στα social media για το πόσο αλληλέγγυοι είμαστε, αλλά στην πρώτη ευκαιρία που μας δίδεται αλληλοσπαραζόμαστε… Το αποδείξαμε πρόσφατα στην πανδημία.

Οι εταιρίες αυτές είναι πραγματικά πιο «συμπεριληπτικές» από τον πιο σκληροπυρηνικό «woke» εκεί έξω. Δεν κάνουν διακρίσεις… μας μισούν εξίσου όλους! Και μας αγαπούν παράλληλα. Διότι χωρίς εμάς, δεν υπάρχουν. Ο έλεγχός μας είναι το μόνο που τους αφορά. Το χρήμα δεν τους νοιάζει, είναι υποπροϊόν αυτού, έχουν όσο θέλουν, αρκεί να είμαστε σε τάξη. Σε μια ψευδαίσθηση ότι για όλα φταίει ο αριστερός, ο δεξιός, ο διπλανός μας, ο προηγούμενος, ο επόμενος, ο καιρός, η θεία δίκη και οτιδήποτε άλλο.

Δε θέλουν να μας εξοντώσουν, όπως εσφαλμένα πιστεύουν οι αληθινά ακραίοι συνωμοσιολόγοι. Ζωντανοί έχουμε μεγαλύτερη αξία γι’ αυτούς. Είμαστε εργαζόμενες βιομάζες που πληρώνουν φόρους και κοσμούν το σκηνικό της ταινίας στο οποίο πρωταγωνιστούν εκείνοι.

Νομίζατε, λοιπόν, ότι κυβερνά κάποιος ανοϊκός, μία δήθεν «έγχρωμη», ή ακόμη και ένας δισεκατομμυριούχος σελέμπριτι σαν τον Τραμπ; Και προτού κάποιοι πουν ότι από πίσω είχε τον τρισεκατομμυριούχο Έλον Μασκ, σας ερωτώ, ο ίδιος ο Μασκ ποιον έχει από πίσω; Είναι «δικά του» τα λεφτά;

Μπορεί το networth (καθαρή αξία) του Μασκ να μετριέται σε τρισ., όμως αυτό δεν αφορά τόσο μετρητά ή ακίνητα, αλλά κυρίως μετοχές και παράγωγα. Αξιόχρεα που έχουν αξία όσο επενδύουν σε αυτά κάποιοι άλλοι τύποι, οι οποίοι αν τραβήξουν την «πρίζα» ο Μασκ δεν είναι τίποτα.

Ο κύριος Μασκ τους ανήκει, και είναι το ίδιο υπόδουλος σε αυτούς όσο ο Τραμπ, όσο και εμείς οι κατσαρίδες. Απλώς αυτοί απολαμβάνουν τα μύρια, με αντίστοιχες όμως ευθύνες. Και η ευθύνη αυτή είναι η προώθηση της εκάστοτε ατζέντας. Μέχρι σήμερα είναι η «πράσινη», αύριο μπορεί να αλλάξει αυτό…

Η Tesla είναι μια εταιρία που κατ’ εξακολούθηση επί δεκαετίες εμφάνιζε ζημίες, και παρ’ όλα αυτά οι επενδυτές έριχναν χρήμα. Χρήμα τυπωμένο από την Federal Reserve, η οποία επίσης ελέγχεται από τους ίδιους ανθρώπους. Αεριτζίδικο χρήμα που πληρώνει ο απλός κόσμος με τη μορφή πληθωρισμού. Ένα ολόκληρο Σύστημα να δουλεύει για μια χούφτα ανθρώπους, απομυζώντας τον πολίτη του. Γιατί;

Τους αδικώ; Όχι. Καλά μας κάνουν. Η απορία μου είναι, τι σας κάνει να πιστεύετε ότι ο Τραμπ, ή ο Μασκ, ή η Καμάλα δουλεύουν για το καλό μας; Αν είχε τσίπα ο «λαμπρός αυτοδημιούργητος entrepreneur» θα έχτιζε την αυτοκρατορία του μόνος του, όχι στις πλάτες του πατέρα με τα ορυχεία διαμαντιών, την κάνουλα της Blackrock και τις μπούρδες περί καθαρής ενέργειας και «μηδενικών εκπομπών» ηλεκτροκίνητων.

