Σε μια εποχή οξύμωρη με πανδημίες, πολέμους και άλλα δεινά, τα παιδιά είναι εκείνα που βάλλονται περισσότερο από όλους. Ο εικαστικός Τάσος Δήμος, με την αισιόδοξη ζωγραφική του, επανέρχεται στην παιδική φιγούρα, αγαπημένη σε αυτόν θεματολογία. Τα παιδιά, πολύ νέα για να συμμετέχουν ενεργά στα κοινωνικά ζητήματα, αλλά αρκετά μεγάλα ώστε να καταλαβαίνουν τις δυσκολίες και τα προβλήματα της καθημερινότητας, είναι οι πρωταγωνιστές αυτής της θεματικής.

Στους πίνακες του, οι φιγούρες των παιδιών και των νέων παρουσιάζονται γεμάτες δυναμισμό, αλλά και χαρακτηριζόμενες από μία αθωότητα, την οποία οι «μεγάλοι» φαίνεται να έχουν ξεχάσει. 

Όπως αναφέρεται και στο κείμενο του καταλόγου: “H έκθεση αυτή του Δήμου είναι, συνάμα, ένα βλέμμα προς τους «Νέους ορίζοντες» του τίτλου, που σαν τον ουρανό μετά από μια δυνατή μπόρα, αρχίζει να γίνεται ολοένα και πιο ευδιάκριτος, καθώς τα σκούρα σύννεφα διαλύονται ένα-ένα. Ο ζωγράφος μοιάζει να μας υπενθυμίζει πως όταν ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, πάντα επιστρέφει στον έρωτα και στο παιχνίδι, που είναι άλλωστε και αυτά που τον ωθούν προς τη ζωή.” 

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη 

-Νέα έκθεση με τίτλο «Νέοι Ορίζοντες». Τι θα ήθελες να εκφράσεις με αυτόν τον τίτλο; 

Ο τίτλος «Νέοι Ορίζοντες» περιστρεφόταν στο μυαλό μου εδώ και περίπου ένα χρόνο. Σημαίνει το τέλος της πανδημίας, των εγκλεισμών, της μεγάλης αυτής ύφεσης που βιώσαμε παγκοσμίως και την αρχή μιας νέας περιόδου, καλύτερη από αυτή που πέρασε. Ύστερα ακούσαμε για τον πόλεμο στη Ουκρανία και ο τίτλος απέκτησε ευρύτερο νόημα. Νομίζω πως οι άνθρωποι έχουν κουραστεί από όλα αυτά και θέλουν επειγόντως να γυρίσουν σελίδα.

«Νέοι Ορίζοντες», λοιπόν, είναι η ευχή μου για το μέλλον. Ελπίζω να αφήσουμε αυτή τη σκοτεινή εποχή πίσω μας και με αφετηρία το φετινό καλοκαίρι να κοιτάξουμε μπροστά, προς ένα πιο αισιόδοξο μέλλον.  

 -Πώς εκφράζεις στη δουλειά σου την ελευθερία και το πάθος για τη ζωή; 

-Η ελευθερία είναι απαραίτητο συστατικό της καλλιτεχνικής έκφρασης. Αν δεν υπάρχει μια ελεύθερη βάση, δεν μπορεί να υπάρχει έρωτας και «παιχνίδι», τα δύο πιο σημαντικά πράγματα για τον άνθρωπο σε κάθε φάση της ζωής του. Η σειρά που παρουσιάζω σε αυτή την έκθεση στο Ρέθυμνο έχει έργα που απεικονίζουν και τις δύο αυτές φυσικές ανάγκες. Τα παιδιά παίζουν μεταξύ τους και ανακαλύπτουν έτσι τον κόσμο. Οι μεγάλοι «παίζουν» και αυτοί με το δικό τους τρόπο και ερωτεύονται, συντηρώντας έτσι αφενός την ανθρωπιά τους και τροφοδοτώντας την ελευθερία τους. Όπως και τα μοντέλα, έτσι και εγώ πρέπει να νιώσω ελεύθερος, ούτως ώστε να μπορώ να δημιουργήσω. 

Διαβάστε τη συνέχεια στο ArtViews.gr