Το Love Bracelet έχει εξελιχθεί από δήλωση ερωτικής διεκδίκησης σε status symbol. Λίγοι άνθρωποι εκτός των μυημένων στη μόδα και το κόσμημα γνωρίζουν τον δημιουργό του, τον Aldo Cipullo.
Ωστόσο, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, διασημότητες, stylish ζευγάρια και ιδιοσυγκρασιακοί singles που ορκίζονται στο όνομα της καθημερινής cool πολυτέλειας, φορούν -συνήθως μπλεγμένα μαζί- δύο από τα διασημότερα κομμάτια του και παγκόσμια best sellers εδώ και 40 χρόνια: τα «Love» και «Juste un Clou» ή αλλιώς «το Καρφί», που φτιάχτηκαν για τον Cartier στις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Η επιτυχία του «Love» οφείλεται κυρίως σε ένα λαμπρό εύρημα: στην αρχική του εκδοχή ήταν αδύνατο να φορέσεις το βραχιόλι μόνος/μόνη, υποχρεώνοντάς σε να βασιστείς σε κάποιον άλλον για να το κλείσεις. Eνα κόσμημα δέσμευσης, πολύ πιο διασκεδαστικό και λιγότερο κιτς από μια βέρα ή ένα τεράστιο διαμάντι, απαιτούσε μια μορφή τελετής κατά την οποία, αυτό, το άλλο, αγαπημένο, άτομο στερεώνει τις βίδες με τη βοήθεια του μικροκατσαβιδιού vermeil που παρέχεται μαζί με το βραχιόλι. Και αν εξαφανίζονταν με το κατσαβίδι ή πετάγονταν; Είσαι κυριολεκτικά κρατούμενος, με χειροπέδες για μια ζωή.
Δύο λεπτά κομμάτια πολύτιμου μετάλλου σε σχήμα C διακοσμημένα με 12 αποτυπωμένες βίδες – χαιρετισμός και φόρος τιμής στη στεφάνη του ρολογιού Cartier Santos -με δύο από αυτές να λειτουργούν ως μηχανισμός κλειδώματος γύρω από τον καρπό του χρήστη. Το οβάλ σχήμα του βραχιολιού είναι κατασκευασμένο για να διαμορφώνει την καμπυλότητα ενός καρπού, αντί για ένα κυκλικό βραχιόλι ή μια άμορφη αλυσίδα.
Oπως αφηγείται η Vivienne Becker, ιστορικός κοσμημάτων, στο βιβλίο του 2021 , «Cipullo: Making Jewelry Modern» από τις εκδόσεις Assouline, o Cipullo έλεγε συχνά ότι το βραχιόλι Love γεννήθηκε μετά από μια άγρυπνη νύχτα που θρηνούσε μια ερωτική σχέση που ναυάγησε και τη συνειδητοποίησή του ότι «τα μόνα απομεινάρια που είχε από το ειδύλλιο ήταν οι αναμνήσεις». Eτσι, απόσταξε την επιθυμία να κρατήσει ένα αγαπημένο πρόσωπο κοντά του σε ένα λεπτό βραχιόλι από χρυσό 18 καρατίων, «με τελετουργικό ανάλογο της φυσικής πράξης της δέσμευσης, την σφράγιση αγάπης, την υπόσχεση πίστης».
Το βραχιόλι που έμελλε να γίνει το design λάβαρο της Νέας Υόρκης στη δεκαετία του 70, συνδύαζε στοιχεία συμβολικού βικτοριανού κοσμήματος και της ζώνης αγνότητας, αλλά ταυτιζόταν με την βιομηχανική μητρόπολη, στην οποία τα πάντα συγκρατούνται με μπουλόνια, παξιμάδια και βίδες από τη γέφυρα του Μπρούκλιν έως τις εξωτερικές σκάλες των κτιρίων του Μανχάταν. Ως σύμβολο αγάπης, εκλεπτυσμένο και unisex, με μια ελαφριά νότα ειρωνείας (φοριέται και λύνεται με μία φυσική σύνδεση που απαιτεί ένα βαθμό μακροζωίας) απευθύνεται σε όλες τις κατηγορίες του πληθυσμού: νέες, νέους, διασημότητες, άνδρες και γκέι.
Hταν «νευρικό, διασκεδαστικό, σοβαρό, απίστευτα συναισθηματικό και επίσης τολμηρό στην ιδέα, αλλά απλό στο σχεδιασμό», λέει ο Michael Coan, καθηγητής μόδας και σχεδίου κοσμημάτων στο Fashion Institute of Technology. Hταν το εμβληματικό κόσμημα του διάσημου Studio 54, και το φορούσαν πλέον όλοι.
Μια ζωή αφιερωμένη στο κόσμημα φαινόταν προκαθορισμένη για τον Cipullo, ο οποίος γεννήθηκε στη Νάπολη το 1935 και μεγάλωσε στη Ρώμη. Eκανε μια παράκαμψη για να σπουδάσει αρχιτεκτονική στη Φλωρεντία και δοκίμασε τις δυνάμεις του στην υποκριτική. Ξανθός και γαλανομάτης, με βλέμμα-είδωλο του κινηματογράφου, επιλέχτηκε για την ταινία Guendalina του 1957, αλλά και η ερμηνεία του δεν τον πήγε πολύ μακριά.
Σύμφωνα με τον Cipullo, γεννήθηκε δύο φορές, «μία στην Ιταλία και άλλη μια φορά όταν έφτασα στη Νέα Υόρκη». Είχε βρει το κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή για να επιδείξει το ταλέντο του και περιηγήθηκε ανάμεσα σε μερικά από τα πιο διάσημα κοσμηματοπωλεία, της 57th Street και την Fifth Avenue. Ο πρώτος του σταθμός ήταν το εργαστήριο του David Webb, ενός αγαπημένου από τα μέσα του αιώνα beau monde. Ο Webb έγινε μέντορας , συμβουλεύοντάς τον να αυτοαποκαλείται σχεδιαστής και όχι κοσμηματοπώλης.
Ακολούθησαν οι TIFFANY & CO. Ο Cipullo κατέβηκε στο στούντιο σχεδιασμού το 1964, και έγινε – μαζί με τη Sonia Younis, τον Don Berg και τον Donald Claflin – μέρος ενός νεανικού σεισμού που έφερε φρέσκες ιδέες στην θρυλική αμερικανική μάρκα. Στον Tiffany, ο Cipullo έγινε o σχεδιαστής με την πρωτότυπη άποψη, αναπτύσσοντας μια ευρεία γκάμα μοτίβων και εμπνεύσεων που περιελάμβαναν ρεαλιστικά λουλούδια, στυλιζαρισμένα αφρικανικά ζώα και μάσκες, μοντέρνες γεωμετρίες – και υλικά. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, σχεδίαζε μερικά από τα πιο διαφημισμένα κοσμήματα του Tiffany, όπως αυτά της Blue Book συλλογής, με τα χαρακτηριστικά πολύχρωμα αδιαφανή λάπις, κοράλλια και τιρκουάζ πετράδια.
Ηταν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που ο Cipullo άρχισε να αναζητά την αναγνώριση για τα επιτεύγματά του. Oταν στον Tiffany’s αρνήθηκαν το “Love”, το οποίο ήταν μάλλον πολύ avant-garde εκείνη την εποχή, ο Aldo Cipullo χτύπησε την πόρτα και το πρόσφερε στον νέο πρόεδρο της Cartier NY, Michael Thomas, ο οποίος είδε αμέσως τις δυνατότητές του.