Έχει λόγο να χαίρεται ο Έλληνας;

Προτού παρεξηγηθώ, δεν έγινα ξαφνικά «αντι-Τραμπ». Ίσα-ίσα, πρώτος ήμουν που ήθελα να βγει ήδη πριν το 2016, διότι ήλπιζα πράγματι σε ριζικές αλλαγές. Να κάνει στροφή το καράβι της Δύσης που όδευε σε παγόβουνο. Αλλά δυστυχώς δεν έγινε. Και έχουμε ήδη προσκρούσει. Ό,τι συμβεί από εδώ και πέρα είναι για να σωθεί ό,τι απέμεινε.

Και μην περιμένετε χώρες σαν την Ελλάδα να έχουν προτεραιότητα στις σωσίβιες λέμβους. Πάνε οι παλιές εποχές που μας «φρόντιζαν» οι Μεγάλες Δυνάμεις.

Τα πράγματα έχουν σοβαρέψει, οι BRICS+ γιγαντώνονται μήνα με τον μήνα. Αποτελούν ήδη τον μισό πληθυσμό της Γης, και σύντομα θα ξεπεράσουν το μισό συνολικό ΑΕΠ αυτής.

Συνάπτουν ισχυρές οικονομικές και στρατιωτικές συμφωνίες, παράγουν και προμηθεύονται τα πάντα, ενώ σιγά σιγά απαγκιστρώνονται από το δολάριο.

Η Δύση γερνά και είναι εξαρτημένη ως καταναλωτής. Μια Δύση που χτίστηκε με ιμπεριαλισμό, και χωρίς πόλεμο είναι ανίκανη να ανταγωνιστεί τη σκληρά εργαζόμενη Ανατολή.

Γι’ αυτόν τον λόγο, παρόλο που ο Τραμπ είναι ο μόνος Πρόεδρος χωρίς (νέο) πόλεμο στο ενεργητικό του, δε θα με εξέπληττε αν προτού ολοκληρωθεί η θητεία του προκύψει κάποιο νέο μέτωπο.

Άλλωστε, δε θα είναι αυτός που θα «πατήσει το κουμπί», οι Blackrock-Vanguard θα είναι…

Και χωρίς να θέλω να γίνω τρομολάγνος, ας είμαστε ρεαλιστές: η Μεσόγειος είναι στις βασικές υποψήφιους για θερμό επεισόδιο, αφού αποτελεί τη γέφυρα Δύσης-Ανατολής.

Μπαρούτι, βέβαια, μυρίζει και σε Ταϊβάν, ενώ οι Αμερικανοί δε θα διστάσουν να υποκινήσουν κάτι και στους παραδοσιακά αντίζηλους Ινδία-Κίνα.

Όμως ο πρόσφατος ζήλος για τα ενεργειακά κοιτάσματα της Ελλάδας μού προκαλεί αν μη τι άλλο νευρικότητα.

Νευρικότητα ότι οι φίλοι μας Αμερικανοί θα επέμβουν να μας «σώσουν» από το μακρύ χέρι των Τούρκων (το οποίο ενδεχομένως θα έχει υποκινηθεί από τους πρώτους), με το αζημίωτο φυσικά.

Μια Τουρκία η οποία «ψήνεται» να ενταχθεί στις αντίπαλες BRICS, γεγονός που αν συμβεί αυτομάτως μας κάνει στόχο. Όλα αυτά είναι εικασίες, αλλά δεν παύουν να αποτελούν ρεαλιστικά σενάρια.

Καμάλα θα σήμαινε μια απ’ τα ίδια: Αργός θάνατος

Το σίγουρο είναι ότι τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά. Τα επόμενα χρόνια θα είναι ακόμη πιο δύσκολα, πιο χαοτικά, αλλά και πιο συναρπαστικά. Στο χάος γεννιούνται ευκαιρίες.

Υπό αυτήν την έννοια, χαίρομαι για τη νίκη Τραμπ. Διότι εκλογή Καμάλα θα σήμαινε το ίδιο βαρετό μονοπάτι προς αδιέξοδο στο οποίο έχουμε εισέλθει.

Δήθεν «σταθερότητα», τύπωμα χρήματος, πληθωρισμός, αργός θάνατος. Από επενδυτικής άποψης, αν το δούμε εντελώς ωμά, τα χρηματιστήρια θα συνέχιζαν να ανεβαίνουν, αλλά τι να το κάνεις; Σε τρώει ο πληθωρισμός.

Ενώ με τον Τραμπ πάλι το ίδιο τελικό αποτέλεσμα θα έχεις αν είσαι… κατσαρίδα, αλλά το ενδιάμεσο θα είναι σίγουρα πολύ πιο ενδιαφέρον. Ανακατεύεται η τράπουλα.

Όσον αφορά σε χρηματιστήρια και crypto, εξακολουθεί να ισχύει η παλαιότερη εκτίμηση της στήλης, δηλαδή σταδιακή άνοδος το πρώτο διάστημα, και κάπου μέσα στο 2025 θα τα σκάσουν όλα.

Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος που είχαμε προβλέψει νίκη Τραμπ, όχι μόνο γιατί θα τον ψήφιζε ο λαός, αλλά γιατί το ίδιο το Σύστημα ήθελε να τον βγάλει.

Κι αυτό γιατί έχει χρόνια τώρα ζυμωθεί μια οικονομική βόμβα που πρέπει κάποτε να σκάσει, προκειμένου να ξαναξεκινήσει από την αρχή. Έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός.

Κι αν είναι να την σκάσουν, μάλλον θα προτιμούσαν στα μούτρα του Τραμπ, που τόσο λατρεύουν να μισούν. Ένα γενικό ξεσκαρτάρισμα, όχι μόνο οικονομικό, αλλά κοινωνικό.

Όπως συνέβη στην πανδημία, νέες τεχνοκρατικές ατζέντες θα μπουν σταδιακά σε εφαρμογή, και θα μας αλλάξουν τη ζωή. Το λεγόμενο Great Reset.

Δεν είναι τυχαίο που η μετοχή της Palantir, της τεράστιας πολυεθνικής που βρίσκεται πίσω από τα συστήματα παρακολούθησης τύπου Predator, έκανε limit up 30% στον απόηχο εκλογής Τραμπ.

Παράλληλα, όμως, εκτοξεύθηκαν και οι αποδόσεις του αμερικανού 10ετούς και 30ετούς ομολόγου, το οποίο φυσικά μαρτυρά ότι το έξυπνο χρήμα του πλανήτη (Blackrock) περιμένει και ποντάρει σε ύφεση τα επόμενα χρόνια…

Άραγε τα παρατηρεί κανείς αυτά, ή μόνο αναλωνόμαστε στο ότι βγήκε ο δήθεν ρατσιστής «πορνόγερος»;

Ο Μασκ έδωσε και θα λάβει – Θα γίνει ο πρωτομάστορας της 4ης βιομηχανικής επανάστασης

Δεν είναι επίσης τυχαίο το πάντρεμα Μασκ-Τραμπ που φυσικά έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο αποτέλεσμα.

Ο Μασκ έδωσε και θα λάβει. Σύντομα θα διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο στις ζωές μας, μάλιστα από το Χ (πρώην Twitter), το καταχρεωμένο κοινωνικό δίκτυο που ορισμένοι άσχετοι κορόιδευαν πριν λίγο καιρό όταν τα έσκασε χοντρά για να το αγοράσει.

Όμως ο Μασκ έχει σοβαρά σχέδια για το Χ, τα οποία έχουν ήδη μπει σε εφαρμογή, με τους δορυφόρους Starlink της SpaceX να αποτελούν κλειδί.

Το Χ θα μετατραπεί στο λεγόμενο Everything App («Η Εφαρμογή των Πάντων» – ανατρέξτε σε παλαιότερο αφιέρωμα), που θα είναι πορτοφόλι, μέσο ταυτοποίησης, μέσεντζερ κ.ά.

