«Ζούμε στη χώρα που για να σε δείχνει η ΕΡΤ πρέπει να έχεις γκόμενο τον γιο του πρωθυπουργού!». Αυτό είναι ένα σχόλιο, το οποίο θα περίμενε κανείς από στέλεχος της ακροδεξιάς ή από έναν πολίτη που νομίζει ότι η κοινωνία έχει ξεμείνει στη δεκαετία του ’70.

Κι όμως, το παραπάνω σχόλιο συνετάχθη από στέλεχος κόμματος της Αριστεράς, όπου, μετά τις αρχικές αντιδράσεις, το «κατέβασε» από τον λογαριασμό της σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης και μέσα σε ένα ρεσιτάλ παραλογισμού το «ανέβασε» εκ νέου.

Δεν μπορεί κάποιος να απαντήσει με σιγουριά για το πώς η άλλοτε καλλιεργημένη Αριστερά έχει ξεπέσει στα χέρια μετρίων ή και περιθωριακών στελεχών, που δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τον κιτρινισμό και τον σεξισμό για να επιτεθούν στον πολιτικό τους αντίπαλο. Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν είναι τι κάνουν αυτά τα στελέχη του περιθωρίου, αλλά το πώς αντιδρά το ίδιο το κόμμα σε τέτοιες πρακτικές.

Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε αρχικά ένα μούδιασμα και κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις που καταδίκασαν το σεξιστικό σχόλιο, μεταξύ των οποίων ο αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξανδρος Νικολαΐδης, αλλά και το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος, Νίκος Μπίστης. Κατά τα άλλα, παρατηρήθηκε συντεταγμένη αφωνία στην Κουμουνδούρου και μηδαμινή κινητικότητα από τα δραστήρια  ¬¬–σε άλλες περιπτώσεις– μέλη και στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν είχαν να πουν ή να γράψουν μια και μόνο λέξη: «Καταδίκη».

Είναι θλιβερό ένα κόμμα, και μάλιστα της Αριστεράς, το οποίο υποστηρίζει πως επιθυμεί να επανέλθει στην εξουσία, να δείχνει ανοχή στον κιτρινισμό, τον σεξισμό και τη χυδαιότητα.

Το αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει να κάνει στροφή στον ρεαλισμό είναι δικό του θέμα και θα κριθεί εν ευθέτω χρόνω από το εκλογικό Σώμα για τις επιλογές του. Άλλο, όμως, η εμμονή σε πολιτικές και προσεγγίσεις μιας άλλης –ξεπερασμένης–  περιόδου και άλλο η προσφυγή στην ακραία συντηρητική ή ακροδεξιά ρητορική.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει βαθύ πρόβλημα, ένα πρόβλημα ταυτότητας που δημιουργήθηκε και από την περίοδο της συνύπαρξης με τους ΑΝ.ΕΛΛ., όχι μόνο στα υπουργεία, αλλά και στις πλατείες. Όσο δεν το επιλύουν, κόβοντας από την ρίζα τα κομμάτια που είναι σε προχωρημένη σήψη, τόσο ο κατήφορος και ο ξεπεσμός για την Αριστερά δεν θα έχει τέλος.

Τάσος Παππάς, δημοσιογράφος