Μία σειρά δημοσιογράφων που εδώ και καιρό έχουν αναγάγει εαυτόν σε «αυτόκλητους εισαγγελείς» και κριτές των πάντων, συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος, καταστρατηγώντας κάθε έννοια δεοντολογίας. Στο όνομα της «ερευνητικής δημοσιογραφίας» έχουν επιδοθεί στην ανάλυση και αναμόχλευσης ενός και μόνο θέματος – λες και δεν υπάρχουν άλλα ζητήματα επικαιρότητας, σκάνδαλα και υποθέσεις που χρίζουν διερεύνησης – με αποτέλεσμα να έχουν περάσει στη σφαίρα της εμμονής.
Περιπτώσεις δημοσιογράφων όπως οι κ. Τέλλογλου, Κουκάκης, Χονδρόγιαννος, Τριανταφύλλου και φυσικά οι περιβόητοι Reporters United, με τους οποίους έχουν συνεργαστεί κατά καιρούς και οι προαναφερόμενοι, έχουν περιορίσει τη δημοσιογραφική τους δραστηριότητα και έρευνα σε ένα και μόνο θέμα. Αυτό, προφανώς, δεν είναι και τόσο… ερευνητικό. Ειδικότερα από τη στιγμή που οι συγκεκριμένοι λειτουργούν συντονισμένα και ξεπερνούν κάθε όριο δεοντολογίας, στέλνοντας μαζικά email με ερωτήματα που αφορούν ακόμα και στην προσωπική ζωή των ερωτώμενων.
Με τον «μανδύα» του δημοσιογράφου – ερευνητή, απευθύνονται σε πρόσωπα τα οποία είναι απορίας άξιο γιατί έχουν επιλέξει να στοχοποιήσουν. Τα ερωτήματα που προκύπτουν για τη στάση τους αυτή αλλά και για τον τρόπο που ενεργούν, είναι πάρα πολλά. Ένα από τα βασικά είναι το αν το θέμα στο οποίο έχουν επικεντρωθεί εμμονικά, είναι το μοναδικό που ενδείκνυται για ερευνητική δημοσιογραφία στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Ο τρόπος με τον οποίο δρουν τα συγκεκριμένα πρόσωπα, μάλιστα, εγείρει και το βασικό ερώτημα για το αν είναι κατευθυνόμενη η έρευνα που έχουν επιλέξει να πραγματοποιήσουν.
Το ενδεχόμενο να αποτελεί προϊόν κάποιας συμφωνίας, στο πλαίσιο δολοφονίας χαρακτήρων ισχυροποιείται ιδιαίτερα από τη στιγμή που υπάρχουν μεγάλα ερωτήματα και για το από πού βιοπορίζονται οι συγκεκριμένοι ερευνητικοί δημοσιογράφοι.
Είναι, άλλωστε, νωπές οι μνήμες των αποκαλύψεων για τους Reporters United που ενήργησαν με ίδιο ακριβώς πλαίσιο, όπως οι προαναφερόμενοι δημοσιογράφοι. Η εν λόγω ιστοσελίδα είχε δημιουργηθεί από πρώην κομματικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, έναν μήνα πριν από τις εκλογές του 2019 στις οποίες είχε εκλεγεί κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία. Η απόκρυψη στοιχείων για την κομματική ταυτότητα του συνιδρυτή κ. Κάσδαγλη και ο τρόπος που κινήθηκε η εν λόγω ιστοσελίδα, ερευνώντας μονοθεματικά και εμμονικά, θυμίζει τη δράση των προαναφερόμενων δημοσιογράφων. Επί της ουσίας, και οι εν λόγω κινούνται με τρόπο τέτοιο που ελέγχεται το κατά πόσο όλες αυτές οι έρευνες και οι αποκαλύψεις ήταν προϊόντα ανεξάρτητης και αδέσμευτης δημοσιογραφίας.
Το σενάριο της κατά παραγγελίαν «ερευνητικής δημοσιογραφίας» με απώτερο σκοπό τη δολοφονία χαρακτήρα συγκεκριμένων προσώπων, έχει ενισχυθεί πλέον στο έπακρο με τη στάση που τήρησαν οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι όλο το προηγούμενο διάστημα.
Η προνομιακή σχέση του δημοσιογράφου Κουκάκη με την πασίγνωστη χρηματιστηριακή εταιρία «Χρυσοχοΐδης ΑΧΕ»!
Είναι απορίας άξιον το πώς έχουν καταφέρει κάποιοι, ή θεωρούν ότι έχουν καταφέρει για την ακρίβεια, να θεωρούνται «αδέκαστοι», «άμεμπτοι» και «αντικειμενικοί», την ώρα που οι ίδιοι κατά καιρούς καταστρατηγούν κάθε έννοια δεοντολογίας και ηθικής. Ειδικότερα όταν μιλάμε για ανθρώπους που κάνουν «σημαία» την ερευνητική δημοσιογραφία, είναι ως και εξοργιστικό να βλέπει κανείς ότι λειτουργούν με όρους αθέμιτου ανταγωνισμού απέναντι σε άλλους συναδέλφους αλλά και σε επιχειρηματίες.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και αυτό του Θανάση Κουκάκη. Ο έμπειρος δημοσιογράφος που ειδικεύεται στο χρηματιστηριακό και οικονομικό ρεπορτάζ, συνηθίζει να είναι «υπέρμαχος» της «ερευνητικής δημοσιογραφίας» ειδικά στα προφίλ του στα social media. Διαρκώς αναρτά «αποκαλύψεις» και «έρευνες», ωστόσο, ακόμα δεν έχει δοθεί απάντηση στο προφανές. Πόσο ηθικό, αλλά κυρίως και πόσο νόμιμο, είναι να αρθρογραφεί για χρηματιστηριακά θέματα όταν έχει στενή σχέση με διευθύνοντα σύμβουλο χρηματιστηριακής εταιρείας; Η σχέση του κ. Κουκάκη με τον κ. Χρυσοχοΐδη της ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ ΑΧΕ, προφανώς και δεν επικρίνεται ή απαγορεύεται από τον οιονδήποτε.
Το γεγονός, όμως, ότι υπάρχει ενδεχομένη προνομιακή πληροφόρηση αλλά και τυχόν «χειραγώγηση» επενδυτών από τα γραφόμενα ενός δημοοσιογράφου, που σχετίζεται με τον διευθύνοντα σύμβουλο μιας πασίγνωστης χρηματιστηριακής εταιρείας, θα έπρεπε να αποτελέσει θέμα έρευνας. Τόσο για το νόμιμο, όσο και για το ηθικό του πράγματος…
