Ανέβηκε στο βήμα και άναψε φωτιές ο Παύλος Πολάκης στο 5ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ με μια ομιλία που δεν άφησε κανέναν στο απυρόβλητο. Από την «κλεπτοκρατία» και την «φοβική Αριστερά» μέχρι τον Τεμπονέρα, τη Ζωή και την πολιτική «παρακαλετούρα», ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Υγείας έδειξε πού θέλει να πάει το κόμμα και –κυρίως– ποιοι δεν χωρούν πια σε αυτό.
Σφοδρή κριτική σε Τσίπρα και «παλιούς συντρόφους»
«Ίσως είναι το κρισιμότερο συνέδριο που έχουμε», είπε με το ξεκίνημα της τοποθέτησής του ο Πολάκης, δίνοντας δραματικό τόνο στις εσωκομματικές εξελίξεις. Καρφιά για την τροπολογία Σπίρτζη περί επαγγελματικών ασυμβιβάστων, που χαρακτήρισε «άκρατο λαϊκισμό», αλλά και ευθεία αιχμή κατά Τσίπρα για την περίοδο διακυβέρνησης. «Ο Αλέξης έχει ευθύνη για το 2019–2023», είπε, απαιτώντας «ξεκάθαρη κουβέντα» για τις αιτίες της ήττας.
Έκανε λόγο για λάθη στην πανδημία, υποτίμηση της διαφθοράς, και την αποτυχία των συνεργασιών. Αλλά –ταυτόχρονα– άφησε περιθώρια επαναπροσέγγισης: «Τον καλωσορίζω τον Αλέξη Τσίπρα σε αυτή τη μάχη ξανά».
Στην πιο αιχμηρή του φράση, είπε πως κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και σήμερα, κουβαλούν εσωτερικά τα μνημονιακά βιώματα, και πρότεινε: «Να δίνουμε 1–1,5 δισ. από το υπερπλεόνασμα για να αγοράζουμε μετοχές τραπεζών – ναι, αυτό θα κάνουμε». Όπως τόνισε, «η έννοια της φοβικής Αριστεράς πρέπει να τελειώσει».
Τα πυρά σε Ζωή, ΠΑΣΟΚ, Τεμπονέρα και Νέα Αριστερά
Με το γνώριμο δηκτικό του ύφος, ο Πολάκης πέρασε και σε χαρακτηρισμούς για τα άλλα κόμματα:
-
Το ΠΑΣΟΚ «δεν μπορεί, έχει τραύματα»
-
Το ΚΚΕ «δεν θέλει»
-
Η Πλεύση Ελευθερίας είναι «λύση ανάγκης που θέλει να μηνύσει τον πλανήτη», σχολίασε, αναφερόμενος στην Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Δεν παρέλειψε να επιτεθεί προσωπικά στον Διονύση Τεμπονέρα, υπενθυμίζοντας ότι εκείνος «έβγαλε πρώτος τα στοιχεία για το παρελθόν του» και «έφαγε τη μήνυση», ενώ ο Τεμπονέρας –κατά τον Πολάκη– έμεινε στο απυρόβλητο.
Από τα πυρά του δεν γλίτωσαν ούτε τα στελέχη της Νέας Αριστεράς, για τα οποία είπε ότι «μας πούλησαν δύο φορές και πολύ χοντρά» και «ψάχνουν την ατομική τους επιβίωση». Επιπλέον, ισχυρίστηκε ότι η καλύτερη πρόταση για εξεταστική ήταν η δική του τάσης, γι’ αυτό και «ζορίστηκαν».
Τέλος, ως προς την εξωτερική πολιτική, τάχθηκε υπέρ της αποκατάστασης των σχέσεων της Ευρώπης με τη Ρωσία και της απομάκρυνσης από την Ουκρανία, κλείνοντας με μια σαφή θέση υπέρ της πολυπολικότητας.
