Με τον Νίκο Ανδρουλάκη να πανηγυρίζει για τη «νίκη του ΠΑΣΟΚ» και τον Κασσελάκη ευτυχισμένο, αν και το κόμμα του κέρδισε… μισή περιφέρεια και μερικούς δήμους τίθεται το ερώτημα ποιος κέρδισε στις εκλογές.
Η Νέα Δημοκρατία δεν έχασε, αν και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ μιλάνε για ήττα του Μητσοτάκη που έσπευσε να πει πως δεν ήταν μια καλή μέρα για το κόμμα του -που ωστόσο διατηρεί τα ποσοστά του, αν δεν τάχει αυξήσει κιόλας, όπως δείχνει το 46% του Νίκου Χαρδαλιά στην Περιφέρεια Αττικής.
Το πρόβλημα φαίνεται τελικά να εντοπίζεται στον Δήμο Αθήνας όπου ο Κώστας Μπακογιάννης έχασε απροσδόκητα από ένα άγνωστο μηχανικό που πήρε μόλις 14% στον πρώτο γύρο.
Ο Χάρης Δούκας είχε ήδη την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ, οικολόγων και άλλων κινήσεων όταν προστέθηκε η υποστήριξή του από τον Κώστα Ζαχαριάδη και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο τα ποσοστά των δύο κομμάτων δεν βγάζουν 56% και το εντυπωσιακό με τον Χάρη Δούκα είναι πως φαίνεται να πήρε σχεδόν όλους του ψηφοφόρους του ΚΚΕ, του Παπαδάκη και μιας ανεξάρτητης υποψήφιας που πήρε 4%.
Πάλι ωστόσο τα ποσοστά δεν βγαίνουν και θα πρέπει να προστεθούν οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής -πράγμα που δείχνει πως δεν πρόκειται για νίκη των δημοκρατικών δυνάμεων, αλλά καθολική συσπείρωση όλων εναντίον του Μπακογιάννη -που στον δεύτερο γύρο πήρε εφτά χιλιάδες ψήφους λιγότερους από την πρώτη Κυριακή.
Πολλοί υποστηρίζουν πως το μεγάλο σφάλμα του Μπακογιάννη ήταν το debate που έκανε γνωστό τον Χάρη Δούκα, αλλά και πάλι η εκτίναξη από το 14% στο 56% δεν εξηγείται -αφού μάλιστα πολύ λίγοι παρακολούθησαν την αναμέτρηση στην τηλεόραση.
Ο ίδιος ο Δούκας πριν τις εκλογές έθετε ως προϋπόθεση για να κερδίσει να σηκωθούν από τον καναπέ ψηφοφόροι που απείχαν στον πρώτο γύρο -πράγμα που μπορεί να έγινε αφού είναι αδύνατο να τον ψήφισαν όλοι οι ψηφοφόροι όλων των άλλων παρατάξεων.
Το ενδιαφέρον στις εκλογές για τον Δήμο Αθήνας είναι πως ο Δούκας παίρνει τελικά 64 χιλιάδες ψήφους αν και η αποχή στον δεύτερο γύρο έχει αυξηθεί -ένα φαινόμενο που θα πρέπει να αναλυθεί.
Σε κάθε περίπτωση δεν εξηγείται ως συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων -αφού αυτή δεν φτάνει και η «αντισυσπείρωση» -όπως την ονόμασε ο Μητσοτάκης- είναι άγνωστο αν είχε στόχο την κυβέρνηση, τη Νέα Δημοκρατία ή προσωπικά τον Μπακογιάννη -και την οικογένειά του.
Κάτι πάντως ένωσε ψηφοφόρους από την άκρα Δεξιά ως την άκρα Αριστερά που πήγαν να ψηφίσουν έναν άγνωστο πρόσωπο που πιθανόν να είχε μόνο αυτό το πλεονέκτημα μαζί με την ειδίκευσή του ως καθηγητής σε θέματα της πόλης.
Πολιτικοί επιστήμονες, αναλυτές και δημοσκόποι έχουν πολύ δουλειά να κάνουν μπροστά σε ένα φαινόμενο που δεν μπορούν να εξηγήσουν οι πολιτικές αναλύσεις και μπορεί να είναι ένα μήνυμα από το μέλλον.
