«Ηταν σαν μια καταδυτική αποστολή στον βυθό του ωκεανού και η ανάγκη για αέρα στην επιφάνεια φέρνει μια εκτόξευση που παρακολουθείται από κάποιους ανθρώπους στη ζωή μου, όπως οι γιοι μου Χόλντεν, Λέλαντ και Γκρίφιν». Με αυτά τα αλληγορικά λόγια, που στην ουσία περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο αναπνέουν οι φάλαινες, ο Μπρένταν Φρέιζερ, κρατώντας το χρυσό αγαλματίδιο των Οσκαρ, περιέγραψε χθες, με μία πρόταση, το comeback του με την ταινία «The Whale».
Ο άλλοτε «γκαφατζής του Χόλιγουντ» έκανε μια βουτιά 16 ετών στον «βυθό του ωκεανού», απέχοντας από την κινηματογραφική βιομηχανία. Πάλεψε με τους «δαίμονές» του και αποφάσισε να βγει στην επιφάνεια για να αναπνεύσει. Σήμερα τον βλέπουμε στην επιφάνεια, αλλά κατανοούμε πως το ταξίδι του ήταν σκοτεινό και αρκετά μοναχικό.
Αλλωστε όλοι θυμόμαστε πώς γνωρίσαμε τον Μπρένταν Φρέιζερ. Ηταν ο γόης της δεκαετίας του ’90 που πολέμησε με στρατιές απέθαντων στην ταινία «Η μούμια». Κουνιόταν από κλαδί σε κλαδί στο «Ο γκαφατζής της ζούγκλας». Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο με τον Bugs Bunny και τον Daffy Duck στο «Looney Toons: Back in Action». Εκανε συμφωνία με την Ελίζαμπεθ Χάρλεϊ στον ρόλο του διαβόλου στο «Bedazzled». Εκανε ντους με τον Ματ Ντέιμον στο «School Ties».
Οι ταινίες αυτές του απέφεραν γρήγορα φήμη, περιουσία και αναγνώριση στο Χόλιγουντ, αλλά δεν τον έβαλαν στην κατηγορία των ηθοποιών που άξιζαν ένα Οσκαρ. Τον έβαλαν στην κατηγορία των ηθοποιών που θα ήταν πάντα καλεσμένοι στην τελετή, αλλά θα ήταν τέλειοι ως παρουσιαστές, όχι ως υποψήφιοι.
Η «ατίθαση» ενέργεια που είχε πάντα στα γυρίσματα τον έκαναν τον ιδανικό υποψήφιο για να υποδυθεί το χαμένο αγόρι σε κάποιο εξωτικό ή απόκοσμο σκηνικό. Μόνο που τότε ήταν μόνο αυτό. Ο ίδιος, μάλιστα, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο Backstage πως ήταν σίγουρα αφελής εκείνη την εποχή και πως ήταν πασιφανές πως υποδυόταν συνέχεια «τον καινούργιο τύπο στην πόλη που προσπαθεί πάντα να προσαρμοστεί».
Βουτιά 16 ετών στον βυθό του ωκεανού
Πώς όμως το «χαμένο αγόρι» στην μεγάλη οθόνη έγινε το «χαμένο αγόρι» στη ζωή;
«Οταν κάποιος μου κάνει τη συνηθισμένη ερώτηση “Πού ήσουν;”, εγώ πάντα απαντώ ότι δεν ήμουν τόσο μακριά, και αυτό είναι αλήθεια. Απλώς οι ρόλοι έγιναν μικρότεροι και λιγότερο απαιτητικοί σωματικά. Επίσης υπήρξαν και λιγότερο εμπορικές ταινίες, όπως το “No Sudden Move”», είχε σχολιάσει ο ίδιος.
Πίσω, όμως, από την απόφαση να μην είναι πια πρωταγωνιστής, υπήρχαν δύο σοβαροί λόγοι. Μιλώντας στο GQ το 2018, ο Φρέιζερ δήλωσε ότι αποσύρθηκε για να επικεντρωθεί στην οικογένειά του κατά τη διάρκεια του διαζυγίου του με την τότε σύζυγό του, Αφτον Σμιθ, καθώς και για να αντιμετωπίσει προβλήματα υγείας, πολλά από τα οποία συνδέονταν με κάποιους ρόλους του.
Υπήρχε όμως κι ένας άλλος, πιο σκοτεινός λόγος, που ο Φρέιζερ έκανε ένα βήμα πίσω. Οπως είχε αποκαλύψει ο ίδιος το 2003, είχε υποστεί σεξουαλική κακοποίηση από τον πρώην πρόεδρο της Ενωσης Ανταποκριτών του Χόλιγουντ (HFPA), ο οποίος τον είχε καλέσει σε ένα ξενοδοχείο του Μπέβερλι Χιλς για γεύμα. «Στη χειραψία, εκείνος άπλωσε το χέρι του στα οπίσθιά μου και στο μόριό μου. Ενιωσα άρρωστος, τραυματισμένος» περιέγραφε ο ηθοποιός το 2018 στο GQ.
