Επειδή οι καιροί άλλαξαν, η επενδυτική βαθμίδα ανακτήθηκε, οι ρυθμοί ανάπτυξης τρέχουν και η πολιτική ομαλότητα έχει αποκατασταθεί, με το πολιτικό ρίσκο να έχει εκλείψει για τη χώρα μας όσον αφορά τους ξένους θεσμικούς επενδυτές, με αφορμή τον μίνι ανασχηματισμό και σχόλια που υπήρξαν γύρω από την επιλογή προσώπων, ανέσυρα στη μνήμη μου την εποχή των μνημονίων που πέρασαν ανεπιστρεπτί και τον διαβόητο Πολ Τόμσεν!
Τον πιο σκληρό άνδρα της Τρόικας και ένα από τα πιο μισητά πρόσωπα που πάτησαν το πόδι τους στη χώρα, με αλαζονεία, αυταρχισμό, με συμπεριφορές απρεπείς και ύφος χιλίων καρδιναλίων που παρίστανε τον Αντιβασιλέα της εποχής του Όθωνα!
Ο Δανός οικονομολόγος και αναπληρωτής διευθυντής του ευρωπαϊκού τμήματος του Δ.Ν.Τ την εποχή εκείνη, συνιστούσε την πιο σκληρή εκδοχή της τρόικας, απαιτούσε βασικό μισθό 300 ευρώ όταν ο ίδιος αμοίβετο με 242.000 ευρώ ετησίως και επέβαλε στην Ελλάδα μια ιδιότυπη αποικιοκρατία έχοντας ως συνεργάτες – πληροφοριοδότες, πρόσωπα από την πολιτική και την δημοσιογραφία, που λειτουργούσαν ως Αντ αυτού, ως σύγχρονοι δοσίλογοι και χαφιέδες!
Ήταν η εποχή που κάποιοι ή κάποιες δεν κρατούσαν κανέναν ηθικό ενδοιασμό απέναντι στην «κατοχή» του Τόμσεν και της Τρόικας, σε βαθμό που δεν δίστασαν να συνάψουν ακόμη και πιο στενές σχέσεις, «τρίτου τύπου», προκειμένου να χρησιμοποιούν την δύναμη του Δανού του Δ.Ν.Τ για να έχουν ρόλο στο σύστημα και να εξασφαλίζουν δουλειά, την εποχή που τα ΜΜΕ έκλειναν το ένα μετά το άλλο και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ποινικοποιήσει την δημοσιογραφία!
Αλήθεια, ποια «κυρία» της δημοσιογραφίας είχε τότε συνάψει πολύ «στενή σχέση» με τον διαβόητο Πολ Τόμσεν;