Το ψηφιακό χρήμα είναι το κλειδί για μια απολύτως ελεγχόμενη κοινωνία

Τα κρυπτονομίσματα θα έχουν επίσης την τιμητική τους στη νέα Εποχή. Ο Τραμπ δεν έχει κρύψει τη συμπάθειά του προς το ψηφιακό χρήμα (και δικαίως), αφού αποτελεί μονόδρομο προς μια αμιγώς ψηφιοποιημένη οικονομία.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, το ψηφιακό χρήμα είναι το κλειδί για μια απολύτως ελεγχόμενη κοινωνία, όπου τίποτα δε θα είναι κρυφό.

Την τετραετία που έρχεται θα γίνει το μεγάλο λανσάρισμα αυτής της τεχνολογίας, με τα CBDC σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα όπως το ξέραμε θα υποστεί ολικό ρετουσάρισμα, αρχής γενομένης από την… πιο κεντρική τράπεζα από όλες, την Federal Reserve.

Ο Τραμπ έχει ήδη προοικονομήσει ότι θα αλλάξει το πώς λειτουργούν τα πράγματα (δε πολυσυμπαθεί τον Πάουελ), και πιστεύω πως αυτό ακριβώς θα συμβεί.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, όλα αυτά είναι ένα θέατρο. Η μετάβαση στην ψηφιακή εποχή του χρήματος είναι κάτι που θέλαν από καιρό να κάνουν, και ο χαοτικός Τραμπ είναι ο τέλειος καταλύτης.

Το τύπωμα δε θα σταματήσει

Η ουσία όμως είναι μία: «το τύπωμα χρήματος» θα σταματήσει; Αυτό, άλλωστε, είναι η πηγή του κακού.

Όποιος και να εκλεγεί, ό,τι πολιτικές κι αν εφαρμόσει, όσο θα τυπώνεται χρέος και πληθωρισμός η ζωή του πολίτη θα είναι ίδια μίζερη.

Η απάντηση είναι όχι. Το τύπωμα όχι μόνο δε θα σταματήσει, αλλά θα γίνει ψηφιακό και ακόμη πιο απροσδιόριστο στα δικά μας μάτια.

Με το CBDC θα έχουν τον απόλυτο έλεγχο, θα κάνουν πραγματικά ό,τι θέλουν, και ακόμη και τα χρήματα στον τραπεζικό μας λογαριασμό θα τους ανήκουν.

Με το πάτημα ενός κουμπιού θα δεσμεύονται, εφόσον π.χ. πέρασε το μηνιαίο μας όριο «ανθρακικού αποτυπώματος». Σιγά σιγά όλα. Ο Μασκ θα φροντίσει γι’ αυτά.

Με τον «τρελοεπιστήμονα», λοιπόν, σε ρόλο πρωτοπαλλήκαρου, τον Κένεντι Τζ. στον τομέα της Υγείας να κάνει τον «καλό μπάτσο» (αν πράγματι τηρήσει τις υποσχέσεις του για αναδιαμόρφωση του συστήματος υγείας και διατροφής), και τον μαγκίτη Τραμπ που ξέρει να ικανοποιεί τα πλήθη ως άνθρωπος της αγοράς, η Αμερική ευελπιστεί να εισέλθει σε μια νέα τεχνοκρατική εποχή, να μπει ξανά στον δρόμο που ήξερε.

Ενδεχομένως να είναι μια δυστοπία, αλλά μάλλον δεν υπάρχει άλλος δρόμος (και άλλος χρόνος) αυτή τη στιγμή, καθώς η Ανατολή γιγαντώνεται.

Δασμοί και αυτάρκεια

Φυσικά, μην ξεχνάμε τους δασμούς, την αγαπημένη -κατά τον ίδιο- λέξη του Τραμπ, προκειμένου να μπει φρένο στην Κίνα, ενώ παράλληλα οι Αμερικανοί στοχεύουν να γίνουν ακόμη πιο αυτάρκεις στον τομέα της ενέργειας.