Το περιστατικό αυτό ήταν αρχή μιας μεγάλης, σχεδόν ατέλειωτης «κατάδυσης στον βυθό» για τον ηθοποιό. Ενώ μπαινοέβγαινε στα νοσοκομεία με σοβαρούς τραυματισμούς, ο ίδιος ήρθε αντιμέτωπος με μια έντονη και επίπονη δικαστική διαμάχη με την πρώην σύζυγό του, η οποία κατέληξε εν τέλει σε εξωδικαστικό συμβιβασμό, ενώ ακολούθησε ο θάνατος της μητέρας του που τον επιβάρυνε ακόμη περισσότερο ψυχολογικά, προκαλώντας του σοκ, θρήνο και κατάθλιψη.
«Αλλαξα σπίτι, πέρασα ένα διαζύγιο. Τα παιδιά μου τότε ήταν πολύ μικρά. Πέρασα μια περίοδο που σε διαμορφώνει και σε πλάθει», είχε διηγηθεί ο ίδιος.
Επιστροφή στην επιφάνεια
Εχοντας μείνει για χρόνια στον σκοτεινό και αφιλόξενο βυθό, ο Φρέιζερ αποφάσισε να επιστρέψει και πάλι στην επιφάνεια.
Τον Ιανουάριο του 2021 ανακοινώθηκε ότι θα πρωταγωνιστούσε στην ταινία του Ντάρεν Αρονόφσκι «Η φάλαινα», λαμβάνοντας έτσι τον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο του από το 2013.
«Είμαι τώρα σε μια θέση όπου δεν θέλω μόνο να κάνω τη βαριά δουλειά με το σώμα μου, αλλά και με το μυαλό μου» είχε αναφέρει τότε. Και όντως, ο ρόλος του Τσάρλι ήταν ο πιο απαιτητικός της ζωής του. Μόνο και μόνο η μεταμόρφωσή του σε έναν παχύσαρκο δάσκαλο απαιτούσε έως και έξι ώρες την ημέρα και 136 κιλά προσθετικών.
Εκτός αυτού, ο ίδιος παραδέχτηκε πως η ενσάρκωση ενός σοβαρά παχύσαρκου ανθρώπου τον δίδαξε πως όσοι έχουν παρόμοια σώματα είναι ασύλληπτα δυνατοί, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά.
Αναζητητής της αλήθειας
«Ο Τσάρλι είναι κάτι πολύ περισσότερο από γκέι. Είναι πατέρας, είναι εκπαιδευτικός, είναι ένας αναζητητής της αλήθειας. Το γεγονός ότι ερωτεύτηκε, όποιον κι αν ερωτεύτηκε, είναι αδιάφορο. Είναι κάποιος που βρήκε την αγάπη, την έχασε και την ξαναβρήκε. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι από το οποίο όλοι μπορούμε να παραδειγματιστούμε. Με επιμονή, αν βάλεις το ένα πόδι μπροστά από το άλλο, όπως έκανε ο Τσάρλι, πηγαίνεις προς το φως. Πίστεψέ με, αν μπορώ να το κάνω εγώ, μπορείς κι εσύ», είχε πει ο Φρέιζερ σαν να μιλούσε για τον εαυτό του και όχι για τον ρόλο που υποδυόταν.
Στο τέλος, μπορεί βεβαίως να μιλούσε όντως και ως Φρέιζερ και ως Τσάρλι. Γιατί μπορεί το comeback του να είναι μία «ιστορία ανάστασης» που το Χόλιγουντ απολαμβάνει να μοιράζεται, αλλά σίγουρα είναι και κάτι περισσότερο από αυτό.
Είναι η ανάγκη του ανθρώπου να μην επαναπαύεται όσες δυσκολίες κι αν έχει βιώσει. Είναι ανάγκη να επιστρέφεις για να δείξεις όσα δεν πρόλαβες γιατί τότε είχες άλλες προτεραιότητες ή γιατί έτσι τα έφερε η ζωή. Οχι γιατί θες να «κλείσεις στόματα», αλλά γιατί απλώς έχεις ανάγκη να επιστρέψεις στην επιφάνεια για να πάρεις οξυγόνο. Γιατί έχεις ανάγκη να εκκενώσεις με πίεση τον αέρα που είχες τόσο καιρό στους πνεύμονές σου. Τόση ανάγκη, που σχηματίζεται ένας πίδακας. Οπως συμβαίνει με τις φάλαινες.
