Έτοιμοι να αντιδράσουν στην συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας είναι οι σαμαρικοί – και όχι μόνο- βουλευτές, καθώς και όλοι οι θιασώτες του Ριζοσπαστικού Φιλελευθερισμού και των αρχών και αξιών της Παράταξης, αφού η κατάσταση είναι έκρυθμη μετά την απόφαση Μητσοτάκη να συνεχίσει στην κεντρώα (κατ’ άλλους κεντροαριστερή) στροφή και όχι να στρέψουν την προσοχή τους στην παραδοσιακή βάση.

Η οποία απομακρύνεται και βρίσκει καταφύγιο σε άλλους αμιγώς δεξιούς ή ακόμη και περιθωριακούς σχηματισμούς!

Βλέποντας στην κυβέρνηση να κυριαρχούν πρώην ΠΑΣΟΚΟΙ, Ποταμίσιοι και τα ορφανά της Δράσης, αλλά και οι επιλογές του εναλλακτικού Απόστολου Δοξιάδη που πέραν πάσης αμφιβολίας επηρεάζει τον πρωθυπουργό και έχει επιβάλει περίεργες επιλογές προσώπων που έχουν ήδη αποτύχει παταγωδώς!

Πρώτος είχε αντιδράσει, μετά τις ευρωεκλογές, ένας γνωστός σαμαρικός, ο Μάριος Σαλμάς, ενώ αναμένονται την ερχόμενη Τετάρτη να κάνουν σαματά αρκετοί βουλευτές για το εκλογικό αποτέλεσμα όπως π.χ ο Νικήτας Κακλαμάνης και την γιγάντωση της ακροδεξιάς στη χώρα, που ως ένα βαθμό οφείλεται στις στρατηγικές επιλογές του Μητσοτάκη.

Θυμίζουμε ότι ο Νότης Μηταράκης έχει ήδη δηλώσει ότι δεν θα ψηφίσει την Κατερίνα Σακελλαροπούλου για Πρόεδρο της Δημοκρατίας ενώ είναι προφανές ότι στους αρνητές για να στηρίξουν την 2η θητεία της, θα προστεθούν πολλοί από το σαμαρικό στρατόπεδο και αρκετοί ακόμα βουλευτές.

Ο Αντώνης Σαμαράς, όπως άλλωστε το δικαιούται βάσει της ιστορικής διαδρομής του και προσφοράς στην παράταξη, διεκδικεί ρόλο στις ευρύτερες εξελίξεις. Το σίγουρο είναι ότι περιμένει την απόφαση Μητσοτάκη για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Με βάση τα δεδομένα του εκλογικού αποτελέσματος που έδειξε στροφή της κοινωνίας προς τα δεξιά, θα έπρεπε να δούμε αλλαγή στις διαθέσεις του Μητσοτάκη και πρόταση σε πρόσωπο από την ευρύτερη Κεντροδεξιά που ενώνει όλους τους χώρους.

Και σε κάθε περίπτωση δεν υφίσταται πλέον εγκλωβισμός, δεν υπάρχει πλέον πρόβλημα διότι η συνταγματική αναθεώρηση δίνει το δικαίωμα εκλογής προέδρου με απλή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που η ΝΔ την διαθέτει.

Έτσι λοιπόν, αυτή η λεπτομέρεια στερεί από τον Μητσοτάκη το επιχείρημα ότι πρέπει να βρει ένα πρόσωπο που να ενώνει όλα τα κόμματα.

Η πλευρά Σαμαρά, θα πει και δικαίως, ότι από την στιγμή που δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για πρόωρες εκλογές λόγω προεδρικής εκλογής, στο θώκο αυτό θα πρέπει να βρεθεί μία δεξιά προσωπικότητα.

Αλλά θα πρέπει να σημειωθεί κάτι που εντέχνως αποκρύπτεται και αποσιωπείται!

Ο Αντώνης Σαμαράς υπήρξε στην πράξη ο πρώτος ενωτικός πρωθυπουργός, όταν κυβέρνησε επί εποχής μνημονίου με το ΠΑΣΟΚ και τον Κατατζαφέρη, δημιουργώντας μια κυβέρνηση που είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι, έσωσε τη χώρα και αποσόβησε την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή στην δραχμή και την ευρωπαϊκή απομόνωση!

Όμως, αυτό που φοβάται ο Μητσοτάκης είναι μήπως κάνοντας τον Σαμαρά Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποκτήσει έναν «συμπρόεδρο» που θα παρεμβαίνει τόσο στα εθνικά ζητήματα όσο και θέματα δικαιωμάτων.

Φοβάται δηλαδή μία ιδιότυπη διαρχία που θα αναδείξει ότι η εξωτερική του πολιτική είναι πολιτική ενδοτισμού και κατευνασμού ενώ ο ΠτΔ ακολουθεί σκληρή γραμμή.

Γι’ αυτό αν τελικά ο Μητσοτάκης πειστεί ότι πρέπει να φροντίσει την δεξιά του πτέρυγα ενδεχομένως θα προσφύγει σε μία μέση λύση, φοβούμενος τις φήμες που κυκλοφορούν για τη δημιουργία νέου κόμματος της παραδοσιακής Δεξιάς εκ των έσω!

Ήδη συζητείται το όνομα του Κωνσταντίνου Τασούλα, ενός αβερωφικού που πιθανόν να τον στηρίξει και ο Αντώνης Σαμαράς. Όμως, παίζει και το όνομα του Παναγιώτη Πικραμμένου, που όμως, μάλλον θα πάει στην Επιτροπή για τη Συνταγματική Αναθεώρηση.

Διαβάστε ακόμη