Ενέργεια, όμως, σημαίνει πόλεμος, να είστε σίγουροι γι’ αυτό, και δεν αποκλείεται να σκάσει έξω απ’ την πόρτα μας…

Επομένως, έχοντας κατά νου όλα αυτά, πώς να αποτελούσε λύτρωση η εκλογή Τραμπ για εμένα, για έναν Έλληνα; Πώς να αποτελούσε λύτρωση η εκλογή οποιουδήποτε από τους δύο υποψηφίους;

Το μόνο που έχω να κάνω είναι να προσπαθήσω να εκτιμήσω, με ρεαλισμό, τι διάολο πρόκειται να συμβεί, μήπως και ποντάρω σε αυτό…

Κι όμως, το Σύστημα ήθελε Τραμπ

Τώρα που ο κύκλος έκλεισε και το παζλ φαίνεται πιο ολοκληρωμένο, είμαι όλο και πιο πεπεισμένος πως ούτε η «κλοπή» της προεδρίας πριν από τέσσερα χρόνια, αλλά ούτε η εκλογή τώρα, ήταν τυχαία.

Όλα δείχνουν πως το Σύστημα εδώ και χρόνια μάς τάιζε υποσυνείδητα τον Τραμπ, διότι αυτός ήταν εξ αρχής ο «man for the job».

Ούτε ο Μπάιντεν ούτε η Χάρις. Ο Τραμπ είναι το «Μπαλαντέρ», το ισχυρό χαρτί που μπορεί να αλλάξει την παρτίδα και να επιφέρει τη «Μεγάλη Επανεκκίνηση». Πιόνι και αυτός, αλλά ισχυρό πιόνι. Με τον Μασκ, δε, οι προοπτικές πολλαπλασιάζονται.

Αν ο Τραμπ εκλεγόταν το 2020, εν μέσω πανδημίας, θα «καιγόταν» το χαρτί. Δε θα μπορούσε να εφαρμοσθεί τίποτα σε νεκρή περίοδο.

Αντιθέτως, τι έκαναν; Μας προέταξαν έναν προφανή «λύκο», τους Μπάιντεν-Καμάλα. Και γιατί ήταν προφανής; Διότι καλή η συμπεριληπτικότητα και η προστασία του περιβάλλοντος, αλλά το πήγαμε στο άλλο άκρο.

Καταλύσαμε κάθε αξία, επινοήσαμε άπειρα φύλα, πλημμυρίσαμε τα βουνά και τις θάλασσες με ασύμφορες, μη αποδοτικές ανεμογεννήτριες.

Το ίδιο το Σύστημα που εισήγαγε αυτήν την παράνοια δεν μπορούσε να την σταματήσει, αφού η μάζα υιοθέτησε την κάθε τρέλα σαν θρησκεία, και κάποια στιγμή θα χρειαζόταν να σταματήσει η τρέλα, αλλιώς θα πνιγόμασταν όλοι, την ώρα που οι απέναντι γεννούν, εργάζονται, προοδεύουν.

Έτσι, πήγαν την τρέλα στα άκρα, βάζοντας για πρόσωπο της καμπάνιας το πιο αποκρουστικό που μπορούσαν να βρουν. Διότι αν έβαζαν οποιονδήποτε άλλον, ο Τραμπ θα έχανε.

Ο Μπάιντεν ήταν πραγματικά ο κατάλληλος αντίπαλος για να εκλεγεί ο Τραμπ! Η Καμάλα, με τη σειρά της, δεν είχε ελπίδα, έχοντας ταυτιστεί με τον προκάτοχό της.

Έτσι το κοπάδι οδηγήθηκε επιμελώς στον μη προφανή λύκο, που φορά την προβιά.

Από μεριάς μου, δεν μπορώ παρά να χειροκροτήσω στο συναρπαστικό γεωπολιτικό θέατρο στο οποίο συμμετέχω ως θεατής ή κομπάρσος, και να ανυπομονώ για την επόμενη πράξη…

Διαβάστε ακόμη:

• Ακυρώθηκε ο γάμος του Κωνσταντίνου Αργυρού – Τι συνέβη
• Αλέν Ντελόν: Από βοηθός κρεοπώλη στον πιο γοητευτικό Γάλλο του σινεμά
• Tiktoker τα «βάζει» με την πλατφόρμα: «Δεν με προωθεί γιατί είμαι πολύ σαγηνευτική»
• Παναθηναϊκός: Στο νοσοκομείο με αδιαθεσία ο Εργκίν Αταμάν