Εδώ και μήνες, οι μικρότερες σε πτυχία και μέγεθος κατασκευαστικές εταιρείες επιδιώκουν να μπουν σφήνα σε έργα μεγαλύτερα του συνήθους μεγέθους που αναλαμβάνουν, αμφισβητώντας πτυχές της κείμενης νομοθεσίας, που τις εμποδίζουν να συμμετάσχουν.

Ουσιαστικά, συστήνουν κοινοπραξίες, προκειμένου να υπερβούν κείμενες ρυθμίσεις και βάση αυτών διεκδικούν μεγάλες συμβάσεις έργων.

Την Τρίτη, η κοινοπραξία που συνέστησαν οι εισηγμένες ΕΚΤΕΡ, Δομική και οι μη εισηγμένες ΕΡΕΤΒΟ και ΤΕ.ΝΑ, υπέβαλε προσφορές για δύο μεγάλα έργα οδικά έργα, το “Ιωάννινα – Κακαβιά”, με αρχικό προϋπολογισμό 310 εκατ. ευρώ και το έργο του άξονα “Λαμία – Καρπενήσι”, αρχικού προϋπολογισμού 200 εκατ. ευρώ.

Μέχρι τώρα, πάντως, οι μικροί του κλάδου είχαν κάποιες επιτυχίες, κυρίως σε οδικά έργα, καθώς οι προσφυγές τους έγιναν δεκτές, αλλάζοντας τους όρους διαγωνισμών.

Στο σκεπτικό τους, βέβαια, κυριαρχεί το ότι υπάρχει πρόβλημα που υπεισέρχεται στην ουσία της έννοιας του καλώς εννοούμενου ανταγωνισμού μεταξύ όλων των κατασκευαστικών-τεχνικών εταιρειών.

Και το οποίο, νομικά τουλάχιστον, το αντιμετωπίζουν επί του παρόντος με τη δημιουργία κοινοπραξιών, με τη φιλοδοξία να πάρουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πίτα, από το συνολικό πακέτο έργων, ποντάροντας μάλιστα στο γεγονός ότι όλες οι μεγάλες κατασκευαστικές έχουν πληθώρα έργων και δύσκολα πιάνουν τους χρόνους εκτέλεσής τους.

Στο παρασκήνιο, βέβαια, είναι δεδομένες οι επαφές και οι συζητήσεις, για τη δημιουργία, μέσω εξαγορών και συγχωνεύσεων, δύο ακόμα μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων, με πτυχίο ανώτερης εργοληπτικής κατηγορίας.

Κινήσεις, που εκτιμάται ότι θα αποφέρουν τα πρώτα αποτελέσματά τους από το νέο έτος, καθώς “ορισμένες έχουν ωριμάσει αρκετά”, όπως διατείνονται παράγοντες του κλάδου.

Διαβάστε ακόμη: