“Ο ζωγράφος ζωγραφίζει ό,τι πουλάει. Ο καλλιτέχνης πουλάει ό,τι ζωγραφίζει.” Picasso
Aπό τη Μανταλένα-Μαρία Διαμαντή
`Ενας από τους σπουδαιότερους Ισπανούς εκπροσώπους της τέχνης του 20ού αιώνα, συνιδρυτής μαζί με τον George Braque του κυβισμού και με μεγάλη συνεισφορά τόσο στη διαμόρφωση όσο και στην εξέλιξη της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης. Ο Picasso υποστήριξε τον Κομμουνισμό, καθ`όλη τη διάρκεια της ζωής του, και από το 1944 εντάχθηκε στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα.
Ο ίδιος αυτοπροσδιοριζόταν και ως ποιητής λέγοντας “Je suis aussi un poete”, δηλαδή “είμαι κι εγώ ένας ποιητής”. Ξεκίνησε συγγραφή ποιημάτων το 1934 και μέσα από αυτά εξέφρασε πιο έντονα τη σχέση του με τον υπερρεαλισμό.
Ήταν ένας παθιασμένος μαθητής της ευρωπαϊκής ζωγραφικής ο οποίος αντιμετώπιζε άγρια τον εαυτό του ενάντια στους μεγάλους δασκάλους σε έναν διάλογο που κράτησε όλη του τη ζωή, αναλαμβάνοντας τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες και κάνοντας δικές του τολμηρές απαντήσεις. Ο Εl Greco, ο Velazquez και ο Goyz έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για τον Picasso, όπως και ο Delacroix και συγκεκριμένα το έργο του Delacroix του 1834, “Femmes d`Alger dans leur appartement”.
Αυτό το έργο το οποίο απεικόνιζε Αλγερινές παλλακίδες στο χαρέμι τους με ναργιλέ που χρησιμοποιούσαν για να καπνίζουν χασίς ή όπιο, ήταν γνωστό τον 19ο αιώνα για το σεξουαλικό του περιεχόμενο και τον ανατολισμό του. Πρωτοεμφανίστηκε στο Salon, όπου θαυμάστηκε παγκοσμίως και αγοράστηκε από τον Βασιλιά Louis Philippe, ο οποίος το παρουσίασε στο Μουσείο του Λουξεμβούργου, που ήταν αφιερωμένο εκείνη την περίοδο στη σύγχρονη τέχνη. Μετά το θάνατο του Delacroix το 1874, ο πίνακας μεταφέρθηκε στο Λούβρο, εκεί όπου τον επισκέφτηκε ο Picasso.
“Μου είχε μιλήσει συχνά για να φτιάξω τη δική του εκδοχή για το Femmes d`Alger”, έγραψε η Françoise Gilot στο βιβλίο της το 1964, και με πήγαινε στο Λούβρο κατά μέσο όρο μία φορά το μήνα για να το μελετήσω.
