Η ανακοίνωση από την πλευρά του Μάρκο Ρούμπιο στη Σαουδική Αραβία για συμφωνία της Ουκρανίας σε κατάπαυση του πυρός 30 ημερών δεν είναι μία καθόλου απλή υπόθεση και δεν είναι ένα μικρό βήμα προς την Ειρήνη.

Πριν από μία εβδομάδα στον Λευκό Οίκο ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν κατάφερε να αρθρώσει λέξη και ο Πρόεδρος αλλά και ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ έστειλαν προς όλους πως τα πράγματα ή θα γίνουν με τον «Trump way» ή καθόλου.

Μέσα σε μόλις μερικά εικοσιτετράωρα το Κίεβο έχει κάνει μία σειρά από βήματα πίσω, αλλά η αλήθεια είναι πως αυτά είναι αρκετά μετρημένα από άποψη διπλωματικών ελιγμών και δεν φαντάζουν ή δεν «μυρίζουν» άνευ όρων παράδοση.

Η Ουκρανία πιέστηκε και θα συνεχίσει να πιέζεται, καθώς οι ΗΠΑ μετά το επεισόδιο στον Λευκό Οίκο δεν πάγωσαν απλά την αποστολή όπλων αλλά «κατέβασαν και το ακουστικό» από τις μυστικές τους υπηρεσίες.

Χωρίς τα εξελιγμένα συστήματα των ΗΠΑ, όχι απλά τα οπλικά συστήματα μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς είναι «τυφλά» αλλά και η αεράμυνα των μεγάλων αστικών κέντρων και των κρίσιμων ενεργειακών υποδομών της χώρας σίγουρα λιγότερο προστατευμένα.

Το Κίεβο και ο Ζελένσκι από τη Σαουδική Αραβία εχθές έκαναν και ένα μεγαλύτερο βήμα υποχώρησης. Η Ουκρανία που δεν συζητούσε σε καμία περίπτωση γενική κατάπαυση του πυρός αλλά μόνο για κατάπαυση στη χρήση drones, πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς και ηρεμία στη θάλασσα έχει συμφωνήσει να σταματήσει και οποιαδήποτε κίνηση στα πεδία των μαχών για τουλάχιστον έναν μήνα.

Η Ουκρανία μάλιστα έχει δεχθεί τη συγκεκριμένη κατάπαυση χωρίς πρακτικά να έχει λάβει κάποια αμερικανική εγγύηση, όχι επίσημα τουλάχιστον.

Η δέσμευση πως τα όπλα θα ξεκινήσουν και πάλι να φτάνουν στην Ουκρανία και πως τα συστήματα θα εκκινήσουν και πάλι να μεταδίδουν κρίσιμες πληροφορίες δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να θεωρηθούν – και πρακτικά δεν είναι – κάτι τέτοιο.

Το Κίεβο ρισκάρει δεδομένα με τη συγκεκριμένη κίνηση καθώς η Ρωσία ειδικά στα δύο πρώτα χρόνια του πολέμου – ειδικά μετά την υποχώρηση των στρατευμάτων της από τη Χερσόνα – έχει εκμεταλλευτεί στο έπακρο κάθε αδυναμία των Ουκρανών στο πεδίο.

Η τακτική της Ουκρανίας έχει όμως δώσει και κάτι επιπλέον και δείχνει πως το Κίεβο διαθέτει σημαντικό διπλωματικό κεφάλαιο, τουλάχιστον τέτοιο ώστε να μπορεί να σταθεί αποκομίζοντας και οφέλη υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες.

Η αναφορά στις πολύτιμες γαίες και η συμφωνία με την Ουάσιγκτον δεν έχει σε καμία περίπτωση ουκρανική υπογραφή και αυτό είναι ένα «χαρτί» που εξακολουθεί να έχει στα χέρια της η χώρα.

Με τις συνθήκες έτσι όπως αυτές διαμορφώνονται δεν είναι απίθανο να καταφέρει να το «παίξει» στη στιγμή που θα κρίνει πως θα έχει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη για την ίδια κι αυτό δεν είναι καθόλου «λίγο».

Ο Τραμπ και η πρόκληση με τον Πούτιν

Λίγο μετά τις ανακοινώσεις από τη Σαουδική Αραβία ο Ντόναλντ Τραμπ σημείωσε προς δημοσιογράφους πως τώρα οι ΗΠΑ θα πάνε στη Μόσχα. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει πολλάκις και σε όλους τους τόνους σημειώσει πως σέβεται τον Ρώσο Πρόεδρο και δεν έχει διστάσει το τελευταίο διάστημα να κάνει κινήσεις που τον έφεραν να ταυτίζεται περισσότερο με τις ρωσικές παρά τις ουκρανικές θέσεις.

Πλέον εκτός από τη Μόσχα το «μπαλάκι» της ευθύνης είναι και στα χέρια του ίδιου του Προέδρου των ΗΠΑ, ο οποίος θα πρέπει να πείσει και τη ρωσική πλευρά να αποδεχθεί την ουκρανική συμφωνία, κάτι που θα είναι δεδομένα και δύσκολο και απαιτητικό ως διαδικασία.

Η Ρωσία έχει μεταφέρει από τη συνάντηση Λαβρόφ – Ρούμπιο και πάλι από τη Σαουδική Αραβία τους όρους της και είναι δύσκολο να κάνει ο Ρώσος Πρόεδρος για πρώτη φορά από την έναρξη του πολέμου πίσω.

Ο Τραμπ ισχυρίζεται πως έχει τον τρόπο να πείσει το Κρεμλίνο να καθίσει στο τραπέζι κι αν κάτι πρέπει να του πιστωθεί είναι πως μέσα σε 50 ημέρες έχει καταφέρει να αλλάξει την εστίαση αναφορικά με τον πόλεμο.

Από το «πότε θα τελειώσει ο πόλεμος;» που ήταν η βασική ερώτηση κατά την περίοδο της διακυβέρνησης Μπάιντεν σήμερα αυτό που πρέπει να απαντηθεί είναι το «πώς θα τελειώσει».

Ο Τραμπ έχει φέρει με μεγάλη ταχύτητα και έστω ανορθόδοξους τρόπους τις δύο πλευρές όσο πιο κοντά γίνεται στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης.

Θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως από αύριο εάν η Ρωσία προβάλλει ενστάσεις και αρνηθεί σε πρώτο χρόνο να συμφωνήσει στα όσα οι ΗΠΑ προτάσσουν ο Τραμπ θα βάλει χωρίς δεύτερες σκέψεις στο στόχαστρό του τον Πούτιν.

Ο τρόπος με τον οποίο ο 47ος Πρόεδρος των ΗΠΑ ερμηνεύει το «Peace through strength» που ο Ρέιγκαν είπε πριν από 40 χρόνια με τον δικό του τρόπο αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα λειτουργήσει…

Ο Πούτιν δεν είναι σε καμία περίπτωση Ζελένσκι στους τρόπους ή και τη δυναμική, αλλά αυτό δεν θα εμποδίσει τον Αμερικανό Πρόεδρο να υλοποιήσει το σχέδιό του ή να περάσει σε αιφνιδιαστική επίθεση με όποιο «όπλο» έχει στα χέρια του προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του.

Ο Τραμπ έχει άλλωστε ήδη ενεργοποιήσει τον άνθρωπο που έφερε απτά αποτελέσματα στη Μέση Ανατολή, τον Στίβ Γουίτκοφ. Ο Γουίτκοφ που ήταν παρών στις πρώτες συναντήσεις στη Σαουδική Αραβία αλλά έχει μεταβεί ήδη μία φορά και στη Ρωσία δεν αποκλείεται να έχει ήδη ενημερώσει το Κρεμλίνο για τα όσα θα ζητήσει ο Αμερικανός Πρόεδρος.

Η Ρωσία είναι ένας αστάθμητος παράγοντας ο οποίος βρίσκεται επίσης υπό πίεση και το γεγονός πως για πρώτη φορά καλείται να «συμβάλλει» με την επιλογή του προς μία άλλη κατεύθυνση μπορεί να δοκιμάσει τις ισορροπίες…

Διαβάστε ακόμη: